diff --git a/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_lekha_41 b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_lekha_41
new file mode 100644
index 0000000000000000000000000000000000000000..1c3ddb49fad9949b45e4f5eafa474b5b26e53cbd
--- /dev/null
+++ b/Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_lekha_41	
@@ -0,0 +1,188 @@
+ନାୟଗ୍ରା ଓ ଦେବଯାନୀ
+କୃଷ୍ଣପ୍ରସାଦ ମିଶ୍ର
+ତା: ନଭେମ୍ବର୍ ୨୮, ୨୦୧୨  
+ମୂଳ ପୃଷ୍ଠା → ସ୍ମରଣୀୟ ଲେଖା → ଗଳ୍ପ →
+ସମ୍ମୁଖରେ ଭୀମକାନ୍ତ ନାୟଗ୍ରା ପ୍ରପାତ ସ୍ବୟଂଭୁ ଶଙ୍କରଙ୍କ ମୌଳି ଉପରେ ଚତୁର୍ଥୀ ଚନ୍ଦ୍ର ।
+ଚତୁର୍ଥୀ ଚନ୍ଦ୍ରର ଆକାର ନାୟାଗ୍ରା ପ୍ରପାତର ।
+‘‘ପବନଃ ପବତାମସ୍ମି ରାମଃ ଶସ୍ତ୍ରଭୃତାମହମ୍‌ ଝଷାଣାଂ ମକଶ୍ଚାସ୍ମିଂ ସ୍ରୋତସାମସ୍ମି ଜାହ୍ନବୀ ।’’
+ଜାହ୍ନବୀ କିଏ ? ନାୟଗ୍ରା କିଏ ?
+ଗୋଟିଏ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାଶ ।
+ନଚିକେତା ଓ ମୁଁ ଗଦ୍‌ଗଦ ଚିତ୍ତରେ ନମସ୍କାର କଲୁ ।
+ଗାଢ଼ ନୀଳ ରଙ୍ଗର ନାୟଗ୍ରା ପ୍ରସ୍ତର ଚଟାଣ ଉପରୁ ପରମ ଉଲ୍ଲାସରେ ଡେଉଁଛି ।
+କେତେ ତଳକୁ ? କାହିଁକି ? ଅଯଥା ପ୍ରଶ୍ନ ।
+ନଟରାଜର ନୃତ୍ୟରେ ଅର୍ଥ ନାହିଁ, ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅଛି ।
+ପ୍ରତ୍ୟେକ ପଦପାତରେ ତ ଲକ୍ଷ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ସୃଷ୍ଟି ।
+ଡିବିଡିବି ନାଦର ପରମ ସଙ୍ଗୀତ ।
+ହା ହା, ହୋ ହୋ, ହି ହି- ନାୟଗ୍ରାର ହସ, ଧାବବତୀ ନଦୀର ଉଚ୍ଛୃଙ୍ଖଳ ହସ ।
+କୋଟି କୋଟି ଜଳକଣା ମଲ୍ଲୀକଢ଼ ପରି ଶୁଭ୍ର ।
+ଫୁଲର ବାସ୍ନା, ଜଳକଣାର ସ୍ପର୍ଶ, ଅଧରାମୃତ ସ୍ବାଦୁ ।
+ମହାକାଳ ଶ୍ବାସରୁଦ୍ଧ ହୋଇ ଠିଆହୋଇ ଯାଇଛି ।
+ଅତ୍ୟଧିକ ଆନନ୍ଦରେ ପ୍ରମତ୍ତ ଦେବଦେବୀ – ଆକାଶ ବକ୍ଷରେ ଶ୍ବେତ ରଙ୍ଗର ଗୁଡ଼ାଏ ମେଘ ।
+ ଗଙ୍ଗା, ନାୟଗ୍ରା ନୀଳ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି ଶିବ ଦର୍ଶନରେ ସିନା ଆସିଥିଲେ ! ସୃଷ୍ଟିବେଳେ, ଲୀଳାମୟର ଲୀଳାବେଳେ ଆନନ୍ଦମୟ ଚେତନାର ବଜ୍ରାଲିଙ୍ଗନ ସମୟରେ-
+ନୀଳଶାଢ଼ୀ ଅଙ୍ଗ ଛାଡ଼ି ଆକାଶରେ ବ୍ୟାପିଯାଇଛି,
+ଉଲଗ୍ନା ନାୟଗ୍ରାର ଶଙ୍ଖମର୍ମର ପରି ଅବୟବ ।
+ଅସଂଖ୍ୟ ଜନ୍ମର ଅବରୁଦ୍ଧ ଇଚ୍ଛା, ଆକାଂକ୍ଷା, କଳ୍ପନା, ଆବର୍ତ୍ତିତ ଜଳରାଶି- ନାୟଗ୍ରାର ବକ୍ଷ – ଲମ୍ଫ ପ୍ରଦାନ ପୂର୍ବରୁ ସ୍ଫୀତ ହୋଇଉଠିଛି କୋଣାର୍କର ମୃଦଙ୍ଗବାଦିକାର ସ୍ଫୀତ ବକ୍ଷପରି ।
+ସୃଷ୍ଟି, ସୃଷ୍ଟି !! ହର ପାର୍ବତୀଙ୍କର ମିଳନ ସ୍ଥାନ ।
+ଓଂ ନମଃ ଶିବାୟଃ !!!
+ନଚିକେତା ଓ ମୁଁ ନମସ୍କାର କଲୁ ।
+ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଟୁରିଷ୍ଟ୍‌ କେତେଜଣ ଆମ ଆଡ଼କୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଚାହୁଁଥାନ୍ତି ।
+ପଚାରିବାକୁ ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ମନରେ ।
+ହୃଦୟରେ ସଙ୍କୋଚ ଓ ଲଜ୍ଜା ।
+କିଛି ସମୟ ଚାହିଁ ସେମାନେ ପୁଣି ନାୟଗ୍ରାର ଫଟୋ ଉଠାଇବେ ।
+ଯୋଷିକା, କନିକା, ଫୁଜିକା, ଆଗଫା – ଆଗରୁ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ସମୟ ଭିତରେ ଫିଲ୍ମ ସାରିବାକୁ ହେବ ।
+ପତ୍ନୀକୁ ତାଗିଦା, ରେଲିଂ ଉପରକୁ ଅଳ୍ପ ଆଉଜ, ବେଶୀ ନୁହେଁ-ଠିକ୍‌ ଅଛି ।
+ବର୍ତ୍ତମାନ ହସ ।
+ତା’ପରେ ହସ – କ୍ଲିକ୍‌ ।
+ନେକ୍‌ଷ୍ଟ – ପିଲାଏ ମା’ ପାଖକୁ ଦଉଡ଼, ଜଲଦି ଦଉଡ଼ ।
+ଡେରି ହୋଇଯାଉଛି, ବାଙ୍ଗ୍‌ଲୋ ଫେରିବାକୁ ହେବ ।
+ପିଲାଏ ଦଉଡ଼ୁଛନ୍ତି ହାୱାନି ଉପରେ ଟୁଇଷ୍ଟ୍‌ ନୃତ୍ୟର ଛବି – ପିଲାଏ ଠିଆହେଲେ ।
+କ୍ଲିକ୍‌ ।
+ସବୁ ଧରାବନ୍ଧା, ପୂର୍ବରୁ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ।
+ନାୟଗ୍ରାରେ ଦୁଇ ଘଣ୍ଟା, ଗୋଟିଏ ଫିଲ୍ମ ।
+ହୋଟେଲ୍‌ରେ ପଇଁଚାଳିଶ ମିନିଟ୍‌, ଡ୍ରାଇଭିଂ କରି ଘରେ ପହଁଚିବାକୁ ଦୁଇ ଘଣ୍ଟା ।
+ସ୍ତ୍ରୀକୁ ହନି ବା ଡାର୍ଲିଂ ସମ୍ବୋଧନ କରାଯିବ, ପ୍ରେମିକାକୁ ବେବି ବା ସେହିପରି କିଛି ।
+ସେହିପରି ଗିର୍ଜା ଭିତରେ ପ୍ରଭୁ, ବାହାରେ ସଂସାର ।
+ଈଶ୍ବର ନୁହେଁ ।
+ପ୍ରେମିକା, ପ୍ରେମିକ, ସ୍ତ୍ରୀ, ନାୟଗ୍ରା ନାୟଗ୍ରା; ପ୍ରଭୁ ଯିଶୁ ଯିଶୁ – ସବୁ ଅଲଗା, ଅଲଗା ସବୁରିର ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ସ୍ଥାନ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ।
+ନଚିକେତା ଓ ମୁଁ ରାସ୍ତାଠୁ କିଛି ଦୂରରେ ଯାଇ ବସିଥିଲୁ ଘାସଗୁଡ଼ାକ ଉପରେ ।
+ନଚିକେତା ପଛଆଡ଼େ ଫ୍ଳୋରିଡ଼ା ଟାଇପ୍‌ ୱାଗେଲିଆ ଫୁଲ ଗଛର ଧାଡ଼ି, ତାକୁ ଲାଗି ପିଙ୍କ୍‌ ସ୍ଫିରିଆର ବେଦୀ ।
+ସବୁ ଗଛରେ ଫୁଲ ।
+ନଚିକେତା ! ପଛରେ ଫୁଲଗଛଗୁଡ଼ାକ, ଟିକିଏ ଆଗକୁ ଚାଲିଆ ।
+ନଚିକେତା ଆଗକୁ ଘୁଞ୍ଚି ଆସିଲା ।
+କିଛି ପଛରେ ମଟରକାର ପାର୍କିଂ ପାଇଁ ଜାଗା ।
+ମଟରକାର୍‌ ଗୁଡ଼ାକ ଅସଂଖ୍ୟ-ଧାଡ଼ିଧାଡ଼ି ହୋଇ ପାର୍କିଂ ହୋଇଛି ।
+ସାରା ବାତାମଣ୍ଡଳରେ ଯାତ୍ରା, ଉପଭୋଗର ଚେତନା ।
+ନାୟଗ୍ରାକୁ କ୍ୟାମେରା ଭିତରକୁ ଆଣିସାରିବା ପରେ ପରସ୍ପରର ମୁଖ, ଅବକ୍ଷୟ, ବକ୍ଷ, ବେଶଭୂଷାକୁ ଚାହିଁବା ବା ରେସ୍ତୋରାଁ ଭିତରକୁ ପଶି କଫି ପିଇବା, ନଚେତ୍‌ କିଛି ଖାଇବା ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ଉଦ୍‌ଯୋଗ ।
+ଦୁଇଜଣ ଆମେ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଥିଲୁ; ମୁଁ ଓ ମୋର ଏକମାତ୍ର ସନ୍ତାନ ନଚିକେତା ।
+ନଚିକେତାକୁ ମୁଁ ବୁଝାଉଥିଲି ଜଣେ ଶିକ୍ଷିତ ଭାରତୀୟର ଜୀବନଦର୍ଶନ ।
+ଆମମାନଙ୍କର ନମସ୍କାର ଏହି ପ୍ରପାତ – ଦୈର୍ଘ୍ୟ, ପ୍ରସ୍ଥ, ଉଚ୍ଚତାବିଶିଷ୍ଟ ଗୋଟିଏ ପ୍ରପାତ ପ୍ରତି ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନୁହେଁ ।
+ପ୍ରପାତରେ ପ୍ରକାଶିତ ଚିରନ୍ତନ ଯେଉଁ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ତା’ରି ପ୍ରତି ଆମେ ସମ୍ମାନ, ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ଭକ୍ତି ଜଣାଉଛୁ ।
+ସକଳ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଆଧାର ଈଶ୍ବର ବହୁ ରୂପରେ – ଉଷାରେ, ସନ୍ଧ୍ୟାରେ, ଅସୀମ ଆକାଶର ନୀଳିମାରେ, ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ ତାରକାପୁଞ୍ଜରେ ପ୍ରକାଶିତ ।
+ମନ୍ଦିର, ମସ୍‌ଜିଦ୍‌, ଗିର୍ଜା, ସିନାଗଗ୍‌ – ଏଗୁଡ଼ାକର ସୃଷ୍ଟିରେ ଈଶ୍ବର ନାହାନ୍ତି ।
+ଏଗୁଡ଼ାକର ସୃଷ୍ଟି ଯେବେଠୁ ଅସୀମକୁ ସସୀମ, ସୁନ୍ଦରକୁ ଅସୁନ୍ଦର କରିବାର ଚେଷ୍ଟା ସେଇଠୁଁ ।
+ଋଷି ପାଇଁ ମନ୍ଦିର ନଥିଲା, ଯିଶୁ ପାଇଁ ଗିର୍ଜା ନଥିଲା କି ମହମ୍ମଦ ପାଇଁ ନଥିଲା ମସ୍‌ଜିଦ୍‌ ।
+ନଚିକେତା – ତ୍ରୟୋଦଶ ବର୍ଷର ମୋର ସନ୍ତାନ, ମୋ କଥାକୁ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା ।
+ତା’ ମୁଖମଣ୍ଡଳରେ ମୁଁ ଦେବଯାନୀର ଆକୃତି ଦେଖୁଥିଲି ।
+ଦେବଯାନୀର ନାକ ପରି ଅବିକଳ, ଦାନ୍ତଗୁଡ଼ାକ ବି ତା’ରି ପରି ।
+ଦେବଯାନୀ ମରିଯାଇଚି, କିନ୍ତୁ ସେ ଥିଲାବେଳେ ବି ଠିକ୍‌ ଏହିପରି ବସି ଜୀବନଦର୍ଶନ ମୋର ଶୁଣୁଥିଲା, ମୁଁ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇ ବନ୍ଦ କରିଦେଲେ କହୁଥିଲା – ଆଜି ଯେଉଁଠି ବନ୍ଦ କରୁଛ, କାଲି ସେହିଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରିବ ।
+ଆଜି ତୁମେ ଯାହାସବୁ କହିଲ ସେସବୁ ଉପରେ ମୁଁ ଚିନ୍ତା ବି କରିଥିବି, କାଲି ପଚାରିବି ।
+ତୁମର କଥା ଶୁଣିବାକୁ ମୋତେ ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଛି ।
+ଦେବଯାନୀ ବୁଦ୍ଧିମତୀ ଥିଲା ।
+ତା’ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେବା ପାଇଁ ମୋତେ ବହୁ ସମୟରେ ଭାବିବାକୁ ପଡ଼ୁଥିଲା ।
+ଥରେ ସେ ପଚାରିଥିଲା – ମହୋଦଧିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଓ ନରନାରୀର ଶରୀର-ସୁଷମା କ’ଣ ଏକ ଜାତୀୟ ? ସେ ତର୍କ କରିଥିଲା ସେ ଦୁଇଟିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଏକ ଜାତୀୟ ନୁହେଁ ବୋଲି ।
+ଦେବଯାନୀ ମୋର କଥା ଶୁଣୁଥିଲା, ସବୁ ବୁଝୁଥିଲା; କିନ୍ତୁ କଥାଗୁଡ଼ାକୁ ପାଳୁଥିଲା ଖୁବ୍‌ କମ୍‌; ଦର୍ଶନକୁ ବ୍ୟବହାର କ୍ଷେତ୍ରକୁ ଆଣିବାକୁ ସେ ଆଦୌ ଯେପରି ଇଚ୍ଛୁକ ନଥିଲା ।
+ବୋଧହୁଏ ସେ ମୋଠୁ ବେଶୀ ଧାର୍ମିକ ଥିଲା ଓ ପ୍ରାକ୍‌ଟିକାଲ, ମୁଁ ତା’ ତୁଳନାରେ ସମ୍ଭବତଃ ପାପୀ, ଥିଓରେଟିକାଲ ତ ନିଶ୍ଚୟ, ମୁଁ ତାକୁ ବାରମ୍ବାର କହୁଥିଲି – ଯାନୀ ! 
+ପର୍ବପର୍ବାଣିରେ ତୁମେ ମନ୍ଦିରକୁ କାହିଁକି ଯାଉଛ ? 
+ସେ ଭୟଙ୍କର ଭିଡ଼ରେ, ଯେତେବେଳେ ତୁମ ପାଦର ଭୂମି ସ୍ପର୍ଶ କରିବାର ସମ୍ଭାବନା ରହେନାହିଁ, ସେ ଭିଡ଼ରେ ପଶି ତୁମେ କେଉଁ ଦେବସତ୍ତା ଉପଲବ୍ଧି କରିପାରୁଛ ? 
+ମଣିଷ ମନ୍ଦିରକୁ ନଯାଇ ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଥିବା ଜାଗାକୁ ଯିବା ଉଚିତ୍‌ – ସମୁଦ୍ରକୂଳ, ଗିରିପ୍ରପାତ, ଘୋର ଅରଣ୍ୟ, ନଦୀସଙ୍ଗମ ବା ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଶିଖର ।
+ଦେବତା ସେହିସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଥାଆନ୍ତି ଯାନୀ, ତୁମର ଶିଳା ସିମେଣ୍ଟର ମନ୍ଦିର କି ମସ୍‌ଜିଦ୍‌ରେ ନୁହେଁ ।
+ ମହୋଦଧି ପାଖରେ ଥାଉ ଥାଉ…
+ଦେବଯାନୀ ସବୁ ଶୁଣେ, ସମ୍ମତ ହୁଏ, ହସେ; କିନ୍ତୁ ଠିକ୍‌ବେଳକୁ ମୋତେ ନକହି ସେ ମନ୍ଦିରକୁ ଚାଲିଯାଇଥାଏ – ସବୁ ପର୍ବରେ ପ୍ରାୟ ଓ ସବୁ ଗୁରୁବାର ଦିନ ।
+ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ପ୍ରତି ତା’ର ମୋହ ଦେଖି ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୁଏ, କିଛି ବୁଝିପାରେ ନାହିଁ ।
+ଦିନେ ତାକୁ ପଚାରିଲି – ଦେବଯାନୀ, ତୁମେ ମୋତେ କ’ଣ ବୋଲି ଭାବୁଛ ।
+ଦେବଯାନୀ କହିଲା – ତୁମେ ମୋର ଦେବତା ।
+ମୁଁ ଦେବଭକ୍ତ ନା ନୁହେଁ ? ମୁଁ ଆସ୍ତିକ ନା ନାସ୍ତିକ, ତୁମ ମତରେ ?
+ଦେବଯାନୀ କିଛି ନକହି ଚୁପ୍‌ ହୋଇଗଲେ ।
+ମୁଁ ଉତ୍ତେଜିତ ହୋଇଗଲି ।
+ମୁ କହିଲି – ଦେବଯାନୀ, ମୁଁ ମନ୍ଦିରକୁ ନଗଲେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଆସ୍ତିକ ।
+ମୁଁ ଶିବଭକ୍ତ, କୈଳାସ ଶିଖର ମୋର ଶିବଲିଙ୍ଗ ।
+ମୁଁ ପରମ ବୈଷ୍ଣବ, ଅନନ୍ତ ସାଗର ମୋର ନାରାୟଣ ।
+ମୁଁ ଗାଣପତ୍ୟ, ମୁଁ ବାଲ୍ମିକୀ, ବ୍ୟାସ, କାଳିଦାସ, ଭବଭୂତି, ସେକ୍ସ୍‌ପିୟରର ଲେଖା ପଢ଼ିଛି ।
+ ଦିଗନ୍ତର ବିସ୍ତାରରେ ମୁଁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ଭ୍ରୂଭଙ୍ଗୀ ଦେଖେ, ମୁଁ…
+ଦେବଯାନୀର ଚୁମ୍ବନରେ ମୁଁ ଆଉ କିଛି କହିପାରିଲି ନାହିଁ ।
+ସେ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇ ମୋତେ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ପକାଇ କହୁଥିଲା – ଆଉ କିଛି କହିବାର ଦରକାର ନାହିଁ ।
+ତୁମର ଆସ୍ତିକ କି ନାସ୍ତିକ କିଛି ହେବା ଦରକାର ନାହିଁ ।
+ ତୁମେ ନିଜେ ତ ଦେବତା, ଦେବତା ପାଇଁ ପୁଣି ଆଉ ଦେବତା କ’ଣ ?
+ଦିନେ ଥଟ୍ଟା କରି ତାକୁ ମୁଁ କହିଲି – ତମେ ବୋଧେ ମନ୍ଦିର ଗାତ୍ରରେ କୌଣସି ପିତୁଳା – ମଣିଷ ହୋଇଯାଇଛ କିପରି ? 
+ମନ୍ଦିରଭକ୍ତି ତୁମର ଯେପରି ପରଜନ୍ମରେ ଦେବ-ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ପାଇବ ସେହିପରି ପିତୁଳା ହୋଇଯାଇଛ ।
+ମୋ କଥାରେ ତୀବ୍ର ବ୍ୟଙ୍ଗ ପ୍ରଚ୍ଛନ୍ନ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ମୋଠୁ ବ୍ୟଙ୍ଗ ଶୁଣିବା ଦେବଯାନୀର ଅଭ୍ୟାସ ।
+ସେ ହସିଦେଇ କହିଲା- ଈଶ୍ବର ଅଣୁ ଅଣୁରେ ବିଦ୍ୟମାନ ।
+ ଜଡ଼ ଅଶିବ, ଅସୁନ୍ଦର କ’ଣ ତାଙ୍କଠୁ ଅଲଗା ?
+ବାସ୍‌ ସେତିକି ।
+ମୋତେ ସେ ସ୍ଥାଣୁ କରିଦେଇ ଗୃହର ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରିବାକୁ ଚାଲିଗଲା ।
+ତାକୁ ମୁଁ ତ କିଛିଦିନ ତଳେ କହିଥିଲି ଓ ଯାହାକୁ ଶୁଣି ଖୁସିରେ କାନ୍ଦି ପକାଇଲା ।
+ ‘‘ଯୋ ମାଂ ପଶ୍ୟତି ସର୍ବତ୍ର, ସର୍ବଞ୍ଚ ମୟି ପଶ୍ୟତି’’, ମୋତେ ଯିଏ ସବୁଠି ଦେଖେ ଏବଂ ମୁଁ ସବୁକୁ ମୋ ଭିତରେ ଦେଖେ !
+ନଚିକେତାର ଜନ୍ମ ପରେ ଦେବଯାନୀ ସହିତ ମୋର କଳହ ବଢ଼ିଲା ‘ମନ୍ଦିର ନା ମହୋଦଧିକୂଳ’ର ଅଛିଣ୍ଡା ତର୍କ ନେଇ ।
+ନଚିକେତାର ପ୍ରତି ଜନ୍ମଦିନେ ନିଶ୍ଚୟ, ଆଉ ବାକି ଦିନମାନଙ୍କରେ ସୁବିଧା ଦେଖି, ସେ ଜିଦ୍‌ କରି ତାକୁ ମନ୍ଦିରକୁ ନେଇଯାଏ ବଡ଼ ହେଲେ ସେ ଧାର୍ମିକ, ସତ୍‌ଚରିତ୍ର ଓ ନ୍ୟାୟପରାୟଣ ହେବ ବୋଲି ଭଗବାନଙ୍କ ନିକଟରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବାକୁ ।
+ମୁଁ ଯୁକ୍ତି କରେ – ଛୋଟ ପିଲାକୁ ମନ୍ଦିରକୁ କାହିଁକି ନେଉଛ, ଚାଲ ତାକୁ ସମୁଦ୍ରକୂଳକୁ ନେବା ।
+ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ତିଥିରେ ଜନ୍ମ ହୋଇଛି, ପୌର୍ଣ୍ଣମାସୀ ସମୁଦ୍ରର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ।
+ସେଇଠି ସେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟମୟ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଦେଖିବ ।
+ଦେବଯାନୀ ହଁ କରେ ।
+କହେ, ସେ ତ ରାତି କଥା ।
+ବହୁତ ଡେରି ଅଛି ରାତି ହେବାକୁ ।
+ବନ୍ଦାପନା ସାରି ମୁଁ ତାକୁ ଆଗ ମନ୍ଦିରରୁ ବୁଲାଇ ଆଣେ ।
+ଦେବତା ଆଶୀର୍ବାଦ, ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆଶୀର୍ବାଦ ତାକୁ ଦୀର୍ଘାୟୁଷ କରିବ ।
+ମୋର ବାରଣ ସତ୍ତ୍ବେ ସେ ତାକୁ ମନ୍ଦିରକୁ ନିଏ ।
+ମନ୍ଦିରରେ କ’ଣ କ’ଣ କରେ କେଜାଣି, ଫେରୁଫେରୁ ଦ୍ବିପ୍ରହର ହୋଇଯାଇଥାଏ ।
+ଲୋକଗହଳି- ରୁଗ୍‌ଣ, ଦୁଃଖୀ, ଦରିଦ୍ର, ଅଶାଳୀନ ଗୁଡ଼ାଏ ଲୋକଙ୍କ ସମାବେଶ ।
+ମୋତେ କେଶ୍‌ରେ ଜିତାଅ, ମୋତେ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟବାନ କର, ମୋର ପ୍ରେମିକାର ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ମୁଁ ପାଏ, ପରୀକ୍ଷାରେ ମୁଁ ପାସ୍‌ କରେ, ହେ ପ୍ରଭୁ, ମୋ ସ୍ବାମୀ ମୋତେ ଯେପରି ଭଲପାଆନ୍ତୁ – ଗୁଡ଼ାଏ କିମ୍ଭୂତକିମାକାର ପ୍ରାର୍ଥନା ଓ ଭକ୍ତଙ୍କ ଜମାଟ, ଅନ୍ଧକାର ହାଉଯାଉ, ସନ୍ତସନ୍ତିଆ ଭୂମିତଳ, ରୁଗ୍‌ଣ ଅସୁନ୍ଦର ଅଶିକ୍ଷିତ ପଣ୍ଡା ପଢ଼ିହାରୀ – ମୋର ମନ ବିଦ୍ରୋହ କରି ଉଠେ ଦେବଯାନୀର କାର୍ଯ୍ୟରେ ।
+ଛୋଟ ପିଲାଟାର ମନରେ କି ପ୍ରକାର ସଂସ୍କାର ପଡୁଥିବ କେଜାଣି ।
+ଦେବଯାନୀ ସହିତ କଜିଆ ହୁଏ ସେ ଫେରିବା ପରେ ।
+କଳହ ବେଶୀ ବଢ଼ିଲେ ସେ ପୁନଃର୍ବାର ମନ୍ଦିର ଚାଲିଯାଏ ନଚିକେତାକୁ ଶୁଆଇଦେଇ ।
+ ନଚିକେତାକୁ ନିଦରୁ ମୁଁ ଉଠାଏ ନାହିଁ, ସମୁଦ୍ର କୂଳ ଯିବା କିପରି ବା ସମ୍ଭବ ହୁଅନ୍ତା ?
+ନଚିକେତାର ଷଷ୍ଠ ଜନ୍ମୋତ୍ସବ ଦିନ କିନ୍ତୁ ଦେବଯାନୀ ସହିତ ମୋର କଳହ ହୋଇ ନଥିଲା ।
+ସକାଳର ବନ୍ଦାପନା ଓ ହୋମ ପରେ ସେ ନଚିକେତାକୁ ଧରି ମନ୍ଦିର ଗଲାନାହିଁ ।
+ ମୁଁ ବିସ୍ମିତ ହେଲି, ପଚାରିଲି – ଦେବଯାନୀ, ଆଜି ତୁମର କ’ଣ ହୋଇଛି ? ମନ୍ଦିର ଯିବନାହିଁ ?
+ନା, ମୁଁ ଆଜି ମନ୍ଦିର ଯାଉନାହିଁ ।
+ସ୍ତ୍ରୀ ହୋଇ କ’ଣ ସାରା ଜୀବନଟାଯାକ ସ୍ବାମୀର ଅବାଧ୍ୟ ହେଉଥିବି ।
+ଆଜି ସମସ୍ତେ ମହୋଦଧି ନିକଟକୁ ଯିବା ।
+ମୁଁ ଜଲ୍‌ଦି ଖିଆପିଆର ବନ୍ଦୋବସ୍ତ କରିଦେଉଛି ।
+ଦେବଯାନୀର କଥାରେ ମୁଁ ଖୁସିରେ ପାଗଳ ପରି ହୋଇଗଲି ।
+ଦେବଯାନୀକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ବାରମ୍ବାର ଚୁମା ଦେଇ କହିଲି, ଦେଖିବ ଦେବଯାନୀ, ଆଜି ଚନ୍ଦ୍ର, ଆକାଶ, ସାଗର, ଉର୍ମି ସମସ୍ତେ କିପରି ତୁମକୁ ସ୍ବାଗତ କରିବେ ।
+ସାଗରରେ ଜୁଆର କିଛି ବଢ଼ିଯିବ, ଚନ୍ଦ୍ରରେ ଉଜ୍ଜ୍ବଳତା, ତରଙ୍ଗରେ ବିଶାଳତା ।
+ଦେବଯାନୀ ହସି କହିଲା – ତୁମେ ଏବେ ଅଧୀର ହୁଅନାହିଁ ।
+ମୁଁ କିବା ମଣିଷ ଯେ, ସାରା ପ୍ରକୃତି ମୋ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଖୁସି ହେବ ।
+ପ୍ରକୃତି ନୁହେଁ ଯାନୀ, ପ୍ରକୃତି ତ ଜଡ଼ ।
+ଚେତନାମୟ ଈଶ୍ବର ଖୁସିହେବେ, ପ୍ରକୃତିରେ ପ୍ରକାଶିତ ଈଶ୍ବର ତାଙ୍କର ଭକ୍ତକୁ ଦେଖି ଖୁସିହେବେ ।
+ନଚିକେତା ବି ସମୁଦ୍ରକୂଳକୁ ଯିବ ବୋଲି ଶୁଣି ଖୁସି ହୋଇଗଲା ।
+ବାଲିରେ ଦଉଡ଼ାଦଉଡ଼ି କରି ଶାମୁକା ସଂଗ୍ରହ କରିବାରେ କ’ଣ କମ୍‌ ଆନନ୍ଦ ଅଛି ? ସେଦିନର ଆନନ୍ଦ, ଆମ ତିନି ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ଆହ୍ଲାଦ ବର୍ଣ୍ଣନାତୀତ ।
+ନଚିକେତା ତ ଦଉଡ଼ାଦଉଡ଼ି ପରେ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇ ଶୋଇଗଲା, କିନ୍ତୁ ଆମେ ଦୁହେଁ କଥାହେଲୁ, ଖୁସିରେ ଦଉଡ଼ିଲୁ, ନାଚିଲୁ, ଶେଷରେ ଅର୍ଦ୍ଧମୂର୍ଚ୍ଛିତ ପ୍ରାୟ ପଡ଼ିଯାଇ ଚନ୍ଦ୍ର, ସମୁଦ୍ରର ଘୋ ଘୋ ଶବ୍ଦ ଓ ସୁ ସୁ ହୋଇ ବହୁଥିବା ପବନ ସହିତ ନିଜକୁ ମିଶାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲୁ ।
+ଦେବଯାନୀ ସେହି ବର୍ଷଠୁ ଆଉ କେବେ ମୋର ଅବାଧ୍ୟ ହୋଇନାହିଁ ।
+କାରଣ ସେହି ବର୍ଷ ସେହି ଜନ୍ମଦିନ ପରେ ସେ ମୋତେ ଓ ନଚିକେତାକୁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯାଇଛି ।
+ବାଧ୍ୟ ଅବାଧ୍ୟରେ ସେ ଅତୀତ ହୋଇଯାଇଛି ।
+ମୁଁ ଯଦି ଜାଣିଥାନ୍ତି ଆମର କଳହ ଶେଷରେ ଏହିପରି ଭାବେ ଶେଷ ହେବ, ତାହାହେଲେ ମୁଁ ଆଗରୁ ସାବଧାନ ହୋଇଥାଆନ୍ତି ନିଶ୍ଚୟ ।
+ହେଲା ନାହିଁ, ଉତ୍ସାହ ଆବେଗରେ ମୁଁ ଭୁଲିଗଲି ଯେ ଦୁଇ ତିନି ଦିନ ହେଲା ଦେବଯାନୀକୁ ଥଣ୍ଡା ହୋଇଛି, କାଶ ବି ହୋଇଛି ।
+ତା’ ସତ୍ତ୍ବେ ସେ ନଚିକେତାର ଜନ୍ମଦିନ ବୋଲି ସକାଳୁ ସକାଳୁ କେଶ ଧୋଇ ଖୁବ୍‌ ଗୁଡ଼ାଏ ଗାଧୋଇଛି ।
+ଦେବଯାନୀ ମୋତେ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲା ।
+ତେଣୁ ମୁଁ ତା’ର ଦେଶ ଛାଡ଼ି ଦେଇଛି ।
+ତା’ର ମୃତ୍ୟୁ ହିଁ ମୋର ଯାଯାବର ଜୀବନର କାରଣ ।
+ଇମିଗ୍ରାଣ୍ଟର ଜୀବନ ମୋର ସେହିଦିନୁ ।
+ମୋ ସହିତ ନଚିକେତା ।
+ଦେବଯାନୀକୁ ପୂରା ଛାଡ଼ନ୍ତି କିପରି ।
+ଦେବଯାନୀ ଯିବା ପରେ ନଚିକେତା ପାଇଁ ଆଉ କେହି ମନ୍ଦିର ଖୋଜିନାହାନ୍ତି, ତେଣୁ ନଚିକେତାର ଜନ୍ମଦିନ ପାଳିବାରେ କେବେ ଅସୁବିଧା ହୋଇନାହିଁ ।
+ସ୍ବିଜର୍‌ଲାଣ୍ଡର ଆଲ୍‌ପ୍ସ୍‌ ପର୍ବତମାଳା, ଫ୍ରାନ୍ସର ରାଇନ୍‌ ନଦୀ, ବିକ୍ଷୁବ୍‌ଧ ପ୍ରଶାନ୍ତ ମହାସାଗର, ସମୟ ସମୟରେ ମହାଶୂନ୍ୟ ଆକାଶ, ସବୁଠି ଆମେ ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ଦେଖିଛୁ, ନଚିକେତାର ଜନ୍ମଦିନ ଉପଲକ୍ଷେ ଦେବତାର ଅଶିଷ ମାଗିଛୁ ।
+ତାଙ୍କର ବନ୍ଦନା ଗାଇଛୁ ।
+ଆଜି ପୁଣି ନଚିକେତାର ଜନ୍ମଦିନ ଆସିଛି ।
+ଟରଣ୍ଟୋଠୁ ନାୟଗ୍ରା ଖୁବ୍‌ ପାଖ ।
+ନିଜର କାର୍‌ ଥିଲେ ଜମାରୁ ଘଣ୍ଟାଏ ଦେଢ଼ଘଣ୍ଟାର ଯାତ୍ରା ।
+ପବନ ତା’ର ଦିଗ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଛି ।
+ମୁଁ ଜଳକଣାର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ଶୀତ ଅନୁଭବ କଲି ।
+କେତେବେଳେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଆସିଯାଇଛି ।
+ନାୟଗ୍ରା ବନାରସୀ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧିଥିଲା ଯେପରି ।
+ନଚିକେତାକୁ ସମ୍ବୋଧନ କରି ସେ ବସିଥିବା ସ୍ଥାନକୁ ଚାହିଁଲି, ସ୍ଥାନ ତା’ର ଶୂନ୍ୟ ପଡ଼ିଥିଲା ।
+କୁଆଡ଼େ ଗଲା ସେ ? ମୋତେ ଭାବନାମଗ୍ନ ଦେଖି କେତେବେଳେ ସେ ଉଠି ଚାଲିଯାଇଛି ।
+ଚିନ୍ତିତ ହୋଇ ଏଣେତେଣେ ଚାହିଁଲି ।
+ଟୁରିଷ୍ଟ୍‌ମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବଢ଼ିଯାଇଥିବା ପରି ଲାଗିଲା ।
+ନଚିକେତା କାହିଁ ? ଦେଖିଲି, ଦୁଇଜଣ ପାଖ ରେସ୍ତୋରାଁରୁ ମୋ ପାଖକୁ ଦଉଡ଼ି ଆସୁଥିଲେ ।
+ଦଉଡ଼ୁଥିବା ଅବସ୍ଥାରେ ବି ଦୁହିଁଙ୍କ ହାତ ଛନ୍ଦାଛନ୍ଦି ହୋଇଥିଲା ।
+ଆଲୋକରେ ଦେଖିଲି, ନଚିକେତା ଜଣେ ପିଙ୍ଗଳକେଶା ସୁନ୍ଦରୀ ବାଳିକା ସହିତ ମୋ ଆଡ଼କୁ ଦଉଡ଼ି ଆସୁଛି ।
+ଦୁହିଁଙ୍କ ପଦପାତରେ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇ ଆସୁଥିବା ଯୌବନର ଶକ୍ତି, ମୁଖମଣ୍ଡଳରେ ଆହ୍ଲାଦ ଓ ପରମ ଲାବଣ୍ୟ ।
+ନଚିକେତା ଉପରେ ବିରକ୍ତ ହେବାକୁ ପ୍ରଥମେ ଇଚ୍ଛା ହୋଇଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଦେବଯାନୀର ସ୍ମୃତି ମୋତେ ସଂଯତ କଲା ।
+ବୋଧେ ଅସୀମ ସହିତ ମାନବ ମନର ତୃପ୍ତି ପାଇଁ ସସୀମର ଉପସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକ ପଡ଼େ ।
+ବୋଧେ କେତେକଙ୍କ ପାଇଁ ଈଶ୍ବର ମନ୍ଦିର ଭିତରେ ଇ ପ୍ରକାଶିତ ହୁଅନ୍ତି ।
+ମୋ ପାଖରେ ପହଁଚିବା ପରେ ନଚିକେତା କହିଲା, ସେ ମୋର ଗାର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ୍‌ ଡାଡ଼ି ।
+ଯାହା କଥା କହୁଥିଲି ।
+ସେମାନେ ଇଂଲଣ୍ଡ୍‌ରୁ ଆସିଛନ୍ତି ।
+ବାଳିକାଟି ମୋତେ ଚାହିଁ ମୋର ମନକଥା କିଛି ଜାଣିବାକୁ ଯେପରି ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା ।
+ମୋର ପ୍ରଲମ୍ବିତ ଶ୍ମଶ୍ରୁ ଉପରେ ତା’ର ଦୃଷ୍ଟି ନିବଦ୍ଧ ରହିଗଲା ।
+ମୁଁ ହସି ବାଳିକାଟି ସହିତ କରମର୍ଦ୍ଦନ କଲି ।
+କହିଲି- ସୁଜେନ ମେନାଡ଼ ।
+ ଠିକ୍‌ ମନେ ରଖିଛି ନା ?
+ମୋ ଆଡ଼କୁ ପ୍ରଶଂସାମାନ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁ ସୁଜେନ କହିଲା – ଆପଣଙ୍କ ପେଣ୍ଟିଂଗୁଡ଼ାକ କାଲିଠୁ ଟରଣ୍ଟୋ ଆର୍ଟ ଗ୍ୟାଲେରିରେ ମାସକ ପାଇଁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଯାଉଛି ।
+ମୁଁ ହସି କହିଲି – ହଁ ।
+ମୋର ଡାଡ଼ି, ମମି ଓ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ପେଣ୍ଟିଂରେ ଭାରି ଆଗ୍ରହାନ୍ବିତ ।
+ଆମେ କାଲି ପାଇଁ ଟିକଟ୍‌ ବି କିଣିସାରିଛୁ ।
+ଡାଡ଼ି କହୁଥିଲେ ଆପଣ ଭାରତବର୍ଷର ପୌରାଣିକ ଚରିତ୍ରମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାକୃତିକ ଦୃଶ୍ୟ ସହିତ ଅଭିନ୍ନାତ୍ମକ କରି ସେମାନଙ୍କୁ ନୂତନ ରୂପ ଦେଇଛନ୍ତି ।
+ମୋର ଦୃଷ୍ଟି ନାୟଗ୍ରା ଆଡ଼କୁ ଚାଲିଗଲା ।
+ବନାରସୀ ଶାଢ଼ୀ ଛାଡ଼ି ସେ ଗାଢ଼ ନୀଳରଙ୍ଗର କାଶ୍ମୀରୀ ସିଲ୍‌କ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧୁଥିଲା ।
+ମୁଁ ସୁଜେନ୍‌ ପ୍ରଶ୍ନର କ’ଣ ଉତ୍ତର ଦେବି ଠିକ୍‌ କରି ନ ପାରି ଚୁପ୍‌ ରହିଗଲି ।