Upload New File

Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_anubada_4

+ମାଂସ-ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା : ସୁନୀଲ ଗଙ୍ଗୋପାଧ୍ୟାୟ , ଅନୁବାଦ : ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ଦାଶ
+ତା: ମାର୍ଚ୍ଚ୍ ୧, ୨୦୧୧  
+ମୂଳ ପୃଷ୍ଠା → ପ୍ରତିବେଶୀ ସାହିତ୍ୟ (ଅନୁବାଦ) →
+ସକାଳ ବେଳା ।
+ମେଘୁଆ ପାଗ ।
+ଯେଉଁଥିଲାଗି ପିଲମାନଙ୍କ ମନ ଖରାପ ।
+ଆଜି ବର୍ଷା ନହେଉ ।
+ତଥାପି ସେଇ କଳାମେଘ ଯେମିତି ଝୁଙ୍କି ଆସିଲା ଶ୍ମଶାନ ପାଖ ବଡ ବରଗଛ ମୁଣ୍ଡ ଉପରକୁ ।
+ଗାଁ ନାଁ ଛୋଟସାତୁଡି ।
+ବିଭୂପଦ ଘଡେଇର ଦି’ଟା ଚାଳଘର ।
+ସାମନାରେ ସରୁ ଅଗଣା ।
+ସେଇ ଅଗଣାରେ ଠିଆ ହୋଇ ଆକାଶ ଆଡକୁ ଚାହିଁ ମେଘକୁ ଘଉଡେଇବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ପିଲା ତିନୋଟି ।
+“ଲେମ୍ବୁ ପକାଇ କର ଚା’, ଦୂର ମେଘ ଦୂରକୁ ଯାଆ”
+“ଲେମ୍ବୁ ପକାଇ କର ଚା’, ଦୂର ମେଘ ଦୂରକୁ ଯାଆ”
+ମେଘ ସେଇ ଶିଶୁମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣେ ।
+ତେବେ ଏତେ ପାଖକୁ ଆସି କିଛିଟା ବର୍ଷା ନକଲେ ବି ମେଘର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ହାନି ହେବ ।
+ପ୍ରଥମେ ଗୁମ୍‌ସୁମ୍‌ ଥିଲା ।
+ହଠାତ୍‌ ଉଠିଲା ସଁ ସଁ କରି ।
+ବଡ ବଡ ଗଛଗୁଡାକର ଡାଳପତ୍ର ଭୀଷଣଭାବରେ ଏପଟସେପଟ ହେବାରେ ଲାଗିଥିଲେ ।
+ତାପରେ ଘୁଁ ଘୁଁ ଗର୍ଜନ କରି କହିଲା ଆସୁଛି ଆସୁଛି ।
+ଆସିଲା ଝମ୍‌ଝମ୍‌ କରି ଏକବାରେ ବଡ ବଡ ଠୋପା ।
+ଭୀଷଣ ଜୋର୍‌ରେ ବର୍ଷିଗଲା ଦଶମିନିଟ୍‌ ଧରି ।
+ପୁଣି ଆକାଶ ପୁରାପୁରି ସଫା ।
+ଝଲ୍‌ଝଲ୍‌ ହୋଇ ଦେଖାଦେଲା ସୁର୍ଯ୍ୟ ।
+ଠିକ୍‌ ଯେମିତି ହସୁଛି.. ହସିବତ ! ମାତ୍ର ମାସ ଦୁଇଟା ପୂର୍ବରୁ ବର୍ଷା ପାଇଁ କେତେ ହାହାକାର ।
+କେତେ ପ୍ରାର୍ଥନା, କେତେ ବେଙ୍ଗମାରି ଓଲଟାଇ ଦେବା ଘଟଣା ।
+ଆଉ ୟାଭିତରେ ପୁଣି କହୁଚ କ’ଣ ନା ବର୍ଷା ଲୋଡା ନାହିଁ ! ବଡ ବିଚିତ୍ର ଏଇ ମଣିଷ ।
+ସେ ମେଘ ପୁଣି ଫେରି ଆସିବ ।
+ଏବେ ଖାଲି ଏଇ ପିଲାମାନଙ୍କ ଆବେଦନରେ ଘୁଞ୍ଚିଗଲା କିଛି ଦୂରକୁ ।
+ଆଜି ସେମାନେ ବୁଲିଯିବେ ।
+ରାସ୍ତାଘାଟ ଏମିତି ବି ପଙ୍କରେ ଲତପତ ।
+ବର୍ଷା ଚାଲୁ ରହିଲେ ଏବେ ବାହାରିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ନଥିଲା ।
+ପିଲାମାନେ ଆଉ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ରହିପାରୁ ନାହାନ୍ତି ।
+ବିଭୂପଦ ଠିଆ ହୋଇଛି ବାହାରେ ।
+ସୁରବାଳାର ଟିକେ ଡେରି ହଉଚି ।
+ବିଭୂପଦ ଥରେ ଡାକ ଛାଡିଲା, କାଇଁ ଆଉ ଡେରି କରୁଛ ? ବେଳାବେଳି ପହଞ୍ଚିବାକୁ ହେବ ।
+ଝିଅଟା ବି ରଡିଛାଡି କହିଲା, ବୋଉ, ଆ ବୋଉ… ।
+ଝିଅଟା ବୟସ ସାତ ।
+ଭାଇ ଦୁଇଟାଙ୍କ ଭିତରୁ ଗୋଟାକର ନଅ, ଗୋଟାକର ଛଅ ।
+ଏକଦମ ସାନକୁ ଲଣ୍ଡା କରାଯାଇଛି କିଛିଦିନ ଆଗେ ।
+ବହୁତ ଉକୁଣି ହୋଇଥିଲା ।
+ହାତରେ ଗୋଟେ ପୁଟୁଳି ଧରି ବାହାରି ଆସିଲା ସୁରବାଳା ।
+ଦୁଆର ଶିକୁଳି ଦେଇ ଗୋଟେ ଛୋଟ ତାଲା ଝୁଲାଇ ଦେଲା ।
+ସୁରବାଳାର ବୟସ ତିରିଶ ପାଖାପାଖି ହେବ ।
+ଧେଡେଙ୍ଗା ଚେହେରା, ଅଦ୍‌ଭୂତ ନିଥର ପରି ମୁହଁ ।
+ସେ ମୁହଁରେ ରାଗ, ଦୁଃଖ, ଆନନ୍ଦ, ଅଭିମାନ କିଛି ବି ଯେମିତି ଫୁଟେନା ।
+ଚାବିଟା ବିଭୂପଦକୁ ଦେଇ ସେ କହିଲା, ଚାଲ ।
+ଟିକେ ପୂର୍ବରୁ ପତ୍ନୀକୁ ସେ ପାଟି କରୁଥିଲା ।
+ ଏଥର କିନ୍ତୁ ଚାବିଟା ହାତରେ ଧରି କିଛିକ୍ଷଣ ଚୁପ୍‌ ରହି ପ୍ରଶ୍ନ କଲା ସତରେ ଯିବୁ ?
+ସୁରବାଳା କହିଲା, ହଁ ଯିବି ବୋଲି ଠିକ୍‌ କରିଛି ତ !
+ବିଭୂପଦ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା, ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନେଇଯିବା ?
+ସୁରବାଳା କହିଲା, ହଁ ଚାଲନ୍ତୁ ସେମାନେ ।
+ତିନୋଟିଯାକ ପିଲା ଏକାସ୍ବରରେ ରଡିକଲେ, ଆମେ ଯିବୁ, ଆମେ ଯିବୁ ।
+ଠିକ୍‌ ପାଖାପାଖି ଆଉ କୌଣସି ଘରଦ୍ବାରା ନାହିଁ ।
+ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ଖାଲୁଆ ପଡିଆରେ ଏଣେତେଣେ ଗୋଟେ ଦିଇଟା ହାତଗଣତି ଘର ।
+ରାସ୍ତାଟା ସିଧା ମଶାଣିପଦା ଆଡକୁ ଲମ୍ବିଛି ।
+ପିଲା ତିନିଟା ଦିନବେଳା ବି ଏପଟ ଦେଇ ଯିବାକୁ ଭୟ କରନ୍ତି ।
+ପଇସା ଅଭାବରେ କାଠ କିଣି ନପାରି ଲାଶ୍‌କୁ ପୁରାପୋଡି ପାରୁନଥିବା ଲୋକମାନେ ଖାଲି ମୁହଁରେ ନିଆଁ ଦେଇ ଛାଡିଯାଆନ୍ତି ।
+ତାପରେ ତାହା ଭୋଜି ହୁଏ ଶାଗୁଣା ବିଲୁଆଙ୍କର ।
+ଆଜି ବାପାବୋଉ ସାଙ୍ଗରେ ଯାଉଛନ୍ତି ।
+ଆଜି ପୁଣି ଭୟ କ’ଣ ? ବାପାବୋଉ ଆଉ ତିନି ପିଲା, ଏଇ ପୁରା ପରିବାର ।
+ୟାଆଗରୁ କେବେ ବି ଏକା ସାଙ୍ଗରେ କୁଆଡେ ବୁଲିବାକୁ ଯାଇ ନାହାନ୍ତି ।
+ବାପାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ ଥରେ ଦି’ଥର ହାଟକୁ ଯାଇଛନ୍ତି ଅବଶ୍ୟ ।
+ତା’ ବି ଝିଅଟାକୁ ଛାଡି ।
+ବୋଉ ବି ଯାଏନି ।
+ବରଗଛମୂଳେ କୁଆଡେ ଜଣେ ସାଧୁ ଆସି ତ୍ରିଶୁଳ ପୋତି ବସିଛନ୍ତି ।
+ସମସ୍ତେ ସେଠି ଠିଆହେଲେ ।
+ସୁରବାଳା ଆଗେଇଯାଇ ଆଣ୍ଠୁମାଡି ପ୍ରଣାମକଲା ସାଧୁବାବାଙ୍କୁ ।
+ସେ ହାତ ଉଠାଇ ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହୋଇ କ’ଣ ଆଶୀର୍ବାଦ କଲେ ।
+କିନ୍ତୁ ଦକ୍ଷିଣା ଦବା ପାଇଁ କିଛି ନାହିଁ ସୁରବାଳା ପାଖରେ ।
+ସେ ଫେରି ଆସିବା ପରେ ଝିଅଟା ପଚାରିଲା, ବୋଉ, ସନ୍ୟାସୀମାନେ ଦେହରେ ପାଉଁଶ ବୋଳନ୍ତି କାହିଁକି ?
+ସୁରବାଳା ଚାହିଁଲା ତା ସ୍ବାମୀ ଆଡକୁ ।
+ଏସବୁ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ପୁରୁଷମାନେ ଦେବା କଥା ।
+ବିଭୂପଦ କହିଲା – ହୁଁ… ସନ୍ୟାସୀମାନେ ସବୁ ଶିବ ଠାକୁରଙ୍କ ଚେଲା ।
+ଶିବଠାକୁର କହିଦେଇଛନ୍ତି ଦେହରେ ପାଉଁଶ ନବୋଳିଲେ ମୋର ଚେଲା ହୋ ପାରିବନି ।
+ସାନଟା ପଚାରିଲା, ବାପା, ଠାକୁରଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରେ ସାପ କାହିଁକି ଥାଏ ?
+ବିଭୂ କହିଲା- ହୁଁ… ସାପ ଥାଏ ।
+ମାନେ ଏମିତି ସାପ ଥାଏ ।
+ଏବେ ଚାଲିଲ ଶିଘ୍ର ।
+ପିଲାଗୁଡାକ ଦୌଡିଦୌଡି ଅନେକବାଟ ଆଗେଇ ଯାଆନ୍ତି ।
+ପୁଣି ତାଙ୍କୁ ଡାକି ଅଟକେବାକୁ ପଡେ ।
+ଏ ଅଞ୍ଚଳରେ ପ୍ରାୟତଃ ଥିଲାବାଲା ଲୋକଙ୍କ ବାସ ।
+ଦୋଳ ଉତ୍ସବ ଆଉ ଦୁର୍ଗା ପୂଜା ବି ହୁଏ ଏଠି ।
+ଗୋଟେ ପାଖେ ଅଛି କେତେଟା ଟ୍ରଲି ।
+ବହୁଦୂର ବାଟ ଯିବାକୁ ହେବ ।
+ଅବଶ୍ୟ ଚାଲିକରି ଯାଇ ହେବ ।
+ତାଛଡା ଦିନ ଥାଇ ଗନ୍ତବ୍ୟସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚିବା କଥା ।
+ଟ୍ରଲିବାଲାଟିଏ ନିଜ ଟ୍ରଲିପାଖେ ଠିଆ ହୋଇ ଚା’ ପିଉଛି ।
+ ତା ପାଖକୁ ଯାଇ ବିଭୂପଦ ଭିଡିମୋଡି ହୋଇ କହିଲା, ଭଲ ଅଛ ଗୋବିନ୍ଦ ଭାଇ ? ତୁମ ଗାଡି ଏବେ ଛାଡିବ ?
+ଗୋବିନ୍ଦ ସାଙ୍ଗରେ ଆଗରୁ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିଯାଇଥିଲା ବିଭୂପଦ ।
+ଏ ଗାଡି ଭଡାରେ ନବାର ସାମର୍ଥ୍ୟ ତାର ନାହିଁ ।
+ସନାତନପୁର ହାଟରୁ ଦଶଟା ଗୁଡ ହାଣ୍ଡି ଆଣିବାର ଅର୍ଡର ଅଛି ଗୋବିନ୍ଦର ।
+ଏଠୁ ଯିବାବାଟରେ ଯଦି ପାସେଞ୍ଜର ନପାଏ , ଖାଲି ଗାଡି ଯାଏ, ତାହେଲେ ସେ ବିଭୂପଦର ପରିବାରକୁ କିଛିବାଟ ନେଇଯିବ ।
+ଗୋବିନ୍ଦ ଯେମିତି ସେକଥା ଭୂଲି ଯାଇଛି ।
+ସେ କହିଲା, ପାସେଞ୍ଜର ତ ଦେଖୁନି ।
+ଗାଡି ଛାଡିବାକୁ ପଡିବ ।
+କିନ୍ତୁ ତୁମର ଏତେଗୁଡାଙ୍କୁ ତ ବିନା ଭଡାରେ ନେଇ ପାରିବିନି ।
+ ଏତେ ଲୋଡ ନେଲେ ଗାଡିଟାଣିବାକୁ ପରିଶ୍ରମ ପଡିବନି ?
+ବିଭୂପଦ କିଛି ନକହି ଚୁପ୍‌ କରହିଲା ।
+ଗୋବିନ୍ଦ କହିଲା ଯାହା ଉଚିତ୍‌ ଭଡା ତାର ଅଧାତ ଦେବ ! ପର୍‌ହେଡ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କା ।
+ବିଭୂପଦ କହିଲା ଠିକ୍‌ ଅଛି ଦେବି ।
+ଏକେବାର ଛୁଆଟା ବି କ’ଣ… ।
+ଗୋବିନ୍ଦ କହିଲା, ହଉ ପନ୍ଦର ଟଙ୍କା ଦେ ।
+ସେ ହାତ ବଢାଇଲା ବିଭୂ ଆଡକୁ ।
+ବିଭୂ ଖୁବ୍‌ ସଙ୍କୁଚିତ ଭାବେ କହିଲା, ଏବେ ତ ଦେଇ ପାରିବିନି ।
+ପରେ ନିଶ୍ଚୟ ଶୁଝିଦେବି ।
+ମା’ କାଳୀଙ୍କ ରାଣ ।
+ଗୋବିନ୍ଦ ତାତ୍ସଲ୍ୟ ସ୍ବରରେ କହିଲା- ବାକି ।
+ଆଜି ନଗଦ କାଲି ବାକି ।
+ଥରେ କେବେ ବାକି ଦେଲେ ଏ ବାଟେ ସେ ଆଉ ନଚାଲେ ! ହୁଁ କେତେ ଦେଖିଛି ।
+ବିଭୂ କହିଲା ମୋ କଥାରେ ଖିଲାପ ହେବନି ।
+ମା କାଳୀଙ୍କ ରାଣ ଖାଇଲି ତ ।
+ଗୋବିନ୍ଦ ହେୟଜ୍ଞାନ କରି କହିଲା – ଯା ଦିନ କାଳ ପଡିଛି ଲୋକେ ଦିଅଁ ଦେବତାଙ୍କ ରାଣ ମାନୁ ନାହାନ୍ତି ।
+ଛାଡ୍‌ ଉଠ ।
+ପିଲାଗୁଡାକ ଜଳ ଜଳ କରି ଚାହିଁ ସବୁ ଶୁଣୁଥିଲେ ।
+ଏଥରେ ସେମାନ କୁଦାମାରି ଉଠିପଡିଲେ ଟ୍ରଲି ଉପରକୁ ।
+ସୁଶୀଲ ବୟସରେ ବଡ, ସୁତରାଂ ସ୍ଥାନ ନିର୍ବାଚନରେ ତାର ହିଁ ଅଗ୍ରାଧିକାର ଅଛି ।
+ସେ ଥରେ ଆଗକୁ ଥରେ କଡକୁ ଦେଖିବାକୁ ଲାଗିଲା, କେଉଁଟା ସୁବିଧାଜନକ ।
+ସୁଧା ଆଉ ଛୋଟୁଙ୍କୁ ଗୋଡ ଝୁଲେଇ ବସିବାକୁ ଦିଆଗଲାନି ।
+ସେମାନେ ଚକାମାରି ଭିତରେ ବସିଲେ ।
+ସୁଶୀଲ ତଥାପି ୟାଆଗରୁ କେତେଥର ଚଳନ୍ତା ଟ୍ରଲି ସାଙ୍ଗେ ଦୌଡି ଦୌଡି ବସିଛି, ପୁଣି ଚାଳକର ଗାଳି ଶୁଣି ଓହ୍ଲେଇ ବି ଯାଇଛି ।
+ସୁଧା ଆଉ ଛୋଟୁଙ୍କର ଏମିତି ସୌଭାଗ୍ୟ ଏଇ ପ୍ରଥମ ।
+ଚାଲିବାକୁ ପଡିବନି ଅଥଚ ରାସ୍ତା ସରିଯିବ ।
+ବାଃ କି ମଜା ! ରାସ୍ତାଦେଇ ଅନ୍ୟ ଲୋକମାନେ ଯାଉଛନ୍ତି ।
+ତାପରେ ଆଉ ସେମାନେ ଦେଖା ବି ଯାଉ ନାହାନ୍ତି ।
+ତିନିଜଣଙ୍କର ନିଜ ଗାଁ ବାହାରକୁ ଯିବା ଏଇ ପ୍ରଥମ ।
+ତାଙ୍କ ପାଖେ ଉନ୍ମୋଚିତ ହେଉଛି ନୂଆଜଗତ ।
+ଏପଟର ସବୁ ଗାଁର ଚେହେରା ପ୍ରାୟ ଏକା ।
+ତାଙ୍କ ଆଖିରେ ଯେମିତି ବୈଚିତ୍ର୍ୟର ଶେଷନାହିଁ ।
+ଏ ବୋଉ, ଦେଖିଲୁ ଗୋଟେ ତାଳଗଛ ଦେହରେ ଆଉଗୋଟେ କୋଉ ଗଛ ଉଠିଛି ! ଏକାଠି ଦି’ଟା ଗଛ ।
+ଗୋଟେ କୁକୁରକୁ ସେଇ ବଡ ବଡ ପକ୍ଷୀମାନେ ତଡୁଛନ୍ତି ।
+ ସେଗୁଡାକ କି ପକ୍ଷୀ ?
+ଶାଗୁଣା ।
+ଶାଗୁଣା ପରା ମାଟିକୁ ଓହ୍ଲାଏ !
+ବାପା, କାନ୍ଧରେ ଦି’ଟା ବାଉଁଶ ନେଇ ସେ ଲୋକଟା କୁଆଡେ ଯାଉଛି ?
+ଯାଉଚି, ନିଜ ଘରକୁ ।
+ବାପା ସେ ମନ୍ଦିରଟା ଭଙ୍ଗା କାହିଁକି ?
+କାହିଁକି ପୁଣି କ’ଣ ? ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି ବୋଲି ଭଙ୍ଗା ।
+ଏଥରକ ଟିକେ ଚୁପ୍‌ କରି ବସିବ ।
+ସାନଟାର ହିଁ ବେଶୀ ପ୍ରଶ୍ନ ।
+ସେ ଚୁପ୍‌ ରହିପାରେନି ।
+ଟିକେ ପରେ ହିଁ ସେ ପୁଣି କିଛି ଜାଣିବାକୁ ଚାହେଁ ।
+ତାକୁ ଧମକ ବି ଖାଇବାକୁ ହୁଏ ସେଇ କାରଣରୁ ।
+କିଛିଦୂର ଗଲା ପରେ ଗୋବିନ୍ଦ ପଚାରିଲା, ପିଲାଛୁଆଙ୍କୁ ନେଇ କୁଆଡେ ବାହାରିଲୁ ବିଭୂ ?
+ବିଭୂ କହିଲା, ରଣକାଳୀପୁର ଯିବି ।
+ଇୟେ ମାନେ ସ୍ତ୍ରୀର ବାପଘର ।
+କେଇଟା ଦିନ ରହିବ ।
+ଗୋବିନ୍ଦ କହିଲା, ବୋହୂର ବାପଘର, ତୋର ଶ୍ବଶୁରଘର ।
+ପିଲାମାନଙ୍କର ମାମୁଁଘର ।
+ବାଃ ଭଲ କଟିବ ।
+ମାମୁଁଘରେ ଭାରିମଜା ।
+ମାଡଗାଳି ନାହିଁରେ, ମାମୁଁଘର ଦୁଧଭାତ ଦୁଆରେ ବସି ଖାଏରେ ।
+ବିଭୂଠାରୁ ଟ୍ରଲି ଚାଳକ ଗୋବିନ୍ଦର ସାମାଜିକ ଅବସ୍ଥା କିଛିଟା ଭଲ ।
+ତା କଥାରେ ସେଇ ସ୍ବର ଫୁଟି ଉଠେ ।
+ସୁଧା ଅଣ୍ଟିରେ ବାନ୍ଧିଥିଲା ମୁଢି ।
+ଏଇଲେ ତିନିଭାଇ ଭଉଣୀ ଖାଉଛନ୍ତି ।
+ ସୁଶୀଲ୍‌ ଫୁସ୍‌ଫୁସ୍‌ କରି ବୋଉକୁ ପଚାରିଲା, ବୋଉ ଆମେ ମାମୁଁଘର ଯାଉଛେ? କେତଦିନ ରହିବା ?
+ସୁରବାଳା ଚାହିଁଲା ବିଭୂଆଡକୁ ।
+ବିଭୂ କହିଲା, ସେ ଦେଖାଯିବ ।
+ଗାଡିଟା ଧଡ ଧଡ ହୋଇ ଡେଉଁଛି ।
+ମୁଢି ବୁଣି ନ ଯାଏ ।
+ସୁଧା ପଚାରିଲା, ବାପା ତମେ ଖାଇବ ?
+ବିଭୂ କହିଲା, ନା ତମେମାନେ ଖାଇନିଅ ।
+ସାନ ପୁଣି ଆରମ୍ଭକଲା ପ୍ରଶ୍ନମାଳା ।
+ଚିଲ ଆଉ ଶାଗୁଣା ଭିତରେ କିଏ ବେଶି ଉଚ୍ଚା ଉଡେ ? ସେଇ ଝିଅଟା କାନ୍ଦୁଛି କାହିଁକି ? ମଇଁଷି କ’ଣ ଗୋରୁଙ୍କର ବାପା ?
+ଭାଇଭଉଣୀ ସମସ୍ତେ ହସନ୍ତି ।
+କିନ୍ତୁ ବାପା ମାଆ କେହି ହସନ୍ତିନି ।
+ବିଭୂ ଧମକେଇ କହିଲା, ତୁ ଚୁପ୍‌ କରତ ।
+ପୁଣି କଥା କହିଲେ କାନ ଛିଡେଇଦେବି ।
+ରାସ୍ତା ଭଲ ନାହିଁ ।
+ତା ଭିତରେ ପୁଣି ଗୋଟେ ଟ୍ରକ୍‌ ଆସିଲାଣି ।
+ଟ୍ରଲି ଯିବାକୁ ବାଟ ନାହିଁ ।
+ଗୋବିନ୍ଦ ଓହ୍ଲାଇ ପଡି ହଲ୍ଲା କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲା ।
+ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏଇଟା ବି ବେଶ୍‌ ରୋମାଞ୍ଚକର ବ୍ୟାପାର ।
+ଟ୍ରକ୍‌ଟା କେତେ ବଡ ! ସେମିତି ବଡ ଚେହେରାର ଡ୍ରାଇଭର ।
+ତା ସାଙ୍ଗେ ଟକ୍କର ଦେଉଛି ଗୋବିନ୍ଦ ।
+ କିଏ ଜିତିବ ?
+ଗୋବିନ୍ଦ ଫେରିଆସି ଟ୍ରଲିଟାକୁ ଧାନବିଲକୁ ଗଡେଇ ଉଠିଲା ଯାଇ ଟ୍ରକ ଛାଡି ରାସ୍ତାର ଅନ୍ୟପାର୍ଶ୍ବରେ ।
+ତା ହେଲେ ଗୋବିନ୍ଦ ଜିତିଗଲା ।
+ଗୋବିନ୍ଦ ଜିତିଗଲାରେ କହି ତିନିଜଣଯାକ ତାଳିମାରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।
+ସୁରବାଳା ତା ସ୍ବାମୀର ଏକବାର କାନ୍ଧ ପାଖକୁ ମୁହଁନେଇ ନୀଚାସ୍ବରରେ ପଚାରିଲା, ‘ତୁମେ ପିଲାଙ୍କୁ ରାନ୍ଧି ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ପାରିବ ?’
+ବିଭୂ କହିଲା, ପେଜ-ଭାତ ଫୁଟେଇଦେବି ।
+ଏଇଟା ଏମିତି କୋଉ ବଡ କଥା ।
+ସୁରବାଳା କହିଲା, ଏଇଲେ ଆଳୁ ଶସ୍ତା ଥିବ ।
+ସୁଧା ବି ଟିକେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଦେବ ।
+ହଁ ତାକୁ ଚୁଲି ଲଗେଇବାକୁ ଦବନି ।
+ବିଭୂ କହିଲା, ସେଥିପାଇଁ ଚିନ୍ତା କରନି ।
+ବଡଟାକୁ ଏଥର ସ୍କୁଲ ପଠେଇବି ।
+ସୁଧା ପଚାରିଲା, ମା’ ତୋ ପୁଟୁଳିରେ କ’ଣ ?
+ସୁର କହିଲା – ଦି’ଟା ଶାଢୀ ।
+ଗାଳିଖାଇ ଚୁପ୍‌ ରହିଥିବା ଛୋଟୁ ପୁଣି ଫସ୍‌ କିନା କହି ଉଠିଲା – ମାମୁଁଘରେ ଆମର କେତେଟା ମାମୁଁ ?
+ସୁଶିଲ ବି ଏଥର କହି ଉଠିଲା – ଗଲେ ତ ଦେଖିପାରିବୁ ।
+ବୋକା ।
+ଏମାନେ କେହି ଆଗରୁ ମାମୁଁଘର ଯାଇ ନାହାନ୍ତି ।
+ମାମୁଁଘର ନାମକ ରହସ୍ୟମୟ ଜାଗା ସଂପର୍କରେ କିଛି ଶୁଣି ବି ନାହାନ୍ତି ।
+ଅଦୂରରେ ସନାତନପୁର ହାଟ ।
+ଟ୍ରଲି ଅଟକାଇ ଗୋବିନ୍ଦ ପଚାରିଲା, ତୁମେ ରଣକାଳୀପୁର ଯିବ ପରା ? ଏଇଠି ଓହ୍ଲେଇ ଯାଆ ।
+ବାଁ ପଟେ ରାସ୍ତା ।
+ବେଶି ଦୂର ନୁହେଁ ।
+ବିଭୂ ମନେ ରହେ ଯେମିତି ।
+ଏଇ ରାସ୍ତାଟା ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଭଲ ।
+ଏତେ ଖାଲ ଖମା ନାହିଁ ।
+ପାଖଦେଇ ବୋହିଯାଇଛି କେଲେଘାଇ ନଦୀ ।
+ସେଥିରେ ପ୍ରଚୁର ଫୁଲଫୁଟା ବିଲାତିଦଳ ।
+ଗ୍ରାମର ମୂଳବସତି ଠାରୁ ବେଶ୍‌ କିଛିଦୂରରେ ନଈକୂଳକୁ ଲାଗିଥାଏ ଦଶଖଣ୍ଡ ଟାଇଲିଛପର ଘର ।
+ଗୋଟେ ଦିଇଟା ମନୋହରୀ ଦୋକାନ ।
+ସାମନାରେ ବାଉଁଶ ତିଆରି ବେଞ୍ଚ ଉପରେ ବସି ଗୁଲିଖଟି କରୁଛନ୍ତି କେତେଜଣ ପୁରୁଷ ।
+କିଛିଦୂର ଯାଇ ସେମାନେ ଆଚମ୍ବିତ ହୋଇ ଠିଆହେଲେ ।
+ଚାହିଁ ରହିଲେ ସେଇ ଘରଗୁଡିକ ଆଡକୁ ।
+ ବିଭୂ ତା ପତ୍ନୀର ଗୋଟେ ହାତ ଧରି କିଛିଟା ଆବେଗର ସହ କହିଲା –
+ସୁର , ସତରେ ଯିବ ?
+ସୁରବାଳାର ଶୁଖିଲା ମୁହଁରେ କୌଣସି ରେଖା ନାହିଁ ।
+କଣ୍ଠ ଥରୁନି ।
+ସେ କହିଲା, ହଁ ଯିବିତ ।
+ବିଭୂ କହିଲା, ଏବେ ବି ଫେରିଯାଇ ହେବ ।
+ସୁରବାଳା କହିଲା, ମୁଁ ଯିବି ଠିକ୍‌ କରିଛି ।
+ବିଭୂ କହିଲା, ମୁଁ କିନ୍ତୁ ତୋତେ ଜୋର କରିନି ।
+ସୁର କହିଲା, ନାଁ ତୁମେ ଜୋର କରିନ ।
+ମୁଁ ହିଁ ଠିକ୍‌ କରିଛି ।
+ଉଛୁଳି ଉଠୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ ।
+ଏଇତ ଦେଖାଯାଉଛି ମାମୁଁଙ୍କର ଘର ।
+ ତଥାପି ଡେରି କାହିଁକି ?
+ସୁଶିଲ କହିଲା- ବାପା ଚାଲ ।
+ବିଭୂ ଥରେ ଖଁ ଖଁ ତଣ୍ଟି ସଫା କରି କହିଲା, ଶୁଣ ପିଲେ, ମାମୁଁଘରକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମ ବୋଉ ଏକା ଯିବ ।
+ଆମେ ଘରକୁ ଫେରିଯିବା ।
+ତିନିଜଣଙ୍କର ଏକା ପ୍ରଶ୍ନ – କାହିଁକି ? ଆମେ ଯିବୁନି କାହିଁକି ?
+ବିଭୂ କହିଲା, ସେଠିକି ପିଲାମାନେ ଯାଆନ୍ତିନି ।
+ବୋଉ ପୁଣି ଫେରି ଆସିବ ।
+ସେତେଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତମେମାନେ ମୋ ପାଖରେ ରହିବ ।
+ଝିଅମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧି ଜୋର ।
+ପିଲାମାନେ ମାମୁଁଘର ଯାଆନ୍ତିନି, ଏଇଟା ସୁଧାକୁ ବିଶ୍ବାସ ହେଲାନି ।
+ ସେ ପଚାରିଲା କେବଳ ମାମୁଁଘରକୁ ଯାଆନ୍ତି କେବଳ ବଡମାନେ ?
+ତା ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରରେ ବିଭୂ କହିଲା – ହଁ.. ମାମୁଁଘରେ ଜଣକର ଦେହ ଭୀଷଣ ଖରାପ ।
+ସେଥିଲାଗି ପିଲାମାନେ ଯିବାକଥା ନୁହେଁ ।
+ସୁର, ତୁ ତାହେଲେ ଯାଆ ।
+ବେଳ ଗଡି ଯାଉଛି ।
+ଛୋଟୁ ସେସବୁ ବୁଝେନା ।
+ସେ ବୋଉକୁ ଜାକିଧରି ତା ଶାଢୀରେ ମୁହଁ ଗୁଞ୍ଜି ଖୁବ୍‌ କାତର ଭାବେ ଆବେଦନ କଲା, ବୋଉ ମୁଁ ତୋ ସାଙ୍ଗେ ଯିବି ଲୋ ! ଟିକେ ବି ପାଟି କରିବିନି ।
+ସ୍ବାମୀ ଓ ଅନ୍ୟ ଦୁଇସନ୍ତାନଙ୍କ ଆଡକୁ କ୍ରମାନ୍ବୟରେ ଚାହିଁଲା ସୁର ।
+ତାପରେ ଛୋଟୁକୁ ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଛଡେଇ ନେଇ କହିଲା – ଯିବୁ ।
+ତତେ ପରେ ନେଇଯିବି ।
+ଆଜି ଘରକୁ ଯାଆ ।
+ଘରେ ସୁନା ପିଲା ହୋଇ ରହିବୁ ।
+ସୁଧାକୁ କହିଲା, ଭାଇକୁ ଧର୍‌, ତୁ ଛୋଟୁକୁ ସମ୍ଭାଳିବୁ ।
+ନଇଁପଡି ସେ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ପାଦଛୁଇଁ ପ୍ରଣତି କରିବା ପରେ ତିନିଟିଯାକ ଛୁଆଙ୍କୁ ଜାବୁଡି ଧରିଲା ଏକାଠି ।
+ଆଉ କିଛି କଥା ନାହିଁ ।
+ତାପରେ ହଠାତ୍‌ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଛାଡିଦେଇ ଦୁମ୍‌ ଦୁମ୍‌ କରି ଆଗେଇଗଲା ସେ ଘରଗୁଡା ଆଡକୁ ।
+ଟିକେ ପରେ ଅଟକି ପଛକୁ ଚାହିଁ କହିଲା, ତୁମେମାନେ ଟିକେ ଅପକ୍ଷା କର ।
+ଗୁଲିଖଟି କରୁଥିବା ଲୋକଗୁଡାଙ୍କ ପାଖଦେଇ ଗଲାବେଳେ ଜଣେ ଅଙ୍ଗୁଠି ଦେଖାଇ କହିଲା, ଏଇ ପାଖଦେଇ ଯାଅ ଦେଖିବ ଗୋଟେ ବଡ କୋଠାଘର ।
+ଗଳିଟା ପଙ୍କ ପଚ୍‌ପଚ୍‌ ।
+ଘର ଗୁଡାକ ପାଖଦେଇ ଯାଉ ଯାଉ ସୁର ଦେଖିଲା, ସବୁ ଝରକା ଦେଇ ଉଙ୍କି ମାରୁଛନ୍ତି ବିଭିନ୍ନ ବୟସର ଝିଅମାନେ ।
+ଗୋଟେ ଜାଗାରେ ଗଳିଟା ତିନିଭାଗ ହୋଇଯାଇଛି ।
+ କୋଉ ଆଡକୁ ଯିବ ବୁଝି ନପାରି ସୁର ଠିଆ ହେଉ ହେଉ ଜଣେ କିଏ କହିଲା, ଏଇ ଡାହାଣପଟେ, ରଣକାଳୀପୁରର ରଣଚଣ୍ଡୀକୁ ଦେଖିପାରୁନ ?
+ବଡ ଆଦବକାଇଦାରେ ଗୋଟେ ପାନବଟୁଆ ନେଇ ପାଦ ଲମ୍ବେଇ ବସିଛନ୍ତି ଏକ ବିଶାଳକାୟ ରମଣୀ ।
+ପାଖରେ ଏକଦମ୍‌ ପାତଳୀ ଝିଅଟିଏ ।
+ପାତଳୀ ଝିଅଟି କହିଲା, ମାଉସୀ ୟାରି ତ ଆସିବାର ଥିଲା ବୋଧେ ?ମୁହଁ ଭର୍ତ୍ତିପାନ ।
+ପିକ ଫିଙ୍ଗି, ରସିକିଆ ଠାଣିରେ ମାଉସୀ କହିଲା, ଆସଲୋ ଆସ ଝିଅ ।
+ବଅ..
+ସର୍ବାଙ୍ଗରେ କେଇଥର ଦୃଷ୍ଟି ବୁଲେଇ ନରମଗଳାରେ ମାଉସୀ କହିଲା – ପୋଡା କପାଳ … ଏଇଟା ବିଧବା ନା କ’ଣ ?
+ସୁରର ଉତ୍ତର ନା’ ଶୁଣି ସେ ପୁଣି କହିଲା – ଓଃ.. ସିନ୍ଦୁର ଅଛିତ ! ଆଲୋ ଦେଖନି ମୋ ଆଖି କ’ଣ ଖରାପ ହୋଇଗଲାଣି ନା କ’ଣ ? ତେବେ ସେ ଲୋକଟା କ’ଣ ଛାଡି ପଳେଇଛି ?
+ସୁର କହିଲା – ନା’ ଘରେ ରହନ୍ତି ।
+ମାଉସୀ କହିଲା, ବୁଝିଛି ।
+ଅଣ୍ଟା ଟାଣ ନାହିଁ ।
+ରୋଜଗାର କରି ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ପାରେନି ।
+ ଖାଇବାକୁ ପେଟ ଆଉ କେଇଟା ?
+ସୁର କହିଲା, ମୋର ତିନିଟା ପିଲା ।
+ଭ୍ରୁକୁଞ୍ଚନ କରି ମାଉସୀ କହିଲା ଆ.. କ’ଣ କହିଲୁ ତିନିଟା ?
+ପୁଣି ସୁରର ସର୍ବାଙ୍ଗରେ ଆଖିବୁଲେଇ ମାଉସୀ କହିଲା, ଝିଅ ବୟସ କେତେ ?
+ଛଅ-ସାତ ହେବ ।
+ମାଉସୀ ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସ ଛାଡି କହିଲା, ଆହାଃ… ତାର ତ ବାହା ବୟସ ହେବାକୁ ଢେର ଡେରି ।
+ଏତେଦିନ ପାଳିବାକୁ ହେବ ।
+ଗର୍ଭରେ ପିଲାଛୁଆ ଆସନ୍ତି ଆମକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ ।
+ଏଇଟା ଦିଅ, ସେଇଟା ଦିଅ ।
+ତାପରେ ଡେଣା ଲାଗିଗଲେ ଫୁର କିନା ଉଡିଯିବେ ।
+ମୋରବି ତ ଦିଇଟା ପିଲାଛୁଆ, ଆଜି କୋଉଠି ସେମାନେ ।
+ ବୋଉ ଖବର ଅଛି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ?
+ପାତଳୀ ଝିଟା କହିଲା, ମୋ ପୁଅଟା ବି…
+ନିଜେ ଗୋଟେ ଖିଲିପାନ ପାଟିରେ ପୁରାଇ ଗୋଟେ ସୁର ଆଡକୁ ବଢେଇ ଦେଇ କହିଲା – ନେ ଖା ।
+କଣ କରିବୁ କହ ।
+ସବୁ ନିୟତି ।
+ବାପାମାଆ ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ବାହା ଦିଅନ୍ତି ।
+ତା ପରେ ବି ଗେରସ୍ତ ଯଦି ଦି’ଓଳି ଦିଇଟା ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ନପାରେ … ତା ପରେ ସବୁବେଳେ ପିଲାଛୁଆଙ୍କର ହାଁ ହାଁ ।
+ ତେବେ ସେ ଲୋକଟା କ’ଣ ଜୋର କରି ଏଠିକି ପଠାଇଲା ?
+ସୁର କହିଲା, ନାଁ ମୁଁ ନିଜେ ହିଁ ଆସିଛି ।
+ମାଉସୀ କହିଲା, ଠିକ୍‌ କରିଛୁ ।
+ବଞ୍ଚିବାକୁ ତ ପଡିବ ।
+କଥାରେ କହନ୍ତି, ଆପେ ବଞ୍ଚିଲେ ବାପର ନାଆଁ ।
+ଏମିତି ଜଳିପୋଡି ପାଉଁଶ ହୋଇଗଲେ ବି କେହି ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରେଇବାକୁ ଆସିବେନି ଲୋ ।
+ସେ ଲୋକଟା ଯଦି କେବେ ବି ଏ ଆଡକୁ ଆସେ, ତାକୁ ଦି’ ଗୋଇଠା ଦେବୁ ।
+ମୋ ଲୋକବି ତାକୁ ଧୂଲେଇ କରି ଛାଡିବେନି ।
+ସୁର କହିଲା, ତାଙ୍କର କାଶ ଜ୍ବର ।
+ମାଉସୀ ତା’ର ମସ୍ତ ହାତଟାକୁ ହଲେଇ କହିଲା, ଥାଉ ଥାଉ ସବୁ କଥା ଢେର ଶୁଣିଛି ।
+ଆଉ ଶୁଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ ।
+ ପୁଟୁଳିଟାରେ କ’ଣ ?
+ଶାଢୀ ଦିଇଟା ଦେଖି ମୁହଁ ଲେଫେଡି ମାଉସୀ କହିଲା, ସେ ଚଳିବନି ।
+କାମବେଳେ ତ ନିହାତି ଖଣ୍ଡେ ଜରିଦିଆ ଧଡିବାଲା ଶାଢୀ ଦରକାର ।
+ଏ ଠେଇ ଦୋକାନ ଅଛି ।
+ ଆଜି କିଣି ପାରିବୁ ?
+ସୁର ଦୁଇଆଡକୁ ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇଲା ।
+ମାଉସୀ ସେଥିରେ ବିରକ୍ତ ନହୋଇ କହିଲା, ଠିକ୍‌ ଅଛି ।
+ମୋ ପାଖରେ ପୁରୁଣା ଖଣ୍ଡେ ଅଧେ ଅଛି ।
+ସେଥିରେ କିଛି ଦିନ ଚଳିଯିବ ।
+ଏଠି କିନ୍ତୁ ନିଜ ଖାଇବା ବ୍ୟବସ୍ଥା ନିଜର ।
+ମୁଁ ସେଥିରେ ଦାୟୀ ନୁହେଁ ।
+ଏଇ ଶେଫାଳି ତତେ ବୁଝାଇ ଦେବ ।
+କିନ୍ତୁ ଆଜି ତତେ ଘର ଦେଇ ପାରିବିନି ।
+ମୋକ୍ଷଦା ସାଥିରେ ରହିବୁ ।
+ମୋକ୍ଷଦାର ଜଳଉଦରି ଅଛି ।
+କିଛି ଖାଇ ପାରୁନି ।
+ସେ ଭାରି ଚିଡିଚିଡା ।
+ହସରେ ଟିକିଏ ବି ରସ ନାହିଁ ।
+ଗରାଖଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ବି ଏମିତି ।
+ତିନିଚାରିଜଣ ଅଭିଯୋଗ କଲେଣି ମୋପାଖେ ।
+ଠିକ୍‌ଭାବେ କାମ କରିବନି ।
+ତା ଉପରେ ଚିଡଚିଡା ଭାବ ।
+ଛି- ଛି- ଛି ।
+ଗରାଖଙ୍କର କୁଆଡେ ସବୁ ଦୋଷ ।
+ଗରାଖ ହେଲେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ।
+ତାଙ୍କର କ’ଣ କିଛି ଦୋଷ ଧରିବା କଥା ।
+ମୋକ୍ଷଦା କାନରେ ଯଦି ଏକଥା ପଡେ, ପଡୁ ।
+ତାକୁ ମୁଁ ଏଥର ତଡିଦେବି ।
+ଦି’ତିନି ଦିନ ଭିତରେ ।
+ଦୁଷ୍ଟ ଗୋରୁଠୁଁ ଶୂନ୍ୟ ଗୁହାଳ ଅନେକ ଭଲ ।
+ସେ ଯଦି ତୋ ଉପରେ ବି କିଛି ଖରାପ ବ୍ୟବହାର କରେ ତୁ କିଛି କହିବୁନି ।
+ମୁହଁ ବନ୍ଦ କରି ରହିବୁ ।
+ଯାହା କରିବା କଥା ମୁଁ କରିବି ।
+ଯା’ ଏବେ ଶେଫାଳି ସାଙ୍ଗେ ଯା ।
+ସେ ଘର ଦେଖେଇଦେବ ।
+ସୁରବାଳା ତଥାପି ଚାହିଁ ରହିଲା ମାଉସୀ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ।
+ମାଉସୀ କହିଲା, କ’ଣ ହଲା ଊଠୁନୁ ।
+ହାଇ ଭାଙ୍ଗିବା ବେଳ ହେଲାଣି ।
+ଏଥର ଗରାଖ ଆସିବେ ।
+ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ କରି ସୁର କହିଲା, ମତେ ଦୁଇଶ ଟଙ୍କା ଦେବ ?
+ଏଥର ମାଉସୀ ମୁହଁର ଭାବ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବଦଳି ଗଲା ।
+କର୍କଶ ସ୍ବରରେ ସେ କହିଲା, ଟଙ୍କା, କେଉଁ ଟଙ୍କା ? ମୁଁ ତ ତୋ ଗୋଡ ଧରି ଆଣିନି ।
+ନିଜେ ଆସିଛୁ ।
+କାମ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଚୁ ତ କର ।
+ଏଠି କିଛି ପଡିନି ।
+ଖଟିବୁ ଖାଇବୁ ।
+ ଏଯାଏଁ ଯାହାର ରୋଜଗାର ଆରମ୍ଭ ହେଇନି ସେ ଟଙ୍କା ମାଗୁଚି କୋଉ ମୁହଁରେ ?
+ସୁର କହିଲା, ମୋର ଆଜିହିଁ ଟଙ୍କା ଦରକାର ।
+ନିହାତି ।
+ମୁହଁ ଖିଙ୍କାରି ମାଉସୀ କହିଲା, ଟଙ୍କା କାହାର ଦରକାର ନାହିଁ ?କହିଲୁ କିଏ ବିଶ୍ବରେ ଟଙ୍କା ପାଇଁ ନଦଉଡୁଛି? ମୁଁ କ’ଣ ଏଠି ଦାନଛତ୍ର ଖୋଲି ବସିଛି ? ତତେ ଯଦି ଏଠି ପୋଷଉନି ତୁ ଚାଲିଯାଇପାରୁ ।
+ମୁଁ କାହାକୁ ଧରି ରଖିନି ।
+ସୁର କହିଲା, ପିଲାଛୁଆ ଗୁଡାକ ବାହାରେ ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି ।
+ତାଙ୍କ ହାତରେ କିଛି ନଦେଇ ପାରିଲେ କାଲି ଖାଇବେ କ’ଣ ? ଘରେ ତ କିଛି ନାହିଁ ।
+ଆହୁରି କିଛି ଧମକ ଦେବାକୁ ଯାଇ ଅଟକି ଗଲା ମାଉସୀ ।
+ଏଥର ତା ଆଖିରେ ଫୁଟିଉଠିଲା ବିସ୍ମୟ ।
+ଏସବୁ ହେଲା ପାପୀଙ୍କ ଜାଗା ।
+ଗୁଣ୍ଡାବଦ୍‌ମାସ୍‌ ମାନେ ବୁଲାବୁଲି କରନ୍ତି ।
+ଛୋଟଛୁଆଙ୍କୁ ଏଠୁ ଦୂରେଇ ରଖିବା ଭଲ ।
+ଏଇ ଟିକକ ଅନ୍ତତଃ ଧର୍ମଜ୍ଞାନ ରହିବା କଥା ।
+ଆରେ ଏଠିକା ରାକ୍ଷସଗୁଡାକ ସାତବର୍ଷର ଝିଅଟାକୁ ବି ଖାଇବାକୁ ପଛାନ୍ତିନି ।
+ସୁର ପୁଣି କହିଲା – ଦୟାକର, କିଛି ଟଙ୍କା ନପାଇଲେ…
+ମାଉସୀ କହିଲା, ଦୟା ? ଦୟାଫୟା କଲେ ଏ କାରବାର ଚାଲିବନି ।
+ଏ ଶେଫାଳି ମତେ ଟିକେ ଧରିବୁଟି ।
+ଶେଫାଳି ଗୋଟେ ହାତ ଧରି ଉଠାଇଲା ମାଉସୀକୁ ।
+ତା ପରେ ଦୁମ୍‌ଦୁମ୍‌ କରି ଚାଲିଗଲା ଘର ଭିତରକୁ ।
+ମୁହଁ ତଳକୁ କରି ବସି ରହିଲା ସୁର ।
+ତା ସ୍ବାମୀ ତାକୁ ଜୋର କରି ପଠେଇ ନାହାନ୍ତି ।
+ସେ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଆସିଛି ।
+ଏଟା ଠିକ୍‌ କଥା ।
+ବିଭୂର କାଶ ରୋଗ ।
+ତା ଶରୀର ଦୁର୍ବଳ ହୋଇ ଯାଇଛି ।
+ମଝିରେ ମଝିରେ କାଶିଲାବେଳେ ରକ୍ତର ଛିଟା ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ ।
+ସରକାରୀ ହସ୍‌ପିଟାଲର ଔଷଧରେ ବି ଭଲ ହେଉନି ।
+ସେମାନେ ପୁଷ୍ଟିକର ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ କହନ୍ତି ।
+ସୁରବାଳା ନିଜ ଉପାର୍ଜନ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି ।
+ମୁଢି ଭାଜିବା, ଲୋକଙ୍କ ଘରେ ବାସନ ମାଜିବା, ଘର ସଫା କରିବା ।
+ସେଥିଲାଗି ବାବୁଭାୟାଙ୍କ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ପଡେ ।
+ସେମାନେ କେହି ଠିକା ଲୋକ ଚାହାନ୍ତିନି ।
+ଘରେ ରହି ସବୁ କାମ କରିବ ।
+ଛୁଆଙ୍କ ଘୁଅମୂତ ଠାରୁ ରୋଷେଇବାସ ଯାଏଁ ସବୁ ।
+ତଥାପି ଖୋରାକି ସାଙ୍ଗେ ମାତ୍ର କେଇଟା ଟଙ୍କା ।
+ସେଥିରେ କ’ଣ ପୋଷେଇବ ?ଦିନ ପରେ ଦିନ ଏମିତି ଚାଲିଛି ।
+ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦି’ଟା ଅଧାପେଟ ଖାଇ ଚଳେଇନେବେ କିନ୍ତୁ ପିଲାଛୁଆ ତିନିଟା ।
+ତାଙ୍କ ଭୋକିଲା କାନ୍ଦ ସହିହେଉନି ।
+ତାଙ୍କୁ ଏଇ ପୃଥିବୀକୁ ଅଣା ହୋଇଛି ।
+ସେମାନେ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଆସି ନାହାନ୍ତି ।
+ ତାଙ୍କର ଦୋଷ କ’ଣ ?
