diff --git a/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_10 b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_10
new file mode 100644
index 0000000000000000000000000000000000000000..14cda8f473ec312aaffb9fb0f0c7aba387ad2db5
--- /dev/null
+++ b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_10	
@@ -0,0 +1,103 @@
+ଜହ୍ନମାମୁଁ
+- ମାନସୀ କର
+ତା: ଜୁଲାଇ ୪, ୨୦୧୨  
+ମୂଳ ପୃଷ୍ଠା → ଗଳ୍ପ → ଆଧୁନିକ →
+‘ମନ୍ କଲା ବାଈ ।
+ଦେହେ ହିଁ ଭରିଗଲା ।
+କାଣା ଆଉ କରିଥିଁତି ।
+ପିଲାକେ କୁଡ଼ିଏ ହଜାର ଟଙ୍କା, ସୁନାର ମୁଦି, ଘଡ଼ି ଦେଲି ।
+ଟୁକେଲ୍ କେ ଭି ଘର କର୍‌ନା ସବୁ ସାମାନ୍ ଦେଲି ଆଉ ପାର୍ କରିଦେଲି ।
+ହେଲେ କାଏଁ କରିବି ବାଈ, ପିଲାଟା ନକ୍‌ରି, ଚାକ୍‌ରୀ, କିଛି କର୍‌ବାର୍‌ ନାଇଁ, କୁଲିମଜ୍‌ରୀ ଭି ନାଇଁ କରେ ।
+ପାଖେ ଅଛେଁ ବଲି ମତେ ହିଁ ଦେଖ୍‌ବାର ଲାଗି ପଡ଼ୁଛେ ।
+ଦେଖ୍‌ତ ବାଈ ମୋର୍ ଜୁଏଁ ଲାଗି କାମ୍‌ଧନ୍ଦା କିଛି ଖୁଜିଦେ ।
+ପଲସ୍‌ଟୁ ଫେଲ ଆଏ ।
+କଲେଜ୍ ଥି ଦୁଇ ବଛର୍ ପଢ଼ିଛେ ।
+‘ମିଶ୍ରବାବୁଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ସବୁକିଛି ମନପ୍ରାଣ ଦେଇ ଶୁଣୁଥାନ୍ତି କାରଣ କଥା ଶୁଣିଲେ ଏବଂ କହି ଜାଣିଲେ ହିଁ ଏ ଯୁଗରେ କାମ ହାସଲ କରି ହୁଏ ।
+ଏହି ନିଗୁଢ଼ ସତ୍ୟ କଥାଟା ତିରିଶି ବର୍ଷର ବୈବାହିକ ଜୀବନର ଅନୁଭୂତି ମଧ୍ୟରେ ବେଶ୍ ଭଲ ଭାବରେ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିଛନ୍ତି ମିଶ୍ରାଣୀ ।
+ପୁଣି ମାମୁଁ ଯୋଡିଲେ ଏବଂ କହିଲେ-‘ଖୋବ୍ ଦିନ୍ ହେଲା ବାଈ ତତେ ନି ଦେଖିଥିଲି ।
+ଏତ୍‌କି ଦିନ୍ ଥି ମୋର ପୁଓ ଗୁଟେ ଭି ହେଲାନ ।
+ବଡ୍‌କା ଭାଗିକରି ବିହା ହେଲା ଆଉ ଦୁଇଟା ନନୀ ଭି ଜୁକ୍‌ଜାକ୍ ଦିଶ୍ଲେନ ।
+ସେମାନ୍କର୍ କଥା ଭି ଭାବ୍‌ବା ଯେଁ ପଡ଼୍‌ସି ।
+ହେଲେ ବେଶି ଭାବିକରି ମୁଁଇ ଦିମାଗ୍‌କେ ଗୋଲ୍‌ମାଲ୍ ନି କରେ ବାଈ ।
+ମୁଇଁ ବିନ୍ଦାସ୍ ଲୋକ ଆଏଁ ।
+ମୋର୍ ମାଏ ଝି ଭି ଚିନ୍ତା ନି କରେ ।
+ଯେଭେ ଯାହା ହେବାର୍ କଥା ହେବା ।
+ଭାବି କରି କାଏଁ ଲାଭ୍? ‘ଦେ ପାଏନ୍ ଟିକେ ଦେ ।
+ଶୋଷ୍ ଲାଗ୍‌ଲାନ ।’
+ମିଶ୍ରାଣୀ ପାଣି ଢାଳେ ଦେଲେ ।
+ଢକ୍ ଢକ୍ କରି ମାମୁଁ ପାଣି ପିଇଲେ ।
+ପୁଣି ଗପିଲେ ।
+‘ଡିସ୍ ଆଣ୍ଟିନା ଲଗେଇ ଦେଇଛେଁ ବାଈ ।
+ତୋର୍ ବହରିଆ କାହାରି ଘର୍ ନି ଯାଏ ।
+କାମ୍ କରି କରି ଥକିଗଲେ ଘରେ ବସିକରି ଟିଭି ଦେଖ୍ସି ।
+ଘରେ ରହେସି ।
+ବେଶି ବୁଲାଚଲା ପସନ୍ଦ୍ ନି କରେ ।
+ଲନ୍ଦର୍ ଫନ୍ଦର୍ ଭି ଆମ୍‌କେ ଭଲ୍ ନି ଲାଗେ ।
+ମୁଁ ଠିକ୍ ତ ମୋର୍ ମାଏଁ ଝି ଠିକ୍ ଆଉ ଆମର୍ ଲାଗି ଦୁନିଆଁ ଠିକ୍‌ ।
+ଲୋକ୍‌ମାନେ ମୋର୍ ନିଜର୍ ଆନ୍ ଆଉ ମୁଁ ଲୋକ୍‌ମାନ୍‌କର୍ ଆଏଁ ।
+ଲୋକ୍‌ମାନେ ମତେ ଭଲ ପାଏସନ୍‌ ।
+ମୁଁ ଲୋକ୍ ମାନ୍‌କେ ଭଲ୍ ପାଏଁସି ।’
+‘ବାଈଗୋ! ଇ ବଛର୍ ଇଲେକ୍‌ସନ୍ ଥି ଖୋବ୍ ପିଇଛେଁ ।
+ସବୁ ପାର୍ଟିନୁ ଖାଇଛେଁ ।
+ସଭେଁ ତ ମୋର୍ ନିଜର୍‌ ।
+କାହାକେ ମନା କର୍‌ମିଁ ।
+ସଭେଁ ଦେଲେ ସବ୍‌କରନୁଁ ଖାଏଲି ।’
+ଜହ୍ନମାମୁଁଙ୍କ ଗୋଟି ଗୋଟି କଥାକୁ ସତେ ଯେମିତି ମିଶ୍ରାଣୀ ପିଇଯାଉଥାନ୍ତି ।
+ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରି ଜଣେ ଗୁରୁଗମ୍ଭୀର ଶ୍ରୋତା ଭଳିଆ ସବୁ କଥାକୁ ସେ ଉଦରସ୍ଥ କରୁଥାନ୍ତି ।
+କାରଣ ସେ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣନ୍ତି ଏମିତି କାମ ନ କଲେ ତାଙ୍କ କାମ ହେବନି ।
+‘ଜହ୍ନମାମୁଁ ।’ 
+ଜହ୍ନମାମୁଁଙ୍କ ନାମ ଜହ୍ନମାମୁଁ କେଉଁ ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ କେଉଁ ଘଟଣାକ୍ରମ ଅନୁଯାୟୀ ପଡ଼ିଲା ତାହା ବୋଧେ କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ।
+ସହରଯାକ ଲୋକମାନଙ୍କର ସେ ହେଉଛନ୍ତି ସମ୍ପର୍କୀୟ ।
+ସମସ୍ତେ ମାମୁଁଙ୍କର ନିଜର ଲୋକ ।
+ସକାଳ ହେବାମାତ୍ରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଘରେ ସେ ଉପସ୍ଥିତି ଜାହିର୍ କରନ୍ତି ।
+ଦିନ ତମାମ୍ ବୁଲିବୁଲି ସେ ଦ୍ବିପ୍ରହରରେ ଘରେ ପହଞ୍ଚନ୍ତି ।
+ମ୍ୟୁନିସିପାଲ୍‌ଟିରେ ଦରମାଦିଆ ଚାକ୍‌ରୀ ଖଣ୍ଡେ କରୁଛନ୍ତି ।
+ମିଶ୍ରାଣୀ ଭଳି ଅନେକଙ୍କୁ ସେ ବାଈ କହନ୍ତି, ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ଥାନୀୟ ଅର୍ଥରେ ବଡ଼ଭଉଣୀ ବୋଲି ବୁଝାଯାଏ ।
+ସମସ୍ତଙ୍କ ସହ ସେ ସୁଖଦୁଃଖ ହୁଅନ୍ତି ।
+ମୋର ବୟସର ସମସ୍ତଙ୍କ ସେ ହେଉଛନ୍ତି ମାମୁଁ ।
+ସମସ୍ତଙ୍କ ଅତି ଆଦରର ଜହ୍ନମାମୁଁ ।
+କମ୍ ବେଶୀ କରି ନିଅନ୍ତି ।
+ହେଲେ ସେ କେବେ କାହା କଥା କାଟନ୍ତି ନାହିଁ ।
+ସମସ୍ତଙ୍କ ଅସୁବିଧା ସମୟରେ, ବିବାହ ଉତ୍ସବ ଆଦିରେ ଉପଯୁକ୍ତ ଆତିଥ୍ୟତା ଦେଇ ଯୋଗ ଦିଅନ୍ତି ।
+ମାମୁଁଙ୍କ ଜୀବନସଙ୍ଗିନୀ ହେଉଛନ୍ତି ମାଇଁ ।
+ମାମୁଁ ମାଇଁଙ୍କୁ ପଶ୍ଚାତ୍‌ଭାଗରେ ଲୋକେ କହନ୍ତି ଲୈଲା-ମଜ୍‌ନୁ ।
+ଉଭୟେ ଉଭୟଙ୍କ ପାଇଁ ।
+‘ମୋର୍ ସମିୟାଁ ଥି ମୁଁ ଖୋବ୍ ବଦ୍‌ମାସ୍ ଲୋକ୍‌ ଥିଲି ବାଈ ।
+ମୋର ଝି ଆଉ କେନ୍ତା ହେତା ? ମୁଇଁ ଯାହା କରିଥିଲି ସେ ଭି ତାହା କର୍‌ଲା ।
+ମୁଇଁ ଭାଗିଥିଲି-ମୋର୍ ବଡ୍କା ଝି ଭି ଭାଗିକରି ବିହା ହେଲା ।
+ଦୁଃଖ୍ ନି କରେଁ ବାଈ ।
+ଯେନ୍ତା କର୍‌ନି ହେନ୍ତା ଭର୍‌ନି ।’
+ତାଙ୍କ ସମୟରେ ମାମୁଁ ମାଇଁ ମଧ୍ୟ ଭଲପାଇ ବିବାହ କରିଥିଲେ ।
+ଉଭୟେ ଉଭୟଙ୍କୁ କ୍ଷଣଟିଏ ନଦେଖିଲେ ରହିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ।
+ଉଭୟଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ନିଚ୍ଛକ ପ୍ରେମ, ଶାଶ୍ବତ ପ୍ରେମ, ଅନାବିଳ ଭଲପାଇବା, ମୋହ ଆକର୍ଷଣ ଏହି ସବୁ ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥ ମୁଁ ମର୍ମେ ମର୍ମେ ଅନୁଭବ କରେ ।
+ମାମୁଁ ମେହେନ୍ତର ଜାତିର ଲୋକ ।
+ସହରର ନାଳନର୍ଦ୍ଦମା ସଫା କରିବା, ଆବର୍ଜନା ଫିଙ୍ଗିବା, ପାଇଖାନା ସଫା କରିବା ଆଦି କାର୍ଯ୍ୟ କରି ବେଶ୍ ରୋଜଗାର କରନ୍ତି ।
+ସାମାଜିକ ବର୍ଗୀକରଣ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ମାଇଁ, ମାମୁଁଠାରୁ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଉଚ୍ଚଜାତିର ସ୍ତ୍ରୀ ।
+କିନ୍ତୁ ପ୍ରେମ ଯେ ଜାତି, ଧର୍ମ, ବର୍ଣ୍ଣ କିଛି ମାନେନା ।
+ଏହା ସମସ୍ତେ ତଥା ଉଭୟେ ମାମୁଁ, ମାଇଁ ବି ବେଶ୍ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣନ୍ତି ।
+ସେଦିନ ମିଶ୍ରାଣୀଙ୍କ ଘର ପାଇଖାନା ଟାଙ୍କି ସଫା କରିବାକୁ ଆସିଥିଲେ ମାମୁଁ ମାଇଁ ।
+ମିଶ୍ରାଣୀ କହିଲେ-‘ଭାଇରେ! ଏ ଜହ୍ନ! ତୋର୍ ବିନା ମୁଇଁ ଆଉ କାହାକେ କାମ୍ ନି କରାଏଁ ।
+ତୁଇ ହିଁ ମୋର୍ ନିଜର୍ ଲୋକ୍ ଆଉ ଭାଇ ।
+ତୋର୍ ଦ୍ବାରା ହିଁ ମୋର୍ ଘରର୍ କାମ୍ ହେବା ଭାଇ ।
+ସେଥିର୍ ଲାଗି ମୁଇଁ ଦୁସ୍‌ରା କାହାକେ କାମ୍ ଥି ନି ଲଗେଇ ।’
+ମିଶ୍ରାଣୀଙ୍କ କଥା ଶୁଣିବାମାତ୍ରେ ମାମୁଁମାଇଁଙ୍କ ନିଷ୍କପଟ ମନଖୋଲା ହସରେ ବାତାବରଣଟା ଖିଲ୍‌ଖିଲ୍ ହୋଇଗଲା ।
+ମାମୁଁ ତାଙ୍କ ଚିରାଚରିତ ଢଙ୍ଗରେ ଟିଣ ଡବା, ବାଲ୍‌ଟି ଓ କୋଡ଼ି ଆଣି ସହଜ, ସରଳ, ନିର୍ବିକାର, ଅନାବିଳ ହୃଦୟରେ ପାଇଖାନା ଟାଙ୍କି ସଫା କରିବାରେ ଲାଗିଗଲେ ।
+ମାଇଁ ସମସ୍ତ ମଇଳା ବାହାରେ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ ପକାଇବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ ।
+ଜଣେ ଉତ୍ତମ ସହଧର୍ମିଣୀର ପରିଚୟ ଦେଇ ମାଇଁମାମୁଁଙ୍କ ସହ କାମ କରିବାରେ ଏହିଭଳି ନିମଜ୍ଜିତ ହୋଇ ଯାଇଥାନ୍ତି ଯେ, ତାଙ୍କ ଚେହେରାରେ ବିକାରର ଲେସମାତ୍ର ଚିହ୍ନବର୍ଣ୍ଣ ପରିଦୃଷ୍ଟ ହେଉ ନଥାଏ ।
+ମାତ୍ର ତିନି ଘଣ୍ଟାର ବ୍ୟବଧାନ ମଧ୍ୟରେ ତିନିଗୋଟି ପାଇଖାନା ଟାଙ୍କି ସଫାକଲେ ମାମୁଁମାଇଁ ।
+ଧୋଇମାଜି ହୋଇ ନିଜକୁ ପରିଷ୍କାର ପରିଚ୍ଛନ୍ନ ହେଲେ ଉଭୟେ ।
+ମିଶ୍ରାଣୀ ଉଭୟଙ୍କ କାମରେ ଆନ୍ତରିକ ଭାବରେ ଖୁସି ହୋଇ ପ୍ରାପ୍ୟ ସହିତ ମାମୁଁଙ୍କୁ ନୂଆ ଗାମୁଛା, ମାଇଁଙ୍କୁ ନୂଆଶାଢୀ, ସଧବାର ସଜ ନୂଆଚୁଡ଼ି ସିନ୍ଦୂର ଦେଇ ବିଦାକଲେ ।
+ଯିବା ସମୟରେ ମାମୁଁ କହିଲେ-
+‘ବାଈ ଗୋ! ତୋର୍ ବହରିଆକେ ମୁଁ ସବୁବେଲେ କହେଁସି ଯେ, ଜିଇଁଥିବା ତକର୍, ହାଥେ ତାକତ୍ ଥିବା ଯାକର୍, ଆଉ କାମ୍ କର୍‌ବାର୍ ଭାବ୍‌ନା ଟିକ୍‌କ ମନ୍ ଭିତ୍‌ରେ ଥିବା ତକର୍, ଆମର୍ ପେଟ୍ କେଭେ ଭୁଖେ ନାଇଁ ରହେ ।
+ଆମ ଚୁରୀ-ଦାରୀ ନାଇଁ କରୁଁ ବାଈ ।
+କାମ୍ ଛୋଟ୍ ହେଲେ ଭି ଇମାନ୍ ଥି କର୍‌ସୁଁ ।
+ଆଉ ଠାସେ ଜିଇଁସୁ ।
+ଜୀବନ୍‌ଟା କେତେ ଦିନ୍ ବାଈ! ଖୁସିଥି ରହେବାର୍ କଥା ।
+ହଏ-ଯାଉଛୁଁ ।
+କାମ୍ ପଡ୍‌ଲେ ଫୋନ୍ କର୍‌ବୁ ।
+ମୋର୍ ମୋବାଇଲ୍ ନମ୍ବରଟା ରଖ୍‌ ।
+ମିଶ୍ରାଣୀ ଚମକି ପଡ଼ିଲେ ।
+ଜହ୍ନର ପୁଣି ମୋବାଇଲ୍ ନମ୍ବର ।
+ଯାହାହେଉ ଜହ୍ନ ବି ଯୁଗସହିତ ସମତାଳରେ ଗତି କଲାଣି ଜାଣି ଖୁସି ହେଲେ ।’
+ମାମୁଁ ପଛେପଛେ ମାଇଁ ମିଶ୍ରାଣୀ ଦେଇଥିବା ଜିନିଷପତ୍ର ଟଙ୍କା ଘେନି ଜଣେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ, ଆତ୍ମତୃପ୍ତ କର୍ମଯୋଗୀ ଦାର୍ଶନିକ ଭଳି ନିଜ ବାଟରେ ବାହୁଡ଼ିଗଲେ ।
+ଏପଟେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଆସିଯାଇଥିଲେ ।