Upload New File

Data Collected/Kannada/MIT Manipal/Kannada-Scrapped-dta/ಆಮೀಷ.txt

+ರಮಾ ಕುರ್ಚಿಯನ್ನೊರಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು.
+ದುಃಖವೇ ಮೂರ್ತಿವೆತ್ತಂತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅವಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭೀಕರ ಕೋಲಾಹಲ ನಡೆದಿತ್ತು.
+ಕಣ್ಣುಗಳು ಆಳಕ್ಕಿಳಿದಿದ್ದವು.
+ದೇಹದ ಅಣು ಅಣುವೂ ನೋವಿನಿಂದ ಮಿಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು.
+“ತಾನೇಕೆ ದುಡುಕಿಬಿಟ್ಟೆ?
+ತಾನು ಮಾಡಿದ್ದು ಎಂಥಾ ಘೋರ!ಅಸಹ್ಯ ಬೀಸಿ ಬಂದ ಗಾಳಿಗೆ ಕಿಟಕಿ ಬಾಗಿಲುಗಳಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದ ಪರದೆಗಳು ಪಟ ಪಟನೆ ಬಡಿದವು.
+ಹೊರಗಡೆ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿದ ಶಬ್ದವಾಯಿತು.
+“ರಮಾ…” ಸದಾನಂದ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದ.
+ದೇಹದಲ್ಲಿ ತಣ್ಣನೆಯ ರಕ್ತ ಹರಿದಂತಾಯಿತು.
+ಅವಳ ತುಟಿಗಳು ಕೈಗಳು ಕಾಲುಗಳು ದೇಹವಿಡೀ ಮಂಜಿನ ಗಡ್ಡೆಯಂತಾಯಿತು.
+“ರಮಾ ಬಾಗಿಲು ತೆಗಿ” ಪುನಃ ತಟ್ಟಿದ.
+ಯಾರಿಂದಲೋ ತಳ್ಳಲ್ಪಟ್ಟವಳಂತೆ ಮುಂದೆ ನಡೆದಳು.
+ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದ ಕೈಗಳು ಬೋಲ್ಟನ್ನು ತೆಗೆದವು.
+“ಅದೆಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಮಾಡುತ್ತೀಯಾ!ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಲು ಎಷ್ಟು ಕಾತುರ ಗೊತ್ತೆ. . ಈ ನಿನ್ನ…”ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಅವಳ ಮುಖ ನೋಡಿದ.
+ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲಿನ ಹೊನಗೆ ಮುದುಡಿತು.
+ಹತ್ತಿರ ಬಂದ “ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ?ಹುಷಾರಿಲ್ಲವಾ…?” ಅವನ ಕೈಗಳು ಅವಳ ಕುತ್ತಿಗೆ… ಮುಖ ಹಣೆಯನ್ನು ಸವರಿದವು.
+ಹಣೆ ಮಂಜಿನಷ್ಟು ತಣ್ಣಗಿತ್ತು.
+“ಜ್ವರ ಇಲ್ಲ… ಏನೂ ಇಲ್ಲ… ಆದರೂ ಮುಖವೇಕೆ ಬಾಡಿದೆ?
+ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೋಪವೇ?” ಅವನ ಮಾತು ಮುಗಿಯುವ ಮುನ್ನ ರಮಾ ಅವನ ಕೈಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಹಾಕಿ.
+“ನಂಗೇನೂ ಆಗಿಲ್ಲ…” ಅಂದು ಅವನನ್ನು ತಳ್ಳಿಕೊಂಡು ಬಾಗಿಲು ದಾಟಿದ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನೇ ನೋಡಿದ.
+ರಮಾ ಎಂದಿನಂತಿಲ್ಲ.
+ನಾನು ಬಂದರೆ ನಗುತ್ತಾ ಓಡಿ ಬಂದು ಕೊರಳಿಗೆ ಜೋತುಬಿದ್ದ, ಅನುರಾಗದ ಜೇನು ಸುರಿಸುವ ರಮಾ ಎಷ್ಟು ಒರಟಾಗಿ ಕೈ ಕೊಸರಿಕೊಂಡು ಹೋದಳಲ್ಲ!
+ಅಡಿಗೆಯ ಮನೆಯಿಂದ ಪಾತ್ರೆಗಳ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು.
+ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಮಂಕನಂತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಸದಾನಂದ ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದ… 
+ಊಟಕ್ಕೆ ತಟ್ಟೆಯಿಟ್ಟು ಲೋಟಗಳಿಗೆ ನೀರು ಬಗ್ಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಚಪಾತಿ ಪಲ್ಯ ತುಂಬಿದ್ದ ಒಂದೇ ತಟ್ಟೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ನೋಡಿದ.
