From b6d035ab09329b756b9c7d62012b5804213db45c Mon Sep 17 00:00:00 2001
From: Nayan Ranjan Paul <nayan.paul@gmail.com>
Date: Sat, 17 Sep 2022 12:34:28 +0530
Subject: [PATCH] Upload New File

---
 .../odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_32 | 183 ++++++++++++++++++
 1 file changed, 183 insertions(+)
 create mode 100644 Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_32

diff --git a/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_32 b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_32
new file mode 100644
index 0000000..e9d82de
--- /dev/null
+++ b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_32	
@@ -0,0 +1,183 @@
+ବୁଢ଼ା ବୟସ
+  ଦୁର୍ଗା ପଟ୍ଟନାୟକ, ଭୁବନେଶ୍ବର
+ତା: ଫେବୃଆରୀ ୨, ୨୦୧୧  
+ମୂଳ ପୃଷ୍ଠା → ଗଳ୍ପ → ଆଧୁନିକ →
+କଲିଂବେଲ୍‌ରେ ହାତ ଦେବାବେଳକୁ ଘର ଭିତରୁ କୁନାର ଚିତ୍କାର ଶୁଭୁଥିଲା ।
+ଆଖିବୁଜା ପାହାର ପାହାର ମାଡ ବସୁଛି ।
+କୁନା ଚିତ୍କାର କରୁଛି ଜୀବନ ବିକଳରେ ।
+ବାପାଙ୍କର ଗୋଟେ ଅଙ୍ଗ ଅଚଳ ଓ ସେ ଶ୍ବାସ ବେମାରୀ ।
+ମୁନା ବୋଧେ ବାହାରେ ଖେଳୁଛି ।
+ତା ହେଲେ କିଏ.. ? 
+ସୁଜାତା ଏମିତି ପିଟିଚାଲିଛନ୍ତି ପିଲାଟିକୁ ! 
+କ’ଣ ଏମିତି ଦୋଷ କଲା ସିଏ ! 
+ଏଇଟା କ’ଣ ଶାସନ ? 
+ଏମିତି ଆକଟ କରାଯାଏ ପିଲାଙ୍କୁ ? 
+ରମେଶ ବାବୁ ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ହୋଇପଡୁଥିଲେ ।
+କିଛି ସମୟ ପରେ କୁନା କାନ୍ଦିକାନ୍ଦି କବାଟ ଖୋଲିଲା ।
+ସୁଜାତା ବେତଟାକୁ ହାତରେ ଧରି ସର୍କସର ରିଙ୍ଗ ମାଷ୍ଟର ପରି ଗର୍ଜିଚାଲିଛନ୍ତି ଘର ଭିତରେ ।
+ବୁଢାବାପା ନୀରବରେ ବସି ଶୁଣୁଛନ୍ତି ।
+ରମେଶବାବୁ ପଚାରିଲେ, ବାପା ! କ’ଣ ହେଇଛି ତାର ।
+ସିଏ କାହିଁକି ପିଲାଟାକୁ ଏମିତି ବାଡ଼ୋଉଛି ।
+ବୁଢାଙ୍କ ପାଟିରୁ ଭାଷା ସ୍ଫୁରୁ ନାହିଁ ।
+କହିଲେ ମଲା ନ କହିଲେ ମଲା ଅବସ୍ଥା ।
+ବୁଢା ଶଙ୍କାଶଙ୍କା ଗଳାରେ କହିଲେ, କ’ଣ ହେଇଚି କେଜାଣିରେ ପୁଅ ।
+ମୁଁ କୁନାକୁ କହିଲି, ଯା’ ମାକୁ କହିବୁ- ଜେଜକୁ ଚା’ ଟିକେ ଦବ ।
+ତା’ ପରଠୁ ତ ଏମିତି ଲାଗିଛି ।
+ସେଇଠୁ ରମେଶବାବୁ ଗର୍ଜିଉଠିଲେ ।
+ଆହେ… କ’ଣ ହେଇଛି ? ପିଲାଟାକୁ ଏମିତି ପିଟୁଛ କ’ଣ ପାଇଁ ? ସୁଜାତା ଅଣ୍ଟା ଭିଡି ବାହାରିଆସିଲେ ।
+ପିଟିବି ନାହିଁ ! କେତେ କେ.ଜି. ଚିନି ଆଣି ମାସକୁ ଥୋଇଦଉଚ କି ? ବୁଢାକୁ ମୁଁ ଦଶଥର ଚା’ ଦେଇପାରିବିନି ।
+ଚା’ ପାନ, ଅଫିମ ଏସବୁ ବାଜେ ଅଭ୍ୟାସ ।
+ମୁଁ ମୋ ବାପା ଦିହକେ ଜାଣିନି ।
+ତମ ବାପାଙ୍କର ଯଦି ଏ ସବୁ ଲୋଡା ତେବେ ସିଏ ଗାଁ କୁ ଚାଲିଯାଆନ୍ତୁ ।
+ସେଇଠି ସାନବୋହୂ କି ମଝିଆବୋହୂ ସବୁ ଯୋଗାଡ କରି ଥୋଇଦେବେ ।
+ମୋ ଦେଇ ହବନି ଏ ସବୁ, କହିଦେଉଛି.. ।
+ରମେଶବାବୁ ସୁଜାତାଙ୍କ ହାତ ଧରିବାର ଆଜକୁ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ହୋଇଗଲାଣି ।
+ସବୁବେଳେ ସୁଜାତାର ଏମିତି ଟାଇଁଟାଇଁ କଥା ।
+ଦେହସୁହା ହୋଇଗଲାଣି ତାଙ୍କର ।
+ସୁଜାତାକୁ ଭଲମନ୍ଦ କହି କିଛି ଲାଭ ନାହିଁ ।
+ପିଲାଗୁଡାକୁ ମଣିଷ କରିଦେଲେ ହୁଏତ ଜୀବନରେ ଅଳ୍ପ ସମୟ ଲାଗି ମଧ୍ୟ କିଛି ଶାନ୍ତି ମିଳିପାରିବ ।
+ରମେଶବାବୁ ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଜଣେ ଉଚ୍ଚପଦସ୍ଥ ଅଫିସର ।
+ଅଫିସ କାମ ବାଦ ତାଙ୍କର ଏତିକି ହିଁ କାମନା ।
+ରମେଶବାବୁ କୁନାକୁ ପଚାରିଲେ, ବାପାରେ ତୁ କ’ଣ ଦୋଷ କରିଛୁ ସତ କହିଲୁ ? 
+କୁନା କହିଲା – ନାଇଁ ବାପା, ମୁଁ ଜେଜେଙ୍କ ପାଇଁ ମା’କୁ ଚା’ ମାଗିଲି ।
+ସେ ନ ଦେବାରୁ ମୁଁ ନିଜେ ପାଣିରେ ଅମୁଲ ମିଶାଇଲି ।
+ମା’ ମତେ ମାଡ ଦେଲା ।
+କୁନା କୋହ ଉଠାଉଥାଏ ।
+ରମେଶବାବୁ ବାପାଙ୍କୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି ତଳକୁ ମୁହଁ ପୋତି କହିଲେ, ବାପା ତୁମେ ନହେଲେ ଗାଁକୁ ଚାଲିଯାଅ ।
+ଏଇଠି ତୁମେ ଶାନ୍ତି ପାଇପାରିବନି ।
+ସୁଜାତା ରୋଷେଇ ଘରୁ ପାଟି କରୁଛନ୍ତି ।
+ଓହୋ ! ବାପା ସୁହାଗ ବୋହିପଡୁଛି ।
+ତମ ପୁଅକୁ ବି ପଠାଇ ଦିଅ ।
+ଦରକାର ନାହିଁ ଏମିତି ପିଲା ।
+ସିଏ ଗାଁରେ ରହୁ, ବାପାଙ୍କୁ ଚା’ ଦଉ ।
+ପିଅନ କାମ ଶିଖୁ ।
+ପାଠ ନ ପଢୁ ।
+ତାକୁ ପଠାଇ ଦିଅ ।
+ରମେଶ ବାବୁ ଚାବୁକ୍ ଖାଇବା ପରି ମନେ କରୁଥାନ୍ତି ।
+ଖୁଣ୍ଟ ପରି ଛିଡା ହୋଇ କ’ଣ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ ।
+ସେଦିନ ରାତିରେ ଆଉ ବୁଢାଙ୍କ ଆଖିକୁ ନିଦ ନାହିଁ ।
+ସାରା ରାତି ସେ ଭାବୁଥିଲେ, ନିଜ ଜୀବନର ଲମ୍ବା କାହାଣୀକୁ ।
+ସିଏ ପୁଅ ପାଇଁ ଗୋଟେ ସାବନା ବର୍ଣ୍ଣର ବୋହୂ ଖୋଜିଥିଲେ ।
+ହେଲେ ପୁଅର ମନ ମାନିଲା ନାହିଁ ।
+ବୁଢା ଜାଣୁଥିଲେ ଯେ, ଏ ସହରୀ ଛଟକି ଫେସନି ଝିଅଗୁଡାକ ସବୁ ଏମିତି ।
+ଘର ଭାଙ୍ଗିବେ ଏମାନେ ।
+ହଉ ତାର କପାଳ ।
+ଚା’ କପେ ପାଇଁ ପରିବାରରେ ଝଡ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଯାଉଛି ଆଜି ! କିନ୍ତୁ ମୁଁ ମୋ ପୁଅ ପାଇଁ କ’ଣ ନ କରିଛି ।
+ମୁଁ କ’ଣ ଅଫିମ ଜାଣିଶୁଣି ଖାଉଛି ।
+ଶ୍ବାସ ରୋଗଟାକୁ ଛାତି ଭିତରେ ଚାପିରଖିବାକୁ ଅଫିମ ଟିକେ ଖାଇଦେଲେ ଚଳିଯାଏ ।
+ଏଇଥିପାଇଁ ଏତେ କଥା ।
+ପାନଟା ତ ଅନେକ ଦିନରୁ ଖାଇଆସିଛି ।
+ଏବେ କ’ଣ ଛାଡିହେବ ? ତା’ ବୋଲି ମୁଁ କ’ଣ ମୋ ବୋହୂର ଘର ଉଜାଡିଦେଉଛି ।
+ ସର୍ବସ୍ବ ଖାଇଦେଉଛି !
+ବୁଢାଙ୍କୁ ଭାରି ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ଲାଗିଲା ।
+ସତେ ଯେପରି ମୁଣ୍ଡ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଚକ୍ର ଘୂରି ମସ୍ତିଷ୍କର ସବୁ ଯୋଗାଯୋଗକୁ କାଟିପକାଉଛି ।
+ଘଣ୍ଟାରେ ଦୁଇଟା ବାଜିଲା ।
+ରାତି ପାହିବାକୁ ଆହୁରି ଢେର ବାକି ।
+ବୁଢା ଭାବୁଥିଲେ, ସକାଳ ଆସିଲେ ବିଦାୟ ନେବି ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଏଠାରୁ ।
+ସହରୀ ଜୀବନରେ ବାସ୍ନା ନାହିଁ ।
+ଭାରି ମିଛିମିଛିକା ଆଉ କୃତ୍ରିମ ଭାବ ବିନିମୟ ହୁଏ ଏଠି ।
+ତାର ସେଇ ଗାଁ ମାଟି ବରଂ ଭଲ ।
+ସରକାର ବାହାଦୁର ମଧ୍ୟ ଯୋଉ ଦି ବଖରା ଘର ଦେଉଛନ୍ତି ସହରୀବାବୁମାନଙ୍କୁ, ସେଗୁଡିକ ଅଫିସର ଓ ତାଙ୍କ ପିଲାଛୁଆଙ୍କୁ ନିଅଣ୍ଟ ।
+ତା’ ପରି ଖୁଁ ଖୁଁ କାଶୁଥିବା ବୁଢାଗୁଡାଙ୍କ ପାଇଁ ଏ ରାଜଧାନୀରେ ସ୍ଥାନ କାହିଁ ? ବୁଢା ଆଖିପତା ମୁଦି କେତେ କ’ଣ ଭାବି ଚାଲିଛନ୍ତି ।
+ତାଙ୍କ ଭାବନା ନଈର ସୁଅ କୂଳ ଅତିକ୍ରମ କରୁଥିଲାବେଳେ ସେ ଚମକି ଉଠିଲେ ।
+ଆଖି ଖୋଲିଲାବେଳକୁ କୁନା ଅତି ସନ୍ତର୍ପଣେ ମା’ କୋଳରୁ ଜେଜେଙ୍କ ଶୋଇବା ଘର ଭିତରକୁ ପଳାଇଆସିଛି ।
+ବୁଢା ତାକୁ ଦେଖି ଟିକେ ଡରିଗଲେ ।
+କହିଲେ, କୁନା, ତୁ ଜଲଦି ପଳାଇଯା ।
+ମା’ ଉଠିଲେ ଏଇନେ ରାତିଟାରେ ମାଡ ଖାଇଯିବୁ ।
+କୁନା ଟିକେ ବି ଭୟ କଲାନି ।
+ଓଲଟି ପଚାରିଲା, ଜେଜେ ତୁମେ ସକାଳ ହେଲେ ଗାଁକୁ ଚାଲିଯିବ ? ବୁଢା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟରେ ବୋକା ବନିଗଲେ ।
+ଉଠିବସି କୁନାକୁ କୋଳେଇଆଣିଲେ ।
+ ପଚାରିଲେ, ତୁ କେମିତି ଜାଣିଲୁ କିରେ ?
+କୁନା କହିଲା – ଜେଜେ ମୁଁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଲି ।
+ନାଇଁ ମ ଜେଜେ, ତୁମେ ଯାଅନି ।
+ତୁମେ ସବୁଦିନେ ଖେଳଛୁଟି ବେଳେ ଆମ ସ୍କୁଲ ଗେଟ୍ ପାଖକୁ ଚାଲିଆସିବ ।
+ସେଇଠି ଆମେ ଆମ ଟିଫିନ ଖର୍ଚ୍ଚରୁ ତୁମକୁ କପେ ଚା’ ଦେଇଦେବୁ ।
+ମୁନା ବି କହୁଛି ସେ ତା’ର ଚେନାଚୁର ଖର୍ଚ୍ଚରୁ ତୁମକୁ ଦେବ ।
+ଜେଜେ ତୁମେ କୁହନା, ଆମକୁ ଛାଡି ଆଉ ଗାଁକୁ ଯିବନି ।
+ବୁଢାଙ୍କର ଆଖି ଜକେଇଆସିଲା ।
+କୁନାକୁ କୁଣ୍ଢାଇପକାଇ କହିଲେ, “ନାଁ ରେ ତୁ ଯା’ ଶୋଇପଡ ।
+ମୁଁ ତତେ ଛାଡି କୁଆଡେ ଯିବି ଯେ ! ମୋ ସୁନାଟା ପରା ଯା’ ତୁ ଶୋଇପଡ ।
+”
+ସକାଳ ଦଶଟା ବାଜିଲା ।
+କୁନା ଓ ମୁନା ସ୍କୁଲକୁ ଗଲେ ।
+ରମେଶବାବୁ ଅଫିସ ଯିବା ବାଟରେ ବୁଢାଙ୍କୁ ବସ୍‌ରେ ବସାଇଦେବେ ।
+ବୁଢା ବି ସାତଚଉତା ଧୋତି ଆଉ ପଞ୍ଜାବୀ ପିନ୍ଧିସାରିଲେଣି ।
+ରମେଶବାବୁ ପଚାରିଲେ- ବାପା ତମେ କ’ଣ ସତରେ ଆଜି ଗାଁକୁ ଚାଲିଯିବ ? ବୁଢା ବୋହୂକୂ ଡାକି କହିଲେ, ପିଲା ବୁଦ୍ଧି ଛାଡ, ମା’ ।
+ମୁଁ ଗାଁ କୁ ଯାଉଛି ।
+ତୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଜମା ମାରଧର କରିବୁନି ।
+ବୋହୂ ନିରୁତ୍ତର ।
+ପ୍ରଣାମ ବି କଲା ନାହିଁ ।
+ବୁଢା ପାଦ କାଢିଲେ ।
+ଏସବୁ ଭାଗ୍ୟ ଦୋଷ କୁଆଡେ ।
+କର୍ମକୁ ଆଦରି ପୁଅର ପିଛା ଧରିଲେ ।
+ବୁଢା ଏକା ଏକା ନରଣଗଡ ଯିବେ ।
+ଅନେକ ରାସ୍ତା ।
+ବସ ଚାଲିଥାଏ ।
+ବୁଢା ଖୁବ୍ ବିଷର୍ଣ୍ଣ ।
+ମନେମନେ ଭାବୁଥିଲେ, ସେ ଆଜିକାଲି ଅଦରକାରୀ ହୋଇଗଲେଣି ।
+ବସି ଖାଇଲେ ନଈବାଲି ସରେ ।
+ତାଙ୍କୁ କିଏ କାହିଁକି ଏ ମହଙ୍ଗା ଯୁଗରେ ପଚାରିବ ।
+ଭାବନାର ଅନ୍ତ ନାହିଁ ।
+ଗାଡି ଆସି ଭଞ୍ଜନଗରରେ ଛିଡା ହେଲାଣି ।
+ସେତେବେଳକୁ ଘଣ୍ଟାରେ ଚାରିଟା ।
+ସ୍କୁଲ ପିଲାମାନେ ବହିବସ୍ତାନି ଧରି ଘରକୁ ଫେରୁଛନ୍ତି ।
+ବୁଢାଙ୍କର ପୁଣି କୋହ ଉଠିଲା ।
+କୁନାମୁନା ଏବେ ସ୍କୁଲରୁ ଫେରୁଥିବେ ।
+ସ୍କୁଲରୁ ଫେରିବା ପରେ ଜେଜେ କବାଟ ଖୋଲିଦେଲେ କୁନା ଭିତରକୁ ଆସେ ।
+ଜେଜେକୁ ସେ ଖୋଜୁଥିବ ନିଶ୍ଚୟ ।
+ଜେଜେ ସେଦିନ କୁନାକୁ ପାଠ ପଢାଇଲାବେଳେ କହିଥିଲେ, ମିଛ କହିବା ମହାପାପ ।
+କିନ୍ତୁ ଆଜି ଜେଜେ ମତେ ମିଛ କହି ଠକି ଚାଲିଗଲେ- ଏଇଆ ଭାବୁଥିବ ମନରେ ସିଏ ? ବୋଧହୁଏ କୁନା ଏଇଠୁ ସଂସାରଯାକର ମିଛ କହିବା ଶିଖିବ ।
+କହିବ ବଡମାନେ କହନ୍ତି ଗୋଟାଏ, କରନ୍ତି ଗୋଟାଏ ।
+ବୁଢାର ମୁଣ୍ଡ ଭିତରେ ସେଇ ଚକ୍ରଟା ପୁଣି ଓଲଟା ଘୂରୁଥିଲା ।
+ବସ ରେଲିଂ ଦେହରେ ମୁଣ୍ଡଟାକୁ ପିଟି ଛତୁ କରିଦେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ଅବା ।
+ନରଣଗଡରେ ବସ୍ ପହଞ୍ଚିଲା ।
+ବୁଢା ଘରେ ପାଦ ପକାଇଲେ ।
+କିଛି ହେଉ ନ ହେଉ ଏଇଠି ପଡିରହିଲେ ଜାତି ଭାଇ ତାଙ୍କର ମଡାରେ ହାତ ଲଗାଇବେ ତ ।
+ନିଜକୁ ନିଜେ ସାନ୍ତ୍ବନା ଦେଉଥିଲେ ।
+ମଝିଆ ପୁଅ ସୁକେଶ ଖୁବ୍ ବିରକ୍ତ ହେଲା ।
+କହିଲା – ମୁଁ ମନା କରୁଛି ଯାଅନି ସେଠିକୁ ।
+ହଉ, ତୁମେ ବିଶ୍ରାମ କର ।
+ମୁଁ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଦୋକାନରୁ ଫେରିଲେ ତୁମକୁ ଡାକ୍ତର ଦେଖାଇବି ।
+ମଝିଆଁ ପୁଅ ସୁକେଶର ବହି ଦୋକାନ ।
+ବିକ୍ରିବଟା ସେତେ ଭଲ ନୁହେଁ ।
+ମନେମନେ ସେ ଭାବୁଛି, ପାଖ ମଦ ଦୋକାନରେ ଏତେ ଭିଡ ।
+କିନ୍ତୁ ବହିକୁ କାହିଁକି ଲୋକଙ୍କର ଏତେ କମ୍ ଆଗ୍ରହ ? ସୋମରସଠାରୁ ପୁସ୍ତକର ରସ କ’ଣ ଏତେ ନୀରସ ! ଖୁବ୍ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଥିଲା ତାକୁ ।
+ସେ ଗୋଟାଏ ସତ୍ ବ୍ୟବସାୟରେ ଅଛି ।
+କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମିଳୁନାହାନ୍ତି ।
+ସୁକେଶ ନିରାଶ ହୋଇ ଦୋକାନର ସଟର ଟାଣିଲା ।
+ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ବୁଢା ଆସି ଦାଣ୍ଡଦୁଆରେ ।
+କହିଲେ, ଆଜି ଏତେ ଡେରି କଲୁ ।
+ବଇଦ ପାଖକୁ ଯିବା ପରା ।
+ନାଇଁ ବାପା ! ଆଜି କିଛି ଭଲ ବିକ୍ରି ହେଲାନି ।
+ବୁଢାର ମୁଣ୍ଡଟା ବରଗଛ ଓହଳ ପରି ତଳକୁ ଲମ୍ବିଗଲା ।
+ବୁଢା କହିଲେ, “ମୁଁ ଜାଣେ ପରା ।
+ତୁ ସେ ଦୋକାନରେ ମୃଗୁଣୀ ସ୍ତୁତି, ମନବୋଧ ଚଉତିଶା ଆଉ ବାଲ୍ମିକୀ ରାମାୟଣ ନ ରଖିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୋର ବିକ୍ରିବଟା ଭଲ ହେବନି ।” 
+ସୁକେଶ ବାପାଙ୍କ ସରଳତାର ଗଭୀର ସମୁଦ୍ରରେ ଡୁବ ମାରି ପୁଣି ଉପରକୁ ଉଠୁଥିଲା ।
+ଯେଉଁଠି ଡିସ୍କୋ ନୃତ୍ୟ କଳା, ଯେଉଁଠି ସାମାଜିକ ଚଳଣୀ ଅଶ୍ଳୀଳତାରେ ଭରପୁର, ସେଠି ମୃଗୁଣୀ ସ୍ତୁତି ପଢିବ କିଏ ? ସୁକେଶ ବାପାଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ନ ପାରି ନିଜକୁ ନିଜେ ବୁଝାଉଥିଲା ।
+ବୁଢାଙ୍କ ଶ୍ବାସ ଧଇଁ ପେଲିହେଉଛି ।
+ବାଉଳାଚାଉଳା ହେଲେଣି ।
+ଲାଗୁଛି ସେପାରିରୁ ଡାକ ଶୁଭିଲାଣି ।
+ଦେହ ଭିତରେ ଅବା ହାଡଗୁଡାକ ଖସି ବିଡା ବାନ୍ଧିହେଉଛି ।
+ଦେହର କାନ୍ଥରେ ପଲସ୍ତରା ଛାଡି ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ ଇଟା ଖସି ଦାନ୍ତୁରା ଦିଶିଲାଣି ।
+କହିଲେ, ଭାଇକୁ ଡାକ୍ ଜଲଦି ।
+ସିଏ ବ୍ୟାଙ୍କ ଅଫିସର ।
+ଟଙ୍କା ପଇସା ଯଦି ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବ କେଜାଣି କାଳେ ବଞ୍ଚିଯିବି ।
+ବୁଢାଙ୍କ କଥାରୁ ମନେ ହେଉଥିଲା ତାଙ୍କର ବଞ୍ଚିବାର ମୋହ ଦୁର୍ବାର ଥିଲା ।
+କିଏ ଜଣେ ଆଟାଚିଟା ତଳେ ଥୋଇବାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣାଗଲା ।
+ବୁଢା ଉପରକୁ ଚାହିଁଲାବେଳକୁ ସାମ୍ନାରେ ରମେଶ ।
+ତା ପଛରେ ବୋହୂ ।
+କୁନା-ମୁନା ଜେଜେ ଉପରକୁ ଚଢିଯିବା ବେଳକୁ ବୁଢାର ଧଇଁକାଶରେ ଛିଞ୍ଚାଡିହୋଇପଡିଲେ ।
+ବୁଢାଙ୍କ ଶ୍ବାସ ରୋଗର ତୀବ୍ରତା ଅନୁଭବ ହେଲାଣି ।
+ବୋହୂ ବୁଢାଙ୍କ ପାଦ ଛୁଇଁ ପ୍ରଣାମ କଲା ।
+ବୁଢା ପୁଣି ବାଉଳାଚାଉଳା କଥା କହିଲେଣି ।
+ଅଙ୍ଗୁଳି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କରି କହିଲେ, ଆରେ ପୁଅ ଦେଖିଲୁ ।
+ବଡ ବଡ ଶିଙ୍ଗ ଅଛି ମୁଣ୍ଡରେ ।
+ସେ ଲୋକଟା କାହାକୁ ଡାକୁଛି ।
+ପଚାରିଲୁ କାହାକୁ ଖୋଜୁଛି ସିଏ ।
+ସମସ୍ତେ ସେଇଆଡକୁ ଚାହିଁଲେ ।
+ଆଖପାଖରେ କେହି ନାହିଁ ।
+ବୁଢାଙ୍କର ବୋଧହୁଏ ସମୟ ପାଖେଇଗଲା ।
+ଦେଖାଗଲା ବୁଢା କାଶିକାଶି ମୁଦାହେଇ ଗୋଟେ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ପାଲଟିଗଲେ ।
+ମନେ ହେଲା ବୁଢା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛନ୍ତି – “ଆରେ ଅଧମ – ତୁମେ କ’ଣ କେହି ବୁଢା ହେବ ନାହିଁ ? 
+ତୁମେ କ’ଣ କେହି ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟକୁ ସାମ୍ନା କରିବ ନାହିଁ ? 
+ଲୋକଗୁଡାକ ଦାନ୍ତରେ ତିରଣ ନିକୁଟି ଧରିଥିବା ଗୋହତ୍ୟାକାରୀ ଭଳି ଛିଡା ହୋଇଥିଲେ ।
-- 
GitLab