From eaeb4478105dc3881f73ada6b4f16884ea564daa Mon Sep 17 00:00:00 2001
From: Nayan Ranjan Paul <nayan.paul@gmail.com>
Date: Sat, 17 Sep 2022 12:55:54 +0530
Subject: [PATCH] Upload New File

---
 .../odiasahitya.com/sent_odiasahitya_lekha_16 | 136 ++++++++++++++++++
 1 file changed, 136 insertions(+)
 create mode 100644 Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_lekha_16

diff --git a/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_lekha_16 b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_lekha_16
new file mode 100644
index 0000000..cfed5bd
--- /dev/null
+++ b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_lekha_16	
@@ -0,0 +1,136 @@
+ଗୋଟେ ବୋଲି ପୁଅ ।
+ଘରକୁ ନ ଫେରିବା ଯାଏଁ ବସିଥାଏ ଫାତିମା ।
+ଚାରିଟାଯାକ ଝିଅ ଯାହାତାହା ଖାଇଦେଇ ଶୋଇବାକୁ ଚାଲିଯାନ୍ତି ।
+ଶେଯକୁ ଯାଆନ୍ତି ସିନା, ତାଙ୍କୁ ନିଦ ନ ଥାଏ ।
+ନିଜ ନିଜ ଭିତରେ କେତେ କ’ଣ ବଜର ବଜର ହେଉଥାନ୍ତି ।
+ଫାତିମା କାନରେ କିଛି ପଡ଼େ, କିଛି ପଡ଼େନା ।
+ଅତି ବିରକ୍ତ ଲାଗିଲେ ପାଟିକରେ, କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଘରଟା ଶୂନ୍‌ଶାନ୍‌ ହୋଇଯାଏ ।
+ଶବ୍ଦଗୁଡ଼ା ସତେ ଅବା ଚେମେଣିଆ ସାଜି ଗୁଞ୍ଜି ହୋଇଯାଆନ୍ତି ଚାଳସନ୍ଧିରେ ।
+ବଡ଼ ଝିଅକୁ ସତର ।
+ତା ତଳକୁ ପନ୍ଦର ।
+ତା ତଳ ତେର ।
+ତା ତଳ ଏଗାର ।
+ପୁଅ- ଶାମସୁଦ୍ଦିନ, ସ୍ନେହରେ ଫାତିମା ଡାକେ ଶାମା, ନ ବର୍ଷ ଚାରିମାସ ।
+ଶାମାର ବାପା, ଗାଁର ଗୋଟେ ଲୋକ ସାଙ୍ଗରେ ଅଧିକ ରୋଜଗାର କରିବ ବୋଲି ସୁରଟ ଯାଇଛି, ଛ’ ମାସରୁ ବେଶୀ ହେଲାଣି ।
+ନା ଟଙ୍କା ଆସୁଚି, ନା ସେ ନିଜେ ।
+ନା ଚିଠି ଆସୁଚି, ନା କିଛି ଖବର ।
+ଏଇ ମାସେ ହବ ଫାତିମା ଚାରିଟା ଘର ଧରିଛି ।
+ବାସନ ମାଜୁଚି, ଲୁଗା କାଚୁଛି ।
+ଚାରିଘରୁ ପାଇଥିଲା ଛ’ଶ ଟଙ୍କା ।
+ଗୋଟେ ମାଲିକାଣି ଦେଇଥିଲା ଖୁସିରେ ସେରେ ଚାଉଳ, ପୁରୁଣା ଫ୍ରକ୍‌ ।
+ଆଉ ଜଣେ ଦେଇଥିଲା ପୁରୁଣା ଶାଢ଼ିଟେ ।
+ଟୋକାଟା ସ୍କୁଲ ଯାଉଥିଲା ।
+ଫାତିମାର ଇଚ୍ଛା ଥିଲା, ଯାହା ବି ହଉ, ଟୋକାଟାକୁ କିଛି ପଢ଼େଇବ ।
+ଝିଅଗୁଡ଼ା ତେଣିକି କିଛି ନ ପଢ଼ିଲେ ନାଇଁ ।
+ହେଲେ ଆଲ୍ଲାଙ୍କର ଦୟା ହେଲାନି ।
+ଟୋକାଟା ଦିନେ ଗେହ୍ଲେଇ ହେଇ କହିଲା, ‘ବୁଝିଲ ଅମ୍ମି, ମୁଁ ଆଉ ସ୍କୁଲ ଯିବିନାଇଁ ।’
+: ‘କ’ଣ କରିବୁ?’
+: ‘ଗ୍ୟାରେଜରେ କାମ କରିବି, କାମ ଶିଖିବି, ବଡ଼ହେଲେ ନିଜର ଗ୍ୟାରେଜ୍‌ କରିବି ।’
+ଭିତରେ ଛାତି ଜଳୁଥିଲେ ବି ଫାତିମା କହିଲା, ‘ତୁ ଚାଲ, ଗ୍ୟାରେଜବାଲା ସହ ମୁଁ ପ୍ରଥମେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି ଆସିବା, ପରେ ଯାହା ହବ ।’
+ଫାତିମା ଗଲା କମାଲୁଦ୍ଦିନ ମିଆଁ ଗ୍ୟାରେଜକୁ ।
+ତାକୁ ସବୁ କହିଲା ।
+ପୁଅ ଦେହରେ ଟିପ ନ ଲଗେଇବା ପାଇଁ କଡ଼ା କରି ତାକୁ କହିଲା ।
+ମାସକୁ କେତେ ଦବ, ସେକଥା ଛିଣ୍ଡାଇଲା ।
+ହେଲେ ସେକଥା ଉଠିବା ବେଳକୁ କମାଲମିଆଁ କହିଥିଲା, ‘ବେଟା ତ ଏବେ କାମ ଶିଖିବ, ଦବା ନବା କ’ଣ? ଖାଲି ଭଲକରି ଖାଇବାକୁ ଦେବି ।’
+ଗ୍ୟାରେଜରୁ ଆସିବାବେଳେ ଫାତିମା ଶେଷଥର ପାଇଁ ଶାମାର ପାପୁଲି ଦି’ଟାକୁ ଧରି ଦେଖିଥିଲା ।
+ତା’ ଆଖି ଛଳଛଳ ହୋଇ ଆସିଥିଲା ।
+ଫୁଲପରି ପାପୁଲି ଦି’ଟା ଆଉ ଫୁଲ ହୋଇ ରହିବ ନାହିଁ ।
+ଧୀରେ ଧୀରେ ଟାଣ, ପଥର ହୋଇଯିବ ।
+ନିତି କଳା ହବ ।
+ଗ୍ୟାରେଜ୍‌ରେ ଯାବତୀୟ ବଜ୍ଜାତ୍‌ କଥା ଶିଖିବ ।
+ଆଲ୍ଲା-ତୁମେ ହିଁ ବଡ଼ ଲୋକ ।
+ତୁମର ଇଚ୍ଛା ମହାନ୍‌ ।
+ଝିଅଗୁଡ଼ାଙ୍କ କଥା ଭାବିଲେ ମୁଣ୍ଡ ଝାଇଁ ଝାଇଁ ହେଇଯାଏ ।
+ରୋଜଗାର କରୁ ନ କରୁ, ମର୍ଦ୍ଦଟା ଘରେ ଥିଲେ କେତେ ସାହସ ଥାଆନ୍ତା ।
+ଘରେ ମର୍ଦ୍ଦ ନଥିବା କଥା ଜାଣି ଲୋକମାନେ ଠାରରେ କେତେ କ’ଣ କହୁଛନ୍ତି ।
+ଏବେ ଗାଁର ଗୋଟେ ଲୋକ ସାଙ୍ଗରେ ଆଲିଗଡ଼ର ଗୋଟେ ମିଆଁ ଆସିଥେଲେ ।
+ବହୁତ ବୁଝାଇଥିଲା ।
+ବଡ଼ଝିଅକୁ ସେ ନବ ।
+ସିଆଡ଼େ ତା’ର ନିକାହ୍‌ ହବ, ବେଗମ ପରି ରହିବ ।
+ଗାଡ଼ି-ଘୋଡ଼ା ସବୁର ମାଲିକାଣୀ ହବ ।
+ଫାତିମାର ସାହସ ହେଇ ନଥିଲା ।
+ଏଣିକି ରାତିରେ ଫାତିମାକୁ ଭଲ ନିଦ ହୁଏ ନାହିଁ ।
+ରାତିରେ କେତେଥର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ।
+ସତେ ଯେମିତି ଘର ଚାକିକଡ଼େ କିଏ ଚାଲବୁଲ କରୁଥିବା ପରି ଲାଗେ ।
+ଜଣକର ନୁହେଁ, ଦୁଉ/ତିନିଜଣଙ୍କର ପାଦ ଶବ୍ଦ ଶୁଭେ ।
+ପୁଣି ଲାଗେ, ସତେ ଅବା କେହି ଯେମିତି ଖୁବ୍‌ ଧୀରେ, ଫୁସ୍‌-ଫାସ୍‌ ହୋଇ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଉଛି ।
+କିଏ?
+ଆଲ୍ଲା ହିଁ ଜଗିଛନ୍ତି ମତେ, ମୋ ପୁଅକୁ, ମୋ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ।
+ତୁମେ ସବୁ ଦେଖ ଆଲ୍ଲା, ତୁମେ ହିଁ ସବୁ କରାଉଥାଅ ।
+ତୁମେ ଆଉ କାହାର ନ ହୁଅ ପଛକେ, ତୁମେ ଗରିବର – ତୁମେ ଅସହାୟର ନିଶ୍ଚୟ ।
+ସେଇ ଗୋରା ତକ୍‌ତକ୍‌ ସୁନାମୁହାଁ ଟୋକାଟା ଦିନେ କହେ; ‘ଅମ୍ମି, ପୂରା ଗାଡ଼ିଧୁଆ ଶିଖିଗଲିଣି!’
+କେତେଦିନ ପରେ କହେ, ‘ଅମ୍ମି, କ୍ଳଚ୍‌ ତାର ଲଗେଇ ପାରୁଚି ।’
+ପୁଣି କହେ, ‘ଚକା ଖୋଲି ଭିତରକାମ କରୁଚି ଅମ୍ମି ।’
+ସେ କେତେ କଣ କହେ ।
+ଫାତିମା ଚାରଣା ବୁଝେ, ବାରଣା ବୁଝି ପାରେନା ।
+ମଝିରେ ମଝିରେ ଦଶଟଙ୍କା, କେବେ କୋଡ଼ିଏ ଟଙ୍କା ଦିଏ ।
+ମାସ ଶେଷରେ ଦରମା ଟଙ୍କା ଯେତିକି ପାଇଥାଏ, ସବୁତକ ଆଣି ଫାତିମା ହାତରେ ଦିଏ ।
+ବଡ଼ଝିଅକୁ ଏ ଭିତରେ ପଚିଶ ହେଲାଣି ।
+ତା ତଳକୁ ତେଇଶ ।
+ତା ତଳକୁ ଏକୋଇଶ ।
+ଲୋକ ଆସୁଛନ୍ତି, ଯାଉଛନ୍ତି ନିକାହ ହୋଇପାରୁନାହିଁ ।
+ଶାମାର ରୋଜଗାର ବଢ଼ୁଛି, ହେଲେ ସେ ତା ସ୍ବପ୍ନର ନିଜର ଗ୍ୟାରେଜ୍‌ କରିପାରି ନାହିଁ ।
+ଆଲିଗଡ଼, କାନପୁର, ଗାଜିଆବାଦରୁ ମଝିରେ ଲୋକ ଆସୁଛନ୍ତି ।
+ଦଶ ହଜାର, କୋଡ଼ିଓ ହଜାର ଯାଚୁଛନ୍ତି ।
+ଝିଅମାନେ ଯିବେ ।
+ପ୍ରାସାଦରେ ରହିବେ, ରାଣୀ ବନିଯିବେ ।
+ଫାତିମା ଆକାଶକୁ ଚାହେଁ ।
+ଗାଁ ଭିତରେ ଗଲାବେଳେ ମସ୍‌ଜିଦ୍‌କୁ ଚାହେଁ ।
+ରାତିରେ ଝିଅମାନେ ଲଗାଲଗି ହୋଇ ଶୋଇଥିବାବେଳେ ସେମାନଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହେଁ ।
+ଦଶବର୍ଷ ତଳେ ଝିଅମାନେ ଫୁଲ, ସକାଳର ଫୁଲ ପରି ସତେଜ ଦିଶୁଥିଲେ ।
+ଏବେ କେତେଦିନ ହବ ବଡ଼ ଦି’ଟା କେତେ ଶୁଖିଲା ଦିଶୁଛନ୍ତି ।
+ସେମାନେ ସବୁ ବୁଝୁଛନ୍ତି, ସବୁ ଜାଣୁଛନ୍ତି ।
+ଦିନେ, ଘର କାମଦାମ ସାରି, ବାସନମାଜି, କବାଟ ଦେଇ ଶୋଇବାକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲାବେଳକୁ ବଡ଼ଝିଅ ଚାହିଁଛି ।
+ସାନଟା ବି ଚାହିଁଥାଏ କି କ’ଣ, ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ୍‌ରେ ତିନିଥର କଡ଼ ଲେଉଟାଉଥାଏ ।
+ଶାମା ବାରଣ୍ଡା କଡ଼କୁ ଏବେ ନୂଆ କରି ହୋଇଥିବା କଣି ବାଉଁଶ ଘେରା ଛୋଟିଆ ଘରଟିରେ ଶୋଇଥାଏ, ତା’ ଘୁଙ୍ଗୁଡ଼ି ସ୍ପଷ୍ଟ ଶୁଭୁଥାଏ ।
+ଶେଯରେ ବସି ଫାତିମା ଆଲ୍ଲାଙ୍କୁ ଡାକିଲା ।
+ତୁମେ ହିଁ ମୋ ଝିଅମାନଙ୍କର ରକ୍ଷାକାରୀ ।
+ତୁମେ ହିଁ ମୋ ପୁଅକୁ ଆଜିଯାଏ ଭଲ ବାଟରେ ରଖିଛ ।
+: ‘ଅମ୍ମି!’ ବଡ଼ଝିଅ ଧୀରେ ଡାକିଲା, ‘ଟିକେ ବାହାରକୁ ଯିବା ।’
+: ‘କାହିଁକି?’ ଫାତିମା ପଚାରିଲା ।
+: ‘ତମେ ଚାଲନା ଅମ୍ମି!’
+ମା-ଝିଅ ଅଗଣାକୁ ଆସିଲେ ।
+ତୋଫା ଜହ୍ନ ପଡ଼ିଛି ।
+ଚାଳର ମଥାନ ଉପରୁ ଦିଶୁଚି ପଡ଼ିଶା ଘରର ନଡ଼ିଆଗଛ ।
+କି ଗୋଟେ ବାସ୍ନା ଖେଳିବୁଲୁଚି ପବନରେ – ବୋଧେ ଆମ୍ବ ବଉଳର ବାସ୍ନା ।
+: ‘ମୁଁ କ’ଣ କହୁଚି, ବଡ଼ ଝିଅ ଆରମ୍ଭ କଲା, ‘ଏଥରକ ରହିମ୍‌ ଚାଚା ଆସିଲେ ତମେ ମନା କରିବନି ଅମ୍ମି, ଆଲିଗଡ଼ ହେଉ କି ଲକ୍ଷ୍ନୌ ହଉ, ମୁଁ ଯିବାକୁ ରାଜି ।
+କିଛି ବିପଦ ଆସିବ ନାହିଁ ।
+ଆଲ୍ଲା ଅଛନ୍ତି ।
+ଯୋଉ ପନ୍ଦର/କୋଡ଼ିଏ ହଜାର ଟଙ୍କା ମିଳିବ, ଶାମାକୁ ଦେଲେ ସେ ନିଜର ଗୋଟେ ଗ୍ୟାରେଜ କରିବ ।
+ତମେ ଏଥରକ ମନା କରିବନି ଅମ୍ମି ।’
+ଝିଅର ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ପାରୁନଥିଲା ଫାତିମା ।
+ଅଭାବ ଦୂର କରିବା ପାଇଁ ଏମିତି କଥା କହୁଥିଲା କି ସେ?
+ନା ତିନିଝିଅ ବୋଝରୁ ନିଜକୁ ଆଡ଼େଇଦେଇ ବୋଝ ହାଲ୍‌କା କରିବାର ଇଚ୍ଛା?
+ନା ସତକୁ ସତ ତା’ର ବାହା ହବାର ଇଚ୍ଛା ପ୍ରବଳ ହେଲାଣି?
+‘ତୁ ଚିନ୍ତା କରନା ବେଟୀ’, ଫାତିମା ଝିଅର ମୁଣ୍ଡ ଆଉଁସି ଦେଉ ଦେଉ କହିଲା, ‘ମୁଁ ତମମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅଛି ।
+କିଛି ନା କିଛି ରାସ୍ତା ନିକିଲିଯିବ ।
+ଆଲ୍ଲା ମତେ ଏତେ ବାଟ ଆଣିବା ପରେ ନିଶ୍ଚେ କୂଳରେ ଲଗେଇବେ ।
+ କେତେ ଦୁଃଖ ଆଉ ଦେବେ ମତେ?’
+ମା-ଝିଅ ଘର ଭିତରକୁ ଆସିଲେ ।
+ଦିନ ପରେ ଦିନ, ରାତି ପରେ ରାତି ବିତିଯିବାକୁ ଲାକିଲା ।
+ଦିନେ ମଝିଆଁ ଝିଅ ରାତିରେ ସେଇ ଏକା କଥା ମା’କୁ କହିଲା ।
+ସବୁ ଶୁଣି ଫାତିମା କେବଳ ମନେ ମନେ କହିଥିଲା : ‘ହେ ଆଲ୍ଲା!’
+ମୁଁ ତ କେତେ ଦୁଃଖ ସହିଛି, କେତେ ବିପଦର ସାମ୍ନା କରିଛି, କେତେ ଗରିବୀ ଦେଖିଛି, ସବୁ ଏଇ ଅଙ୍ଗେ ନିଭେଇଚି, ଆଜି ହାରିଯିବି କାହିଁକି?
+କଥାଟା ଅବଶ୍ୟ ଫାତିମା କେବେଠୁ ଶୁଣିଥିଲା ।
+ପଡ଼ିଶା ଘରକୁ ଅଖ୍‌ବାର ଆସେ ।
+ସେଇ କହୁଥିଲା କି କ’ଣ! ହେ ହାଲ୍ଲା, ତୁମେ ହିଁ ଭରସା, ତୁମେ ମୋତେ ସାହସ ଦିଅ ।
+ବହୁତ ଥର ଏଣିକି ଫାତିମାକୁ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲା ଗାଁର ସରପଞ୍ଚ ସହ ।
+ତାକୁ କୁହାବୋଲା କରି, ପୁଅଠୁ ପାଁଶ ଟଙ୍କା ଆଣି ବଜାରର ବ୍ୟାଙ୍କରେ ନିଜ ନାଁରେ ଗୋଟେ ଖାତା ଖୋଲିଲା ।
+ଶାମା ମଜାରେ କହିଲା; ‘ଅମ୍ମି, ଲୁଚେଇ ଲୁଚେଇ କେତେ ଟଙ୍କା ରଖିଚ?’
+ଶାମା ତ ସକାଳୁ ଯାଏ, ରାତିରେ ଆସେ, ଅତି ଭଲ ନହେଲେ ବି ଭଲ ରୋଜଗାର ହଉଚି ତା’ର, ତା’ ପଇସା ସେ ତା’ର ବ୍ୟାଙ୍କରେ ରଖୁଚି, ଭଲ ଗ୍ୟାରେଜ କରିବ, ମଝିରେ ମଝିରେ ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଡ୍ରେସ୍‌ ଆଣୁଚି ।
+ଗୋଟିଏ ଡ୍ରେସ୍‌ରେ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ବିତେଇଥିବା ଭଉଣୀମାନେ ଟିକେ ଭଲରେ ତ ବାହାରକୁ ବାହାରି ପାରୁଛନ୍ତି ।
+ଝିଅମାନେ ଦେଖନ୍ତି : ଅନେକ ସମୟ ମା‌’ କରିମ୍‌ ଚାଚା, ହଲିମ୍‌ ଚାଚା, ପୁଣି ସରପଞ୍ଚ, ପୁଣି ଜମିଲ ଖାଁ – ସମସ୍ତଙ୍କ ସହ ମିଶି ଫୁସ୍‌ଫାସ୍‌ ଟୁପ୍‌ଟାପ୍‌ ହେଉଛି, କିଛି ଗୋଟେ ଯୋଜନା କରିବାରେ ଲାଗିଚି, ପଚାରିଲେ ‘ସବୁର୍‌ କର’ ବୋଲି କହି ମୂଳକଥାଟାକୁ ଆଡ଼େଇ ଯାଉଚି ।
+ କି ଯୋଜନାରେ ଅଛି କେଜାଣି!
+ଶେଷରେ ଦିନେ ଫାତିମା ସକାଳୁ ସକାଳୁ ସଫା ଶାଢ଼ି ପିନ୍ଧି କୁଆଡ଼େ ବାହାରିଲା ।
+ଶାମା ସେତେବେଳକୁ ଗ୍ୟାରେଜ୍‌କୁ ଯାଇ ସାରିଥିଲା ।
+ଝିଅମାନେ ପଚାରିଲେ : ‘କୁଆଡ଼େ ଯାଉଚ ଅମ୍ମି?’
+ଫାତିମା କହିଲା, ‘ଗୋଟେ କାମରେ ଯାଉଚି, ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳକୁ ଫେରିଆସିବି ।’
+କରିମ୍‌ ଚାଚା ଓ ଜମିଲ୍‌ ଖାଁ ବି ବାହାରିଥିଲେ ।
+ସେମାନେ ସେଦିନ ଫେରିଲେ ନାହିଁ ।
+ତା’ ପରଦିନ ଫେରିଲେ ନାହିଁ ।
+ସାତଦିନ ପରେ ଗୋଟେ କାର୍‌ରେ ସେମାନେ ଫେରିଲେ ।
+ଫାତିମାକୁ କରିମ୍‌ ଚାଚା ଧରି ଧରି ଘରକୁ ଆଣିଲେ ।
+କହିଲେ, ‘ତା ’ର ଏବେ ଆଉ କିଛି ଦିନ ରେଷ୍ଟ ଦରକାର ।’
+ବୁଝାପଡ଼ିଲା, ଫାତିମା କଲିକତା ଯାଇଥିଲା ।
+ନିଜର କିଡ଼୍‌ନୀ ଲକ୍ଷେ ଟଙ୍କାରେ ଓ ଗୋଟେ ଆଖି ଦେଢ଼ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାରେ ବିକିଦେଇ ଆସିଲା ।
+‘ଏଣିକି ମୋ ପିଲାଙ୍କର ଅଭାବ ଦୂର ହେବ!’ ସେ କହୁଥିଲା ।
-- 
GitLab