From 22309e96d8785b13419828744c84c7a32689b508 Mon Sep 17 00:00:00 2001
From: Nayan Ranjan Paul <nayan.paul@gmail.com>
Date: Sat, 17 Sep 2022 12:33:19 +0530
Subject: [PATCH] Upload New File

---
 .../odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_28 | 183 ++++++++++++++++++
 1 file changed, 183 insertions(+)
 create mode 100644 Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_28

diff --git a/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_28 b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_28
new file mode 100644
index 0000000..b91122c
--- /dev/null
+++ b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_28	
@@ -0,0 +1,183 @@
+ଚୁନୁର ପାପ
+ମୋନାଲିସା ମିଶ୍ର
+ତା: ମାର୍ଚ୍ଚ୍ ୧୫, ୨୦୧୧  
+ମୂଳ ପୃଷ୍ଠା → ଗଳ୍ପ → ଆଧୁନିକ →
+ମମ୍, ହାଏ
+ମୁଁ ଜାଣିପାରୁଛି ତମେ ଏବେ କଣ କରୁଥିବ ।
+ଆଜି ତ ଟିଭି ସିରିଏଲରେ ତମ ମନ ଆଦୌ ନଥିବ ।
+ତମେ ଖାଲି ଘରକୁ ବାହାର ହେଉଥିବ ।
+ରିଲାକ୍ସ ମମ୍, ରିଲାକ୍ସ ।
+କାରଣ ଆଗକୁ ଆହୁରି ଅନେକ ଅଛି, ଯେଉଁଥିରେ ତମ ଛାତି ଥରିଯିବ କି ପାଦତଳୁ ଭୂମି ଖସିଯିବ ।
+ତମେ ମତେ କେତେ ଘଣ୍ଟା ଖୋଜିଲଣି? ଦୁଇ ଘଣ୍ଟା! ନା, ଆଠ? ଖୋଜ କେତେ ଖୋଜୁଛ ।
+ମତେ କିଛି ଫରକ୍ ପଡିବନି, ଡଜ୍ ନଟ୍ ମ୍ୟାଟର ଟୁ ମି ।
+ମମ୍, ୟାର୍, ମୁଁ ତୋ ପଞ୍ଜୁରୀରେ ସଜା ହୋଇରହିଥିବା ମିଟୁ ଟିଏ ନୁହେଁ ।
+ଏମିତି ବି ପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କର କିଛି ସ୍ବାଧୀନତା ଅଛି, ମନ ହେଲେ ଖାଇବେ, ନହେଲେ ଟିକ୍ ଟିକ୍ କରି କାଟିକି ଫିଙ୍ଗିବେ, ଉଡିବେ ।
+ହେଲେ ମତେ! ତୋ ତୁଳସୀ ପତ୍ର ରସ, ପୋଦିନା ଚଟଣୀ, ତୋର ସେ ଚୁଡା, ଛତୁଆ ସବୁକୁ ଗିଳିବାକୁ ହୁଏ ।
+ଏବେ ମୁଁ ଜାଣି ଗଲିଣି କେମିତି ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଚଳିବାକୁ ହୁଏ ।
+ମୋର ଗୋଟିଏ ସିକ୍ରେଟ ଅଛି ।
+ଟିକେ ସ୍ଥିର ହେଇ ଶୁଣ୍ ।
+ମତେ ଗୋଟେ ସୁନ୍ଦର ଗାର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ ମିଳି ଯାଇଛି ।
+ଅଫ୍‌କୋର୍ସ, ଏବେ କେବଳ ଜଣେ ଅଛି ।
+ଆଉ ଗୋଟେ ସିକ୍ରେଟ୍ ।
+ତମେ ମୋ ପାଇଁ ବାଇକ୍ ନ କିଣିଲେ କଣ ହେଲା ? ଦେଖ, ମୋର ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍‌ସମାନଙ୍କୁ, କେତେ କେୟାରିଙ୍ଗ୍ ।
+ମୋ ସାଙ୍ଗ ରିଜୁ ଅଗ୍ରୱାଲ୍, କିଛିଦିନ ପାଇଁ ତା ବାଇକ୍ ମତେ ଦେଇଛି, ତିନି ମାସ ପାଇଁ ସେ ଗାଡି ମୋର ।
+ପାପା, ସେଦିନ ୫୦୦୦ ଡ୍ର କରିଥିଲେ ନା ! 