+ಅವಳು ನೀರು ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದ ಲೋಟವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು.
+“ನೀನು ಊಟ ಮಾಡಲ್ವಾ?” ಸದಾನಂದ ಕೇಳಿದ.
+“ನಂಗೆ ಹಸಿವಿಲ್ಲ” ಎಂದಳು ಮೊಟುಕಾಗಿಯೆ.
+“ನೀನೂ ಕುಳಿತುಕೋ ರಮಾ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಊಟ ಮಾಡೋಣ. ”
+“ಬೇಡ ”“ನಾನೇ ಮಾಡಿಸುತ್ತೇನೆ ಸರೀನಾ?”ರಮಾ ಮುಖ ಬೇರೆ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಸಿದಳು.
+ಕೆಂಪು ಬಳೆಗಳು ತುಂಬಿದ ಅವಳ ದುಂಡು ಕೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡ.
+ಬಿಳುಪೇರಿದ ಮುಖ ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದ ಕಣ್ಣುಗಳು ಬೆವರು ಹನಿಗಳು ಮೂಡಿದ ಹಣೆ ನವಿರಾಗಿ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರಮಾಳನ್ನು ಕಂಡು ಸದಾನಂದನಿಗೆ ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು.
+“ಯಾಕೆ?ಏನಾಗಿದೆ ಇವತ್ತು?” ಗಂಡನ ಆತಂಕ ತುಂಬಿದ ಮುಖ ಕಂಡು ರಮಾಳ ಗಂಟಲು ಕಟ್ಟಿ ಬಂದಿತು.
+ಎದುರಿಗೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಅವನನ್ನು ಬಳ್ಳಿಯಂತೆ ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎದೆಗೊರಗಿ ಮನದಣಿಯೇ ಅಳಬೇಕು ತುಂಬಾ ಅಳಬೇಕು ಪಾಪವೆಲ್ಲಾ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಹಾಗೆ…“
+ರಮಾ ಇಲ್ಲಿ ನೋಡು ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಡ್ತಿ?
+ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೋಪಾನ?
+ಊರಿಂದ ಏನಾದ್ರೂ ಕಹಿ ಸುದ್ದಿ ಬಂದಿದೆಯಾ?
+ಅಳು ಯಾಕೆ?ಆ೦?” ಹೇಳುತ್ತಾ ಅವನ ಕೈಗಳು ಅವಳನ್ನು ಹಗುರವಾಗಿ ಬಳಸಿದವು.
+“ಐದಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಎಂದೂ ಹುಬ್ಬು ಗಂಟಿಕ್ಕದ ರಮಾ ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ.
+ಇವತ್ತು ಈ ಆಳು ಈ ಮೌನ ಇದೆಲ್ಲಾ ಏನು?
+ನಂಗೆ ತುಂಬಾ ಬೇಸರವಾಗತ್ತೆ ರಮಾ…” ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವನ ಧ್ವನಿ ಭಾರವಾಯಿತು.
+ಕೈಗಳು ಅವಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರವಿದ್ದ ಗಂಡನನ್ನೇ ನೋಡಿದಳು ರಮಾ, ತನ್ನ ವರ್ತನೆಯಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂದು ತನಗೆ ತಿಳಿಯದೇ?
+ಮಗುವಿನಂತೆ ಮುಗ್ಧವಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಗಂಡನನ್ನು ಕಂಡು ಅವಳ ಎದೆ ತುಂಬಿ ಬಂದಿತು.
+ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿಬಿಡಲೇ?ತಾನಾಗಿ ಹೇಳದಿದ್ದರೆ ಅದು ಮುಂದೆಂದೂ ಗಂಡನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
+ಹೇಳದೆ ಪಾಪದ ಹೊರ ಹೊತ್ತು ಬಾಳುವುದೇ?
+ಮಗುವಿನ ಮನಸ್ಸಿನ ಅತಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಹೃದಯದ ಗಂಡನಿಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡಲೇ?
+ಹೇಳಿದರೆ ಅವರ ಮೃದು, ದುರ್ಬಲ ಹೃದಯ ಈ ಭಾರಿ ಹೊಡೆತವನ್ನು ಸಹಿಸೀತೇ?
+ಎಂದೂ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಮಾಡದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಹೇಳಿದರೆ ಹೇಗೆ ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ?
+ಒಂದು ವೇಳೆ… ತನ್ನನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ ಹೊರಗೆ ತಳ್ಳಿದರೆ?
+ಅವರಿಂದ ದೂರವಿರಲು ತನ್ನಿಂದ ಸಾಧ್ಯವೇ?
+ಹೇಳದಿರುವುದೇ ಮೇಲು… 
+ಆದರೆ ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ಗಳಿಗೆ ಗಳಿಗೆಗೂ ದಿನದಿನಕ್ಕೂ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಈ ಪಾಪದ ಹೊರೆ!
+ಮೈಮೇಲೆ ಹಿಮಸುರಿದಂತಾಯಿತು.
+ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಮಿಸುಕಾಡಿದಂತೆ… 
+ಕೈಕಾಲು ಬಡಿದು ಜೋರಾಗಿ ಅಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಂತಾಗಿ ಅವಳು ಬೆಚ್ಚಿ ಹಿಂದೆ ಸರಿದಳು.
+ಅವಳ ಎರಡೂ ಕೈಗಳು ಕೆಳಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡವು.
+“ಯಾಕೆ ರಮಾ?ಹೊಟ್ಟೆ ನೋಯುತ್ತಾ?”ಆತಂಕದಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಗಂಡನ ಮೇಲೆ ಅವಳಿಗೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಕೋಪ ಬಂದಿತು.
+“ಏನಾದ್ರೂ ಆಗಲಿ ಬಿಡಿ… ಯಾಕೆ ಕೊರಗ್ತೀರಿ. . ಸತ್ತು ಹೋದ್ರೆ ನಿಮಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು.” ಕಹಿಯಾಗಿ ನುಡಿದು ಗಂಡನಿಂದ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದಳು.
+ಸದಾನಂದನಿಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಬೇಸರವಾಯಿತು.
+ತಾನೆಷ್ಟು ಕಳಕಳಿಯಿಂದ ಕೇಳಿದರೂ ಹೇಳದೆ ವಿಚಿತ್ರ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ.
+ಎಂದೂ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿ ಮಾತನಾಡಿದವಳಲ್ಲ.
+ಎಷ್ಟೋ ಕಹಿ ಸಂದರ್ಭಗಳು ಬಂದರೂ ಎಂದೂ ತನ್ನ ಮನೊವೇದನೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಂಡವಳಲ್ಲ.
+ಏನು ಕಾರಣವಿರಬಹುದು?
+ಕೇವಲ ಹೊಟ್ಟೆ ನೋವಿಗೆ ಇಷ್ಟು ಸಂಕಟವೇ?
+ಒಂದೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೆ ಖಾಯಿಲೆ ಬಿದ್ದವಳಂತೆ ಬಳಲಿದ್ದಳು.
+ಮುಖ ರಸ ಹಿಂಡಿದ ಕಬ್ಬಿನಂತಾಗಿತ್ತು.
+ಇಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ದಾಂಪತ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಒಂದು ಬಾರಿಯೂ ಬರಡು ಜೀವನದ ವ್ಯಥೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.
+ತನಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗದ ಕೊರಗು ಭಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ ಎಂದೂ ತೋರಿಸಿಕೊಂಡವಳಲ್ಲ ನಗುನಗುತ್ತಾ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು.
+“ನೀವೇ ನನ್ನ ಮಗು ಅಂದ್ಕೋಳ್ತೀನಿ.
+ಬೇರೆ ಮಕ್ಕಳು ಯಾಕೆ?” ಎಂದವಳು ಮುದ್ದಿನಿಂದ ಎದೆಗೊರಗಿಸಿಕೊಂಡರೆ ದಿನದ ದಣಿವೆಲ್ಲಾ ದಾರಿ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು.
+ಅವಳ ಪ್ರೀತಿಯ ನುಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಒಳವಿನಲ್ಲಿ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆ ಕಂಡಿದ್ದ.
+ಲೇಡಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ಜೋಶಿಯವರ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ತೋರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ ದಿನದಿಂದಲೂ ಅನ್ಯಮನಸ್ಕಳಾಗುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದರೂ ಕಾಣದವನಂತಿದ್ದ.
+ಕ್ರಮೇಣ ಅವನ ನಡೆ, ನುಡಿ, ಮಾತು, ಕೆಲಸ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ನಿರಾಸಕ್ತಿ.
+ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದಾ ಬಲವಾಗಿ ತಬ್ಬಿಹಿಡಿಯುವಾಗ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಕಾರಣ ಕೇಳಬೇಕು ಎನ್ನುವಾಗಲೇ ಈ ವಿಪರೀತ ವರ್ತನೆ!
+ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಏನೋ ನೆನಪಾದವನಂತೆ ಸದಾನಂದ ಎದ್ದು ರೂಮಿಗೆ ಬಂದ.
+ರಮಾ ಬೋರಲಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು.
+ಅವಳ ನೀಳ ಕೂದಲು ಅರ್ಧ ಬೆನ್ನಿನವರೆಗೆ ಹರಿದು ಬಂದು ಹೊರಳಿ ಮಂಚದ ಮೇಲಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಜೋತಾಡುತ್ತಿತ್ತು.
+ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಅಳುವಿನ ಸ್ವರ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.
+ಸದಾನಂದನಿಗೆ ಇನ್ನು ತಡೆಯದಾಯಿತು.
+“ರಮಾ-ಇಲ್ಲಿ ನೋಡು ಏನಾಗ್ತಿದೇಂತ ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟು ಹೇಳು ಈ ತರಹ ಅತ್ತು ಸುಮ್ಮನೆ ನನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಬೇಡ.
+ಈಚೀಚೆಗೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ರವರ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದರೂ ಏನನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ… ನೆನ್ನೆ ಏನು ಹೇಳಿದರು?
+ಹೇಳು ರಮಾ…”ಅವಳ ಭುಜ ಹಿಡಿದು ತನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿಸಿಕೊಂಡ ಅವಳ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಚೂರಿ ಹಾಕಿ ಇರಿದಂತಾಯಿತು.
+ಸದಾನಂದನನ್ನೇ ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ನೋಡಿದಳು.
+ತನ್ನ ಖಾಯಿಲೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಕೊಟ್ಟ ಸಲಹೆ. . 
+ಟ್ರೇಟ್ಮೆಂಟ್ ಅದರ ಪ್ರಭಾವ ಈ ನೋವು ಎಲ್ಲವನ್ನು ಹೇಳಿಬಿಡಲೇ?
+ಹೇಳಿದರೆ ಅವರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಹೇಗಿರಬಹುದು?
+ಅಸಹ್ಯಕರ ಘಟನೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಅವರು ಬದುಕಿ ಉಳಿಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ.
+ಆ ವ್ಯಥೆಯ ಕಿಚ್ಚಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ಬಹಳ ದಿನ ಉಳಿಯಲಾರದು.
+ಊಹುಂ ಹೇಳಲಾರೆ ಖಂಡಿತ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
+ಅವರು ಸಂತೋಷವಾಗಿರಬೇಕು.
+ಹಾಲಿನಂಥ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ವಿಷಹಿಂಡಲಾರೆ.
+ತಾನೇ ಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿ ಕುಡಿದ ವಿಷವನ್ನು ತಾನೆ ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೋಬೇಕು ತನ್ನೊಂದಿಗೇ ಈ ಬೆಂಕಿ ಸುಟ್ಟುಹೋಗಬೇಕು.
+ರಮಾಳ ಕೋಮಲ ಹೃದಯ ತತ್ತರಿಸಿತು.
+ಸಿಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ ತಲೆಯನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಳು.
+ತನ್ನಲ್ಲೇ ಪ್ರೀತಿ, ವಿಶ್ವಾಸ, ಆಸೆ, ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ಗಂಡನತ್ತ ಪುನಃ ನೋಡಿದಳು.
+“ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಏನಂತೆ?
+ನೀನೇ ನನ್ನ ಮಗು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ .
+ತಾನು ಆಮಿಷಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ಮಗುವಿಗಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದಾದರೂ ಎಂಥಾದು!…ಆ ದಿನ…!
+ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಕೂಲಂಕುಷವಾಗಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿ ನೋಡಿ ದಿನ ಡಾ.ಜೋಶಿಯವರು ರಮಾಳೊಬ್ಬಳನ್ನೇ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಕರೆದು,“ನಿನಗೆ ಮಕ್ಕಳೂಂದ್ರೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವೇನಮ್ಮಾ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದರು.
+ರಮಾಳಿಗೆ ನಗು ಬಂದಿತು.
+“ಇದೇನ್ ಡಾಕ್ಟ್ರೆ ಹೀಗೆ ಕೇಳುತ್ತೀರಿ?
+ಇದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಏನೆಲ್ಲಾ ಹರಕೆ ಹೊತ್ತು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ನಿಮ್ಮ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ” ರಮಾ ಹೇಳಿದಳು.
+“ಸತ್ಯ ಹೇಳಿದರೆ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿಯಿದೆಯೇನು?”
+“ಹಾಗಂದ್ರೆ!” ರಮಾ ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಎದ್ದು ನಿಂತಳು. 
+“ಹೆದರೊಬೇಡಿ. ