Upload New File

Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odisha.gov.in/sentence_odisha.gov.in_odia_6

+କପଡ଼ାରେ ରଙ୍ଗ ଦିଆଯିବା ପରେ ପଟ୍ଟଚିତ୍ର କାନଭାସ୍ ପ୍ରସ୍ତୁତିର ଏକ ପାରମ୍ପରିକ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଅନୁସରଣ କରେ ।
+ପ୍ରଥମେ ବେସକୁ ନରମ, ଧଳା, ପଥର ପାଉଡର ଏବଂ ତେନ୍ତୁଳି ମଞ୍ଜିରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅଠା ମିଶାଇ କପଡାକୁ ଆବରଣ କରି ଆଧାର ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଏ ।
+ଏହା କପଡାକୁ ଟେନସାଇଲ୍ ଶକ୍ତି ଏବଂ ଏକ ଚିକ୍କଣ, ଅର୍ଦ୍ଧ-ଶୋଷକ ପୃଷ୍ଠ ଦେଇଥାଏ, ଯାହା ଏହାକୁ ପେଣ୍ଟକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ଦେଇଥାଏ ।
+ପ୍ରାଥମିକ ଚିତ୍ର ପାଇଁ କଳାକାର ଏକ ପେନ୍ସିଲ କିମ୍ବା ଅଙ୍ଗାର ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି ନାହିଁ ।
+ପ୍ରଥମେ ଚିତ୍ରକର ସୀମା ସମାପ୍ତ କରିବା ଏକ ପରମ୍ପରା ।
+ଚିତ୍ରକାର ତା’ପରେ ହାଲୁକା ନାଲି ଏବଂ ହଳଦିଆ ବ୍ୟବହାର କରି ବ୍ରଶ୍ ସହିତ ସିଧାସଳଖ ଏକ ରୁଗ୍ ସ୍କଚ୍ ତିଆରି କରିବା ଆରମ୍ଭ କରେ ।
+ମୁଖ୍ୟ ଫ୍ଲାଟ ରଙ୍ଗଗୁଡ଼ିକ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଏ; ବ୍ୟବହୃତ ରଙ୍ଗ ସାଧାରଣତ ଧଳା, ନାଲି, ହଳଦିଆ ଏବଂ କଳା ।
+ଚିତ୍ରକାର ତା’ପରେ ପେନ୍ କାର୍ଯ୍ୟର ପ୍ରଭାବ ଦେଇ କଳା ବ୍ରଶ୍ ଲାଇନଗୁଡିକର ସୂକ୍ଷ୍ମ ଷ୍ଟୋକ୍ ସହିତ ପେଣ୍ଟିଂ ଶେଷ କରେ ।
+ଯେତେବେଳେ ପେଣ୍ଟିଂ ସମାପ୍ତ ହୁଏ ଏହା ଏକ ଅଙ୍ଗାର ଅଗ୍ନି ଉପରେ ରଖାଯାଏ ଏବଂ ଭୂପୃଷ୍ଠରେ ଲଙ୍କ ଲଗାଯାଏ ।
+ଏହା ପେଣ୍ଟିଂକୁ ଜଳ ପ୍ରତିରୋଧକ ଏବଂ ସ୍ଥାୟୀ କରିଥାଏ, ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଏହା ପେଣ୍ଟିଙ୍ଗକୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ସମାପ୍ତି କରିଥାଏ ।
+ରଙ୍ଗରେ ବ୍ୟବହୃତ ସାମଗ୍ରୀ ପନିପରିବା, ପୃଥିବୀ ଏବଂ ଖଣିଜ ଉତ୍ସରୁ ଆସିଥାଏ  ଯେପରି କଳା ଦୀପରୁ, ହରିଟାଲି ପଥରରୁ ହଳଦିଆ ଏବଂ ହିଙ୍ଗାଲ ପଥରରୁ ଲାଲ ରଙ୍ଗ ।
+ଚୂର୍ଣ୍ଣ, ଫୁଟାଯାଇଥିବା ଏବଂ ଫିଲ୍ଟର୍ ଶେଲରୁ ଧଳା ପ୍ରସ୍ତୁତ ।
+ପଟ୍ଟଚିତ୍ର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଧାର୍ମିକ, ପୌରାଣିକ ଏବଂ ଲୋକ ଥିମ୍ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରେ ।
+କୃଷ୍ଣ ଲୀଳା ଏବଂ ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟ ଅଟନ୍ତି ।
+ପଟ୍ଟଚିତ୍ର କଳାକାରମାନେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କର ଥିମ୍ କାଠ ବାକ୍ସରେ, ପାତ୍ରରେ, ତାସର ରେଶମ ଉପରେ, ନଡ଼ିଆ କତାରେ ଏବଂ କାଠ ଦ୍ୱାରା ରଙ୍ଗ କରନ୍ତି ।
+ଚିତ୍ରରେ ଚିତ୍ରିତ ପଶୁ ଏବଂ ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ଆଧାର କରି ଚିତ୍ରିତ କାଠ ଖେଳନା ଉତ୍ପାଦନ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ସେମାନେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ।
+ଇଂରାଜୀ ବର୍ଣ୍ଣମାଳା କାଠରେ କଟାଯାଇ ବିକ୍ରୟ ପାଇଁ ପଟ୍ଟଚିତ୍ର ଶୈଳୀରେ ଚିତ୍ରିତ କରିଥାନ୍ତି ।
+କଳାକାରମାନେ ପାରମ୍ପରିକ ଭାବରେ ଖେଳିବା କାର୍ଡ କିମ୍ବା ଗଞ୍ଜିଫା ରଙ୍ଗ ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି ।
+ଚିତ୍ର-ପୋଥିସ୍ --- ଚିତ୍ରିତ ଖଜୁରୀ ପତ୍ରର ଏକ ସଂଗ୍ରହ ପରସ୍ପର ଉପରେ ଷ୍ଟାକ୍ ହୋଇ ଏକ ଷ୍ଟ୍ରିଙ୍ଗ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ଚିତ୍ରିତ କାଠ କଭର ମଧ୍ୟରେ ଏକତ୍ର ରଖାଯାଇଥାଏ --- ପୁରାଣ ଥିମ୍ ବର୍ଣ୍ଣନା କରେ ।
+ପଟ୍ଟଚିତ୍ର ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ପାରମ୍ପରିକ ଭାବେ ମହାପାତ୍ର ବା ମହାରଣା, ଓଡ଼ିଶାର ମୂଳ କଳାକାର ଜାତି ଦ୍ୱାରା ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଥିଲା ।
+ଏହି ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଭିତର ଅଭୟାରଣ୍ୟରେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଅଳଙ୍କାର ସହିତ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କଳା ରୂପରେ ପରିଣତ ହୋଇଥିଲା, ଯେଉଁଠାରେ ମନ୍ଦିରର ଚିତ୍ରକରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବିଶେଷ ଭାବରେ କପଡା କିମ୍ବା ଦେବତାଙ୍କ ପାଟ ଉପରେ ଚିତ୍ର କରାଯାଇଥିଲା ।
+ଥିମ୍ ଗୁଡିକ ଆଦିବାସୀ ଲୋକସଂସ୍କୃତି ଉପରେ ପର୍ଯ୍ୟବେସିତ ଥିଲା ।
+ଓଡ଼ିଶାର ଚିତ୍ରଗୁଡିକର ଏକ ପୁରୁଣା ପରମ୍ପରା ରହିଛି ଯାହା ପ୍ରାଚୀନ ପଥର ଆଶ୍ରୟସ୍ଥଳରୁ ଏହି ଶତାବ୍ଦୀର ମନ୍ଦିର ଏବଂ ଗଣିତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବ୍ୟାପିଛି ।
+ଏଥିମଧ୍ୟରୁ ପାରମ୍ପାରିକ ଚିତ୍ରକାର, ଆଦିବାସୀ ଚିତ୍ରକାର, ଲୋକ ଏବଂ ପଥର ଚିତ୍ରକରମାନେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ।
+ଓଡିଶାର ଏକ ସମୃଦ୍ଧ ଆଦିବାସୀ ସଂସ୍କୃତି ରହିଛି ।
+ସୌର, କୋଣ୍ଡସ୍ ଏବଂ ସାନ୍ତାଳୀ ନିଜ ଘରକୁ ଫୁଲ, ପକ୍ଷୀ ଏବଂ ଜ୍ୟାମିତିକ ଡିଜାଇନ୍ ସହିତ ସଜାନ୍ତି ।
+ସୌର ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଧାର୍ମିକ ବିଶ୍ୱାସ ସହିତ ନିବିଡ଼ ଭାବରେ ଜଡିତ ଏବଂ ଡିମିଗୋଡ୍ ଏବଂ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ଶାନ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଅଙ୍କିତ ।
+ପଶୁ ବଳିଦାନ ଅବସରରେ, ସୌର ସେମାନଙ୍କ କାନ୍ଥରେ ଇଟାଲୀ ଆଙ୍କନ୍ତି ।
+ଏହି ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକର ଥିମ୍ ସାଧାରଣତ ସ୍ୱପ୍ନର କ୍ରମ ।
+ମୋଡେମ୍ ସୌର ଚିତ୍ରରେ ଏକ କମ୍ବିଂ କିମ୍ବା ସାଇକେଲ୍ ମାନଚିତ୍ର ଚିତ୍ର ଭଳି ବସ୍ତୁର ଏକ ମେଡଲି ।
+କୋଣ୍ଡ କାନ୍ଥ ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ସାଧାରଣତ ଜ୍ୟାମିତିକ ଡିଜାଇନ୍ ଆକାରରେ ।
+ସାଣ୍ଟାଲମାନେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ଘରକୁ ସାଙ୍କେତିକ ଢାଞ୍ଚାରେ ରଙ୍ଗ କରନ୍ତି ।
+ଚିତ୍ରିତ ପଥର ଆଶ୍ରୟସ୍ଥଳ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର ଘଞ୍ଚ କାଠ ଟ୍ରାକ୍ଟରରେ ଅବସ୍ଥିତ ।
+ସମ୍ବଲପୁର ଜିଲ୍ଲାର ଉଲାପଗଡ ଏବଂ ବିକ୍ରମ ଖୋଲ, ସୁନ୍ଦରଗଡ ଜିଲ୍ଲାର ମାଣିକମାଡା ଏବଂ ଉଷାକୋଥୀ, ଗୁହାହାଣ୍ଡି ଏବଂ କାଲାହାଣ୍ଡି ଜିଲ୍ଲାର ଯୋଗୀମା ଠାରେ ଥିବା ଏହି ଆଶ୍ରୟସ୍ଥଳ ସମଗ୍ର ପୂର୍ବ ଭାରତରେ ବିରଳ ଏକ ପ୍ରାଥମିକ ସଂସ୍କୃତି ଆବିଷ୍କାର କରିବାର ଆନନ୍ଦ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ ।
+ପ୍ରାଚୀନ ଐତିହାସିକ ଚିତ୍ରରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ପ୍ରାକୃତିକ ପଥର ଅଛି ।
+କେଉଁଝର ଜିଲ୍ଲାର ରାବଣ ଛତା ରକ୍ ଅଲ ସୀତାବିନଜୀ ଏକ ଉଚ୍ଚ କ୍ରମର ଚିତ୍ର ଧାରଣ କରିଛି ।
+ଏଥିରେ ଜଣେ ରାଜାଙ୍କର ଏକ କ୍ୟାପିରିସନ୍ ହାତୀ ଚଢିଥିବାର ଶୋଭାଯାତ୍ରା ଦୃଶ୍ୟ ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଛି ।
+ପଦଯାତ୍ରାରେ ଘୋଡା ଚାଳକ ଏବଂ ସୈନିକମାନେ ଶାଫ୍ଟ ଏବଂ ବ୍ୟାନର ଧରିଛନ୍ତି, ତା’ପରେ ଜଣେ ମହିଳା ସେବକ ଅଛନ୍ତି ।
+ଏହି ପେଣ୍ଟିଂ ଆୟାଣ୍ଟା ମୂର୍ତିଗୁଡିକର ସ୍ମୃତିଚାରଣ କରିଥାଏ ।
+ଏହି ପ୍ରାକୃତିକ ଗୁମ୍ଫାଗୁଡ଼ିକରେ ଥିବା ପଥର ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଏକ ଖଜୁରୀ ଗଛର ଏକ ଡାଳ ସାହାଯ୍ୟରେ ରଙ୍ଗିତ ହୋଇ ଏହାର ଫାଇବ୍ରସ୍ ଶେଷକୁ ହାତୁଡ଼ି କରି ବ୍ରଶରେ ପରିଣତ ହୋଇଥିଲା ।
+ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ସ୍ଥାନଠାରୁ ଭିନ୍ନ ଅଟେ ।
+ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଅଧିକାଂଶ ପଥର ଆଶ୍ରୟସ୍ଥଳୀରେ ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରାୟତ ରେଖା ଅଟେ ।
+କିନ୍ତୁ ମାଣିକାମଡା ରେ, ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକର ଅଧିକ ଚିତ୍ରଣ ଗୁଣ ଅଛି ଏବଂ ଚିତ୍ର ଏବଂ ପ୍ରକୃତିର ଚିତ୍ରଣରେ ଏହା ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଏବଂ ପରିସର ଅଟେ ।
+ଏଠାରେ ପେଣ୍ଟିଂଗୁଡିକ ଅନେକ କୋଟ୍ ପେଣ୍ଟ୍ ଗ୍ରହଣ କରିଛି ଏବଂ ଟେକ୍ସଚର୍ରେ ମୋଟା ହୋଇଥିବାବେଳେ ଅନ୍ୟ କେତେକ ଅଛନ୍ତି, ଯାହା ପ୍ରାୟ ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଛି ।
+ଯୋଗୀମାଥରେ ଚିତ୍ରଟି ସ୍ପଷ୍ଟ ଏବଂ ଲାଲ୍-ଅର୍କ ଧାଡ଼ିରେ ଚିତ୍ରିତ ।
+ସାଧାରଣତ ପଛ କାନ୍ଥ ଏବଂ ଛାତଗୁଡ଼ିକ ଚିତ୍ରରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ ।
+କାନ୍ଥରେ ଥିବା ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଏକ କ୍ରମାଗତ, ଭୂସମାନ୍ତର ପିଢ଼ାଞ୍ଚା ଅନୁସରଣ କରୁଥିବାବେଳେ, ଛାତ ଉପରେ ଥିବା ରଚନାଗୁଡ଼ିକର କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଯୋଜନା ନାହିଁ ।
+ଏହା କୌତୁହଳର ବିଷୟ ଯେ ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଛୋଟ ଜ୍ୟାମିତିକ ଏବଂ ପୁଷ୍ପ ଢାଞ୍ଚାଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ହରିଣ, ଗୋରୁ, ଷ୍ଟାଗ ଏବଂ ସାମ୍ବର ପରି ବଡ଼ ପଶୁ ମୋଟିଫ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ।
+ଯେଉଁଠାରେ ମାନବ ଆକୃତି ଉପସ୍ଥିତ, ସେମାନଙ୍କୁ ଶିକାର, ଗୃହପାଳିତ ପଶୁ, ଯୁଦ୍ଧ ଏବଂ ନୃତ୍ୟ ପରି ଦେଖାଯାଏ ।
+ପଥର ଚିତ୍ରକରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ୟବହୃତ ପିଗମେଣ୍ଟଗୁଡିକ ହେଉଛି ଲୁହାର ଅକ୍ସାଇଡ୍ ଯାହା ରଙ୍ଗକୁ ନାଲି ଏବଂ ବାଦାମୀ ରଙ୍ଗ ଦେଇଥାଏ ।
+ଧଳା ଚୂନରୁ ଏବଂ ତମ୍ବା ଜୌଗିକରୁ ସବୁଜରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ।
+ଏହି ରଙ୍ଗଗୁଡ଼ିକ ମୁଖ୍ୟତ ପଥର ଆଶ୍ରୟସ୍ଥଳ ନିକଟରେ ଉପଲବ୍ଧ ।
+ଆଜ୍ଞା ହଁ, ଏହି ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରାଥମିକ ପୁରୁଷ, ମଧ୍ୟ ଭାରତ ଏବଂ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର ଆଦିବାସୀମାନଙ୍କ ପୂର୍ବପୁରୁଷଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଇଛି ।
+ଚିତ୍ରକଳା ଚିତ୍ରକର ଏହି ପଥର ପରମ୍ପରା ଆଦିବାସୀମାନଙ୍କ ମୂର୍ତି ଚିତ୍ରରେ ପ୍ରେରିତ ଦିନରେ ନିଆଯାଇଛି ।
+କୋରାପୁଟ ଏବଂ ଗଞ୍ଜାମ ଜିଲ୍ଲାର ସୌର ଆଦିବାସୀମାନଙ୍କ ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ପଥର ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକର ସତେଜତା ଏବଂ ଶକ୍ତିକୁ ବଜାୟ ରଖିଛି ।
+ଦୁନିଆର ଅନ୍ୟତମ ପ୍ରାଚୀନ କାରିଗରୀ, ଖଜୁରୀ ପତ୍ରରେ ଚିତ୍ର ଆଙ୍କିବା ଏବଂ ଚିତ୍ର କରିବା ଭାରତର ଓଡିଶା ରାଜ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ବଢିଚାଲିଛି ।
+ସେଠାରେ ତାଲାପାଟ୍ରାଚିଟ୍ରସ୍ କୁହାଯାଉଥିବା କଳା ସେଠାରେ ନୂତନ ଉଚ୍ଚତାରେ ପହଞ୍ଚିଛି ।
+ଖଜୁରୀ ପତ୍ର ଇଚିଙ୍ଗଗୁଡିକ ସମସ୍ତ ଭାରତୀୟ ଘରର ଭଣ୍ଡାର ସାଜସଜ୍ଜା ।
+ଯେତେବେଳେ ଲିଖିତ ଯୋଗାଯୋଗ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ସେତେବେଳେ ଏହି କଳା ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଲା ।
+ବିସ୍ତାର କରିବାକୁ ଖଜୁରୀ ପତ୍ରରେ ବାର୍ତ୍ତା ଏବଂ ପାଣ୍ଡୁଲିପି ଲେଖାଯାଇଥିଲା ।
+ଧିରେ ଧିରେ ପାଠକୁ ଚିତ୍ର ସହିତ ସଜାଇବା ଧାରା ଆରମ୍ଭ ହେଲା ଏବଂ ଏହା ନିଜେ ଏକ କଳା ହୋଇଗଲା ।
+ଜାତିଗତ କଳା ତଥାପି ସେଠାରେ ଅନ୍ୟତମ ସମ୍ମାନଜନକ ଥିଲା ଏବଂ କଳାକାରମାନେ ମୁଖ୍ୟତ ପୁରୀ ଏବଂ କଟକଠାରେ ଅଭ୍ୟାସ କରିଥିଲେ ।
+ଜାତିଗତ କଳା ଫର୍ମ ମୁଖ୍ୟତ ଖଜୁରୀ ପତ୍ରରେ ଅକ୍ଷର ଏବଂ କଳାତ୍ମକ ଡିଜାଇନ୍ ଲେଖିବା ସହିତ ଗଠିତ, ପ୍ରାୟତ ମାନକ ଆକାରରେ କଟାଯାଇ ଦୁଇଟି କାଠ ପଟା କଭର ସହିତ ଏକତ୍ର ରଖାଯାଇଥାଏ ।
+ଖଜୁରୀ ପତ୍ର ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ, ଖଜୁରୀ ଗଛର ଅପରିପକ୍ୱ ପତ୍ରକୁ ପ୍ରଥମେ କାଟି ସେମିଡ୍ରିଡ୍ କରାଯାଏ ।
+ଏହା ପରେ ଛତୁ ପାଇଁ ୪-୫ ଦିନ ଏବଂ ଛାଇରେ ଶୁଖିବା ପାଇଁ ଜଳାଶୟରେ ପୋତି ଦିଆଯାଏ ।
+ଏହା ପରେ ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁଯାୟୀ ଏକତ୍ର ସିଲେଇ କରାଯାଏ କିମ୍ବା ଷ୍ଟ୍ରଙ୍ଗ୍ କରାଯାଏ ।
+ବେଳେବେଳେ ଏଚିଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବା ପରେ ସେଗୁଡିକ ସିଲେଇ କରାଯାଏ ।
+ପତ୍ର ରେଖା ଉପରେ ଏକ ଲୁହା କଲମ ବ୍ୟବହାର କରି ରେଖା ମଧ୍ୟରେ ଏଚିଂ କରାଯାଏ ।
+ବିନ୍ ପତ୍ରରେ ନିର୍ମିତ ଏକ ପେଷ୍ଟ, ପୋଡା ଯାଇଥିବା ନଡ଼ିଆ ଶେଲରେ ନିର୍ମିତ ଅଙ୍ଗାର, ଟିଲ୍ ତେଲ ଏବଂ କଦଳୀରେ ଘଷାଯାଏ ଯାହା ଚିତ୍ରକୁ ଆଲୋକିତ କରିଥାଏ ।
+ରଙ୍ଗଗୁଡ଼ିକ ଏଥିରେ କୌଣସି ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ ନାହିଁ, ଯାହା ଫିଲର୍ ଭାବରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ ଏବଂ ଅତି ଅଧୀନ ସ୍ୱରରେ ।
+ପନିପରିବା ଏବଂ ଖଣିଜ ରଙ୍ଗ ଚିତ୍ର ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ ।
+ଖଜୁରୀ ପତ୍ରର କଳାକାରମାନେ ପୌରାଣିକ ଘଟଣାର ଥିମ୍ କ୍ୟାପଚର କରନ୍ତି, କେଶ ଶୈଳୀ ଏବଂ ପୋଷାକ, ପଶୁ, ଫୁଲ ଏବଂ ଗଛ ଇତ୍ୟାଦିର ବିବରଣୀ ସହିତ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଭଗବାନ ଏବଂ ଦେବୀ ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ରାଧା ଏବଂ କୃଷ୍ଣ, ଦୁର୍ଗା, ଗଣେଶ ଏବଂ ସରସ୍ୱତୀ ସାଧାରଣତ ବ୍ୟବହୃତ ଥିମ୍ ।
+ମହାଭାରତ, ରାମାୟଣ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଉପନ୍ୟାସଗୁଡ଼ିକର କାହାଣୀ ଏବଂ ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଲିଖିତ ।
+ଚିତ୍ର ଏବଂ ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରକୃତିର ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଦୃଶ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଉପସ୍ଥାପନ କରେ ।
+ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକକଳା ଏହାର ସାମାଜିକ ତଥା ଧାର୍ମିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ସହିତ ଜଡିତ ।
+ମାର୍ଗଶୀର ମାସରେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକମାନେ ଦେବୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କୁ ପୂଜା କରନ୍ତି ।
+ଏହା ଅମଳ ଋତୁ ଯେତେବେଳେ ଶସ୍ୟକୁ ଜମିରେ ବୁଣାଯାଇଥାଏ ।
+ଏହି ଶୁଭ ଅବସରରେ, ମାଟି କାନ୍ଥ ଏବଂ ଚଟାଣକୁ ଧଳା ଚାଉଳ ଚିତା ବା ପୀଠାଉରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ମୂର୍ତି ଆକାରରେ ଅଙ୍କାଯାଇଥାଏ ।
+ତାହାକୁ ଝୋଟି ବା ଚିତା କୁହାଯାଏ ।
+କେବଳ ଘର ସଜାଇବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ନୁହେଁ, ବରଂ ରହସ୍ୟମୟ ଏବଂ ବସ୍ତୁ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରିବା ପାଇଁ ଅଙ୍କିତ ହୋଇଥାଏ, ଯାହା ଅତ୍ୟଧିକ ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ଏବଂ ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ ।
+ଏହି ପରମ୍ପରାରେ ଫୋଲିକ୍ ପେଣ୍ଟିଂ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହାର ସମସ୍ତ ସତେଜତା ବଂଚାଇ ରଖିଛି ।
+ବର୍ଷସାରା ଗାଁ ମହିଳାମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ ପାଇଁ ଅନେକ ଓଷାବାର କରନ୍ତି ।
+ପ୍ରତ୍ୟେକ ଉତ୍ସବ ପାଇଁ ଚଟାଣରେ କିମ୍ବା କାନ୍ଥରେ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଧରଣର ଚିତା ଅଙ୍କିତ କରନ୍ତି ।
+ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଲକ୍ଷ୍ମୀପୁଜାରେ ଏକ ପିରାମିଡ୍ ପରି କାନ୍ଥରେ ଧାନଶିଶାରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ବେଣୀ କରାଯାଇ ଟଙ୍ଗାଯାଇଥାଏ ।
+ଦୁର୍ଗା ପୂଜା ସମୟରେ କାନ୍ଥରେ ଲାଲ ରଙ୍ଗର ଧଳା ବିନ୍ଦୁଗୁଡ଼ିକ ରଙ୍ଗ କରାଯାଇଥାଏ ।
+ଲାଲ ଏବଂ ଧଳା ର ଏହି ମିଶ୍ରଣ ଶିବ ଏବଂ ଶକ୍ତିଙ୍କ ଉପାସନାକୁ ସୂଚିତ କରେ ।
+ଏକ ଝୋଟି କିମ୍ବା ଚିତା ଆଙ୍କିବା ପାଇଁ ଆଙ୍ଗୁଠିଗୁଡିକ ଚାଉଳ ପେଷ୍ଟରେ ବୁଡ଼ାଇ ଚଟାଣ କିମ୍ବା କାନ୍ଥରେ ଅଙ୍କନ କରାଯାଏ ।
+ବେଳେବେଳେ ଏକ କାଠିର ଏକ ପ୍ରାନ୍ତକୁ କନାରେ ଗୁଡ଼ାଇ ଏକ ପ୍ରକାର ବ୍ରଶ୍ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୁଏ ।
+କାନ୍ଥରେ ଆଙ୍କିବା ପାଇଁ ଏହାକୁ ଧଳା ଚାଉଳ ପେଷ୍ଟରେ ବୁଡ଼ାଇ ଦିଆଯାଏ ।
+ବେଳେବେଳେ, ପେଷ୍ଟକୁ କାନ୍ଥରେ ଛିଞ୍ଚାଯାଏ, ଯାହା କାନ୍ଥରେ ଶଷ୍ୟଗୁଚ୍ଛର ଆକାର ନିଏ ।
+ ଚିତା ଶସ୍ୟ ପାତ୍ରରେ, ଘରର ଦେବତାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ଖଟୁଲିରେ, ଘରର ଦ୍ୱାରରେ ଏବଂ ବିବାହ ସମୟରେ କାନ୍ଥରେ, ବ୍ୟବହୃତ ମାଟିପାତ୍ରରେ ତଥା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଶୁଭ ଉତ୍ସବରେ ପକାଯାଏ ​​|
+ମୁରୁଜ ବିଭିନ୍ନ ରଙ୍ଗର ପାଉଡର ସହିତ ଚଟାଣରେ ଅଙ୍କିତ କରାଯାଏ ।
+ପଥରକୁ ଚୂନାକରି  ଧଳା ପାଉଡର, ଶୁଖିଲା ପତ୍ରରୁ ସବୁଜ ପାଉଡର, ଜଳି ଯାଇଥିବା ନଡ଼ିଆ ଷଢେଇରୁ କଳା, ଗେଣ୍ଡୁଫୁଲ କିମ୍ବା ହଳଦିରୁ ହଳଦିଆ ଏବଂ ନାଲି ମାଟି କିମ୍ବା ଇଟାରୁ ଲାଲ ରଙ୍ଗ ମିଳିଥାଏ ।
+ମୁରୁଜ ସାଧାରଣତ ପୂଜାପାର୍ବଣ ସମୟରେ ମଣ୍ଡଳ ଆକାରରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ ।
+ପବିତ୍ର କାର୍ତ୍ତିକ ମାସରେ (ନଭେମ୍ବର) ମହିଳାମାନେ ତୁଳସୀଗଛ ନିକଟରେ ପୂଜା କରନ୍ତି ଏବଂ ମୁରୁଜ ପକାନ୍ତି ।
+ମୁରୁଜ ଅଙ୍କନ ପାଇଁ ଅନେକ କୌଶଳ ଏବଂ ଅଭ୍ୟାସ ଆବଶ୍ୟକ ।
+ପାଉଡର ବୁଢା ଆଙ୍ଗୁଠି ଏବଂ ଆଙ୍ଗୁଠିର ଟିପ ମଧ୍ୟରେ ଧରାଯାଏ, ଏବଂ ରେଖା ଏବଂ ଢାଞ୍ଚା ଗଠନ ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଭାବରେ ଖସିଯିବାକୁ ଅନୁମତି ଦିଆଯାଏ ଯାହା ସାଧାରଣତ ମହିଳା ଅଭ୍ୟାସକାରୀଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ କୌଶଳକ ଆମକୁ ଆନନ୍ଦ ଦିଏ ।
+ଓଡିଶାର ଗାଉଁଲି ଲୋକମାନେ ନିଜ ଶରୀରକୁ ଟାଟୁ ଚିହ୍ନରେ ଘୋଡାଉଥିଲେ ।
+ଟାଟୁ କୁ ଚିତା କୁଟିବା ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ ଯାହା ଚର୍ମକୁ ଛେଦନ କରି କଳା ରଙ୍ଗ ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଇଥାଏ ।
+ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କ ଉପରେ ଏକ ଟାଟୁ ଚିହ୍ନ ସଠିକତାର ପ୍ରତୀକ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ ।
+କେତେକ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଯେ ଏହା ମୃତ୍ୟୁର ଦେବତା ଯମଙ୍କ ନିର୍ଯାତନାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ଏକ କବଚ, ଏହା ଏପରି ଏକ ଉପାୟ ଯେଉଁଥିରେ ଆତ୍ମା ମୋକ୍ଷ ପାଇଥାଏ ।
+ଓଡ଼ିଶା ତାଙ୍କ ହସ୍ତଶିଳ୍ପ ପାଇଁ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଯାହା ତାଙ୍କ କାରିଗରମାନଙ୍କ ଦକ୍ଷତା ଏବଂ ସୃଜନଶୀଳତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରେ ।
+ତାଙ୍କର ପିତ୍ତଳ କାର୍ଯ୍ୟ, ରୂପା କାର୍ଯ୍ୟ, ଟେରାକୋଟା କଳା ବସ୍ତୁ, ଏବଂ ଆପ୍ଲିକ୍ କାର୍ଯ୍ୟ କଳାତ୍ମକ ଉତ୍କର୍ଷର ଅନନ୍ୟ ଉଦାହରଣ ।
+ପିତ୍ତଳ ଏବଂ ବେଲମେଟାଲ୍ ବାସନ, ପିତ୍ତଳ ଚାନ୍ଦ ଏବଂ ହାଣ୍ଡି ଉପରେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଖୋଦନ ଓଡ଼ିଶା କଳାର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଦିଗ ।
+ଧାତୁରେ ନିର୍ମିତ କଳାକୃତି, ବିଶେଷକରି ପିତ୍ତଳ, ଓଡିଶାର ଘରେ ଗର୍ବର ସ୍ଥାନ ପାଇଥାଏ ।
+ଦେବତାମାନଙ୍କର ପୂଜା ସମୟରେ ସୁନ୍ଦର ଦୀପ ଏବଂ ଦୀପ-ଷ୍ଟାଣ୍ଡ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ ।
+ପିତ୍ତଳରୁ ନିର୍ମିତ ଚାଉଳ ମାପିବା ପାତ୍ରଗୁଡିକ ଅନେକ ଘରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ ।
+କାରିଗରମାନେ ମଧ୍ୟ ପିତ୍ତଳରୁ ହାତୀ ଏବଂ ଘୋଡା ତିଆରି କରି ଜଟିଳ ଡିଜାଇନ୍ରେ ସଜାନ୍ତି ।
+ବେଟେଲ-ଚେୟାର ପାଇଁ ପିତ୍ତଳର ପାତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଉଭୟ ଉପଯୋଗୀ ଏବଂ ଅଳଙ୍କାର ପାଇଁ ଡିଜାଇନ୍ ହୋଇଛି ।
+ପିତ୍ତଳ ଏବଂ ଘଣ୍ଟି ଧାତୁରେ ନିର୍ମିତ ଘରୋଇ ସାମଗ୍ରୀ ଏବଂ ବାସନଗୁଡିକ ଅଛି ଏବଂ ସେଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ଆକୃତି ଏବଂ ଆକାରର ।
+ଓଡିଶାର ପିତ୍ତଳ ସାମଗ୍ରୀ କାରିଗରମାନଙ୍କର ଉଚ୍ଚ କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ନୂତନତ୍ୱ ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କର ଚମତ୍କାରତାକୁ ପ୍ରକାଶ କରିଥାଏ ।
+ଓଡ଼ିଶାର ସିଲଭରୱେର୍ ବହୁତ ଜଣାଶୁଣା ।
+ତାଙ୍କର ଫିଲିଗ୍ରି କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ଭାରତର ଅନ୍ୟ କ in ଣସି ସ୍ଥାନରେ କ୍ୱଚିତ୍ ଦେଖାଯାଉଥିବା କଳାତ୍ମକ ଉତ୍କର୍ଷର ଅନନ୍ୟ ଉଦାହରଣ ।
+ରୂପା ତାରଗୁଡ଼ିକ, ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୂକ୍ଷ୍ମ, ଜଟିଳ ଡିଜାଇନ୍ରେ ଆକୃତିର ।
+ପଶୁ ଏବଂ ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କର ଫର୍ମ, ଭର୍ମିଲିୟନ୍ ରିସେପ୍ଟେକଲ୍ ପରି ଦୈନିକ ବ୍ୟବହାରର ପ୍ରବନ୍ଧଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ରୂପା ତାରରେ ନିର୍ମିତ - ଫିଲିଗ୍ରି ଅଳଙ୍କାର, ବିଶେଷତ ବ୍ରୋଚ୍ ଏବଂ କାନଫୁଲ ଭାରତୀୟ ମହିଳାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବହୁତ ଲୋକପ୍ରିୟ ।
+ସିଲିଗ୍ରି କାମ ପାଇଁ କଟକ ବିଶ୍ୱ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ।
+ମହାଭାରତର ଦୃଶ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ବେଳେବେଳେ ରୂପା ରେ ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଥାଏ ବିଶେଷ ଆଗ୍ରହରେ ରୂପା ଦ୍ୱାରା ନିର୍ମିତ ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ ଅର୍ଜୁନ ରଥ ।
+ଜଣେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ ଯେ ରଥ ଚକଗୁଡିକର ମିନିଟ୍ ସବିଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟ ସହିତ କ ill ଶଳ ଦେଖ ।
+ରଥର ସୌ ନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ଘୋଡାମାନଙ୍କର ଗର୍ବିତ ଆଭିମୁଖ୍ୟ ଏବଂ ସତ୍ୟ-ହାଇ-ଆକୃତି, ସମସ୍ତେ ରୂପା କଳା ପ୍ରଭାବର ଅତ୍ୟଧିକ ମହିମା ପାଇଁ ସହଯୋଗ କରନ୍ତି ।
+ଓଡ଼ିଶାର କୁମ୍ଭକାରମାନେ ବିଭିନ୍ନ ଧାର୍ମିକ ଏବଂ ସାମାଜିକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବ୍ୟବହୃତ ହେବାକୁ ମାଟିପାତ୍ର ତିଆରି କରନ୍ତି ।
+ସେଗୁଡିକ ବିଭିନ୍ନ ଆକୃତି ଏବଂ ଆକାରରେ ନିର୍ମିତ ଏବଂ ମାଛ ଏବଂ ଫୁଲର ମୋଟିଫ୍ ଏବଂ ଜ୍ୟାମିତିକ ଡିଜାଇନ୍ ସହିତ ସୁସଜ୍ଜିତ ।
+ଧାର୍ମିକ ସମୟରେ ସ୍ଥାନୀୟ ଚାହିଦା ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ଟେରାକୋଟା ରେ ଘୋଡା ଏବଂ ହାତୀ ତିଆରି କରାଯାଏ ।
+ରୋଗ ଏବଂ ବିପଦରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ଏମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରାମ-ଦେବୀ (ଗ୍ରାମ-ଦେବତା) କୁ ଦିଆଯାଏ ।
+ଆକାରରେ ସେମାନେ ଛଅ ଇଞ୍ଚରୁ ତିନି ଫୁଟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ।
+କୁମ୍ଭାର ମାଟି ଖେଳନା ଏବଂ ମଣିଷର ସରଳ ଏବଂ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ତିଆରି କରେ ।
+ସେମାନେ ବାସ୍ତବ ଜୀବନ ଜୀବମାନଙ୍କର ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ ବିଶିଷ୍ଟ୍ୟଗୁଡିକ ଧରିଥାନ୍ତି ।
+ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ୟାନରେ ଟେରାକୋଟା ଖେଳନା ତିଆରି କରାଯାଏ ।
+ଖେଳନାଗୁଡିକ ଡିଜାଇନ୍ରେ ସରଳ ଏବଂ ସେମାନେ ଉତ୍ପାଦିତ ସ୍ଥାନର ଗୁଣ ବହନ କରନ୍ତି ।
+ଟୋକେଇ, ହାତ ପ୍ରଶଂସକ ଏବଂ ଟେବୁଲ୍ ମ୍ୟାଟ୍ ମହିଳା ଲୋକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଘାସରୁ ବୁଣା ହୋଇଛି ।
+ଫ୍ଲୋର-ମ୍ୟାଟ୍ ଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଘାସରୁ ବୁଣାଯାଏ ଯାହା ଏକ ସ୍ଥାନୀୟ ଉତ୍ପାଦ ଅଟେ, ଆଜି ଏହି ସାମଗ୍ରୀର ଚାହିଦା ବଢିଛି ଏବଂ ଏହା ସେମାନଙ୍କର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ଉପଯୋଗିତା ଏବଂ ସ୍ଥାୟୀ ଗୁଣର ପ୍ରମାଣ କରେ ।
+ଟୋକେଇ ଏବଂ ଅନେକ ଆସବାବପତ୍ର ବୁଣିବା ପାଇଁ କେନ୍ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ ।
+ପିପଲିରେ ଟେଲର୍ମାନେ ଆପ୍ଲିକ୍ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡିକ ଏକଜେକ୍ୟୁଟ୍ କରନ୍ତି, ଯାହା ବହୁତ ଚାହିଦା ।
+ପର୍ବପର୍ବାଣିରେ ବ୍ୟବହାର ପାଇଁ ଆପ୍ଲିକ୍ କାର୍ଯ୍ୟର ବିଶାଳ ଆକାରର ଛତା ଉତ୍ପାଦିତ ହୁଏ ।
+ବିସ୍ତାରିତ ଲନରେ ବଗିଚା ଛତା ଭାବରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ସେମାନେ ଯେ କୌଣସି ସମାବେଶକୁ ଅନୁଗ୍ରହ ଏବଂ ରଙ୍ଗ ଋଣ ଦିଅନ୍ତି ।
+ହୃଦୟ ଆକୃତିର ପ୍ରଶଂସକ, ବଡ ଏବଂ ସ୍ମା କ୍ୟୋପି ଏବଂ କାନ୍ଥ ଝୁଲିବା ମଧ୍ୟ ଆପ୍ଲିକ୍ କାମରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ।
+ଟେଲର୍ମାନେ ପ୍ରାଣୀ, ପକ୍ଷୀ, ଫୁଲର ଚିତ୍ର ଏବଂ ଜ୍ୟାମିତିକ ଆକୃତିର ସମୃଦ୍ଧ ରଙ୍ଗର କପଡ଼ାରୁ କାଟି ଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ଏଗୁଡିକ ଅନ୍ୟ ଏକ କପଡା ଉପରେ ସମାନ୍ତରାଳ ଭାବରେ ସଜାଯାଇ ଏକ ଆଖିଦୃଶିଆ ଡିଜାଇନ୍ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ପାଇଁ ସିଲେଇ କରାଯାଏ ।
+ହଳଦିଆ, ଧଳା, ସବୁଜ, ନୀଳ, ନାଲି ଏବଂ କଳା ରଙ୍ଗର ସମୃଦ୍ଧ ସ୍ପ୍ଲାସ୍ ଦର୍ଶକଙ୍କ ଆଖିକୁ ଚମକାଇଥାଏ ଏବଂ ଉତ୍ସବର ମନୋବଳ ସ୍ଥିର କରିଥାଏ ।
+ବିଭିନ୍ନ ଆକୃତି ଏବଂ ଆକାରର ବ୍ୟାଗଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଆପ୍ଲିକ୍ ମୋଟିଫ୍ ସହିତ ତିଆରି ।
+ଧାର୍ମିକ ଶୋଭାଯାତ୍ରାରେ ରଙ୍ଗ ଦେବା ପାଇଁ ଆପଲିକ୍ ଚାରିସ୍ (ଛତା) ଏବଂ “ତରସା” (ହୃଦୟ ଆକୃତିର କାଠ ଗଠନଗୁଡ଼ିକ ଆପ୍ଲିକ୍ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ ଏବଂ ପିକ୍ ଉପରେ ସମର୍ଥିତ) ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ ।
+ବଡ଼ ଆପ୍ଲିକ୍ କାନୋପି ବିବାହ ଉତ୍ସବର ଏକ ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ଅଙ୍ଗ ।
+ମନ୍ଦିରଗୁଡିକରେ, କାଦୁଅଗୁଡିକ ଦେବତାମାନଙ୍କ ଉପରେ ଝୁଲାଯାଇଥାଏ ଯାହା ସେମାନଙ୍କୁ ମଇଳା ପଡ଼ିବା ଠାରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାଏ ।
+ଓଡିଶାରେ ଏପରି କାରିଗର ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଗୋରୁର ଶିଙ୍ଗରୁ କମ୍ବି, ଫୁଲ ଭେଜ୍ ଏବଂ କଲମ ଷ୍ଟାଣ୍ଡ ପରି ଦୈନିକ ବ୍ୟବହାରର ପ୍ରବନ୍ଧ ଯୋଗାଇବାରେ ଚତୁର ଅଟନ୍ତି ।
+ଶିଙ୍ଗଟି ସୁଗମ ହୋଇ ପଲିସ୍ ହୋଇଛି, ଏବଂ ତା’ପରେ ବିଭିନ୍ନ କରମ୍ସରେ ଆକୃତିର ।
+ଶୃଙ୍ଗରେ ନିର୍ମିତ କ୍ରେନ୍, ଲବଷ୍ଟର, ବିଛା ଏବଂ ପକ୍ଷୀମାନେ ଏକ ସୁନ୍ଦରତାରେ ସମାପ୍ତ ।
+ସେମାନଙ୍କର ଭୂପୃଷ୍ଠ ଏକ ଗାଢା ସୋବର ଫିଙ୍ଗିଦିଏ ଏବଂ ସମସ୍ତ କଳା ପ୍ରେମୀଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରେ ।
+ବୋଧହୁଏ ଓଡ଼ିଶାର ହସ୍ତତନ୍ତର ସବୁଠାରୁ ଲୋକପ୍ରିୟ ଆଇଟମ୍ ହ୍ୟାଣ୍ଡଲୁମ୍ ସାରୀ ପ୍ରଦାନ କରେ ।
+ସାସ୍କେସ୍ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ୱାଦ ଏବଂ ପକେଟକୁ ଅନୁକୂଳ କରିବା ପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ଡିଜାଇନ୍ ଏବଂ ରଙ୍ଗରେ ଆସିଥାଏ ।
+ସାଧାରଣତ ସମ୍ବଲପୁର ଜିଲ୍ଲାର ଗ୍ରାମବାସୀମାନେ ଘରୋଇ କିମ୍ବା କର୍ପୋରେଟ୍ ସେକ୍ଟରରେ ଲୁମ୍ ଉପରେ ସାରି ବୁଣନ୍ତି ।
+ସମ୍ବଲପୁରୀ ସୂତା ସାରିର ଏକ ସୁଗମ ସମାପ୍ତି ଏବଂ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ମୂଳ ସୀମା ଏବଂ ପାଲୁ ଅଛି ।
+ମାଛ, ଶଙ୍ଖ ସେଲ ଏବଂ ଫୁଲର ମୋଟିଫ୍ କପଡ଼ାରେ ବୁଣା ହୋଇଛି ।
+ବେଳେବେଳେ ସୀମା ଏବଂ ପାଲୁକୁ ସଜାଇବା ପାଇଁ ପଶୁ ମୋଟିଫ୍ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ ।
+ସ୍ଥାନୀୟ କଞ୍ଚାମାଲରୁ ଗ୍ରାମ କାରିଗରମାନେ ରେଶମ ସାନ୍ସ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତି ।
+ଖଣ୍ଡୁଆ ପାଟା ସାରିଗୁଡିକର ବିସ୍ତୃତ ଡିଜାଇନ୍ ଏବଂ ଏକ ଚମକ ଅଛି ଯାହା ଆକର୍ଷଣୀୟ ।
+ବାପ୍ଟା ସାରିରେ ସୂତା ଏବଂ ରେଶମ ସୂତା ଅଛି ।
+ବର୍ହମ୍ପୋରି ପାଟା ସାରିକୁ ଓଡ଼ିଆ ଏବଂ ଆଧୁନିକ ମହିଳାମାନେ ପିନ୍ଧନ୍ତି ।
+ସାରିଗୁଡିକ ଯେଉଁଠାରେ ଉତ୍ପାଦିତ ହୁଏ, ବ୍ୟବହୃତ କଙ୍କାଳର ଗୁଣ ଏବଂ ସେଥିରେ ବୁଣା ହୋଇଥିବା ଡିଜାଇନ୍ଗୁଡ଼ିକର ପ୍ରକୃତି ନାମରେ ନାମିତ ।
+ହାତ ବୁଣା ବେଡସିଟ୍, ବେଡ୍ କଭର, ଟେବୁଲ୍ କପଡା, ପରଦା ଏବଂ ଓଡ଼ିଶାର ପୋଷାକ ସାମଗ୍ରୀ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ସମାନ ।
+ପଥର ଖୋଦନ ହେଉଛି ଓଡିଶାର ଏକ ପୁରୁଣା ଶିଳ୍ପ ।
+କାରିଗରମାନଙ୍କ ବଂଶଧର ଯେଉଁମାନେ ଏକଦା ମନ୍ଦିର ଭବନରେ ଉତ୍କର୍ଷର ଚମତ୍କାର ଉଚ୍ଚତାକୁ ମାପଚୁପ କରିଥିଲେ, ସେମାନେ ପଥର ଖୋଦନ କରିବାର ବଂଶାନୁକ୍ରମିକ ଶିଳ୍ପ ମାଧ୍ୟମରେ ମୂର୍ତ୍ତି ପରମ୍ପରାକୁ ଜୀବନ୍ତ ରଖିଛନ୍ତି ।
+ଖୋଦିତ ଦ୍ରବ୍ୟରେ ମନ୍ଦିରର ପ୍ରତିକୃତି, ଦେବତା ଏବଂ ଦେବୀଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି, କୋଣାର୍କ ଚକ ଏବଂ ଘୋଡା, ଏବଂ ଅଳସ କନ୍ୟା (ସାଧୁ ଝିଅ) ସାଲାଭଞ୍ଜିକା (ସାଲ ଶାଖା ଉପରେ ଝୁଲୁଥିବା ମହିଳା), ସୁରସୁଣ୍ଡାରୀ (ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ), ଲେଖିକା ( ଲେଡି ଏକ ଚିଠି ଲେଖିବା), ଇତ୍ୟାଦି ଯାହା ଘର ସାଜସଜ୍ଜାର ଲୋକପ୍ରିୟ ଆଇଟମ୍ ।
+ଓଡିଶାର କାଠ ଖୋଦନ ପ୍ରାୟ ସମାନ ଭାବରେ ଲୋକପ୍ରିୟ ।
+ସେମାନେ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକର କଳାକୃତିଠାରୁ ଭିନ୍ନ ଅଟନ୍ତି ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନେ ସାଧା ଏବଂ ଚମତ୍କାର ପଲିସ୍ ସହିତ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ କୌଣସି ରଙ୍ଗ କିମ୍ବା ଆବରଣ ବିନା ଲେକ୍ କାମ କରନ୍ତି ।
+ପାର୍ଟ ଓଡିଶାରେ ଅନେକ ହସ୍ତତନ୍ତ ସାମଗ୍ରୀ ଅଛି ଯେପରିକି କାଗଜ ମାଞ୍ଚ, ସୋଲା ପିଥ୍ କାମ, ଲଙ୍କ ।
+କାର୍ଯ୍ୟ, ଜାରୀ କାମ, ଗ୍ଲାସ୍ ବିଡି, କପଡା ଗାର୍ଲେଣ୍ଡ୍, କ୍ୟାମ୍ପୋର ଗାର୍ଲେଣ୍ଡ, ଜଟ କାର୍ପେଟ, ରଶ୍ ସାଥୀ, ଏବଂ ସର୍ବୋପରି, ପୁରୀ ଏବଂ ଗୋପାଳପୁରରେ ସମୁଦ୍ର ସେଲ କାର୍ଯ୍ୟ ।
+ଓଡ଼ିଶାର ପୁରୀରେ ଏକ ନିଆରା ପ୍ରକାରର କଳା ବିକଶିତ ହୋଇଛି ।
+କିନ୍ତୁ ଏହା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ବ୍ୟାପିଅଛି ।
+ବାଲୁକାରେ ମୂର୍ତ୍ତି ଖୋଦନ କରିବା ପାଇଁ ଏକମାତ୍ର ଆବଶ୍ୟକ ପରିଷ୍କାର ଏବଂ ଦାନାଯୁକ୍ତ ବାଲି ।
+ଏହି ପ୍ରକାର ବାଲି ସାହାଯ୍ୟରେ ଓ  ଭଗବାନଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଏବଂ ଆଙ୍ଗୁଳିର ଯାଦୁରେ ଜଣେ କଳାକାର ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଏବଂ ଆକର୍ଷଣୀୟ ମୂର୍ତ୍ତି ଖୋଦନ କରିପାରେ ।
+ଯଦିଓ ଐତିହାସିକ ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇନାହିଁ, ବାଲି ମୂର୍ତ୍ତିର ଉତ୍ପତ୍ତି ବିଷୟରେ ଓଡ଼ିଶା ପୁରାଣରେ ଏକ ରୋଚକ କାହାଣୀ ଅଛି: -
+"କବି ବଳରାମ ଦାସ, ଦାଣ୍ଡି ରାମାୟଣର ଲେଖକ, ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ଜଣେ ମହାନ ଭକ୍ତ ଥିଲେ ।
+ଥରେ ରଥଯାତ୍ରା ସମୟରେ ସେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ପାଇଁ ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ରଥ ଉପରକୁ ଚଢିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ ।
+ଯେହେତୁ ତାଙ୍କୁ ପୁରୋହିତମାନେ ଅନୁମତି ଦେଇନଥିଲେ ।
+ରଥ ଉପରକୁ ଚଢିବା ପାଇଁ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅପମାନିତ କରିଥିଲା ।
+ବହୁତ ନିରାଶ ଓ ଅପମାନିତ ହୋଇ ସେ ସମୁଦ୍ର କୂଳକୁ (ମହୋଦଧି) ଆସି ସୁବର୍ଣ୍ଣ ବାଲିରେ ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥ, ପ୍ରଭୁ ବଳଭଦ୍ର ଏବଂ ଦେବୀ ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ଖୋଦେଇ କରିଥିଲେ ।
+ତା’ପରେ ସେଠାରେ ସେ ପ୍ରାର୍ଥନା ଓ ଉପାସନା ଆରମ୍ଭ କଲେ ।
+ତାଙ୍କର ଏହି ଭକ୍ତି ଏତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଏବଂ ଗଭୀର ଥିଲା ଯେ ମୂର୍ତ୍ତିଗୁଡ଼ିକ ରଥରୁ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇ ବଳରାମ ଦାସଙ୍କୁ ପୂଜା କରାଯାଉଥିବା ସ୍ଥାନରେ ଦେଖାଗଲେ ।
+ଯଦିଓ ଉପରୋକ୍ତ ବିଷୟରେ କୌଣସି ଐତିହାସିକ ପ୍ରମାଣ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଯେ ବଳରାମ ଦାସଙ୍କ ସମୟରୁ ପୁରୀର ଲୋକମାନେ ବାଲିରେ ମୂର୍ତ୍ତି ଖୋଦନ ସହିତ ପରିଚିତ ଅଟନ୍ତି ।
+ଇତିହାସରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ବଳରାମ ଦାସଙ୍କର ଅବଧି ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ତେଣୁ ପୁରୀରେ ବାଲି ମୂର୍ତ୍ତି ନିର୍ମାଣ ଏକ ନୂତନ ଘଟଣା ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ଏହା ଅତି କମରେ ସାତ ଶହ ବର୍ଷ ତଳର ପୁରୁଣା ।
+ଆଜିକାଲି, ଛାତ୍ରମାନେ ପଥର ମୂର୍ତ୍ତି ସହିତ ପରିଚିତ ।
+ତେଣୁ ପଥର ମୂର୍ତ୍ତିଗୁଡ଼ିକୁ ବାଲି ମୂର୍ତ୍ତି ନିର୍ମାଣର ପ୍ରଥମ ପଦକ୍ଷେପ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଏ ।
+ବାଲି ଉପରେ ଖୋଦନ ଏକ କଠିନ ପଥରରେ ଖୋଦନ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ସହଜ ଏବଂ ଶୀଘ୍ର ଅଟେ ।
+ତେଣୁ ବାଲିରେ ଖୋଦନ କରିବାର କଳା ଶିଖିବାର ଏହା ଏକ ସହଜ ପ୍ରକ୍ରିୟା ।
+ତେଣୁ ଅଳ୍ପ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ, ଜଣେ ଛାତ୍ର ଖୋଦନ ବିଷୟରେ ଏକ ସ୍ପଷ୍ଟ ଧାରଣା ପାଇଥାଏ ।
+ଯଦିଓ ଏହି ବାଲୁକା ମୂର୍ତ୍ତିଗୁଡ଼ିକ ଅତି ସହଜରେ ଆଖିଦୃଶିଆ ଏବଂ ସ୍ଥାନାନ୍ତରଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ, ଏହା ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ।
+ସେଥିପାଇଁ କଳାକାରମାନେ ଏହି ପ୍ରକାରର କଳାକୁ ଅଧିକ ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜାରି ରଖନ୍ତି ନାହିଁ ।
+ପର୍ଯ୍ୟଟନର ଉନ୍ନତି ସହିତ, ଏହି ଚମତ୍କାର କଳା ଉଚ୍ଚ ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଲୋକପ୍ରିୟତା ପାଇଥାଏ ।
+ପର୍ଯ୍ୟଟକଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା, କଳାକାରଙ୍କୁ ଭଲ କରିବାକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରେ ।
+କୌଣସି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ବିନା, ଏହି କଳାକାରମାନେ ଏହି କଳାର ବିକାଶ ଏବଂ ଲୋକପ୍ରିୟତା ପାଇଁ ନିଜ ଜୀବନକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରନ୍ତି ।
+ସେମାନଙ୍କର ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ପ୍ରୟାସ ଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ପୁରୀର ଏହି କଳା ରୂପକୁ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟକରଣ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ଅଟନ୍ତି ।
+ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ବାଲି ଉପରେ ସେମାନଙ୍କର କଳାର ଛାପ ଛାଡିଥା’ନ୍ତି ।
+ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ହେଉଛନ୍ତି ସୁଦର୍ଶନ ପଟ୍ଟନାୟକ ।
+ତାଙ୍କର ଯାଦୁ ଆଙ୍ଗୁଳିରେ, ଅସୀମିତ କ୍ଷମତା ସହିତ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଆଗ୍ରହ ରହିଛି ବାଲିରେ କିଛି ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ।
+ସେ ସର୍ବଦା ଏକ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲେ ଯେ ସେ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ପୁରସ୍କାର ଜିତିବେ ।
+ତାଙ୍କର ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ପ୍ରତିଭା ପାଇଁ ସେ ଲଣ୍ଡନ, ଫ୍ରାନ୍ସ, ସ୍କଟଲ୍ୟାଣ୍ଡ, ଚୀନ୍, ହୋଲାଣ୍ଡ, ସିଙ୍ଗାପୁର, ଡେନମାର୍କ ଏବଂ ଇଟାଲୀ ପରି ଅନେକ ଦେଶ ଭ୍ରମଣ କରନ୍ତି ।
+ତାଙ୍କର ଆକର୍ଷଣୀୟ ବାଲୁକା ମୂର୍ତ୍ତି ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଅନେକ ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି ।
+ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ଏକ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ କଳାକାର ।
+ଜୁଲାଇ ୨୦୦୧ରେ ଇଟାଲୀରେ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିବା ବିଶ୍ୱ ମାଷ୍ଟର୍ସ ବାଲୁକା ମୂର୍ତ୍ତି ଚାମ୍ପିଅନସିପରେ ସେ ଭାରତର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରିଥିଲେ ଏବଂ ପ୍ରଥମ ଭାରତୀୟ ଭାବରେ ତୃତୀୟ ପୁରସ୍କାର ପାଇଥିଲେ ।
+"ଗୋଲଡେନ୍ ସ୍ୟାଣ୍ଡ ଆର୍ଟ ଇନଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟ୍" ଯାହା ମେ ଫେୟାର ହୋଟେଲ ପଛରେ ପୁରୀ ବିଚରେ ଏକ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ୧୯୯୫ ମସିହାରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ।
+ପର୍ଯ୍ୟଟକଙ୍କ ସମେତ ପ୍ରାୟ ୫୦ ଜଣ ଛାତ୍ର ଏହି ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ତାଲିମ ନେଉଛନ୍ତି ।
+ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ସୁନ୍ଦର ଗ୍ୟାଲେରୀ ଅପରାହ୍ନରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ୪-୬  ରୁ ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ଦେଖାଯାଇପାରେ ।
+ଏହି ଅନୁଷ୍ଠାନ ଶ୍ରୀ ସୁଦର୍ଶନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ, ଇ-ମେଲ୍: sudarsansand@hotmail.com, ମାରିଚିକୋଟ୍ ଲେନ୍, ପୁରୀ -୭୫୨୦୦୧, ଓଡିଶା, ଭାରତ ।