Upload New File

Data Collected/Odia/IIIT-BH/Monolingual-corpora/odiasahitya.com/sent_odiasahitya_nabapratibha_2

+କଣ୍ଟା
+- ଶୈଳେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ଜେନା
+ତା: ଅକ୍ଟୋବର୍ ୨୧, ୨୦୧୬  
+ମୂଳ ପୃଷ୍ଠା → ନବ ପ୍ରତିଭା → ଗଳ୍ପ →
+ଜଡ଼ାକୁ ଖବର ମିଳିଲା ଖନା ବୁଢା ମରିଗଲା ବୋଲି ।
+କୁଞ୍ଜ କହିଲା, ‘ ଆବେ ଜଡ଼ା… ତୋ ବାଆ ମରିଗଲା ।’
+ ସବୁଦିନ ପରି ଗାଈ ଚରାରୁ ଫେରି, ଜଡ଼ା ଶୌଚ ହେବା ପାଇଁ ଗଛ ଉପରକୁ ଚଢି ପାଣି ଭିତରକୁ ମାଙ୍କଡ ପରି ପ୍ରଥମ ଡିଆଁ ମାରିଥିଲା ।
+ମାତ୍ର, ଏମିତିକା ଖବର ଶୁଣି ଅତର୍ଚ୍ଛାରେ ଘରକୁ ଧାଇଁଲା ।
+ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡରେ ତାଙ୍କର କୁଡ଼ିଆ ।
+ପୋଖରୀ ତୁଠରୁ ଘର ଡାକେ ବାଟ ।
+ଧଇଁ ସଇଁ ହୋଇ ଜଡ଼ା ଧାଇଁଥିଲା ।
+ତାକୁ ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ବାଟଟା ଅନେକ କୋଶ ଲମ୍ୱି ଯାଇଛି ଅଚାନକ ।
+ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ସହିତ ଓଠ ତଣ୍ଟି ଶୁଖି ଅଠା ହୋଇଯିବା ପରି ଲାଗୁଥିଲା ।
+ଆଖିରୁ ଜୁଳୁ ଜୁଳିଆ ପୋକ ବାହାରି ପଡୁଥିଲା ।
+ ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ଲୋକ ପଚାରୁଥିଲେ, ‘ କଣ ହେଲା କିରେ ଜଡ଼ା, …?’
+ବଖୁରିକିଆ ଘରର ମାଟି ଲିପା ଝାଟିମାଟି କବାଟ ଅଧା ଖୋଲା ଥିଲା ।
+ଛୋଟ ଝରକାଟିରୁ ଆସୁଥିଲା କ୍ଷୀଣ ଆଲୋକ ।
+ଜଡ଼ା ଯାହା ଦେଖିଲା, ତା ହୋସ୍ ଉଡ଼ିଗଲା ପରି ଲାଗିଲା ।
+ଲାଗିଲା, ପାଦ ତଳୁ ମାଟି ଅତଡା ଖସୁଛି ।
+ବାଆ ଚିତ୍ ହୋଇ ଶୋଇଥିଲା ।
+ଦେହରେ ଅଣ୍ଟା ପାଖରେ କେବଳ ଥିଲା ମଳିଚିଆ ଲୁଗାଖଣ୍ଡେ ।
+ପବନରେ ସେଇଟା ବି ଉଡ଼ିଆସି ତା ପେଟ ଉପରେ ପଡ଼ିଥିଲା ।
+ଗୁପ୍ତାଙ୍ଗରୁ ଅଧା ଦେଖାଯାଉଥିଲା ।
+ତା’ ଛାତିର ପଞ୍ଜରା ହାଡ଼ ଗୁଡ଼ାକ ଭିତରକୁ ପଶି ଯାଇଥିଲା ।
+ଛାତି ଉପରର ଧଳା ଫୁରୁଫୁରୁ ବାଳ ପବନରେ ଉଡୁଥିଲା ।
+ବୁଢା ଜିଭ କାମୁଡ଼ି ଦେଇଥିଲା ।
+ତା ପାନ ଖିଆ ଅଧା ପାକୁଆ ପାଟିଟା କେମିତି ବିଚିତ୍ର ଦେଖା ଯାଉଥିଲା ।
+ପାଟି ଭିତରୁ ରକ୍ତ ଧାରେ ନିଗିଡ଼ି ଯାଇଥିଲା ଗାଲ ଉପରେ ।
+ମୁଣ୍ଡ ତଳେ ମୁଚୁଳା ହୋଇ ରହିଥିଲା ଗାମୁଛା ।
+ଜଡ଼ା ତଳେ କଚାଡ଼ି ହୋଇ ପଡ଼ିବା ପୂର୍ବରୁ ବଡ଼ ପାଟିରେ କାନ୍ଦିବା ଆରମ୍ଭ କଲା, ‘ ବାଆ, ବାଆ…. ବାଆଲୋ…….. ।’
+ତା ପିଠିରେ ବସିଲା ଶକ୍ତ ଚାପଡ଼ାଟାଏ ।
+ଉଠି ଦେଖିଲା ତା ବାଆ ତା ପାଖରେ ବସି ପାକୁଆ ପାଟି ମେଲେଇ କପଟିଆଙ୍କ ପରି ହସୁଥିଲା ।
+‘ କହିଲା, ଶଶୁର ପୁଅ, ଏତେ ବେଳ ହେଲାଣି, ସକାଳୁ କିଛି ଖାଇନୁ, କୁଆଡ଼େ ଯାଇଥିଲୁ, ମୋ ମଲା ଖବର ଶୁଣି ଧାଇଁ ଆସିଲୁ? ମୁଁ ମଲେ ତ ତୋର ଖୁସି…!’ ଖନା ବୁଢା ତା ପାଟି କଳରୁ ବୋହି ଯାଇଥିବା ପାନ ଛେପକୁ ଗାମୁଛାରେ ପୋଛିବାକୁ ଲାଗିଲା ।
+ମାଡ଼ ଖାଇ ରାଗିକରି ବୁଢାକୁ ଦି ବିଧା କଷିବା ବଦଳରେ ଜଡ଼ାକୁ କାନ୍ଦ ମାଡିଲା ।
+ବୁଢାର ହାଡୁଆ ଦେହଟାକୁ ଜାବୁଡିଧରି ଖୁବ୍ ଯୋରରେ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା ।
+ କହିଲା, ‘ବାଆଲୋ… ତତେ ମରଣ ହଉନି…ଯଦି ସତରେ ତୁ ମରିଯାଇଥାନ୍ତୁ !’
+ଜଡ଼ା କହିଲା, ‘ ଏମିତିକା ନାଟକ କଲୁଯେ, ଅଧା ଗାଧୁଆରୁ ଧାଇଁଛି ମୁଁ ।
+ତୋ ପାଇଁ ଦି’ଟା ତୋଡ଼ୀ ଆଉ ବନ୍ଶୀ ଖଡ଼ାରେ ଆଠ ଦଶଟା କରାଣ୍ଡି ଧରିକି ଆଣିଥିଲି ।
+ସେଗୁଡ଼ାକ ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ଗାଞ୍ଜିଆରେ ଥୋଇ ଦେଇ ଆସିଛି, ବିଲେଇ ନେଇ ଯାଇଥିବ କି କଣ… ।’ 
+ଆଜି ବାଆ ଆଉ ପାଖରେ ନାହିଁ ।
+ଦୂରରେ ଅଛି ।
+ଯୋଜନ ଯୋଜନ ଦୂରରେ ।
+କଳନା କରିହୁଏ ନାହିଁ ସେ ଦୂରତା ।
+ବାପା ମାଆଙ୍କୁ ପିଲା ବେଳୁ ଦେଖିନି ।
+ଆଖି ଖୋଲିବା ଦିନଠାରୁ କେବଳ ବାଆକୁ ଦେଖିଛି ।
+ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡରେ କୁଡ଼ିଆ କରି ଜେଜେ ଓ ନାତି ଦୁହେଁ ରହନ୍ତି ।
+ବାଆ ଜିଦ୍ କରି ତାକୁ ସହରକୁ ପଠେଇ ଦେଇଛି ।
+ଆଜି ଦୁଃଖ ବେଳାରେ ତାର ସେହି ହସ ହସ ମାୟାବୀ ମୁହଁଟା ଆଖି ଆଗରେ ନାଚି ଯାଉଛି ।
+ ତା’ କଥା ଶୁଣା ଯାଉଛି, ‘ ବାଇଆଟା କିରେ…’
+ଜଡ଼ା ମନେ ମନେ କାନ୍ଦିଲା, ‘ ବାଆଲୋ…. ।’ 
+ପୁଣି ଭାବିଲା, ମନେ ମନେ କାହିଁକି କାନ୍ଦିବ ମଁ ? 
+କିଏ ଅଛି ଯେ ଅନ୍ଧାରକୁ ଡରି ଦରବୁଢା ଟୋକାଟା କାନ୍ଦୁଛି ବୋଲି ଦେଖି ହସିବ ? 
+ରାସ୍ତା ତ ଶୂନ୍ଶାନ୍ ।
+ଅନ୍ଧାର ଲମ୍ୱିଛି ଚାରିଆଡ଼େ ।
+ବଡ଼ ପାଟିରେ କାନ୍ଦିଲେ, ଠାକୁର କାଳେ ଶୁଣିବେ ।
+କାହାକୁ ପଠେଇଦେବେ ସାହାଜ୍ୟ ପାଇଁ ।
+ଜଡ଼ା ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱରରେ କାନ୍ଦିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ।
+ଚାରିଆଡ଼କୁ ଦେଖିଲା ।
+କେହି ନାହାଁନ୍ତି ତ’? କାଳେ କିଏ ଥିବେ ।
+ଆଜି ତାର ଏ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ ପାଇଁ ବାଆ ଦାୟୀ ।
+କହିଲା, ‘ ମୁଁ ତ ମଲା ଗଲା ଲୋକ ।
+ଯମ ଡାକରା ଆସିଲାଣି ।
+କେତେ ଦିନ ବଞ୍ଚିବି ଯେ, ପରଘରେ ପାଇଟି କରି ତତେ ଖୁଏଇବି! ତୁ କଣ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ମରିବୁ ? ଉପରକୁ ଗଲେ ତୋ ବାପା ବୋଉକୁ ମୁଁ କି ଜବାବ ଦେବି ? ଯାଃ…. କୁସିଆ ସାଙ୍ଗରେ ସହରକୁ ଯା ।
+ମେହେନତ କରି ଶିଖ୍ ।
+ଦି ପଇସା ରୋଜଗାର କରି ଶିଖ୍ ।
+ବାହା ହେଇକି ଘରକୁ ଗୋଟାଏ ଜାଡ଼ି ଆଣିବୁ କି ନାଇଁ ? ’ ବୁଢାର ଯୁକ୍ତି ତାକୁ ଠିକ୍ ଲାଗିବାରୁ, ସେଦିନ ହୁର୍ଷିଆନାର ହାତ ଧରି ସହରକୁ ଆସିଥିଲା ।
+ବାଆ କହେ ‘ ସହର ହେଉଛି ଦିଲ୍ଲୀକା ଲଡ୍ଡୁ ।
+ଯୋ ଖାୟା ୱ ପସ୍ତାୟା ।
+ଯୋ ନହିଁ ଖାୟା ୱ ଭି ପସ୍ତାୟା ।’ 
+ବୁଢାର ବି ସହରୀ ଲଡ଼ୁ ଖାଇବାକୁ ମନ ହେଲା ।
+ଆସିଥିଲା ଦିନାକାତେ ।
+ଦି ଦିନ ରହିଲା ।
+ମନ ଘର ଧରିଗଲା ।
+କୁସିଆନାକୁ କହିଲା, ‘ ପୁଅରେ ମତେ ଟିକେ ବସ୍ରେ ବସେଇ ଦିଅନ୍ତୁ ନାହିଁ ?’ ତା’ ପରେ ବସ୍ ରେ ଗାଆଁକୁ ପଳେଇଲା ।
+ଜଡ଼ା ତାକୁ ଧରି କାନ୍ଦିଲା ବେଳକୁ, ବୁଢା କହିଲା, ‘ ବାଇଆଟା କିରେ …. ।
+ନାକ କାନ୍ଦୁରା….କାନ୍ଦୁଛୁ କାହିଁକି ? ଏ ସନ ମାଘ ପୁର୍ଣ୍ଣମୀକୁ ତତେ ଚଉଦ ପୁରି ପନ୍ଦର ଚାଲିବ ।
+ତା’ ଆର ବର୍ଷକୁ ଷୋହଳ ।
+ମୁଁ ତ ଷୋହଳ ବର୍ଷରେ ବାହା ହେଇଥିଲି ।
+ତତେ ବି ଷୋହଳ ବର୍ଷରେ ବାହା କରେଇ ଦେବି ।
+ମୁଁ ଗାଆଁକୁ ଯାଉଛି ।
+ତୋ ପାଇଁ ଜାଡ଼ି ଖୋଜିବି… ।’ 
+ବୁଢାର କଥା ଗୁଡାକ ଭାରି ମାୟାବୀ ।
+ତା କଥା ରେ ଜଡ଼ା ଥୟ ପଡ଼ିଲା ।
+ବାଆର କଥା ମନେ ପଡ଼ିବାରୁ ଜଡ଼ା ନିଜକୁ ନିଜେ ବୁଝେଇଲା, ‘ ଏ ସନ ପନ୍ଦର ପୁରି ଷୋହଳ ଚାଲିବ ତତେ ।
+ନରଣପୁରର ଷଣ୍ଢ ମାର୍କା ଟୋକା ।
+ଡରିକି କାନ୍ଦୁଛୁ? ଛି.. ଛି, ଲାଜ ନାହିଁ ତୋ ମୁହଁକୁ…! ତୋ ବାଆ ଗାଆଁରେ କନିଆଁ ଖୋଜୁଛି ।
+କାଲି ହାତକୁ ଦି ହାତ ହେଲେ, ପଅର ଦିନକୁ ହେଂସେ ଛୁଆ… ।
+ତୁ ପୁଣି ଡରିକି କାନ୍ଦୁଛୁ!’ ନିଜକୁ ନିଜେ ସାହସ ଦେଲା ଜଡ଼ା ।
+ଯେତେ ବୁଝେଇଲେ ବି ଅନ୍ଧାରକୁ ଦେଖିଲେ ଡର ମାଡିବା କଥା ମାଡ଼ୁଛି ।
+ଗାଆଁରେ ଥିବା ବେଳେ ବାଆକୁ କୁଣ୍ଢେଇ, ତା ପେଟ ଉପରେ ଗୋଡ଼ ରଖି ଶୁଏ ।
+ନିଦ ଆସିଗଲେ ହେଲା ।
+ମଝିରେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖି ବାଉଳି ହେଲେ, ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ପୁଣି ବାଆକୁ ଜାକି ଧରି ଶୁଏ ।
+ଅନ୍ଧାରକୁ ଭାରି ଡର ।
+ଦିନ ବେଳା ସାପ ଗାତରେ ହାତ ପୁରେଇ ସାପକୁ ଟାଣି ଆଣି ପାରିବ ।
+ମାଢୁଆ କଙ୍କଡ଼ାକୁ ଅନାୟସରେ ମାଡ଼ି ବସିବ ।
+ହେଲେ, ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ ବାଆର ପାଖେ ପାଖେ ରହେ, ଅନ୍ଧାରକୁ ଡର ମାଡ଼େ ବୋଲି ।
+ସିଏ ଯେଉଁ ଲାଇଟ୍ ଖମ୍ୱ ତଳେ ପଙ୍କ୍‌ଚର୍‌ ସାଇକେଲ ଓ ହାତରେ କିରୋସିନ ଡବାଟାଏ ଧରି ଠିଆ ହୋଇଥିଲା, ସେଇଟା ଥିଲା ପୀର ବାବା ଛକ ।
+ସହରର ଶେଷ ଲାଇଟ୍ ଖମ୍ୱ ।
+ତା’ ସେପାଖକୁ ବୁଦୁ ବୁଦୁକିଆ ଜଙ୍ଗଲ ଆରମ୍ଭ ।
+ଅଧା କିଲୋମିଟର ରାସ୍ତା ପରେ ପଡ଼େ କବର ଖାନା ।
+କବର ଖାନା ପରେ ଗୋଟାଏ ବେଲ ଗଛ ।
+ସମସ୍ତେ କହନ୍ତି ସେଇଠି ରହେ ବ୍ରହ୍ମ ରାକ୍ଷସ ।
+ତା ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲେ, ଗଛକୁ ଜୋର କରି ହଲାଏ ।
+କେତେ ଲୋକ ସେଠି ସେ ରାକ୍ଷସକୁ ଭେଟଣା ହୋଇଛନ୍ତି ।
+ବେଲ ଗଛ ସେ ପାଖକୁ ଶ୍ମଶାନ.. ।
+ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ସେ ରାସ୍ତାରେ ଆଜି ସେ ଏକୁଟିଆ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଯାଉଛି ।
+ସେ ରାସ୍ତାରେ ଅନେକବାର ସେ ଆଗରୁ ଯାଇଛି ।
+ରାତି ଆଠଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ଯିବା ଆସିବା ଲାଗି ରହିଥାଏ ।
+ଡେରି ରାତିରେ ଯେତେଥର ଯାଇଛି , କୁସିଆନାର ସାଇକେକେଲରେ ଯାଇଛି ।
+କୁସିଆନା ସାଇକେକେଲରେ ଅଛି ଡାଇନାମୋ ।
+ଯୋର୍ରେ ଚାଲିଲେ ଡୁମ୍ ଜଳେ ।
+ରାସ୍ତା ଉପରେ ବିଛାଡ଼ି ହୋଇପଡ଼େ ଲାଇଟ୍ ।
+ ରାସ୍ତା କଡ଼ରେ ସିଏ ଘୁଷୁରୀ ହେଉ କି , ବାଛୁରୀ, ଷଣ୍ଢ ହେଉ କି ମଣିଷ, ଯେଉଁ ବେଶରେ ସାଇକେଲ ସାଙ୍ଗରେ ରେସ୍ ଲଗେଇଲେ ବି ଠାକୁରଙ୍କ ନାଆଁ ନେଇ ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ ପେଡାଲ୍କୁ ଯୋର୍ ଯୋର୍ କରି ମାରିଲେ କୋଉ ଶଳା ଭୂତ ପାଖ ପଶିବ ମଁ ?