+ପିଲାମାନେ ଶୋଇପଡିଲେ ଗାଲରେ ହାତ ଦେଇ ଭବିଷ୍ୟତର କଥା ଭାବି ଭାବି ସୁରବାଳା ଆଉ ବିଭୂଙ୍କର କଟି ଯାଇଛି କେତେ ରାତି ।
+କିନ୍ତୁ କୌଣସି କୂଳକିନାରା ପାଇ ନାହାନ୍ତି ।
+ଘରେ କଂସା, ଢାଳ ଯାହାଥିଲା ସବୁ ବିକ୍ରି ହୋଇଯାଇଛି ।
+ବିକ୍ରି ହେଲା ଭଳି ଆଉ କିଛି ନାହିଁ ।
+ଖାଲି ସୁର ଦେହର ମାଂସ ଛଡା ।
+ଏତେ ଅନାହାରରେ ବି ସୁରବାଳାର ଦେହ ଏକେବାର ସୁକୁଟି ଯାଇନି ।
+ ମାଆ ହୋଇ ସେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ କ’ଣ ଏଇତକ କରି ପାରିବନି ?
+ଦି ଟଙ୍କିଆ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ ମିଶି ପ୍ରାୟ ଶହେ ଟଙ୍କା ଆଉ ଜରିଧଡିବାଲା ଝଲମଲ କରୁଥିବା ଶାଢୀ ଖଣ୍ଡେ ନେଇ ଫେରି ଆସିଲା ମାଉସୀ ।
+ଟଙ୍କା ବଢେଇ ଦେଇ ମାଉସୀ କହିଲା, ଯା ଦେଇ ଆ ।
+ୟା ଆଗରୁ ମୁଁ କାହାକୁ ଅଗ୍ରୀମ ଦେଇନି ।
+ଏଇ ଶେଫାଳି ହେରିକା ଜାଣନ୍ତି ।
+ଯା ଏଗୁଡାକ ଦେଇଆସି କାମରେ ଲାଗି ଯା ।
+ଆଉ ଯେମିତି କେବେ ବି ସେ ଲୋକଟା କି ଛୁଆପିଲା ଏ ଆଡକୁ ନଆସନ୍ତି ।
+କହିଦେଲି ।
+ସୁରବାଳା ପୁଣି ବାହାରକୁ ଆସି ଦେଖିଲା ଗୋଟେ ଓସ୍ତଗଛମୂଳେ ଠିଆ ହୋଇଛି ବିଭୂ ।
+ପାଖକୁ ଆସି ବିଭୂର ହାତକୁ ଜଡାଇ ଧରିଲା ସୁଧା ।
+ପୁଅ ଦିଇଟା ମନୋହରୀ ଦୋକାନ ସାମ୍ନାରେ ଏପଟ ସେପଟ ହେଉଥିଲେ ।
+ବୋଉକୁ ଦେଖି ଦୌଡି ଆସିଲେ ପାଖକୁ ।
+ଟଙ୍କାତକ ବିଭୂହାତରେ ଦେଇ ସୁର କହିଲା, ବେଶିକରି ଚାଉଳ କିଣିନେବ ।
+ବିଭୂ କହିଲା ଏଠିକା ହାଟରେ ଶସ୍ତା ହେବ ।
+ସୁର କହିଲା, ନୂଆ ଚାଉଳରେ ପେଜଭାତ ଭଲ ହେବ ।
+ପେଟ ବି ପୁରିବ ।
+ଆଳୁ ଆଉ ଅଦା ଏଇଲେ ଶସ୍ତା ।
+ଲୁଣ ନେବ ମନେ କରି ।
+ଆଜି ଦିନଟା ପିଲାମାନେ ଅନ୍ତତଃ ଯେମିତି ଭଲକରି ଖାଆନ୍ତି ।
+ସୁଧା କହିଲା, ବୋଉ ମାମୁଁ ଘରଭିତରଟା ଥରେ ଦେଖି ଆସିପାରିବୁନି ।
+ଆମେ ଗୋଟେ କଥା ବି କହିବୁନି ।
+ସୁର କହିଲା, ଆଜି ନୁହେଁ ।
+ଆଉ ଦିନେ ।
+ବିଭୂ କହିଲା, ବୋଉ ତ ଫେରି ଆସିବ ।
+କେଇଟା ଦିନ କି ।
+ସୁର କହିଲା, ହଁ ଫେରି ଆସିବି ।
+ଛୋଟୁ ହଠାତ୍‌ ମୁହଁ ଫୁଲେଇ କାନ୍ଦି ଉଠିଲା ।
+ସୁର କହିଲା – ୟାଙ୍କୁ କେତେଟା ଚକୋଲେଟ୍ କିଣିଦେବ ।
+ସୁଧା ଭାଇର ହାତ ଧର ।
+ଚକୋଲେଟ୍ କଥା ଉଚ୍ଚାରଣ ହେଉ ହେଉ ସୁଶିଲ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଗଲା ଦୋକାନ ଆଡକୁ ।
+ତା ପଛେ ପଛେ ସୁଧା ଆଉ ଛୋଟୁ ।
+ବିଭୂ ସାମ୍ନାରେ କେଇମୁହୂର୍ତ୍ତ ଚୁପ୍‌ କରି ଠିଆ ହୋଇଗଲା ସୁର ।
+ତା ଶୁଖିଲା ମୁହଁରେ କୌଣସି ଭାବର ଚିହ୍ନବର୍ଣ୍ଣ ନାହିଁ ।
+ଟିକେ ପରେ ସେ କହିଲା ଯାଉଚି ।
+ସାବଧାନ ରହିବ ।
+ରକ୍ତ ପଡିଲେ ଲୁଣପାଣି କୁଳୁକୁଞ୍ଚା କରିବ ।
+ସୁର ବଦଳରେ ବିଭୂ ଆଖି ହିଁ ଛଳ ଛଳ କରୁଛି ।
+ଏମିତି ବେଳାରେ କ’ଣ କହିବାକୁ ହୁଏ ତା ସେ ଜାଣିନି ।
+ସେ ସାର୍ଟରେ ଆଖି ପୋଛିଲା ।
+ତା ପରେ ପୁଣି ମୁହଁ ଟେକିଲା ବେଳକୁ ଦେଖିଲା ସୁରବାଳା ଫେରିଯାଇଛି ଅନେକ ବାଟ ।
+ଗୋଟେ ଲେଖାଁ ଚକୋଲେଟ୍‌ ପାଟିରେ, ଗୋଟେ ହାତରେ ।
+ଅମୃତର ସ୍ବାଦ ନେଉ ନେଉ ଡେଇଁ ଡେଇଁ ଆଗେଇ ଚାଲିଲେ ପିଲାଛୁଆ ତିନୋଟି ।
+ଗୋଟେ ପାଦ ଟେକି ଟେକି ନାଚି ନାଚି ଦଉଡୁଥାନ୍ତି ।
+ଏମିତି ଦଉଡା କେବଳ ପିଲମାନେ ହିଁ ଦଉଡି ପାରିବେ ।