+ସେ ଟଙ୍କା ମୁଁ ନେଇଛି, ରିଜୁକୁ ଦେଇଛି ।
+ଆଉ ବାଇକ୍‌ରେ କି ମଜ୍ଜା ।
+ଆମେ ଲଙ୍ଗ୍ ଡ୍ରାଇଭ୍‌ରେ ଯାଇଥିଲୁ ।
+ ନ୍ୟାସ୍‌ନାଲ ହାଇୱେରେ ଜାଣ, ଉଡିଲୁ, ଉଡିଲୁ ତ ଆମେ, ମାନେ କିଏ ଭାବୁଛ?
+ମୁଁ ଆଉ ତମନ୍ନା ।
+ଭେରି କ୍ୟୁଟ୍ ଗାର୍ଲ ମମ୍ ।
+ୱାଃ…. ଭେରି ଲଭ୍‌ଲି ।
+କି ଗାଲମ! ଯେମିତି ବଟର୍ ମେଲ୍ଟ୍ ହେଇ ଅଜାଡି ପଡିଛି ।
+ସେ ପଛରୁ ମୋ ଅଣ୍ଟାକୁ ଯେମିତି କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଛି, ମତେ ତ ନିଜକୁ ସୁପର୍ ମ୍ୟାନ୍ ପରି ଲାଗିଲା ।
+ମୁଁ ତମମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ଏତେଦିନ କାହିଁକି ବୁଲୁଥିଲି ।
+ମନସ୍ତାପ କଲି ।
+ମମ୍, ତମେ ଭାବୁଛ କି ମତେ ଲାଜ କେମିତି ଲାଗୁନି? କମ୍ ଅନ୍, ବି ସ୍ମାର୍ଟ୍ ।
+ଯୁଗ କେତେ ବାଟ ଗଲାଣି ଜାଣିଛ? ମୁମ୍ବାଇର କିଛି ପ୍ୟାରେଣ୍ଟସ୍ ଏମିତି ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ତାଙ୍କ ପୁଅର ଗାର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡକୁ ଘରକୁ ଡାକି, ଗୋଟେ ରୁମ୍ ଛାଡିଦେଇ କବାଟ ବନ୍ଦ କରିଦେଉଛନ୍ତି ।
+ନୋ କମ୍ପ୍ଲେନ୍ ।
+ହେଲେ, ତମେମାନେ ଯୋଉ ଗଁୱାର କୁ ସେଇ ଗଁୱାର ।
+ମୁଁ ଏବେ ଗୋଟେ ନାଇଟ୍ କ୍ଲବ୍‌ରେ ମେମ୍ବର୍ ହୋଇଛି ।
+କିଛି ଯଦି ଲଫଡା କରିବ ତ ଦେଖିବ ।
+ମତେ ସେ ତମ ନରସିଂହପୁର ଗ୍ରାମର ମନମୋହନ ମିଶ୍ର ପଣ୍ଡିତ ମହାଶୟଙ୍କ ପୁତ୍ର ହରମୋହନ ମିଶ୍ରଙ୍କର ପୁତ୍ର ମାସୁମ୍ ମିଶ୍ର କରି ରଖିଥିବ କି? 
+ମୁଣ୍ଡର ଏ ତେଲ, ଧଳା ଚେକ୍‌ର ସାର୍ଟ ଖଣ୍ଡେ, ହଜାରେ ପୂଜା ପାଠ ଶିଖେଇ ତମ ମନ ଲାଖି କଣ୍ଡେଇଟିଏ ବୋଲି ଭାବିଲ କି?
+ଆଇ ଆମ୍ ଫ୍ରି ।
+ଗାଁକୁ ଯିବାର ନାଁ ଧରିବ ତ, ଘରେ ନିଆଁ ଲଗେଇଦେବି ।
+ଆଉ ବାଇକ୍ କଥାଟା ଶୀତଳ ଭଣ୍ଡାରକୁ ପଳେଇଛି ବୋଧେ, ନିକାଲୋ, ନିକାଲୋ, ନହେଲେ ଘରେ ରଖେଇ ଦେବିନି ।
+“ଏଇ ଶୁଣୁଛ, ସେଠି ଠିଆ ହେଇ କଣ ପଢୁଛ? ନା ମୂର୍ତ୍ତି ବନି ଯାଇଛ! ଏମିତି ବଡ ବଡ ଆଖି କରି କଣ ଦେଖୁଛ?”
+ପତ୍ନୀଙ୍କ କଥା ପରେ ସେ ଜାଣି ପାରିଲେ ଯେ, ତାଙ୍କ ହାତ ଥରୁଛି ।
+ଗୋଡ ବି ସଳଖ ହେଇ ରହିପାରୁନି ।
+ପେଟ ଘାଣ୍ଟି ହେଇଯାଉଛି ।
+ “ଇଏ କି ଚିଠି!”
+“ଜାଣିଲଣି, ପଟ୍ଟନାୟକ ବାବୁଙ୍କ ଝିଅ ୯୨.୫%, ସିନୁ ୯୮.୪% ଆଉ ପ୍ରଧାନ ବାବୁଙ୍କ ପୁଅ ଟିକେ କମିଗଲା ୮୯% ବୋଲି କନ୍ଦାକଟା କରୁଛି ।
+ ଆଉ ଆମ ଗୁଣମନ୍ତ!”
+ନା, ତମେ କିଛି ଶୁଣନି ।
+ଖାଲି ପତ୍ରିକା ପଢ, ଅଫିସ୍ ଫାଇଲ୍‌ରେ ମୁଣ୍ଡଟା ଝୁଙ୍କେଇ ବସିଥାଅ ।
+ପୁଅ ପାଇଁ କିଛି ସ୍ବପ୍ନ ଅଛି କି ନାହିଁ, ନା ତମରି ପରି ସରକାରୀ ଅଫିସରଟିଏ ହେଇ ଯୋଉ କାମ କହିଲେ ପଇସା ନାହିଁ, ପଇସା ନାହିଁ ହେଉଥିବ ।”
+ହରମୋହନ ଆଉ ଠିଆ ହେଇ ପାରିଲେନି ।
+ମୁଣ୍ଡ ବୁଲେଇ ଯାଉଛି, ଚିଠି ତ ଆହୁରି ଫର୍ଦ୍ଦେ ଅଛି ।
+ଡର ଲାଗିଲା, ଆହୁରି ପୁଣି କଣ ଲେଖିଥିବ! ଇଏ ତାଙ୍କ ଗେଲବସର ପୁଅ ଚୁନୁର ହାତଲେଖା ତ! 
+ଡରି ଡରି ଚିଠିର ତଳ ଭାଗ ଆଡେ ଆଖି ପକେଇଲେ ହରମୋହନ “ମମ୍, ତମେ ଗୋଟେ ଜିନିଷ ବିଷୟରେ ଜାଣିଛ! 
+ଧଳା ଧଳା, ଗୁଣ୍ଡ ଗୁଣ୍ଡ ପାଉଡର୍ ପରି ।
+ମତେ ସେଇଟା ରିଜୁର ବଡ ଭାଇ ଥରେ ଚଖେଇ ଦେଇଥିଲା| ୱାଃ…..ୱାଃ…. ଫେଣ୍ଟାଷ୍ଟିକ୍ ।
+ସ୍ବପ୍ନ ରାଇଜଟା ତ ପୂରା ଓହ୍ଲେଇ ଆସିଲା ।
+ମତୁଆଲା… ଝୁମିଲା ଭଳିଆ ଅବସ୍ଥା ।
+ସେଥିରେ ଲିସୁ, ଜେନି, ସମସ୍ତେ ନାଚୁଥିଲେ ।
+ଡୋଣ୍ଟ୍ ୱରି ମୁଁ ହୋସ୍‌ରେ ଥାଏ, ଜେନିଟା ଉପରେ ପଡୁଥାଏ, ତାର ଛାତିକୁ ଆଣି ବାରମ୍ବାର ମୋ ପିଠିରେ ଘଷେ ।
+ୱାଃ…. କ୍ୟା ବାତ୍ ହେ , ତମେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି, ମୁଁ ସେକ୍ସ ବିଷୟରେ ଅନେକ କିଛି ଜାଣେ ।
+କିଛି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ ।
+ମୁଁ ଜେନିକୁ ବୁଝେଇ ଦେଇଛି ।
+କିଛି ଖଟ୍କା ହେଲେ ସାଫ୍ କରିଦେବା ।”
+ଆଉ ପଢି ପାରିଲେନି ହରମୋହନ ।
+ଗୋଟେ ଜଗ୍ ପାଣି ପିଇଦେଲେ ।
+ମୁହଁରେ ଟିକେ ପାଣି ଛାଟିଦେଲା ପରେ ହିଁ ଲାଗିଲା, ତାଙ୍କର ଜୀବନ ରହିଲା ।
+ଚୁନୁ ପୁଣି ଏମିତି ଚିଠି ଲେଖିଛି ।
+ହେଲେ ସେ ଗଲା କୁଆଡେ? ଆଜି ତ ଖାଇଲା ବେଳେ ତାକୁ ଦେଖିନି ।
+ତା ମାଆର ତ ସୋମବାର, ତେଣୁ ସେ ଭାତ ଖାଇନି ।
+“ରିତା, ରିତା ଚୁନୁ କାଇଁ?”
+“ସେଇ କଥା ମୁଁ ତୁମକୁ ତିନିଥର ପଚାରିଲିଣି, ସ୍କୁଲ୍‌ରୁ ତ ଏ ଯାଏଁ ଫେରିନି ।”
+“ଫେରିନି, ମାନେ! ଚାରିଟା ଉପରେ ହେଲାଣି ବୋଲି ଜାଣିଛ ତ!”
+“ହଁ ମୋ ମନକୁ ପାପ ଛୁଇଁଲାଣି, ଗୋଟାଏ ରେ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଯିବା କଥା ।
+ବେଳେ ବେଳେ ଡେରି କରେ ଯେ, ଆଜି ମଣିମାଙ୍କର ରେଜଲ୍ଟ ବାହାରିବାର ଥିଲା ।”
+“ରେଜଲ୍ଟ ବାହାରିବାର ଥିଲା?”
+ତମକୁ ଏତିକି ଜଣାନାହିଁ ଟି, ତମ ମୁଣ୍ଡରେ ଯେତେ ଯାହା ପଶେଇଲେ କଣ କିଛି ପଶେ! ପିଲା କେତେ କଣ କରୁଛନ୍ତି ।
+ସେଦିନ ଟି.ଭି.ରେ ଦେଖଉଥିଲା, ଏଡିକିଟିଏ ପିଲା ପାଞ୍ଚ କି ଛଅ ବର୍ଷର ହୋଇଥିବ, ଛୋଟିଆ ପିଲାଟିଏ ତମ ରଫି ସାହେବ୍ଙ୍କ ପାଞ୍ଚଗୁଣ ।
+ଆଉ ଷ୍ଟାର୍ ପ୍ଲସ୍‌ରେ କୁଇଜ୍ ସୋ ଦେଉଛି, ସେଠିତ ଜଣେ କ୍ଲାସ୍ ସେଭେନ୍‌ ପିଲା, ଇଃଲୋ, ବୋପାଲୋ, ସୁପର୍ କମ୍ପ୍ୟୁଟର, ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରୁ ପଚାରୁ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ସୁଇଚ୍ ଟିପି ଦେଉଥାଏ ।
+ବାପ୍‌ରେ, କି ବ୍ରେନ୍ ଦେଇ ପଠେଇଇଛନ୍ତି ଭଗବାନ୍ ।
+ ଏମିତି ଏମିତି କେତେ……….
+ପତ୍ନୀଙ୍କ କଥାରେ ବିରକ୍ତ ହୋଇପଡି ଘର କମ୍ପେଇଲା ସ୍ବରରେ ପାଟି କଲେ ହରମୋହନ ।
+“ଚୁନୁ କାହିଁକି ଏ ଯାଏଁ ଫେରିନି?”
+“ସେଇତ ମୁଁ ତାକୁ ଚାହିଁକି ବସିଛି ।
+ଦୁନିଆ ଫୋନ୍ ଲଗେଇ ସାରିଲିଣି” ।
+“ଅଜା ଘରକୁ ଫୋନ୍ ଲଗେଇଛ?”
+“ନାଇଁ ସେଠି ନାହିଁ ।
+ସବୁ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କରିସାରିଛି ।
+ମୁଁ ଭାବୁଛି, ସେ ତା ଗୀତ ସାର୍ ଘରକୁ ପଳେଇଥିବ ।
+କେବେ କେବେ ଯାଏ ।
+ତାଙ୍କ ଘରେ ତ ଫୋନ୍ ନାହିଁ ।
+ମୋବାଇଲ୍ ଗୋଟେ ଯେ, ସେଇଟା ସାର୍ ଧରି ବୁଲନ୍ତି ।
+କି ଗୀତ ସେ ଶିଖେଇଲେ କେଜାଣି ମୋ ପୁଅକୁ ଗୁଣି କରିଦେଲା ପରି ଲାଗୁଛି ।”
+ହରମୋହନ ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲେ ଏଇ ଆଶାୟୀ ମାଆକୁ କଣ କହିବେ, ଚିଠିଟି ତାଙ୍କ ହାତକୁ ବଢେଇ ଦେଇ, ନିଜେ ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ ବସିଗଲେ ।
+ରୀତା ଡରି ଡରି କାଗଜଟି ଧରିଲେ ।
+ କଣ ଏଇଟା! ଚୁନୁର ହାତ ଲେଖା! ସେ ପୁଣି ଅଧା ଓଡିଆ, ଅଧା ଇଂରାଜୀରେ!
+ଚୁନୁ ଚିଠି ଲେଖିଛି କାହିଁକି?
+ହରମୋହନଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଥରେ, ଚିଠିକୁ ଥରେ ଚାହିଁ ଡରି ଡରି ଚିଠି ଉପରେ ଆଖି ବୁଲେଇଲେ ରୀତା ।
+“ମମ୍, ତମେ ଭାବୁଥିବ ଇଏ କଣ କହୁଛି, ଗଲା ତିନି କୂଳରୁ ଗଲା, ନୋ ମମ୍ ୟୁ ଆର୍ ଓଲ୍ଡ୍ ଫ୍ୟାସନ୍ଡ୍ ।
+ସେଦିନ ଦେଖୁଥିଲ ନା! ଦାଉଦ୍‌ର ଇଣ୍ଟର୍‌ଭିଉ? ଆରେ, ବଡ ବଡ ଟେରରିଷ୍ଟମାନଙ୍କର ଯେଉଁ ଖାତିର୍ ନା, କେଉଁ ନେତାର ବି ସେତିକି ନାହିଁ ।
+ପଇସା ପ୍ରଚୁର ଆଉ ପପୁଲାରିଟି ବି ।
+ବଡ ବଡ ହିରୋଇନ୍, କି ମଡେଲ୍‌ମାନେ ତାଙ୍କ ଗୋଡ ତଳେ, କଙ୍କି କି ପ୍ରଜାପତି ପରି ଫଡ୍ ଫଡ୍ ହେଉଥାନ୍ତି ।
+ସେଇ ଲାଇନ୍ ଆପଣେଇଲେ କ୍ଷତି କଣ? 
+ମୁଁ ମୋର କ୍ୟାରିୟର୍ ନେଇ ଆଉ ଚିନ୍ତା କରୁନି? 
+ମୁଁ ଜାଣିଛି ମୋ ରାସ୍ତା କେଉଁ ଆଡେ, ଯେଉଁ ଆଡେ ମୁଁ ଚାହିଁବି, ଉଡିବି, ବୁଲିବି, ଲୁଟିବି, ମଉଜ୍ କରିବି, ଦୁନିଆକୁ ଅଙ୍ଗୁଳିରେ ନଚେଇବି ।”
+ଫାଷ୍ଟ୍ ଚୋରିକଲି ଅଜା ଘରୁ ।
+ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଚୋରି, ଜଷ୍ଟ୍ ୫୦୦ ଟଙ୍କା ।
+ପରୀକ୍ଷା କରୁଥିଲି ଚୋରି କରିପାରୁଛି କି ନାହିଁ ।
+ସଫଳ ହେଲି ମଧ୍ୟ ।
+ତେଣୁ ମୋର ଚିନ୍ତା କଣ, କୌଣସି ସଙ୍ଗଠନରେ ଜଏନ୍ କରିଦେବି ।
+ସେମିତି ଜୀବନରେ ମଜ୍ଜା ଅଛି ।”
+ରିତାଙ୍କର ଆଙ୍ଗୁଠି ଗୁଡାକ କାଠ ଖଣ୍ଡ ପରି ଟାଣ ହେଇଗଲା ।
+ଦେହ ଥଣ୍ଡା ହୋଇଯାଉଛି କି? ଜାବୁଡି ଧରିଲେ ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ।
+ଏମିତି କେମିତି ଚୁନୁ ଲେଖିପାରିଲା ।
+ଲୁହରେ ଜୁଡୁବୁଡୁ ରୀତା, ଥମ୍ ହେଇ ବସିପଡିଲେ ।
+ତା ପରେ ହାଉଳି ଖାଇଲା ପରି ପାଟି କଲେ ।
+“ଇଃଲୋ, ମୋ ପୁଅ କୁଆଡେ ଯାଇଥିବ ।
+କାହିଁକି ଏମିତି ଚିଠି ଲେଖିଛି ।
+ଖୋଜ, ଖୋଜ ମୋ ପୁଅକୁ ।
+ଫୋନ୍ ଲଗାଅ ।
+କିଏ ଶିଖେଇଲା ତାକୁ ଏସବୁ! ଏତେ ଖରାପ କାମ ସେ କେମିତି କରିପାରିବ!
+ହରମୋହନଙ୍କର ପାଟି ଫିଟୁ ନଥିଲା ।
+ଆଉ କାହାକୁ କାହାକୁ ଫୋନ୍ ଲଗେଇବେ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ ।
+ରୀତା ପାଗଳଖାନାର ରୋଗୀଟେ ପରି ଚିତ୍କାର କଲେ ।
+କେତେବେଳେ ଦାଣ୍ଡପଟ ଗ୍ରିଲ୍‌କୁ ବାଡେଇ ଆସିଲେଣି ତ, କେତେବେଳେ ବାଡିପଟ କବାଟକୁ ପିଟି ଆସିଲେଣି ।
+ଫୋନ୍ କଚାଡି ପକାଉଛନ୍ତି ତ, ନିଜ ଚୁଟି, ଭିଡି ପକାଉଛନ୍ତି ।
+“କୁଆଡେ ପଳେଇଯିବ ମ ପୁଅ ।
+ମୋ ସ୍ବପ୍ନ, ମୋର ଜୀବନ ।
+ମୋର ତ ସବୁ ସିଏ ହିଁ ।
+ଆଜିଯାଏଁ ପୁଅ ଛଡା ମୁଁ ଆଉ କିଛି ଜାଣିନି ।
+ତାର ପାଠ, ତାର ଖାଇବା, ସେଇଥିରେ ତ ମୋର ଚବିଶ ଘଣ୍ଟା ଯାଏ ।
+ପୁଅ ପାଠ ପଢିବ ବୋଲି, ଗାଁରୁ ଶାଶୁ ଶ୍ବଶୁରଙ୍କୁ ଆଣୁନି ।
+ଭଣଜା, ଝିଆରୀ, ଦିଅର କାହା ମୁହଁ ଚାହିଁନି ।
+ଏଇ ବର୍ଷଟା ସାଙ୍ଗସାଥୀଙ୍କୁ ବି ମନା କରିଦେଇଛି ଯେ, ମୋ ଘରକୁ ଆସିବେନି ।
+ଚୁନୁର ଫାଇନାଲ୍ ପରୀକ୍ଷା ସରିଲେ ଆସିବେ ।
+ଚୁନୁ ତୁ ଏଇୟା କଲୁ ।
+ଆମ ନାକ କଟେଇଲୁ ।
+ ଆମେ ରାସ୍ତାରେ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଚାଲିପାରିବୁ ତ?
+ରୀତାକୁ ସାନ୍ତ୍ବନା ଦେବା ପାଇଁ ହରମୋହନ ଶବ୍ଦ ଖୋଜି ହେଲେ ।
+ରୀତା ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧର, ଦେଖିବା କିଛି କରିବା ।”
+“କଣ କରିବ ।
+ଆଉ କଣ କରିଥାନ୍ତୁ ।
+ପାଞ୍ଚଟା ଟିଉସନ୍ ତ ଖଞ୍ଜିଲୁ ।
+ଦୁଇ ବର୍ଷ ବୟସରୁ ସେ ପାଠ ପଢିଛି ।
+ତା ଲାଗି ପର୍ବପର୍ବାଣି ବି ଛାଡି ଦେଇଛି, ସେ ବଡ ମଣିଷ ହେଉ ।
+ପାଞ୍ଚ ଲୋକଙ୍କ ଭିତରେ ଟିକେ ଅଲଗା ହେଇ ବାରି ପଡୁ ।
+ ସେଇଥିପାଇଁ ଏତେ ଲାଗିଛି, ଆଉ ସେ ଶେଷରେ ଏମିତି କଲା”
+ହରମୋହନଙ୍କ ପାଖରେ ଶବ୍ଦ ନଥିଲା, କଣ କହି ଏ ପାଗେଳୀ ପରି ହେଉଥିବା ମାଆକୁ ବୁଝେଇବେ! 
+କହିପାରିବେକି ଏତିକି, ତା ପିଛା ଲାଗିବାଟା ହିଁ ଭୁଲ୍ ହେଲା, କାହିଁ ଅଧିକ ଆଶା ରଖି ଆମେ ତାର ନିଜତ୍ବକୁ ବଳି ଦେଇନୁ ତ!
+ନହେଲେ, ଚୁନୁ, ଏତେ ନିରୀହ! ଫୁଲ ବି ତା ଠାରୁ ରୁକ୍ଷ ହେବ ବୋଧେ ।
+ବୟସ ଷୋହଳ ହେଇନାହିଁ, ଏତେ ବଡ ବଡ କଥା ଲେଖିଛି ।
+ଏତେ ଶାନ୍ତ , ଧୀର ପିଲା ।
+ଟିକେ ଜୋର୍‌ରେ ଦୌଡି ବି ପାରିବନି ।
+କୁଆଡେ ଯିବ! ପୋଲିସ୍‌କୁ ଖବର ଦେବାକୁ ପଡିବ ।
+ଛାତିକୁ ପଥର କରି ହରମୋହନ ପୋଲିସ୍ ଷ୍ଟେସନ୍ ବାହାରିଲା ବେଳକୁ ପଛରୁ ରୀତା ଡାକ ଛାଡିଲେ ।
+କଣ ହେଲା ବୋଲି ଚମକି ପଡି ହରମୋହନ ଭିତରକୁ ଆସିଲେ ।
+ରୀତା ହାତରେ କାଗଜ ଖଣ୍ଡେ ଧରି ଠାକୁର ଘରୁ ଡାକ ଛାଡୁଥିଲେ ।
+ କଣ ଲେଖା ହେଇଛି ଏ କାଗଜରେ!
+“ମା, ମୁଁ ଜାଣିଛି ତମେ ମତେ ବାହାରକୁ ଖୋଜିବାକୁ ଯିବା ଆଗରୁ ନିଶ୍ଚେ ଠାକୁର ଘରକୁ ଆସିବ ।
+ନାଇଁ, ମା, ମୁହଁରୁ ଝାଳ ପୋଛି ଦିଅ ।
+ବାପା ବି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇପଡିଥିବେ, ଦୁହେଁ ଟିକେ ସ୍ଥିର ହେଇ ବସିଯାଅ ।
+କେବେଠୁ ଠାକୁର ଘରେ ଏକାଠି ହେଇ ବସିନଥିବ ।
+ମୁଁ ତୁମ ପୁଅ ମାସୁମ୍ ।
+ ଯଦି ଚିଠିରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ମାସୁମ୍ ହେଇଥାନ୍ତି କେମିତି ହେଇଥାନ୍ତା!
+ମୁଁ ଭବିଷ୍ୟତରେ କଣ ହେବି କହିପାରୁନି, କିନ୍ତୁ ଉତ୍ତମ ମଣିଷଟିଏ ନିଶ୍ଚୟ ହେବି ।
+ନିଜ ଗାଁ, ମାଟି, ସମାଜର ଦାୟିତ୍ବ ମୁଣ୍ଡେଇ ପାରୁଥିବା ସାମାଜିକ ସମ୍ମାନ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଟିଏ ନିଶ୍ଚୟ ହେବି ।
+ତମର ସେବା କରିବା ପାଇଁ ମୋ ପାଖରେ ମନ ଓ ସମୟ ଉଭୟ ଥିବ ।
+ବହୁତ ପଇସା କମେଇ ପାରେକି ନପାରେ, କିନ୍ତୁ ତୁମର କୌଣସି ଅଭାବ କରେଇ ଦେବି ନାହିଁ ।
+ଏତେ ଉପରକୁ ବି ଉଠିଯିବିନି କି, ତୁମେ ପୁଅ ବୋଲି ଧରିପାରିବନି ।
+ ଚଳିବ?
+ଏମିତି ପୁଅ ଯଦି ଚଳିବ, ତେବେ ମୋ ରେଜଲ୍ଟ୍ କାର୍ଡ ଟା ଠାକୁରଙ୍କ ଭୋଗଥାଳି ଚଳେ ଅଛି ।
+ମୁଁ ନାଇନ୍ଟି ପର୍ସେଣ୍ଟ୍ ରଖିପାରିନି ।
+ମୁଁ, ଲୁଚିଛି, ଆଈ ଘରର ଠାକୁର ଖଟୁଲି ପଛପଟେ ।”
+ମା, ବାପା ଦୁଇ ଜଣ ପରସ୍ପରକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଚାହିଁ ରହିଲେ ।
+ଏଇ ମାତ୍ର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଭୁମିକମ୍ପରେ ଦୋହଲିଗଲା ପରି ଲାଗୁଥିବା ଘରଟା ଧୀରେ ଧୀରେ ସ୍ଥିର ହେଉଥିଲା ।
+ରୀତା, ଛାତିରେ ହାତ ମାରି ନିଜ ଦ୍ରୁତ ନିଃଶ୍ବାସକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ କମେଇଲେ ।
+ ପଣତରେ ଝାଳ ପୋଛୁ ପୋଛୁ ସାମ୍ନାରେ ଥିବା ନଟ ଖଟିଆ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଫଟୋକୁ ଦେଖି କହିଲେ ଆଜି କୃଷ୍ଣଙ୍କର ହସ ଟିକେ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଦିଶୁଛି କି?
-- 
GitLab