+ହେଲେ, ଆଜିର କଥା ତ ଅଲଗା ।
+କୁସିଆନାର ସାଇକେଲ୍ ତ ଅଛି ।
+ହେଲେ, ସେ ଆଉ ଦୌଡ଼ି ପାରିବନି ।
+ତା’ ପଛ ଚକରେ କଣ୍ଟାଟାଏ ଫୁଟିଯାଇଛି ।
+ନିଜ ବିକଳିଆ ପଣରୁ ଏମିତି ହେଲା ସିନା ।
+ଟ୍ରେନରେ କୁସିଆନାକୁ ବସେଇବା ବେଳକୁ ରାତି ଅନେକ ହୋଇଯାଇଥିଲା ।
+ମନରେ ଡର ବାନ୍ଧିବା ଆରମ୍ଭ କରୁଥିଲା ।
+ଭାବୁଥିଲା ନିଛାଟିଆ ରାସ୍ତାଟା କେମିତି ସୁରୁଖୁରରେ ପାର୍ ହେବ ।
+ଆଗରେ ଯାଉଥିଲା ଅଟୋଟାଏ ।
+ସେ ଅଟୋକୁ ଖଟାଲ୍ ରାସ୍ତାରେ ଆଗରୁ କେତେଥର ଦେଖିଥିଲା ବୋଲି ଜଡ଼ା ଭାବିଲା, ଯୋର୍ରେ ଯୋର୍ରେ ଅଟୋ ପଛରେ ଗଲେ ଅନ୍ଧାର ରାସ୍ତାର ତିନି କିଲୋମିଟର ପାର୍ ହୋଇଯିବ ।
+ସେଥିପାଇଁ ଯୋର୍ରେ ଯୋର୍ରେ ପେଡାଲ୍ ମାରୁଥିଲା ।
+ଅଟୋ ପଛେ ପଛେ ଧପାଳିଥିଲା ।
+ଭଲ ରାସ୍ତା ଛାଡ଼ି ଅଟୋଟା ଗଳି ରାସ୍ତାରେ ପଶିବା ଆରମ୍ଭ କଲା ।
+ଜଡ଼ା ବି ତା ପଛେ ପଛେ ସେହି ରାସ୍ତାରେ ଚାଲିଲା ।
+ତା ରାସ୍ତାରେ ଯେ କଣ୍ଟାଟାଏ ପଡିଥିବ ଆଉ ସେଇ ଗୋଟାକ କୁସିଆନାର ସାଇକେଲ ଚକରେ ଫୁଟିଯିବ, ସେ କଥା, ସେ ବା ଜାଣିଥାନ୍ତା କେମିତି ।
+ଖଦଡ଼ା ରାସ୍ତାରେ ଅଟୋ ପଡ଼ି ଉଠି ଦୌଡ଼ି ପଳେଇଗଲା ।
+ଜଡ଼ା ରହିଗଲା ଅଧା ବାଟରେ ।
+ରାତି ଦଶଟାରୁ ଅଧିକ ହେଲାଣି ।
+ସହର ବଜାର ବନ୍ଦ ହୋଇ ଗଲାଣି ।
+ସହର ଭିତରେ ରାସ୍ତାରେ ଲାଇଟ୍ ଜଳୁଛି ।
+ସେଥିପାଇଁ ସେ ଖଣ୍ଡକ ରାସ୍ତା ପାଇଁ ଚିନ୍ତା ନ ଥିଲା ।
+ହୁର୍ଷିଆନା କହିଲା, ‘ ଚାଲ୍ ମତେ ନେଇ ଟ୍ରେନରେ ବସେଇ ଦେଇ ଆସିବୁ ।
+ମୁଁ ଏଇକ୍ଷଣି ଗାଆଁକୁ ଯିବି ।’ 
+ଦି ଭାଇଙ୍କ ଝଗଡା ମଝିରେ ବିଚରା ଜଡ଼ା ଫସି ଯାଇଛି ।
+ୟ୍ୟା କଥା ନ ମାନିଲେ ମଲା ।
+ତା କଥା ନ ମାନିଲେ ବି ମଲା ।
+କରିବ କଣ? ଦି ଭାଇଙ୍କ ଭିତରେ ଏ ତ ନୂଆ ଝଗଡ଼ା ନୁହେଁ ।
+ମଝିରେ ମଝିରେ ଝଗଡ଼ା କରନ୍ତି ।
+ହାତାହାତି ହୁଅନ୍ତି ।
+ପାଖ ପଡ଼ିଶା ଆସି ଝଗଡ଼ା ମଝିରେ ପଶି ଶାନ୍ତ କରାନ୍ତି ।
+ପଡ଼ିଶାଙ୍କୁ ଦେଖା ଦେଖି ଜଡ଼ାବି ଦିନେ ଭଦ୍ର ଲୋକ ସାଜି ଝଗଡ଼ା ମଝିରେ ପଶିଗଲା ।
+ହୁର୍ଷିଆନାର ହାତ ଧରି ଶାନ୍ତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲାବେଳକୁ ସିଏ ଏମିତି ହାତ ଛାଟି ଦେଲାଯେ , ତା କହୁଣୀ ମାଡ଼ରେ ଜଡ଼ାର ନାକ ଫାଟି ଧାର ଧାର ରକ୍ତ ବୋହିଲା ।
+କୁସିଆନା ପାଟି କରି କହିଲା, ‘ ହଇବେ, ତୋର ତ ଭାରି ପୀତ ହେଇଗଲାଣି ।
+ତା ପଟିଆ ହେଇଗଲୁଣି କେବେଠାରୁ? ‘ବାସ୍, ଜଡ଼ାର ଭଦ୍ରଲୋକୀ ଶେଷ ।
+କାନ ମୋଡ଼ି ଗାଲରେ ଚଟକଣି ମାରି ଶପଥ କଲା, ଦୁଇ ଭାଇଙ୍କ କଳିରେ ସିଏ ମୁଣ୍ଡ ପୁରେଇବନି ।
+କଳିରେ ମୁଣ୍ଡ ନ ପୁରେଇଲେ କଣ ହେଲା ? ଗୋଟାଏ ଘରେ ତ ରହୁଛି ।
+ସେମାନେ କଥା କଟା କଟି ହେଲେ, ସେ ସବୁ ତା ଦେହରେ ତ’ ବାଜିବ ।
+ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କଠାରୁ କଳିରେ ହାରିବା ପରେ ରାଗ ଶୁଝାନ୍ତି ଜଡ଼ା ଉପରେ ।
+ଆଜିର କଳିରେ କୁସିଆ ନନା ଠିକ୍ କହିଲା ।
+ହୁର୍ଷିଆନା ଜୁଆ ଖେଳି ତାର ପଇସା ଉଡ଼େଇ ଦଉଛି ।
+ହୁର୍ଷିଆନା ବି ଠିକ୍ କଥା କହୁଛି, ‘ କାଇଁକି ମୁଁ କଣ ରୋଜଗାର କରୁନି? ମନ ଖୁସି କରିବାକୁ ସାଙ୍ଗ ସାଥିରେ ଦିନେ ଅଧେ ଜୁଆ ଖେଳିଲେ କଣ ମାରା ହେଇଗଲା? ଯେଉଁଦିନ ଜୁଆରେ ଟଙ୍କା ଜିତିକି ଆଣୁଛି, ସେ ଦିନ ତ ଭାଉଜକୁ ଟଙ୍କା ଦଉଛି ।
+ସେତେବେଳକୁ ମନା କରୁନୁ ଯେ, ଜୁଆ ଟଙ୍କା ମୁଁ ନେବିନି ?’ ଦି’ଜଣ ମିଶିକି ତ ରୋଜଗାର କରୁଛେ ।
+ ‘ତୁ କାହିଁକି ଭାଉଜ ନାଆଁରେ ଜମି କିଣି ଦେଲୁ ଗାଆଁରେ?’
+କୁସିଆନା କହିଲା, ‘ ମୁଁ ଅଧିକ ମେହନତ କରୁଛି ।
+ଦିନସାରା ବସି ଚୁଲି ଜାଳୁଛି ।
+ଚା କରୁଛି ।
+ପକୁଡ଼ି, ବରା ପିଆଜି ଛାଣୁଛି ।
+ତୋ ଭାଉଜ ବି ଘରର ସବୁ କାମ କରିବା ସହିତ ଦୋକାନ କଥା ବି ବୁଝୁଛି ।
+ ତା ନାଆଁରେ ଜମି ଦି ଗୁଣ୍ଠ କିଣିଦେଲି ଯେ ବେଦ କଣ ଅଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଗଲା?’
+ହୁର୍ଷିଆନା ନ କହିବା କଥାଟା କହି ଦେବାରୁ ମାମଲା ବିଗିଡ଼ି ଗଲା ।
+ସିଏ କହିଲା, ‘ ହୁଃ, ଭାଉଜ କଣ କରୁଛି ମଁ ।
+ଯାହା କରୁଛି, ଏଇ ଜଡ଼ା କରୁଛି ।
+ଗାଆଁରୁ ଆସିବା ବେଳକୁ ଭାଲୁ ଭଳିଆ ଦିଶୁଥିଲା ।
+ଭାଉଜ ତାକୁ ଖଟେଇ ଖଟେଇ ବିଲୁଆ ଭଳିଆ କରି ସାରିଲାଣି ।
+’ ଏଥର ଭାଉଜକୁ ଆଉ ସମ୍ଭାଳେ କିଏ ।
+ଭାଉଜ ବର୍ଷି ଗଲା ।
+ହୁର୍ଷିଆନା ଛାଡିବା ଜନ୍ତୁ ନୁହେଁ ।
+ସେ ବି ଶୁଣେଇଲା ।
+ଝଗଡ଼ାଟା ଏତେ ବଢି ଗଲା ଯେ, ପାଖପଡ଼ିଶା ଆସିଲେ ସିନା, ତାଙ୍କ ଝଗଡ଼ାରେ ପାଟି ଫିଟେଇବାକୁ ସାହସ କଲେନି ।
+ଜଡ଼ା ତ ସହଜେ ଆଗରୁ ପାନେ ପାଇଛି ।
+ତାର କି ଯାଏ ।
+ଦିଅରର ଭାଉଜ ଉପରକୁ ଚିଲାଚିଲି କୁସିଆନାର ଦେହରେ ଗଲାନି ।
+ତେଲ ଛଣା ଚଟୁରେ ତା କାନ୍ଧରେ ପାହେରେ କଷି ଦେଲା ।
+ତା ପରେ ଯାହା ହେଲା ନକହିବା ଭଲ ।
+ଶେଷକୁ ହୁର୍ଷିଆନା କହିଲା, ‘ଏଇ ଏବେ ଘର ଛାଡି ଚାଲିଯିବି ।
+ଏ ଜଡ଼ା… ବାହାର କର ସାଇକେଲ୍ ।
+ମୋତେ ନେଇ ଟ୍ରେନ୍ ରେ ବସେଇକି ଆସିବୁ ଚାଲ୍ ।’
+କୁସିଆନା କହିଲା, ‘ ଜଡ଼ା… ବୁଝି ଖବରଦାର ।
+ସାଇକେଲ୍ ରେ ହାତ ଲଗେଇଲେ, ତୋ ହାତ ଭାଙ୍ଗି ଦେବି ।’
+ହୁର୍ଷିଆନାକୁ ଏବେ ଏବେ ଜଡ଼ା ଟ୍ରେନ୍ ରେ ବସେଇକି ଆସିଲା ।
+ଟ୍ରେନ୍ ଆସିବା ସମୟ ହେଇ ନଥିଲା ।
+ହୁର୍ଷିଆନା ତାକୁ ଯଦି କହିଥାନ୍ତା ଘରକୁ ପଳେଇ ଯିବାକୁ ସିଏ ଆରାମରେ ଘରକୁ ଫେରି ପାରିଥାନ୍ତା ।
+ସେତେବେଳେ ରାସ୍ତା ଗହଳି ବେଳ ଥିଲା ।
+ହେଲେ ସିଏ ତାକୁ ଅଟକେଇକି କହିଲା, ‘ ଟ୍ରେନ୍ ଆସିଯାଉ ଯିବୁ ।’ 
+ବିସ୍କୁଟ୍ ପକେଟ୍ଟାଏ କିଣି ତାକୁ ଦିଟା ବିସ୍କୁଟ୍ ଦେଲା ।
+ବାକି ସବୁତକ ସେ ନିଜେ ଖାଇଲା ।
+କହିଲା, ‘ ଯାଉଛି ଗାଆଁକୁ ।
+ବାପାଙ୍କୁ କହିବି ମୋତେ ଭିନ୍ନ କରିଦେବେ ।
+ମୁଁ ମୋ ପଇସାରେ ଏଇଠି ଘର କରିବି ।
+ଦୋକାନ କରିବି ।
+ତତେ ନେଇ ପାଖରେ ରଖିବି ।
+କୁସିଆନା ଆଉ ଭାଉଜ ପାଖରେ ରହିଲେ ତୁ ଖଟି ଖଟି ମରିଯିବୁ ।
+ମୋ ପାଖରେ ଅୟସ କରିବୁ ।
+ତତେ ପାର୍ଟନର କରି ରଖିବି ।
+କୋଉ ଶଳା କଣ କହିବ ମୁଁ ଦେଖିବି ।
+ ତୁ ରହିବୁ ନାଇଁ ମୋ ପାଖରେ?’
+ତା’ ପାଖରେ ରହିବନି ବୋଲି କହି କଣ ଦି କହୁଣୀ ଖାଇଥାନ୍ତା ? ତା କଥାରେ ହଁ ଭରିଲା ।
+ପିଲାଙ୍କ ଭଳି କଇଁ କଇଁ ହୋଇ କାନ୍ଦି ତା କାହାଣୀ ଶୁଣେଇଲା ।
+‘ଭାଉଜର ସାନ ଭଉଣୀ ସାଙ୍ଗରେ ହସିକି କ’ଣ ଦି ପଦ କଥା ହେଇଗଲା ଯେ, ଭାଉଜ ରାଗିକି ଏତିକି କାଣ୍ଡ କରେଇଛି ।
+ଭାଉଜ ତ ରାଜୀବ ସିଂ କୁ ମୁଣ୍ଡରେ ଥୋଇଥିଲା ।
+ଆଜି ସକାଳେ କଣ ହେଲା ତୁ ତ ନିଜେ ଦେଖିଲୁ! ’ ତ’ ଦୁଃଖ ଦେଖି ଜଡ଼ାକୁ ବି କାନ୍ଦ ମାଡ଼ିଲା ।
+ତାକୁ ସିଏ କେମିତି ବା କହିଥାନ୍ତା ଯେ, ବେଶୀ ରାତି ହେଲେ ପୀର ବାବା ଛକ ପାଖରୁ ଖଟାଲ୍ ରାସ୍ତାରେ ଯିବାକୁ ଡର ମାଡ଼ିବ ।
+ପ୍ରଥମେ ପଡ଼ିବ କବର ଖାନା, ତା ପରେ ଶ୍ମଶାନ..ରାସ୍ତା ତିନି କିଲୋମିଟର ।
+ବୁଦି ବୁଦିକିଆ ଜଙ୍ଗଲରେ ଦୁଇ ପାଖ ଭରା ।
+ବେଲ ଗଛ ପାଖରେ ରହୁଛି, ଭୂତ ମାନଙ୍କର ସର୍ଦ୍ଦାର, ବ୍ରହ୍ମ ରାକ୍ଷସ ।
+ଜଡ଼ାର ଦେହ ଶୀତେଇ ଉଠିଲା ।
+ଘରକୁ ଗଲେ ଅନ୍ୟ ବିପଦ ବି ଅଛି ।
+କୁସିଆନାର ମନା କରିବା ପରେ ବି, ହୁର୍ଷିଆନା କଥା କାଟି ନ ପାରି ସାଇକେଲ୍ ଧରି ଆସିଥଲା ।
+ସେଥିପାଇଁ ଘରକୁ ଗଲେ ଗାଳି ବା ମାଡ଼ ବା ଦୁଇଟାଯାକ ମିଳିବା ନିଶ୍ଚିତ ।
+ସେଇଟାକୁ ତ ସହିଯିବ ।
+ମାଡ଼ ଖାଇଲେ ବି ବାସନ ସବୁତକ ମାଜି ଦବ ।
+ଗାଈ ଗୁହାଳରେ କୁଟା ଜଳେଇ ଧୂଆଁ ଦେଇ ଦବ ।
+ଭାଉଜର ଘର ଝାଡ଼ୁ କରିଦେବ ।
+ତାଙ୍କ ବାପଘରର ଡ୍ରେସିଂ ଟେବୁଲ ପୋଛି ଦେଲେ, ଆଉ ଖଟଟାକୁ ତାରିଫ କଲେ ସିଏ ଖୁସି ହେଇଯିବେ ।
+ସୋରିଷ ତେଲରେ ରସୁଣ ଗରମ କରି କୁସିଆନା ହାତ ଗୋଡ଼ ଟିକେ ମୋଡି ଦବ ।
+ମୁଣ୍ଡରେ ଭିକ୍ସ ଲଗେଇ ଚୁଟି ସାଉଁଳେଇ ଦବ ।
+କୁନି ଝିଅର ମୂତ କପଡା ଧୋଇ ଦେବ ।
+ତାକୁ କାଖେଇକି ଶୁଏଇ ଦବ ।
+ଭାଉଜକୁ ଖୁସି କରିବାକୁ କିରୋସିନି ପାଞ୍ଚ ଲିଟର ବି ଷ୍ଟେସନ ପାଖ ଦୋକାନରୁ ଆଣିକି ଆସଛି ।
+ମନେ ପଡ଼ିଲା, ଦି’ ଦିନ ତଳେ କୁସିଆନା ତାକୁ ପଠେଇଥିଲା କିରୋସିନି ନବାକୁ ।
+ଟଙ୍କା ଆଉ ଜାର୍ ଧରି ଦୋକାନରେ ପହଞ୍ଚିବାରୁ ଦୋକାନୀର ସ୍ତ୍ରୀ କିରୋସିନ ନାହିଁ ବୋଲି କହିଥିଲା ।
+ତାକୁ ଆଗୁଆ ଟଙ୍କା ଆଉ ଜାର୍‌ ଦେଇକି ଆସି ଘରୁ ଭାଉଜଠାରୁ ଗାଳି ଶୁଣିଥିଲା ।
+ଆଜି ଯୋଗକୁ ଦୋକାନ ଖୋଲା ଥିଲା ।
+କିରୋସିନି ବି ଥିଲା ।
+ଦୋକାନୀକୁ କହିବାରୁ ସିଏ କିରୋସିନି ଦେଇଦେଲା ।
+ଜାର୍ରେ କୁସ ବୋଲି ନାଆଁ ଲେଖା ହୋଇଥିଲା ।
+ଭଲକରି ଦେଖିକି ଜାରକୁ ଆଣିଛି ।
+ଅନ୍ତତଃ ଏଇ ଗୋଟାଏ କାରଣ ହେତୁ ସିଏ ମାଡ଼ ଗାଳିରୁ ବଞ୍ଚିଯାଇପାରେ ।
+ନହେଲେ ଭାଉଜ ଯଦି ଥାଉ ବୋଲି କହିଦେବେ, କୁସିଆନାର ରାଗ ନିଆଁରେ ପାଣି ପଡିବା ପରି ଥଣ୍ଡା ହେଇଯିବ ।
+ହେଲେ, ଅଧା ବାଟରେ ବସିଥିବା ଏ ବ୍ରହ୍ମ ରାକ୍ଷାସକୁ କେମିତି ପାର କରିବ? ସାଇକେଲ ଏତିକି ବେଳକୁ ପଙ୍କଚର ହେବାକୁ ଥିଲା ।
+ଅଲକ୍ଷଣା କଣ୍ଟା ଶନିଗ୍ରହ ପରି ତା ସାଇକେଲ ଚକରେ ପଶିଗଲା ।
+ସାଇକେଲଚଲେଇକି ଗଲେ ଟ୍ୟୁବ୍ ପୁରା ଖରାପ ହେଇଯିବ ।
+ଟ୍ୟୁବ୍ ଗୋଟାକ ସତୁରି ଟଙ୍କା ହେଲାଣି ।
+କୁସିଆନା ଆଉ ଭାଉଜ, ଦୁହେଁ ମିଶି ତା’ର କି ହାଲ୍ କରିବେ ! ମାରନ୍ତୁ ପଛକେ, ରାସ୍ତା ପାର୍ ହେଲେ ଜୀବନ’ତ ବଞ୍ଚିଯିବ ।
+ହେଲେ ସାଇକେଲ୍ ଉପରେ ଭରଷା ନାହିଁ ।
+ ଯଦି ରିମ୍ ଟାଲ୍ ହେଇଯାଏ… ଯଦି ଠିକ୍ ଭୂତର ସାମ୍ନାରେ ତାକୁ ତଳକୁ ଫିଙ୍ଗିଦିଏ ?
+ଏ ସବୁ ପାଇଁ ବାଆ ଦାୟୀ ।
+କେତେ ଆନନ୍ଦରେ ଗାଆଁରେ ଥିଲା ।
+ସମୁଦ୍ର କୂଳକୁ ଗାଈ ନେଇ ଯାଉଥିଲା ଚରେଇବାକୁ ।
+ଯୋରରୁ ମାଛ କଙ୍କଡା ଧରୁଥିଲା ।
+ଗଛ ଚଢୁଥିଲା ।
+ମାଙ୍କଡ ପରି ପାଣିକୁ ଡିଆଁ ମାରୁଥିଲା ।
+ତା କଳା ଦେହଟା ଗୋରା ଦେଖାଯବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାଣିରେ ପହଁରୁଥିଲା ।
+ବାଗୁଡ଼ି ଖେଳୁଥିଲା ।
+ଗାଆଁରେ ରଜ, ଦୋଳ, ଦୀପାବଳୀ ପାଳୁଥିଲା ।
+ଆଜି ସହରକୁ ଆସିବା ପରେ ସେ ସବୁର କିଛି ମାନେ ନାହିଁ ।
+ଏଠି ଜାକଜମକରେ ସିନା ପର୍ବ ପାଳନ ହୁଏ, ହେଲେ ଗାଆଁର ପବିତ୍ରତା କାହିଁ ? ଏପାଖରେ ଠାକୁର ପୂଜା କରୁଥିବେ, ସେ ପାଖରେ ମଦ ପିଇ ନାଚ କରୁଥିବେ ।
+… ବାଆ କହିଲା, ‘ ସହରକୁ ଯା ।
+ସେଠି ଜୀବନ ଅଛି ।
+ଗାଆଁରେ ଲୋକଗୁଡ଼ାକ ଖାଲି ପୋକ ମାଛି ପରି ବଞ୍ଚୁଛନ୍ତି ସିନା ।
+ସହରରେ ଯେତେ ମେହେନତ କରିବ ସେତେ ରୋଜଗାର କରିବ ।
+ଟଙ୍କା ପଇସା ହାତରେ ହେଲେ ସିନା ବାହାଘରରେ ବାଣ ଫୁଟିବ… ବେଣ୍ଡ ପାର୍ଟି ଆସି ବାଜା ବାଜିବ.. ଗାଆଁ ଭୋଜି ହବ ।
+ ଗାଆଁରେ ରହିଲେ ତତେ କିଏ ସେ ଝିଅ ଦବ ?’ ସହରକୁ ଯିବନି ବୋଲି ଜଡ଼ା କାନ୍ଦିବାରୁ ବୁଢା କହିଲା, ‘ ବାଇଆଟା କିରେ….? ’
+ତା କଥା ମାନି ସହରକୁ ଆସିବା ପରେ କିଛି ଦିନ ତ ଭଲ ଲାଗିଲା ।
+ଏବେ ଆଉ ଭଲ ଲାଗୁନି ।
+ଏମାନଙ୍କ ଝଗଡ଼ା ଝାଟି କଣ କେବେ ଶେଷ ହେବ ! ନିତିଦିନିଆ ଝଗଡ଼ାରେ ଶ୍ୱାସରୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ ତା’ର ।
+କେତେବେଳେ ଦେହ ଭଲ ନ ଲାଗିଲେ କି ମନ ଭଲ ନ ଥିଲେ ଶୁଣିବାକୁ କେହି ନାହିଁ ।
+କେହି ଭାବନ୍ତିନି ଯେ ଜଡ଼ାର ବି କିଛି ଦୁଃଖ ଥାଇପାରେ ବୋଲି ।
+ସମସ୍ତଙ୍କ ରାଗ ଅଭିମାନ, ଦୁଃଖର ବୋଝ ତା ଉପରେ ଲଦି ହୋଇପଡ଼େ ।
+ଗଲା ବର୍ଷ ଦଶହରାରେ ଗାଆଁକୁ ଯାଇଥିଲା ।
+ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲାବେଳକୁ ବୁଢା ବସି ଚୁଲି ଫୁଙ୍କୁଥିଲା ।
+ଜଡ଼ା ମୁଣ୍ଡିଆଟାଏ ମାରିବାରୁ, ବୁଢା ପଚାରିଲା, ‘ ହଇଓ ବାବୁ, ତମେ କିଏ ? ତମେ କାଇଁକି ମତେ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରୁଛ?’ ବୁଢା ନାଟକ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଇଥିଲା ।
+ଜଡ଼ା କହିଲା, ‘ ଓହୋ.. ଆଜ୍ଞା ଭୁଲ ହେଇଗଲା ।
+ଏଇଟା ମୋ ଘର ନୁହଁ ।
+ମୁଁ ବେକାରରେ କାହିଁକି ରସଗୋଲାଗୁଡ଼ାକ ଧରି ଆସିଲି? ମୁଁ ଯାଉଛି… ।’ 
+ବୁଢା ପଛରୁ ଡାକିଲା, ‘ ତମ ଚେହେରା କୋଉଠି ଶୁଣିବା ପରି ଲାଗୁଛି ।’ 
+ଜଡ଼ା ଚଟପଟ୍ କହିଲା, ‘ ହଁ ତମ ସ୍ୱର କୋଉଠି ଦେଖିବା ପରି ମତେ ବି ଲାଗୁଛି…. ।’ 
+ବୁଢା ତାକୁ ଧରି କାନ୍ଦିଲା ।
+‘ ମୋ ନିଧିଆ…’ କିନ୍ତୁ ଦିନ ଦି’ଟା ଯାଇଛି କି ନାହିଁ, କହିଲା ‘ ସହରକୁ ଯା ।
+ମୋ ଯିବା ବେଳ ହେଲାଣି ।
+ଆଉ ମାୟା ଲଗାନା… ।’ 
+ସେ ଦିନରୁ ଜଡ଼ା ଆସିଲାଣି ।
+ଆର ମାସରେ ଦଶହରା ।
+ଗାଆଁକୁ ଯାଇନି କି ବୁଢା କୁ ଦେଖିନି ।
+ତା ମୁଣ୍ଡକୁ ଆଉଁସି ଦେଇ କହିଲା, ‘କୁସିଆଟା ରଜା ଘରର ପୁଅ ।
+ବାପ ଜେଜେର ନାଆଁ ସିନା ରଖିପାରିଲେନି, ରଜା ଘରର ପୁଅ ରଜା ।
+ଲୋକ କହୁଥିଲେ, ତୁ ଜଡ଼ାକୁ କୁସିଆ ପାଖକୁ ପଠାନା ।
+ସେମାନେ ଆଉ ମଣିଷ ହେଇ ନାହାଁନ୍ତି ।
+… ସେମାନେ ମଣିଷ ନହେଲେ କଣ ହେଲା ? ଖରାପ ବେଳାରେ ଦମ୍ଭ ଧରି ଆଜି ଲକ୍ଷପତି ।
+ତାଙ୍କଠାରୁ ଶିଖିବାର ଅଛି ବୋଲି ମୁଁ କାହା କଥା ନଶୁଣି ତତେ ପଠେଇଛି ।
+ମଣିଷ ହେବାକୁ ହେଲେ କଷ୍ଟ କରି ଶିଖିବା ଦରକାର ।
+ ଡର ଭୟ ସବୁ ଛାଡ଼ିବା ଦରକାର’
+ଦୁଇ ଭାଇଙ୍କର ବହୁତ ଟଙ୍କା ଥିଲା ବୋଲି ଜଡ଼ା ଜାଣିଥିଲା ।
+ହେଲେ ସହରକୁ ଆସିବା ପରେ ଏକକୁ ଆର ଏକ ବଳି ଘର ଦେଖି ଜାଣିଲା ।
+ଯେ ଏମାନଙ୍କ ଟଙ୍କା କିଛି ନୁହେଁ ।
+ଦୁଇ ଭାଇ ଖୁବ୍ ଖଟନ୍ତି ।
+ଭାଉଜ ବି ଖୁବ୍ ଖଟେ ।
+ସବୁ ରୋଜଗାର ଖର୍ଚ୍ଚର ଟିକିନିକି ହିସାବ ହୁଏ ।
+ହିସାବ ନ ମିଳିଲେ କୁସିଆନା ଓ ଭାଉଜ ହୁର୍ଷିଆନାକୁ ଜୁଆ ଖେଳରେ ଟଙ୍କା ଉଡ଼ଉଛି ବୋଲି ଦୋଷ ଦିଅନ୍ତି ।
+ଜଡ଼ାର ବାକ୍ସ, ପ୍ୟାଣ୍ଟ ସାର୍ଟ ପକେଟ୍ ଚେକ୍ କରନ୍ତି ।
+ହୁର୍ଷିଆନା ଜୁଆ ଖେଳେ ।
+କୁସିଆନା ବି ଜୁଆ ଖେଳେ ।
+ସେ ଅଲଗା ପ୍ରକାରର ଜୁଆ ।
+ଟଙ୍କା ଲଗାଣ ଜୁଆ ।
+ସୁଧରେ ଟଙ୍କା ଲେଣ ଦେଣ କାରବାର କରେ ।
+ଭଲ ଦି ପଇସା ଲାଭ ବି କରେ ।
+ଟଙ୍କା ଲେଣ ଦେଣକୁ ନେଇ ଦି ଭାଇ କଳି ଝଗଡା ହୁଅନ୍ତି ।
+ହୁର୍ଷିଆନା ଜୁଆରେ ହାରିଲେ, କୁସିଆନା ତାକୁ ଗାଳି କରେ, ମାରେ ।
+ହୁର୍ଷିଆନା କହେ, ମତେ ଟଙ୍କା ଲେଣ ଦେଣର ହିସାବ ଦେ ।
+ଦି ଭାଇ ଓ ଭାଉଜ ଜଡ଼ାକୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖନ୍ତି ।
+କିଏ କାହାକୁ କଣ କହିଲା ।
+ଝଗଡା ହେଲେ ଜଡ଼ାକୁ ଡକାହୁଏ, ପ୍ରମାଣ ଦବାକୁ… ।
+ପାଠ ମନ ରହିଲାନି ବୋଲି ମାଷ୍ଟ୍ର ବାଡେଇଲା ।
+ଯେ ଅଧାରୁ ସ୍କୁଲ୍ ଗଲାନି ।
+ୟ୍ୟାଙ୍କ ଅଛିଣ୍ଡା ଝଗଡ଼ାରେ କିଏ କାହାକୁ କେତେବେଳେ କଣ କହିଲା ମନେ ରଖିବ କେମିତି ।
+ଅସହାୟ ହୋଇଉଠେ ଜଡ଼ା ।
+ମନେ ମନେ ବାଆକୁ ଗାଳିଦିଏ ।
+‘ତୋରି ପାଇଁ… ଖାସ୍ ତୋରି ପାଇଁ ମୋ ଜୀବନ ଆଜି ହିନିମାନିଆ ।’
+ଜଡ଼ା ନିରୁପାୟ ହୋଇ ଠିଆ ହେଇଥିଲା ଲାଇଟ୍ ଖୁଣ୍ଟ ତଳେ ।
+ହଠାତ୍ ବତୀ ଲିଭିଗଲା ।
+ସିଏ ଚମକି ପଡ଼ିଲା ।
+ସାଇକେଲକୁ ଛାଡ଼ି, ଆର ପାଖ ଖୁଣ୍ଟ ଆଡ଼କୁ ଦୌଡ଼ିଲା ।
+ବାଆ’ର କଥା ମନେ ପଡ଼ିଲା ।
+ଡରକୁ ମନରୁ ତଡ଼ିବାକୁ ହେବ ।
+ଏମିତି ଡରିଲେ କି ଜୀବନ ଜୀଇଁବ? ତା’ ସାଙ୍ଗକୁ ଭୋକ ବି ତ’ ଲାଗିଲାଣି ।
+ଦୁଇ ଭାଇଙ୍କ କଳିରେ ଭାଉଜ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଗଲେନି ।
+ଜଡ଼ା କେବଳ ପରିବା ପତ୍ର କାଟି ରଖିଦେଇ ଆସିଥିଲା ।
+ରୋଷେଇ ହେଇଥିବ କି ନାହିଁ ।
+ଏଥର ଭାବିଲା, ‘ ନାଁ, ଅନ୍ଧାର ସାଙ୍ଗରେ ବହୁତ ହେଇଗଲା ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ।
+ବାଆ କହିଥିଲା, ଡର ର ଘର ମନ ।
+ମନକୁ ମଜଭୁତ କର… ଡର ଚାଲିଯିବ ।’ 
+ବେଶୀ ରାତି ହେଲେ ଚୋର ହାବୁଡ଼ରେ ବି ପଡ଼ିପାରେ ।
+ଚୋର କିଛି ନ ହେଲେ ଶହେ ଟଙ୍କାର କିରୋସିନି, ଚାରିଶହ ଟଙ୍କାର ସାଇକେଲ ତା’ଠାରୁ ଛଡ଼େଇ ନବ ।
+ଜଡ଼ା ଭାବିଲା, ଯଦି ଭୂତ କି ବ୍ରହ୍ମ ରାକ୍ଷସ ତାକୁ ଡରାଏ, ସିଏ ଜମା ଡରିବନି ।
+ଓଲଟି ତାକୁ କହିବ, ପାରୁଛୁ ଯଦି ଖାଇଯା ମତେ ।
+ମୋ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଏକା ଥରକେ ଦୂର ହେଇଯିବ ।
+ଏମିତି ପ୍ରତିଦିନ ମରିବା ଅପେକ୍ଷା, ଦିନେ ମରିଯିବା ଭଲ ।
+ଖୁଣ୍ଟରେ ବତୀ ପୁଣି ଜଳିବାରୁ ସାହସ ସଞ୍ଚୟ କରି ସାଇକେଲ ପାଖକୁ ଫେରିଲା ।
+ଏଥର ସାଇକେଲ ଉଠେଇ ଚାଲିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ।
+ଠାକୁରଙ୍କୁ ଡାକିଲା… ‘ ହେ ପ୍ରଭୁ ନୀଳମାଧବ ।
+ଆଜି ତମର ପରୀକ୍ଷାର ବେଳ , ପାରୁଛ’ତ ମତେ ବଞ୍ଚେଇକି ଦେଖାଅ ।’ 
+ଆଗକୁ ଆଉ ଦୁଇ ପାଦ ଯାଇଛି କି ନାହିଁ, ପଛ ଆଡୁ ଖଟର ଖଟର ଶବ୍ଦ ହେଲା ।
+ପଛକୁ ଫେରି ଚାହିଁଲା ।
+ପିଣ୍ଡରେ ପ୍ରାଣ ପଶିବା ପରି ଲାଗିଲା ।
+ନୀଳ ମାଧବଙ୍କୁ ତାର ତାତ୍ସଲ୍ୟ ସହ୍ୟ ହେଲାନି ।
+ପଠେଇ ଦେଲେ ଅଟୋଟାଏ ।
+ମେନ୍ ରୋଡ୍‌ରୁ ଭାଙ୍ଗି ଖଟାଲ୍ ରାସ୍ତାରେ ଅଟୋଟା ପଶିଲା ।
+ତାର ହେଡ୍‌ ଲାଇଟ୍ ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଜଳୁଥିଲା ।
+ଅଟୋକୁ ଅଟକେଇବାକୁ କିରୋସିନି ଜାର୍‌ବାଲା ହାତଟାକୁ ଟେକିଲା ।
+ଅଟୋଟା ସାମାନ୍ୟ ଟିକେ ଆଗକୁ ଯିବା ପରେ ଅଟକି ଗଲା ।
+ଡ୍ରାଇଭର ଅଟୋ ଭିତରୁ ବାହାରକୁ ମୁଣ୍ଡ କାଢ଼ି ପଚାରିଲା, ‘ କିଏ, କିଏ ସେ… ।’
+ଜଡ଼ାକୁ ଆଉ ବୁଝିବାକୁ ବାକି ରହିଲାନି ।
+ଅଟୋ ବାଲା ହେଉଛି ଖଟାଲ୍ ମାଲିକ ରାମ ସିଂ ର ପୁଅ ରାଜୀବ ସିଂ ।
+ତାର ଥିଲା ଗୋଟାଏ ଡାଲାବାଲା ଅଟୋ ।
+ସେଥିରେ କ୍ଷୀର ନେଇ ଚିଲିଂ ପ୍ଲାଣ୍ଟକୁ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଯାଏ ।
+ଦିନରେ ତାର କାମ କହିଲେ ଏତିକି ।
+ବାକି ଦିନସାରା ଜୁଆ ଖେଳରେ ମାତିଥାଏ ।
+ଦିନାକାତେ ହୁର୍ଷିଆନାର ସାଙ୍ଗ ଥିଲା ।
+ଭାଉଜର ସାନ ଭଉଣୀକୁ ରାସ୍ତାରେ ଦିନେ କଣ କହିଲା ଯେ, ସେଦିନ ତା’ ସାଙ୍ଗରେ ମାର ପିଟ୍ ହେଇଗଲା ।
