diff --git a/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_30 b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_30
new file mode 100644
index 0000000000000000000000000000000000000000..e6cfbcd932c857ff47725a4f8d65f0b3ff838391
--- /dev/null
+++ b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_galpa_30	
@@ -0,0 +1,263 @@
+ସିନ୍ଦୁକ
+ସତ୍ୟପ୍ରିୟ ମହାଳିକ
+ତା: ଫେବୃଆରୀ ୨୩, ୨୦୧୧  
+ମୂଳ ପୃଷ୍ଠା → ଗଳ୍ପ → ଆଧୁନିକ →
+ସୁଖରାମ ଗୋଟେ ଛୋଟକାଟର ଦାର୍ଶନିକ ଥିଲା, ସେ ଅଳ୍ପବହୁତେ ଜୀବନ, ମୃତ୍ୟୁ ଓ ଈଶ୍ବର ଆଦି ସଂପର୍କରେ ନିଜସ୍ବ ବିଚାରଟିଏ ସ୍ଥିର କରିସାରିଥିଲା ।
+ଏଣୁ ତାକୁ ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ ଏକା ରକମର ସ୍ବାଦ ଦେଇପାରୁଥିଲେ ।
+ଦିନେ ସେ ଯେ ସତକୁସତ ମରିଯିବ ଓ ତାର ପିଲାଛୁଆ, ଘରସଂସାର, ଖ୍ୟାତିପ୍ରତିପତ୍ତି ସବୁ ପଚମାନ ପିଣ୍ଡଟି ପରି ତା ପଛେ ପଛେ ମଧ୍ୟ ଧୂଆଁ ହୋଇଯିବ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଥିଲା ।
+ଘର ଭିତରେ ସମସ୍ତେ ଥିଲେ ଅଥଚ ମାଆ ନ ଥିଲା ।
+ମାଆର ଅବର୍ତ୍ତମାନରେ ତାର କାୟାକଳ୍ପ ପ୍ରତୀକ ଭାବେ ତିନିକାଠିଆ ଉପରେ ଥୁଆହୋଇଥିଲା ।
+ଚାହୁଁଚାହୁଁ ଗୋଟେ ଜୀବନ କିପରି ପ୍ରତୀକ ପାଲଟିଯାଏ, ସୁଖରାମ ସେଇ କଥା ଦେଖିଲା ଓ ଧୀରେ ଧୀରେ ବୟସ୍କ ଲୋକଟି ପରି ଗମ୍ଭୀର ହୋଇଗଲା ।
+ସେଇଥିପାଇଁ ସୁଖରାମ ଅଫିସରେ ବସିଥିବାବେଳେ ମାଆ ସିରିୟସ୍‌ ଓ ଶୀଘ୍ର ଘରକୁ ଆସ ପରି ଟେଲିଗ୍ରାମ ପାଇବା ସତ୍ତ୍ବେ ଏତେ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇପାରି ନ ଥିଲା ।
+ଅବଶ୍ୟ ସେ ହାକିମଙ୍କୁ ଦଶଦିନର ଗୋଟେ ଛୁଟି ଦରଖାସ୍ତ ଦେଇ ଘରମୁହାଁ ହେଲା ।
+ଆଜି ଗାଡ଼ିରେ ବସିଲେ ଯାଇ ଆସନ୍ତା କାଲି ଘରେ ପହଞ୍ଚିବ ।
+ଗାଡି ଟିକେଟ ପାଇଁ ବି ତା ପାଖରେ ପଇସା ନ ଥିଲା ।
+ତା ପରଦିନ ସେ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା ଓ ପ୍ରଥମ କରି ଅନୁଭବ କଲା ଗୋଟେ ସଫେଦ ଦୁଃଖ ।
+ଗୋଟେ ଖାଁ ଖାଁ ଶୂନ୍ୟତା, ଯାହାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିଯିବା ସମ୍ଭବ ନ ଥିଲା ।
+ଘର କହିଲେ ପ୍ରଥମେ ଯେଉଁ ମଣିଷର ଚିତ୍ର କଳ୍ପନାକୁ ଆସେ ଓ ଯାହାର ଉପସ୍ଥିତିରେ ଘରଟି ପୂରିଲା ପୂରିଲା ଲାଗେ, ଯିଏ ଘର ଭିତରେ ସତତ ଚଳମାନ, ଗୋଟେ ଝଙ୍କାଳିଆ ବରଗଛ ପରି କାଉଠାରୁ ବାପା, ଭାଇଭଉଣୀ ଓ କୁକୁରବିଲେଇ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭରସାର ଛାଇ ବିଞ୍ଚିଦେଉଥାଏ – ସେ ଲୋକଟି ନାହିଁ ।
+ଅଥଚ ସମସ୍ତେ ଅଛନ୍ତି ।
+ସୁଖରାମର ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ତିନିବର୍ଷର ଝିଅଟି ଦୁଇଦିନ ଆଗରୁ ପହଞ୍ଚିସାରିଥିଲେ ।
+ସୁଖରାମ ଖବର ପାଇଲାବେଳକୁ ତିନିଦିନ ହୋଇଗଲାଣି ।
+ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ମାତ୍ରେ ଔପଚାରିକ ରୀତିରେ କାନ୍ଦିବା ଓ ବାହୁନିବା ସହିତ ଅକସ୍ମାତ୍‌ ମାଆ କେମିତି ଶୋଉଶୋଉ ମରିଗଲା ସେ କଥାର ନାନାଦି ଶ୍ରୁତିରୋଚକ ଓ ହୃଦଦହକ ବର୍ଣ୍ଣନା ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲା ।
+ପ୍ରାୟ ଅଧଘଣ୍ଟା ଭିତରେ ସେ ତା ଘର ଭିତରକୁ ଗଲା ସାର୍ଟପ୍ୟାଣ୍ଟ ଖୋଲିବାପାଇଁ ।
+ସେ ଯେଉଁ ଘରେ ବସାଉଠା କରୁଥିଲା ଓ ଯେଉଁଠି ତାର ବିବାହବାସର ହୋଇଥିଲା ସେଇ ଘରେ ତାହାର ଅବର୍ତ୍ତମାନରେ ମାଆ ଶୁଆଉଠା କରୁଥିଲା ।
+ମାଆ ବଡ ପୁଅକୁ ଭାରି ଭଲ ପାଉଥିଲା ।
+ଏଣୁ ସେଇ ବଡ ପୁଅର ଘର ଭିତରେ ଶୋଉଥିଲା, ଆଉ ସେଇ ଘରେ ସେ ଶୋଉଶୋଉ ଚିରଦିନ ପାଇଁ ଶୋଇପଡିଲା ।
+ଘର ଭିତରକୁ ପଶି ଯାଉଁଯାଉଁ ସୁଖରାମ କବାଟ କଣକୁ ଦେଖିଲା ସେଠି ତା ସାନ ଭାଇ ତିନିଖଣ୍ଡ କାଠି ଉପରେ ଗୋଟେ ଗେଣ୍ଡା ଭିତରେ ମାଆର ନଖ ଓ ବାଳ ସାଇତିଛି ।
+ଦଶଦିନ ଯାଏଁ ସେ ସେଇଠି ରହିବ ।
+ସେଇଠି ତାକୁ ସବୁ ବିଧିବ୍ୟବସ୍ଥା ଭିତରେ ଦଶଦିନ ପୂଜା କରାଯିବ ।
+ଖାଇବା ପିଇବାକୁ ଦିଆଯିବ ।
+ତାର ଅତିପ୍ରିୟ ପାନ ଓ ନାଶଦାନି ବି ସେଇଠି ରହିବ ।
+ଦାନ୍ତକାଠି ଗୁଡାଖୁ ରଖିଦିଆଯିବ ।
+ଘର ଭିତରେ ସମସ୍ତେ ଥିଲେ ଅଥଚ ମାଆ ନ ଥିଲା ।
+ମାଆର ଅବର୍ତ୍ତମାନରେ ତାର କାୟାକଳ୍ପ ପ୍ରତୀକ ଭାବେ ତିନିକାଠିଆ ଉପରେ ଥୁଆହୋଇଥିଲା ।
+ଚାହୁଁଚାହୁଁ ଗୋଟେ ଜୀବନ କିପରି ପ୍ରତୀକ ପାଲଟିଯାଏ, ସୁଖରାମ ସେଇ କଥା ଦେଖିଲା ଓ ଧୀରେ ଧୀରେ ବୟସ୍କ ଲୋକଟି ପରି ଗମ୍ଭୀର ହୋଇଗଲା ।
+ଏତେବେଳ ଯାଏଁ ସେ ସାନଭାଇ, ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ଝିଅ ସମେତ ଦୁଇ ଭଉଣୀ ଓ ବଡ ଭିଣୋଇ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କାହାକୁ ଭେଟି ନ ଥିଲା ।
+ଏତେବେଳ ଯାଏଁ ବାପାଙ୍କ ସହ ସାକ୍ଷାତ ହୋଇ ନ ଥିଲା ।
+ମାଆର ଆକସ୍ମିକ ଦେହାନ୍ତରେ ବାପାଙ୍କ ମାନସିକ ଭାରସାମ୍ୟ କିପରି ଥିବ ସେ କଥା ସେ ଅନୁମାନ କରିପାରିଥିଲା ।
+ବାପା ଚିରକାଳ ଜ୍ଞାନୀ ପେଚା ପରି ।
+କୌଣସି କଥାରେ ଅଧୀର ନୁହଁନ୍ତି ।
+ସୁଖଦୁଃଖ କେଉଁଥିରେ ସେ ବିଚଳିତ ନୁହନ୍ତି ।
+କୌଣସିଟି ପ୍ରତି ଅତ୍ୟଧିକ ମମତା ନାହିଁ, ଲୋଭ ନାହିଁ ।
+ସୁଖରାମ ଭାବେ ବାପାମାନେ ସବୁ ଏମିତି ହେବା କଥା ବୋଧହୁଏ ।
+ଘର ଗୋଟାକର ଦାଣ୍ଡ ଦୁଆର ଭଳି ବାପା ନିଜ ମୁଣ୍ଡକୁ ମୁଣ୍ଡେଇନେଇଛନ୍ତି ଯେତେ ଯେତେ ବିପଦଆପଦ ।
+ତିନିତିନିଟା ଝିଅ ବାହାଘର, ଦୁଇ ପୁଅଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଇ ମଣିଷ କରିବାର ଗୁରୁଦାୟିତ୍ବ ସବୁ ସମ୍ଭାଳିଛନ୍ତି ।
+ତଥାପି ସତୁରି ବର୍ଷ ବୟସରେ ଯୁବକଟିଏ ପରି ସାଇକେଲ ଚଳାଇ ମାଇଲ୍ମାଇଲ ଚାଲୁଛନ୍ତି ।
+ହସିହସି ଜୀବନ ସହିତ ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଛନ୍ତି ।
+ଅନ୍ୟମନସ୍କ ଭାବେ ସୁଖରାମ ଘର ବାରିପଟେ ଆସି ଠିଆହେଲା ।
+ଦାଦାପୁଅ ଭାଇ ଅଗଣା ଆସି ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଲା, ସୁଖରାମ ପଚାରିଲା – ‘ବାପା କୁଆଡେ ଯାଇଛନ୍ତି କି ?’ ‘ହାଟକୁ ଯାଇଛନ୍ତି’ – ଅଗଣା କହିଲା ।
+ସୁଖରାମ ଗଡିଆ ଆଡକୁ ଗଲା ।
+ଗଡିଆ ବନ୍ଧ ଉପରେ ଲେମ୍ବୁ, ଅଁଳା ଓ ନାଲି ମନ୍ଦାର ଗଛର ବଣ ଦେଖି ଟିକିଏ ଠିଆ ହେଲା ।
+ଏ ଗଛ ମାଆ ଲଗେଇଥିଲା ।
+ଲେମ୍ବୁଗଛ କେଡୁଟେ ହେଲାଣି ।
+ନିଜ ଅଜାଣତରେ ଗୋଟେ ପତ୍ର ଛିଡାଇ ଆଙ୍ଗୁଳିରେ ଦଳିଲା ଓ ଶୁଂଘିଲା ।
+ମାଆର ଲେମ୍ବୁ ଆଚାର କଥା ମନେ ପଡିଲା ।
+ସେ ସେଆଡୁ ଫେରିଆସିଲା ଘରକୁ ।
+ବାପା ଡାକିଲେ – ‘ଖାଇବୁ ଆ’
+ପିଲାଛୁଆମାନେ ଖାଇବାପାଇଁ ବଡ ହଇରାଣ ହେଉଥିଲେ ।
+ଅକଟା, ଅବଟା, ତରକାରୀ ରନ୍ଧା ହେଉଥିଲା ।
+ହଳଦୀ, ତେଲ, ମସଲା କି ଆମିଷର ପ୍ରଶ୍ନ ନ ଥିଲା ।
+ସଂଧ୍ୟା ପୂର୍ବରୁ ସମସ୍ତେ ଖାଇବା ଶେଷ କରୁଥିଲେ ।
+ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ, ସାବୁନ କି ପାନିଆଁ ବି ଲାଗୁ ନ ଥିଲା ।
+ପିଲାଛୁଆଙ୍କ ପରି ବଡମାନେ ମଧ୍ୟ ଖାଇବା, ଶୋଇବାରେ ବଡ ହଇରାଣ ହେଉଥିଲେ ।
+ସୁଖରାମର ସାନଭାଇ ଦୁଃଖରାମ ମାଆକୁ ମୁଖାଗ୍ନି ଦେଇଥିଲା ।
+ସୁଖରାମ ଆସିଲା ପରେ ସେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ସାନଭାଇ ହାତରୁ ଏ ଦାୟିତ୍ବ ନିଜ ମୁଣ୍ଡକୁ ଉଠାଇଆଣିଲା ।
+କାରଣ ମାଆକୁ ସେ ଅଧିକ ଶ୍ରଦ୍ଧା କରୁଥିଲା ଓ ପାରମ୍ପରିକ ଲୋକାଚାର, ବିଧିବ୍ୟବସ୍ଥା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ତାର ଏକ ତାତ୍ତ୍ବିକ ଜିଜ୍ଞାସାର ଅବସାନ ଘଟିପାରିବ ବୋଲି ବିଶ୍ବାସ ଥିଲା ।
+ଫଳତଃ ସୁଖରାମ ଦେହରେ ତେଲ ଲଗାଇବା, ମୁଣ୍ଡ କୁଣ୍ଡାଇବା, ଦାଢି କାଟିବା, ସାର୍ଟପ୍ୟାଣ୍ଟ ପିନ୍ଧିବା ଓ ଏମିତି କି ଜୋତା ପିନ୍ଧିବା ଇତ୍ୟାଦି କେତେକ ଔପଚାରିକତାକୁ ସାମୟିକ ଭାବେ ତ୍ୟାଗ କଲା ।
+ଏହି ତ୍ୟାଗ ତା ଭିତରେ ଏକ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଦାର୍ଶନିକର ସ୍ପର୍ଶ ଆଣିଦେଇଥିଲା ।
+ଧୀରେ ଧୀରେ ଘରଟି ଗହଳିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଉଠିଲା ।
+ଭଉଣୀ, ଭିଣୋଇ, ମାମୁଁ, ପିଉସୀ, ଭଣଜା, ବଂଧୁ ଓ ଆତ୍ମୀୟସ୍ବଜନମାନେ ଜଣକ ପରେ ଜଣେ ଆସିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।
+ସେମାନେ ଯେତିକି ଯେତିକି ଆସିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଶାନ୍ତ ଘରଟିର ପ୍ରଶାନ୍ତି ସେତିକି ସେତିକି କୋଳାହଳମୟ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ।
+ଘରୋଇ ପରିବେଶ କ୍ରମଶଃ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଜଟିଳ ହେବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ।
+ପିଲାଦିନୁ ସହରରେ ଚଳିଆସିଥିବା ବଡ ଭାଣିଜୀ, ଯିଏ ଏଇ ବର୍ଷ ଫାଇନାଲ ଡିଗ୍ରୀ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇଛି, ସେ ପାଇଖାନା କେଉଁଠି ଯିବ, ସେଇକଥାକୁ ନେଇ ଘରେ ଏକରକମ ଭୂକମ୍ପ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଗଲା ।
+ଗାଁ ହେଉଛି ଗାଁ ।
+ଏହା ସହର ନୁହେଁ ମା ।
+ଏଇ କଥା ତାକୁ ବୁଝାଉବୁଝାଉ ବାପାଙ୍କର ଆଜ୍‌ମା ବାହାରିଲା ।
+ଯେତେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଲୋକ ସମାଗମ ହେଉଥିଲା, ସେତିକି ସମସ୍ୟା ବଢିଯାଉଥିଲା ଶୋଇବାକୁ ନେଇ ।
+ସଂସ୍କାର ବିଧିର ଭିଡ ଭିତରେ ସୁଖରାମ ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ହୋଇଆସୁଥିଲା ।
+ଅନଭ୍ୟସ୍ତ ଅଭ୍ୟାସଗୁଡିକୁ ଅଭ୍ୟସ୍ତ କରି ନିଜର ଦେହ ଓ ମନକୁ ବୋଲ ମନାଇବା ବେଳକୁ ସୁଖରାମକୁ ସର୍ଦ୍ଦି ଧରିପକେଇଲା ।
+ଦୁଇଦିନ ଧରି ମୁଣ୍ଡବିନ୍ଧା, ଦେହହାତ ବଥା ଓ ଜ୍ବରଜ୍ବର ଲାଗିବା ସତ୍ତ୍ବେ ତାକୁ ଦିନକୁ ତିନିଥର ଗାଧୋଇବାକୁ ପଡ଼ିଲା, କାରଣ ଏହା ହିଁ ଥିଲା ପ୍ରେତ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବାପାଇଁ ବିଧି ।
+ମାମୁଁ ଘରୁ ସାନମାମୁଁ ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ ।
+ସାନଭାଇ ଶ୍ବଶୁରଘରୁ ବି କିଏ ଜଣେ ଦିଜଣ ଆସିପହଞ୍ଚିଲେ ।
+କେଉଁଠି ଦଳେ ଦଳେ ବଂଧୁବାନ୍ଧବ ବସିବସି ମାଆର ସ୍ମୃତିଚାରଣ କଲେ ।
+ବାପାଙ୍କୁ ପ୍ରଚ୍ଛନ୍ନରେ ପ୍ରଶଂସା କଲେ ଓ ଏ ଘରର ଭବିଷ୍ୟତ କଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି ବୋଲି ଅନଧିକାର ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।
+ସୁଖରାମ ଡାକଘରୁ କେତୋଟି ପୋଷ୍ଟକାର୍ଡ ମଗାଇଲା ।
+ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ମାଆର ଦେହାନ୍ତ କଥା ଲେଖି ଜଣାଇଦେଲା ।
+ତା ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ ସେଆଡେ କେତେ କଣ କାମ ପଛେଇଯାଇଥିବ ବୋଲି ଅନୁତାପ ବି କଲା ।
+ଭୁବନେଶ୍ବରରେ ତାର ଅଧାଗଢା ଘରଟିର କାମ ଦେଖାଶୁଣା କରିବାକୁ ଛାଡି ଆସିଥିବା ଶଳାର ଦାୟିତ୍ବହୀନତା ସଂପର୍କରେ ତାର ଯଥେଷ୍ଟ ଅଭିଜ୍ଞତା ଥିଲା ।
+କାରଣ ଶଳାଟି ଗୋଟେ ନର୍ତ୍ତକୀର ପ୍ରେମରେ ଉବୁଟୁବୁ ହେଉଥିବା ଖବର ତାକୁ ଅଛପା ନ ଥିଲା ।
+ନିଜ ଅଫିସରେ ତାର ପ୍ରମୋଶନ ହେବାର ଥିବା ଫାଇଲ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କାମ ତା ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ କଚ୍ଛପ ଗତିରେ ଧିମେଇଯାଇଥବ, ଏକଥା ତାକୁ ମାଲୁମ ଥିଲା ।
+ଏସବୁ ସତ୍ତ୍ବେ ସୁଖରାମ ମାଆର ଦେହାନ୍ତରେ ଯଥେଷ୍ଟ ଭାଙ୍ଗିପଡିଥିଲା ।
+ବେଳେ ବେଳେ ଏକୁଟିଆ ହୋଇଗଲାବେଳେ ମାଆର ସ୍ମୃତି ତାକୁ ଦୁଃଖ ଦେଉଥିଲା ।
+ମାଆକୁ ଭୁଲିଯିବା ସହଜ ନ ଥିଲା, ଯଦିଓ ଏକଥା ସତ୍ୟ ଯେ ସମସ୍ତେ ଦିନେ ନା ଦିନେ ଏ ଘରସଂସାର, ମାୟାମୋହ ଛାଡି ଚାଲିଯିବା ଓ ଆମର ସକଳ ସ୍ମୃତି ଖାଲି କିମ୍ବଦନ୍ତୀ, ଆଲ୍‌ବମ୍‌ର ଫଟୋ ଓ ତୈଳଚିତ୍ର ବା ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ହୋଇ ଧୀରେ ଧୀରେ ପୁରୁଣା ଏବଂ ଅପାଂକ୍ତେୟ ହୋଇଉଠିବ ।
+ବର୍ଷରେ ଥରଟିଏ କାହିଁ କେତେବେଳେ ଫୁଲମାଳଟିଏ କିମ୍ବା ସ୍ମୃତିଚାରଣର ଲୌକିକ ଉପଚାରଟିଏ ହୋଇ ପାରମ୍ପରିକ ବିଧିବ୍ୟବସ୍ଥା ଭାବେ ଏଇ ସ୍ମୃତିକୁ ଆଉଁଷିଦେଇଯିବ ।
+ବାସ୍… ।
+ସୁଖରାମ ନିଜ ଆଲ୍‌ବମ୍‌ ଭିତରୁ ମାଆର ଫଟୋ ଖୋଜିବାକୁ ଲାଗିଲା ।
+ଆଲ୍‌ବମ୍‌ରେ ପ୍ରଥମେ ଥିଲା ଆଣ୍ଠୁଆ ଗୋପାଳ ଓ ପରେ ନିଜେ ସୁଖରାମର କଲେଜ ବେଳର ନିଶଉଠା ଏକ କଳାଧଳା ଫଟୋ ।
+ତାପରେ ଥିଲା ଚାରି ପାଞ୍ଚଜଣ ଝିଅଙ୍କ ଛବି ଓ କ୍ରମଶଃ ସୁଖରାମର ସାଙ୍ଗ, ପତ୍ନୀ ଓ ଆତ୍ମୀୟ ।
+କାହିଁ କେଉଁଠି ଶେଷ ଆଡକୁ ମାଆର ଗୋଟେ କଳାଧଳା ଫଟୋ ।
+ହଠାତ୍‌ ଚମକିଉଠିଲା ସୁଖରାମ ।
+ଅନେକ ଦିନର ସ୍ମୃତି ଭଳି ଅସ୍ପଷ୍ଟ, ନିଷ୍ପ୍ରଭ ହୋଇଆସୁଥିବା ଗୋଟେ ହଳଦିଆ ଫଟୋ ।
+ନିରୀହ, ଶାନ୍ତ, କରୁଣ ମୁହଁଟିଏ ।
+ଗାଉଁଲି ଢଙ୍ଗରେ ଗୋଟେ ଐତିହାସିକ ମଣିଷ ।
+ମାଆର ଏ ଫଟୋ କେବେ ଉଠାଯାଇଥିଲା କେଜାଣି! ସୁଖରାମ କିନ୍ତୁ ଯେବେ ଦେଖିଛି ମାଆକୁ, ଲାଗିଛି ଏକାପରି ଅବିକଳ ।
+ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାର ମୁହଁ, ଗୋଟିଏ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବୟସ ଯେମିତି ସ୍ଥିର, ମାଆର ଚେହେରାରେ ।
+ଧୀରେ ଧୀରେ ମାଆ କେତେବେଳେ ବୁଢ଼ୀ ହୋଇଗଲା ଓ ସୁଖରାମର ଅଲକ୍ଷ୍ୟରେ ତା ମଥାର ଚୁଳ ସବୁ ପାଚି ଧଳା ହୋଇଗଲା ।
+ସେ ବିଷୟରେ ସୁଖରାମ କେବେ ସଚେତନ ନ ଥିଲା ।
+ତା ଆଖିରେ ମାଆ ଥିଲା କେବଳ ମାଆ ।
+ଆଜି ତା ଅବର୍ତ୍ତମାନରେ ସେ ନିର୍ଜୀବ ଫଟୋଟିଏ ହୋଇ ଆଲବମ୍‌ରେ ସଂରକ୍ଷିତ ।
+ସୁଖରାମ ଲୁହ ଗଡାଇଲା ।
+ତା ସ୍ତ୍ରୀ ପଛଆଡୁ ଆସି ଝିଅକୁ ଗାଧୋଇଦେବା ପାଇଁ କହି ଚାଲିଗଲା ।
+ଦଶଦିନ ଘାଟକର୍ମ ଓ ସଂସ୍କାର ଖବର ପାଇ ସମସ୍ତେ ଆସି ପହଞ୍ଚିଯାଇଥିଲେ ।
+ସକାଳୁ ଅତି ଭୋର୍ରୁ ସୁଖରାମ ଛଣର ଗୋଟେ ମଶାଲ ଧରି ନିଆଁ ଲଗେଇ ପୋଖରୀ ଘାଟକୁ ଗଲା ।
+ସେଇଠି ବସିରହିଲା ଦୀର୍ଘ ଛଅଘଣ୍ଟା କି ସାତଘଣ୍ଟା ବ୍ରାହ୍ମଣ ବାରିକ ଆସିବା ଯାଏଁ ।
+ସମସ୍ତେ ଲଣ୍ଡା ହେଲେ, ପ୍ରେତକର୍ମ ହେଲା ।
+ଗୋଟିଏ ନୂଆ ହାଣ୍ଡିରେ ଖିଚୁଡି ରାନ୍ଧିଲା ସୁଖରାମ ।
+ବଟା ଚାଉଳରେ ମାଆର ମୂର୍ତ୍ତିଟିଏ ତିଆରିକଲା ନିଜ ହାତରେ ।
+ଗୋଟେ କଦଳୀପତ୍ର ଉପରେ ତାକୁ ଶୁଆଇଦେଲା ।
+ତା ଉପରେ ଢାଙ୍କିଦେଲା ଗୋଟେ ହଳଦିଆ କନା ।
+ତିନୋଟି ବାଉଁଶର ବତା ଓ ଛଣ ଛପରର ଏକ ପ୍ରତୀକଘର ଭିତରେ ସେଇଟିକୁ ଶୁଆଇଦେଲା ଓ ଶେଷଥର ପାଇଁ ଭୋଗରାଗ, ଖାଦ୍ୟପଦାର୍ଥ ଦେଇ ନିଆଁ ଲଗେଇଦେଲା ।
+ହୁତୁହୁତୁ ହୋଇ ପୋଡିଗଲା ସେ ଘର ଓ ଘର ଭିତରେ ଶୋଇଥିବା ମାଆର ପ୍ରତୀକ ।
+ଏସବୁ କର୍ମ ସରିବାବେଳକୁ ସୁଖରାମ ଏକ ସିଦ୍ଧାନ୍ତରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲା ।
+ଏ ପ୍ରେତାତ୍ମା, ଏ ମୂର୍ତ୍ତି, ଏ ଘର, ଏ ନିଆଁ… ସବୁକିଛି ପ୍ରତୀକ ।
+ଜୀବନଟା ଗୋଟେ ଖେଳଘର ଓ ଏହାର ପରିଣତି ହେଉଛି ମୁଠେ ପାଉଁଶ ।
+କି ସୁନ୍ଦର ପ୍ରତୀକ ଏ ସବୁ ।
+ବିଧି ସଂସ୍କାରମାନ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ପ୍ରତୀକ ।
+ବୁଝିପାରିଲେ ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ, ନ ବୁଝିଲେ ନିରର୍ଥକ ।
+ଘାଟରୁ ଆସି ଘରେ ପହଞ୍ଚି ସୁଖରାମ ଶୁଣିଲା ପୁରୁଣା କଥାକୁ ନେଇ ସାନଭାଇର ସ୍ତ୍ରୀ ସହିତ ତା ସ୍ତ୍ରୀର ଝଗଡା ହୋଇଛି ।
+ବାପା ଏ ଝଗଡାର ସମାଧାନ ପାଇଁ ଯାଇ ନିଜେ ଅତର୍କିତ ଶରବ୍ୟ ହୋଇସାରିଥିଲେ ।
+ସକାଳଠାରୁ ଏ ଝଗଡା ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଘରର ପରିବେଶକୁ ବେଶ କିଛି ଦୂଷିତ ଓ ଗମ୍ଭୀର କରିସାରିଥିଲା ।
+ଝଗଡାର ଉଭୟ ପକ୍ଷରେ ଭଉଣୀ ଓ ଭିଣୋଇମାନେ ଝଗଡାକୁ ଅଧିକ ଜୀବନ୍ତ ଓ ଦୀର୍ଘସ୍ଥାୟୀ କରିବାକୁ ଲାଗିଗଲେ ।
+ସୁଖରାମ ଭାବିଲା ଏହା ହିଁ ବୋଧହୁଏ ଶେଷର ଆରମ୍ଭ ।
+ସାରାଦିନ ଉପାସ ରହିବା ଫଳରେ ସୁଖରାମର ସ୍ନାୟୁ ଓ କୋଷ ନିସ୍ତେଜ ହୋଇଆସିଥିଲେ ।
+ତାକୁ ବାନ୍ତି ବାନ୍ତି ଲାଗୁଥିଲା ।
+ହିସାବ କରିବାକୁ ବସିଲା ।
+ଏ ଝଗଡା ବିଷୟରେ ଆଦୌ ମୁଣ୍ଡ ପୂରାଇଲାନାହିଁ ।
+ସମସ୍ତେ ଯାହା ଆଶା କରୁଥିଲେ ସେ ଅଲଗା କିଛି କଲା ।
+ଭିଣୋଇମାନେ ଚୁପ୍‌ଚାପ୍‌ ଗୁଡାଖୁ ଟେଳେ ଟେଳେ ଧରି ବାରିଆଡକୁ ବାହାରିଗଲେ ।
+ସାନଭାଇ ମୁହଁ ଫୁଲାଇ ଆସି ଫଁଫଁ ହେଉଥିବା ସାପ ପରି ଚକା ଭିଡିଦେଇ ସାମ୍ନା ଚଉକିରେ ବସିଲା ଓ ଅଶ୍ରାବ୍ୟ ଗାଳିଗୁଲଜ କଲା ।
+ବାପା ଆସି କହିଲେ – ଏବେ ଚୁପ୍‌ ହୁଅ, ଅନ୍ତତଃ ମୋ ମରିବା ଯାଏଁ ।
+ମୋତେ ଶାନ୍ତିରେ ମରିବାକୁ ଦିଅ ।
+ତାପରେ ତମେ ଏମିତି ଝଗଡା କର ।
+ସେ ଏକଥା କହୁକହୁ ଲୁହ ପୋଛିଲେ ଏବଂ ଦାଣ୍ଡ ଆଡକୁ ବାହାରିଗଲେ ।
+ସାମୟିକଭାବେ ପରିବେଶ ଶାନ୍ତ ହୋଇଗଲା ।
+ସୁଖରାମ ହିସାବ କଲା ।
+ଟଙ୍କାପଇସାର ହିସାବ ଠିକ୍‌ ଭାବେ ମିଳୁ ନ ଥିଲା ।
+ଦୁଇଭାଇଙ୍କ ଭିତରେ ଲୁକ୍କାୟିତ ଗୋଟେ ଶୀତଳ ସନ୍ତ୍ରାସ କୁଆପଥର ପରି ଜମା ହୋଇଯାଉଥିଲା ।
+ଘର ଭିତରୁ ତଥାପି ରହିରହି ଦୁଇ ବୋହୂଙ୍କର ଉଚ୍ଚବାଚ ଶୁଣାଯାଉଥିଲା ।
+ ସୁଖରାମ ଏଥର ରାଗିଯାଇ ଘର ଭିତରକୁ ଗଲା ଓ ବଡ ପାଟିରେ ଚିତ୍କାର କରି କହିଲା-‘ତମେମାନେ କଣ ଚାହୁଁଛ ?”
+ସାଇପଡିଶାଙ୍କ ଖାଇବାପିଇବାରେ ଅବ୍ୟବସ୍ଥା ହେଲା ଓ ଏଥିପାଇଁ ସାନଭାଇ ବାପାଙ୍କୁ, ବାପା ରୋଷେଇଆକୁ, ରୋଷେଇଆ ସାନବୋହୂଙ୍କୁ ଓ ସାନବୋହୂ କାହାକୁ ଦୋଷ ଦେଲା ମନେ ନାହିଁ ।
+ଏଗାର ଦିନର ସବୁ ବିଧିସଂସ୍କାର ଶେଷ ପରେ ବାରଦିନକୁ ଆହୁରି ଅନେକ କାମ ବାକି ରହିଥିଲା ।
+ବାରଦିନ ପରେ ଯିଏ ଯୁଆଡେ ଚାଲିଯିବା କଥା ।
+ସବୁ କାମ ଶେଷ ହେଲା ବେଳକୁ ଚାରିଟା ବାଜି ଯାଇଥିଲା ।
+ଗୋଟେ ଜୀବନ ନାଟକର ଶେଷ ଦୃଶ୍ୟ ସରିଯିବାକୁ ଯେମିତି ଆତ୍ମୀୟମାନେ ଅପେକ୍ଷା କରି ବସିଥିଲେ ।
+କାମ ଶେଷ ହେଲା ପରେ ବିଦାୟପର୍ବ ।
+ଲୁଗାପଟା ବଣ୍ଟାବଣ୍ଟି ଓ କିଏ କୁଆଡେ ଯିବେ ସେଇ କଥାରେ ଚାଲିଲା ଘଣ୍ଟାଚକଟା ।
+ବଂଧୁବାଂଧବ ନିଜ ନିଜର ଘରକୁ ବାହୁଡିଗଲେ ଖାଲି ଦୂରିଆ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ଛାଡି ।
+ସଂଧ୍ୟାବେଳକୁ ଘରଟା ଖାଁ ଖାଁ ଲାଗିଲା ।
+ଏତେ ଦିନର ଗହଳଚହଳ ଭିତରେ ମାଆର ଅନୁପସ୍ଥିତି ଅନୁଭୂତ ହେଉ ନ ଥିଲା ।
+ଯାହାର ଅନୁପସ୍ଥିତି ପାଇଁ ଏତେ ବଡ ଆୟୋଜନ ଚାଲିଥିଲା, ତାର ଅନୁପସ୍ଥିତି ଅନୁଭୂତ ନ ହେବା ହିଁ ଥିଲା ସବୁଠୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ।
+ଅଥଚ ସମସ୍ତଙ୍କ ଅନୁପସ୍ଥିତି ସେଇ କଥାଟିକୁ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଉଜ୍ଜଳ କରିଦେଲା ।
+ସ୍ଥିର ଭାବରେ ଦଣ୍ଡେ ବସିଗଲେ ଯାଇ ମନେ ପଡୁଥିଲା ସମସ୍ତେ ଅଛନ୍ତି, ଅଥଚ ମାଆ ନାହିଁ ।
+ସାଧାରଣତଃ ଉତ୍ସବ ଦିନମାନଙ୍କରେ ମାଆ ଯୋଗୁଁ ହିଁ ଘରଟା ପୂରିଲା ପୂରିଲା ଲାଗୁଥିଲା ।
+ସବୁ କିଛିର ପରିଚାଳନା ଆପଣାଛାଏଁ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ହେଇଯାଉଥିଲା ।
+କେହି ଜଣେ ମୁରବୀଟିଏ ଉପରେ ସବୁ ଦାୟିତ୍ବ ଛାଡିଦେଇ ସମସ୍ତେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ଥିବା ପରି ଘରଟାଯାକର ଭଲମନ୍ଦର ଦାୟିତ୍ବ ମାଆ ଉପରେ ଛାଡିଦେଇ ସମସ୍ତେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ରହିପାରୁଥିଲେ ।
+ଘିଅ କେଉଁଠି ଅଛି ସେ କଥା କେବଳ ମାଆ ଜାଣିଥିଲା ।
+ପିଲାଛୁଆଙ୍କୁ ଅଜୀର୍ଣ୍ଣ ବାନ୍ତି କି ଜ୍ବର ହେଲା ଗଦ କି କାଟପାଣି କେଉଁଠି ଅଛି ସେ କଥା ମାଆ ଜାଣିଥିଲା ।
+କୁଡିଆ କାଠ କାହିଁ କହିଲା ବେଳକୁ ମାଆ ବଢେଇ ଦେଉଥିଲା ହାତକୁ ।
+ଛୁଞ୍ଚିଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଶାବଳ ଯାଏ ସବୁ ମାଆର ହେପାଜତରେ ରହୁଥିଲା ।
+ମାଆର ଗୋଟେ ପୁରୁଣା ସିନ୍ଦୁକ ଥିଲା ।
+ତା’ ଭିତରେ ହରେକ ରକମର ଚିଜ ଥିଲା ।
+ମାଆ ସେଟାକୁ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ସୂତ୍ରରେ ଜେଜେମାଙ୍କଠାରୁ ପାଇଥିଲା ।
+ଜେଜେମା ତା ବାପଘରୁ ସେଟା ଯଉତୁକ ଆଣିଥିଲା ।
+ସିନ୍ଦୁକ ସାଙ୍ଗରେ ଜେଜେମା ଯେଉଁ ପେଡି କେତେଟା ଆଣିଥିଲା ସେସବୁ କାଳକ୍ରମେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଥିଲା ।
+ତଥାପି ଏଇ ସିନ୍ଦୁକଟି ଘରଭିତରେ ଗୋଟେ ପୁରୁଣା ମୁରବୀ ପରି ଗୋଡ ପୋତି ବସିରହିଥିଲା ।
+ସିନ୍ଦୁକ ବ୍ୟତୀତ ମାଆ ଆହୁରି ଗୋଟେ ଦିଇଟା ପୁରୁଣା କାଳିଆ ବାକ୍ସ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲା ଗୋଟେ କାଠ ବାକ୍ସ ଥିଲା ମାଆର କୋଠସମ୍ପତ୍ତି ।
+ତା ଭିତରେ ସେ ତାହାର ହାତଖର୍ଚ୍ଚ ଓ ଗହଣାଗାଣ୍ଠି ରଖୁଥିଲା ।
+ତା ଛଡା ଆଉ ସବୁ କ’ଣ କ’ଣ ଥିଲା ସେ କଥା କେବଳ ତା ଛଡା ଆଉ କାହାକୁ ଜଣା ନ ଥିଲା ।
+ସେ କାଠ ବାକ୍ସ ସିନ୍ଦୁକର ଚାବି କେବଳ ତା ଜିମାରେ ହିଁ ଥିଲା, ଏଣୁ ତା ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କାହାରି କ୍ଷମତା ନ ଥିଲା, ସିନ୍ଦୁକ ଓ ବାକ୍ସ ଭିତରେ କ’ଣ କ’ଣ ଅଛି ଦେଖିବା ପାଇଁ ।
+ସୁଖରାମର ବାହାଘର ବେଳକୁ ମାଆ ବଡବୋହୂକୁ ସେଇ ସିନ୍ଦୁକ ଭିତରୁ କାଢି ଗୋଟେ ଚାରିଭରି ଓଜନର ମଲ୍ଲୀହାରଟିଏ ଦେଇଥିଲେ ।
+ସାନବୋହୂକୁ ମଧ୍ୟ ସେଇ ସିନ୍ଦୁକରୁ କାଢି ଦେଇଥିଲା ଜାଉଁଳି ।
+କେବେ କେବେ ଟଙ୍କା ଅଭାବ ପଡିଲେ, ଇଣ୍ଟରଭ୍ୟୁ କି ପିକ୍‌ନିକ୍‌ ଯିବାପାଇଁ ସୁଖରାମ ମାଆକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରି ସେଇ କାଠ ସିନ୍ଦୁକ ଖୋଲାଉଥିଲା ଓ ନାନା କିସମର ଡବା ଓ କନା ପୁଟୁଳାରେ ବନ୍ଧା ହୋଇ ରହିଥିବା ପଇସା, ଟଂକା ଆତ୍ମସାତ୍‌ କରୁଥିଲା ।
+ଜରୁରୀକାଳୀନ ଆବଶ୍ୟକତା ପାଇଁ ସେଇ ସିନ୍ଦୁକଟି ଥିଲା ଘରର ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସମବାୟ ବ୍ୟାଙ୍କ ।
+ସାନଭାଇଠାରୁ ସୁଖରାମ କେବେ କେବେ ମାଆ ବିଷୟରେ କିଛି ଗୁଜବ ମଧ୍ୟ ଶୁଣିଥିଲା ।
+ମାଆ ଟଂକାପଇସା ସୁଧ ଲଗାଉଥିଲା ଗାଁ ପଡିଶାଙ୍କୁ ।
+ଏ ସବୁ ମାଆ ଘର ଓ ପିଲାଛୁଆଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ କରୁଥିଲା ଓ ତଦ୍ବାରା ଉଭୟ ଗାଁ ପଡିଶା ଓ ଘରଲୋକ ନାନା ଭାବେ ଉପକୃତ ହେଉଥିଲେ ।
+‘ଆଜି ସମସ୍ତେ ଅଛନ୍ତି, ଅଥଚ ମାଆ ନାହିଁ, ଏଇ କଥାଟି ସୁଖରାମକୁ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଭାଙ୍ଗିପକାଉଥିଲା, ସୁଖରାମ ତା ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଡାକିଲା ଓ ବାପାଙ୍କୁ ଡାକିଦେବା ପାଇଁ କହି ସାନଭାଇକୁ ଖୋଜିଲା ।
+ସାନଭାଇ ବଡ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ଛାଡିବା ପାଇଁ ଯାଇଥିଲା ।
+ଏଣୁ ଫେରିବା ବିଳମ୍ବ ହେବ ବୋଲି ଶୁଣିଲା ।
+ସୁଖରାମ ତା ନିଜର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଦୁଃଖସୁଖର ସଂସାର ଭିତରକୁ ପଶିଗଲା ।
+କ୍ରମଶଃ ସାଂସାରିକ ଜଂଜାଳ ଭିତରୁ ସେ ଦାର୍ଶନିକ ପରି ବାହାରିଆସି ଭାବିଲା-‘ମାଆ ଚାଲିଗଲା, ବାପା ବି ଚାଲିଯିବେ, ମୁଁ ବି ଦିନେ ଚାଲିଯିବି ଓ ମୋ ଝିଅ ବି ଦିନେ ଚାଲିଯିବ ।
+ଅଥଚ ଆମେ ତଥାପି ଗଛଟିମାନ ଲଗାଇଚାଲିବୁ ଓ ଘରଟିମାନ ତୋଳିଚାଲିଥିବୁ ।
+ମରିଯିବାର ସତ୍ୟତା ସତ୍ତ୍ବେ ସଂସାର ମୋହ କି ସାଂଘାତିକ ।’
+ବାପାଙ୍କ ଡାକରେ ସେ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହେଲା ଓ ବାପାଙ୍କୁ ଜମିବାଡି, ଘରସଂସାର ବିଷୟରେ କେତେକ ଅନାବଶ୍ୟକ କଥା ପଚାରିଲା ।
+ଏଥର ଧାନ କେତେ ହେଲା ଓ ଘର ଛପର ପାଇଁ କେତେ ମଜୁରୀ ଲାଗିଲା ଇତ୍ୟାଦି କଥା ସମେତ ଭୁବନେଶ୍ବରର ଖର୍ଚ୍ଚ ଓ ଚାଉଳ ଦର ଆଦି କେତେକ ଔପଚାରିକତା ଭିତରେ ଉଭୟଙ୍କର ଗପସପ ସୀମିତ ରହିଲା ।
+କଥା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ସୁଖରାମ ବାପାଙ୍କୁ ମାଆର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଟଙ୍କାପଇସାର କାରବାର ଓ ଜମାଖର୍ଚ୍ଚ ସଂପର୍କରେ ସୂଚାଇଦେବାରୁ ବାପା ଛଳଛଳ ଦେଖାଗଲେ ।
+ମାଆର ସିନ୍ଦୁକ ଓ ହାତବାକ୍ସର ଚାବି କାହାରି ପାଖରେ ନ ଥିଲା ।
+କାରଣ ମାଆ ହୁଏତ ତାର ଛୋଟ ସୁଖୀ ସଂସାର ଛାଡି କଦାପି ମରିଯିବ ବୋଲି ଭାବି ନ ଥିଲା ଓ କାହାକୁ ତା ବାକ୍ସ ଓ ସିନ୍ଦୁକ ଚାବି ହସ୍ତାନ୍ତର କରି ନ ଥିଲା ।
+ମାଆର ଆକସ୍ମିକ ମୃତ୍ୟୁ ଯୋଗୁଁ ତାର ଟଙ୍କାପଇସା କାରବାର ଓ ବଂଧକ ଆକାରରେ ରଖିଥିବା କିଛି ଅଳଙ୍କାରର ପ୍ରକୃତ ତଥ୍ୟ କାହାରି ଗୋଚର ନ ଥିଲା ।
+ସୁତରାଂ ରାତି ପାହିଲେ ସୁଖରାମ ତାର କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରକୁ ବାହୁଡିଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଅନ୍ତତଃ ଥରେ ମାଆର ସିନ୍ଦୁକରେ କଣ ଅଛି ସେଇଟାକୁ ଦେଖିଯିବା ବୁଦ୍ଧିମାନର କାମ ହେବ ବୋଲି ଭାବିନେଇଥିଲା ।
+ସେ ବାପାଙ୍କୁ ଉଭୟ ସିନ୍ଦୁକ ଓ ହାତବାକ୍ସର ତାଲା ଭାଙ୍ଗି ଖୋଲିଦେଖିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲା ।
+ବାପା ଏ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ସମର୍ଥନ ନ କରିବାର ଉପାୟ ନ ଥିଲା ।
+କାରଣ ମାଆ ମରିଯିବା ପରେ ବାପା ଏକରକମର ଅସହାୟ ଓ ଆଶ୍ରିତ ହୋଇପଡିଥିଲେ ।
+ତେବେ ସେ ଏତେ ବଡ ପାରିବାରିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ଉଭୟ ପୁଅଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ସମାପନ କରିବାପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ରଖିଲେ ।
+ଏତେବେଳକୁ ଦୁଃଖରାମ ବି ଆସି ପହଞ୍ଚିସାରିଥିଲା ।
+ବାପା ଓ ବଡଭାଇଙ୍କ କଥାକୁ ସମର୍ଥନ କରି ଦୁଃଖରାମ ନିଜର ମନ୍ତବ୍ୟ ଜଣାଇବା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ କହିଲା-‘ମାଆଙ୍କର ଅନେକ ଟଙ୍କା କରଜ ଆକାରରେ ଗାଁ ପଡିଶା ଲୋକମାନେ ରଖିଛନ୍ତି ।
+ସେ ସବୁର ହିସାବ ମାଆ ଜାଣିଥିଲା, ବଂଧକ ଆକାରରେ କିଛି ସୁନା ଗହଣା ବି ମାଆ ଜମା ରଖିଛି ।
+ସେ ସବୁ ସେଇ ହାତବାକ୍ସ ବା ସିନ୍ଦୁକ ଭିତରେ ଥାଇପାରେ ।
+ଏସବୁ କାରବାରର ହିସାବ ସେ କେବଳ ଏକଲା ନିଜେ ହିଁ ରଖୁଥିଲା ।
+ହୁଏତ ବାକ୍ସ ଓ ସିନ୍ଦୁକ ଚାବି ଭଙ୍ଗାଗଲେ ଆମକୁ ଗହଣାପତ୍ର ଓ ଟଙ୍କାପଇସା ମିଳିବା ଅସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ।
+କାରଣ ମାଆ ଚାଲିଯିବାର ଦି’ମାସ ଖଣ୍ଡେ ଆଗରୁ ଥରେ ସାନବୋହୂ ପାଖରେ କହୁଥିଲା ସୁନା ମୁଦି ବୋଲି କହି ଜଣେ ତାକୁ ବିଶ୍ବାସରେ ଗୋଟେ ପିତ୍ତଳ ମୁଦି ଠକିଦେଇଛି ।
+ଏକଥା ପାଇଁ ସେ ତାଙ୍କୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ନିର୍ମାଲ୍ୟ ଛୁଆଇଁ ଛାଡିଦେଲା ।
+ତଥାପି ଲୋକଟା ଠକିଦେଲା ।
+‘ତମ ମାଆଟା ହୁଣ୍ଡିଟାଏ ଥିଲା, ବିଦ୍ୟାବୁଦ୍ଧି ବୋଲି ତାର କାଣିକଉଡିଟାଏର ବି ନ ଥିଲା’ ବୋଲି ବାପା ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଲେ ଓ ଗୋଟେ ଦୀର୍ଘନିଶ୍ବାସ ଛାଡିଲେ ।
+ସୁଖରାମ କହିଲା- କିନ୍ତୁ ମାଆର ଘରକରଣା ବୁଦ୍ଧି ତୁଳନାରେ ଆପଣଙ୍କର ବୋହୂମାନେ ବି ସରିହେବେନି ।’
+ଏତେବେଳେ ବଡବୋହୂ ତିନିକପ୍‌ ଚା ଧରି ପହଞ୍ଚିଲା ଓ ମାଆର ଚାବି ବୋଲି ଅନୁମାନ କରୁଥିବା ଏକ ପୁରୁଣା ଜଙ୍କଲଗା ଚାବି ବାପାଙ୍କ ହାତକୁ ବଢେଇଦେଇ କହିଲା- ‘ଦେଖନ୍ତୁ ତ, ଏଇଟା ହୋଇପାରେ ।’
+ଏସବୁ ଯୋଜନା ସତ୍ତ୍ବେ ଅବଶେଷରେ ସୁଖରାମ ସିନ୍ଦୁକ ଓ ହାତବାକ୍ସର ତାଲାଟିକୁ ଭାଙ୍ଗିଦେବାକୁ କହି ଦୁଃଖରାମକୁ ଗୋଟେ ହାତୁଡି ଓ ଲୁହାକଣ୍ଟା ଆଣିବାପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଲା ।
+ଅବିଳମ୍ବେ ଏ ସବୁ ଆୟୋଜନ ହେବା ମାତ୍ରେ ଦାଣ୍ଡ ଘରେ ହାତ ବାକ୍ସଟିକୁ ଘେରିରହିଥିଲେ ସମୁଦାୟ ପରିବାର ସଭ୍ୟମାନେ ।
+ଗୋଟିଏ ଅଜ୍ଞାତ ସ୍ଥାନରୁ ଆସିଥିବା ପାର୍ଶଲଟିଏ ଖୋଲିଦେଖିବା ପୂର୍ବରୁ ତା ଭିତରେ କଣ ଅଛି ସେଇ ଉତ୍ସୁକତାର ଆଖି ଓ ମନ ନେଇ ସେମାନେ ହାତବାକ୍ସର ତାଲା ସମେତ ବାକ୍ସଟିକୁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରୁଥିଲେ ।
+ପାହାର ପରେ ପାହାର ବସାଇଚାଲିଥିଲା ଦୁଃଖରାମ, ବାପା କହିଲେ ସମ୍ଭାଳିକି ପିଟ୍‌ ।
+ହାତ ଉପରେ ପାହାର ବସିଯିବ ।’ ସୁଖରାମ କହିଲା-‘ପୁରୁଣା କାଳର ପିତ୍ତଳ ତାଲା, ଭାରି ମଜଭୁତ ।
+ କରତ ମିଳିବନି ?’
+ମାତ୍ର ଦଶପନ୍ଦର ମିନିଟ୍‌ ଅକ୍ଳାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମ ପରେ ତାଲାଟି ଉପୁଡିପଡିଲା, ‘କଣ ଅଛି ?’ ସାନବୋହୂ ପଚାରିଲା ।
+‘କ’ଣ ଅଛି କାହିଁ ?’ ବାପା କହିଲେ ।
+‘ଦେଖ୍‌ ଦେଖ ସେ ମୁଣି ଖୋଲି’- ସୁଖରାମ କହିଲା ।
+‘ଧେତ୍‌ କିଛି ନାହିଁ’ – ଦୁଃଖରାମ କହିଲା ।
+‘ହଁ ସେ ଡବାଗୁଡାକ ଖୋଲି ଦେଖ’- ବଡବୋହୂ ପରାମର୍ଶ ଦେଲା ଓ ନିଜେ ହାତ ଲଗାଇଲା ।
+ଅବଶେଷରେ ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଗଲା ଯେ ଦିଅଣ୍ଡା କଉଡି, ଦୁଇଟି କଣା ପିତ୍ତଳ ପଇସା, ପୁରୁଣା କାଳିଆ ରୂପା ମୁଦ୍ରା ଓ ଗୋଟେ ଜାତକ, ଗୋଟା ଗୁଆ, ନିର୍ମାଲ୍ୟ ଏବଂ ହନୁମାନ ପଇସାଟିଏ ଛଡା ଆଉ ସେଥିରେ କିଛି ନ ଥିଲା ।
+‘ଆଉ କିଛି ନାହିଁ ?’ ନିରାଶାରେ ପଚାରିଲା ସୁଖରାମ ଏବଂ ହାତ ପୂରାଇ ଗୋଟେ ଅଦରକାରୀ କାଗଜ ପରି ଦେଖାଯାଉଥିବା ଚାରିପୃଷ୍ଠାର ଗୋଟେ ତାଲିକା ବାହାରକରି ଆଣିଲା ।
+ସେଟା ଚଉତା ହୋଇ ବାକ୍ସର ଗୁପ୍ତ ପକେଟ ଭିତରେ ସାଇତା ହୋଇ ରଖାଯାଇଥିଲା ।
+ଏଥର ସମସ୍ତଙ୍କ ଚକ୍ଷୁ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇଉଠିଲା ।
+ଦୁଃଖରାମ କହିଲା-‘ଦେଖ, ଦେଖ ସେଇଥିରେ ମାଆ ଲୋକଙ୍କ ନାଁ ଓ ହିସାବ ଲେଖି ରଖିଥିବ ।
+’
+ବାପା କହିଲେ- ‘ହଁ…ହଁ ଭଲକରି ଦେଖ ।
+ସେଇଟା ହୋଇପାରେ ।’ 
+ସମସ୍ତେ ସୁଖରାମର ହାତକୁ ଅନାଇଲେ ।
+‘ନାଁ’ ଏଇଟା ମୋ ବାହାଘର ବେଳେ ଶଶୁରଘରୁ ଆସିଥିବା ଯଉତୁକ ଜିନିଷପତ୍ରର ତାଲିକା ।’ 
+ସୁଖରାମ ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସଟିଏ ଛାଡି କହିଲା ।
+କହିଲା-‘ମାଆ ଏଇଟାକୁ ମୋ ଝିଅର ବାହାଘର ବେଳେ ଦରକାର ହେବ ବୋଲି ସାଇତିରଖିଛି ବୋଲି ମୋତେ ଥରେ କହିଥିଲା ।’
+‘ଯାଃ…. ବେକାର କାଗଜ ।
+ଶଃ.., ଏତେଗୁଡାଏ ପଇସାପତ୍ର ଯାହା ପାଣିରେ ପଡିଲା, କିଏ କେତେ ନେଇଛନ୍ତି ଆଉ କଣ ଫେରାଇବେ ।
+ଗଲା, ସବୁ ବୁଡିଗଲା ।’ 
+ଦୁଃଖରାମ କହିଲା ।
+‘ବାକ୍ସରେ ତ କିଛି ନାହିଁ ।
+ସିନ୍ଦୁକର ତାଲା ଭାଙ୍ଗିଦିଅ ଦେଖିବା ।
+ସିନ୍ଦୁକରେ ନିଶ୍ଚିତ ଥାଇପାରେ କିଛି ।
+କାରଣ ମାଆ ପ୍ରାୟ ସିନ୍ଦୁକ ଥିବା ଘର ଭିତରକୁ ବିନା ଅନୁମତିରେ କାହାରିକୁ ପ୍ରବେଶ କରିବାକୁ ଦେଉ ନ ଥିଲା, କହିଲା ଦୁଃଖରାମ ।
+ବାପା ନୀରବରେ ସମର୍ଥନ ଜଣାଇଲେ ଯାହାର ଦୁଇଟି ଅର୍ଥ ଥିଲା ।
+ହଁ ଓ ନା ।
+ବୋହୂମାନେ ପ୍ରାୟ ସେଇଆ ଚାହୁଁଥିଲେ ।
+ଦୂରିଆ ବନ୍ଧୁ ଯେଉଁ କେତେଜଣ ତଥାପି ଯାଇପାରି ନ ଥିଲେ ସେମାନେ ବି ଏହି ଅଭିଯାନରେ ସାମିଲ୍‌ ହୋଇସାରିଥିଲେ ଓ ସେମାନେ ବି ଆଶା କରୁଥିଲେ ସିନ୍ଦୁକରୁ କିଛି ବାହାରୁ ।
+ବଡଅପାର ଦୁଷ୍ଟ ସାନପୁଅ ଯିଏ ଟି.ଭି ରୁ ଅଲିଫ୍‌ ଲୈଲା ଦେଖିଥିଲା ସେ ଗୋଟେ ବିରାଟ ଯାଦୁକର ପରି କହିଲା ଖୁଲ୍‌ ଯା…. ସିମ୍‌ ସିମ୍‌ ।
+ଏକ ଭାବଗମ୍ଭୀର ଅଭିଯାନର ସାମୟିକ ବିରତି ହେଲା ପରି ସମସ୍ତଙ୍କ ଓଠ ସାମାନ୍ୟ ପ୍ରସାରିତ ହୋଇଉଠିଲା ।
+‘ଚୁଉପ୍‌…..’ କହିଲା ବଡଅପା, କାରଣ ବଡଅପା ବି ଚାହୁଁଥିଲା ତା ଉପସ୍ଥିତିରେ ଏ ସିନ୍ଦୁକ ଖୋଲାଗଲେ ଯେଉଁ ସବୁ ଗହଣାଗାଣ୍ଠି ମିଳିବ, ସେ ସବୁରୁ ବି ତାର ଭାଗ ଅଛି ଏବଂ ସେ ଏକୁଟିଆ ଏ ଭାଗ ନେଇପାରେ କାରଣ ମାଆର ଗେଲବସର ସାନଝିଅ ତା ଘରକୁ ଯାଇସାରିଛି ।
+ସୁଖରାମ କହିଲା ‘ଦେ ଭାଙ୍ଗ ତାକୁ, ଦେଖିବା’
+ନା, ଥାଉ….ତାକୁ ଭାଙ୍ଗନାହିଁ, କହିଲେ ବାପା ।
+‘କାହିଁକି ?’ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା ଦୁଃଖରାମ ।
+ବାପା କହିଲେ- ଥାଉ ସେ ସିନ୍ଦୁକ ।
+ତମ ଜେଜେମା ଓ ମାଆଙ୍କର ସ୍ମୃତି ହୋଇ ସେ ସେମିତି ଥାଉ ।
+ଯାହା ଅଛି ତା ଭିତରେ ସେମିତି ଥାଉ ।
+ଆଉ ଯଦି ନିହାତି ତମମାନଙ୍କର ତାକୁ ଭାଙ୍ଗିଦେବା ଦରକାର ତେବେ ମୋ ମଲାପରେ ଭାଙ୍ଗିଦେବ ।
+ଟୁକୁରା ଟୁକୁରା କରି ଭାଙ୍ଗିଦେବ ଓ ତାକୁ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ କରିଦେବ ।
+ଅନ୍ତତଃ ମୋ ବଞ୍ଚିବା ଯାଏ ତାକୁ ସେମିତି ଗୋଟାପଣେ ରହିବାକୁ ଦିଅ ।’
+ସମସ୍ତେ ଚୁପ୍‌ ରହିଲେ ।