+ତା ପରଠାରୁ ଅପଡ଼ ।
+କୁସିଆନା ଆଉ ଭାଉଜ ସାଙ୍ଗରେ ଦିନାକାତେ ଭାରି ମିଶିଲା ।
+ସେଇ ଟଙ୍କା ପଇସା କାରବାର ।
+ଭାଉଜ ହୁର୍ଷିଆନାକୁ ଦେଖେଇ ଦେଖେଇ ତାର ପ୍ରଶଂସା କରୁଥିଲା ।
+ଆଜି ସକାଳର ତ କଥା ।
+କୁସିଆନା ତାକୁ ଦେଖି ମାଡ଼ି ବସିଲା ।
+କହିଲା,… ‘ ଲୁଚି ଲୁଚି କୁଆଡ଼େ ପଳଉଛୁ ବେ? ମୋ ପଇସା ଆଗ ଦେ…. ।’ 
+ରାଜୀବ ସିଂ କହିଲା, ‘ କୋଉ ପଇସା, ମୋ ବାପା ପାଖରେ କଣ ପଇସା କମ୍ ଅଛି ଯେ ମୁଁ କାହାଠାରୁ ଉଧାରି ନେବି ।
+ମୁଁ କାହାଠାରୁ କିଛି ପଇସା ନେଇନି ।’ 
+କୁସିଆନା ଡାକ ଦେଲା, ‘ ଜଡ଼ା … ଏ ଜଡ଼ା… ।
+ମୁଁ ୟ୍ୟାକୁ ଧରିଛି ।
+ତୁ ତା ପକେଟରୁ ପର୍ସ ବାହାର କର ।’ 
+ଜଡ଼ା ପାଖରେ ଆଉ କିଛି ବାଟ ନ ଥିଲା ।
+ରାଜୀବ ପକେଟ୍ ରେ ହାତ ପୁରେଇବା ବେଳକୁ ସିଏ ତାକୁ ଶକ୍ତକରି ଲାତଟାଏ ଦେଲା ।
+ଛାଟି ହେଇ ପଡ଼ିଲା ଜଡ଼ା ।
+ପୁଣି ଉଠି ତା ପକେଟ୍ ରେ ହାତ ପୁରେଇ ପର୍ସ ବାହାର କଲା ଓ କୁସିଆନା ହାତକୁ ଦେଇଦେଲା ।
+କଥାଟା ଆଜି ସକାଳର ।
+ନୀଳ ମାଧବଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ମନେ ମନେ ଜଡ଼ା କହିଲା, ‘ ବାଃ ରେ ଠାକୁର ।
+ଧନ୍ୟ ତୋର ଲୀଳା ।
+ମହରଗରୁ ଆଣି କାନ୍ତାରରେ ପକେଇଦେଲୁ ।’
+ରାଜୀବ ପଚାରିଲା ‘… ଏତେ ରାତିରେ କୁଆଡେ ଯାଇଥିଲୁ କିରେ? ’
+ଡରି ଡରି ଜଡ଼ା କହିଲା, ‘ ହୁର୍ଷିଆନା ଗାଆଁକୁ ଗଲେ ତ ।
+ତାଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିବାକୁ ଷ୍ଟେସନ ଯାଇଥିଲି, ସାଇକେଲ୍ ପଙ୍କ୍‌ଞ୍ଚର୍‌ ହେଇଗଲା ।
+‘ରାଜୀବ କହିଲା, ‘ ହଉ, ସାଇକେଲ୍ ଡାଲାରେ ଲଦ୍ , ଯିବା ।’ 
+ଜଡ଼ା ନିଶ୍ଚିତ ହେଲା, ଖଟାଲ ଭିତରକୁ ନେଇ ରାଜୀବ ସିଂ ତାକୁ ମାଡ଼ ଦବ ।
+ସେ ତ’ ଦୋଷ ନ କଲା ଲୋକକୁ ବି ହଇରାଣ କରେ ।
+ସହଜେ ଜଡ଼ା ତାକୁ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଅପଦସ୍ତ କରିଛି ।
+ଜଡ଼ା ତା ସାଇକେଲ୍ ଡାଲାରେ ଲଦିଲା ।
+ନିଜେ ଡାଲାରେ ଚଢିବାକୁ ଯାଉଥିଲା, ରାଜୀବ ଡାକିଲା, ‘କେବିନ୍‌କୁ ଆସ୍‌ ।’ 
+କିରୋସିନି ଡବା ଧରି କେବିନକୁ ଗଲା ଜଡ଼ା ।
+ରାଜୀବ ପଚାରିଲା, ‘.. ସକାଳେ ମୋ ପକେଟ୍ରୁ କେତେ ଟଙ୍କା ନେଇଥିଲୁ ବେ ?‘ ଚୁପ୍ ରହିଲା ଜଡ଼ା ।
+ଖଟର ଖଟର ଶବ୍ଦ କରି ଡାଲା ଅଟୋ ରାସ୍ତାରେ ଗଡୁଥିଲା ।
+ରାଜୀବ କହିଲା, ‘ ଶଳା.. ରାଜୀବ ସିଂ ଦେହରେ ହାତ ଦେଉଛୁ ? ତତେ ଛାଡିବିନି.. ।
+ତୋ ପାଖରେ ପଇସା ଅଛି ତ’ , ମୋ ଅଟୋରେ ଆସି ବସି ପଡିଲୁ? ‘ ଜଡ଼ା ମନେ ମନେ ଭାବିଲା, ଆଜି ଆଉ ତ୍ରାହି ନାହିଁ ।
+ସେ ପାଖରେ କୁସିଆନା, ଏ ପାଖରେ ରାଜୀବ ସିଂ, କେହି ଜଣେ ତ ତା ଜୀବନ ନେଇ ଛାଡ଼ିବ ।
+‘ ପୁଣି ନୀଳ ମାଧବଙ୍କୁ ଡାକିଲା, ପ୍ରଭୁ, ଏତେ ହିନିମାନ କଲଣି, ଟିକେ ଦୟା ତ ଦେଖାଅ ।
+ଏ ଅସୁରକୁ ବୁଦ୍ଧି ଦିଅ, ମତେ ମାଡ ମାରୁ ପଛକେ, କୁସିଆନାର ସାଇକେଲକୁ ଜବରଦସ୍ତି କରି ଛଡେଇ ନ ନେଉ ।’
+ଆଖି ବୁଜି ଠାକୁରଙ୍କୁ ଡାକିବା ଭିତରେ ଜଡ଼ା କେଉଁଠି ପହଞ୍ଚି ଯାଇଥିଲା, ଜାଣି ନ ଥିଲା ।
+ରାଜୀବ ସିଂ ତା ଅଟୋରେ ବ୍ରେକ ଦେବାରୁ ଆଖି ଖୋଲିଲା ।
+କୁସିଆନା ଘରର ଲାଇଟ୍ ଦେଖା ଯାଉଥିଲା ।
+ଜଡ଼ା ଅଟୋରୁ ବାହାରିଲା ।
+ତା ପଛେ ପଛେ ରାଜୀବ ସିଂ ବି, କେବିନ୍ ରୁ ବାହାରକୁ ଆସିଲା ଓ ସାଇକେଲକୁ ଡାଲାରୁ ଉତାରି ଦେଲା ।
+ନୀଳ ମାଧବ କଥା ଶୁଣିଛନ୍ତି ବୋଲି ଆଶ୍ୱସ୍ତ ହେଲା ଜଡ଼ା ।
+ତଥାପି ମନରୁ ଡର ଯାଇ ନଥିଲା ।
+ତା’ ଉପରେ କିଛି ଭରଷା ନଥିଲା ।
+ସପ୍ତାହେ ତଳେ ସେଇଠି ରାତିରେ ଆସି ହୁର୍ଷିଆନାକୁ ପିଟିକି ଯାଇଥିଲା ।
+ଡରି ଡରି ଜଡ଼ା କହିଲା, ‘ ମୋ ପାଖରେ ପଇସା ନାହିଁ ଭାଇ… ।’
+କ୍ଷୀଣ ଆଲୋକରେ ରାଜୀବ ସିଂ ଜଡ଼ାର ମୁହଁକୁ କ୍ଷଣେ ଦେଖିଲା ।
+କହିଲା… ‘ ମୁଁ ତୋ’ଠାରୁ ପଇସା ନେବି ବୋଲି ଭାବୁଛୁ ? ବାଇଆଟା କିରେ… ।’
+ଲୁହରେ ଆଖି ଛଳ ଛଳ ହୋଇଗଲା ଜଡ଼ାର ।
+ଅନ୍ତରରୁ କୋହ ବାହାରି ଆସୁଥିଲା ।
+ଜଡ଼ାକୁ ଲାଗିଲା ଯେମିତି ରାଜୀବ ସିଂ ବଦଳରେ ବାଆ ତା’ ସାମ୍ନାରେ ଠିଆ ହେଇଛି ।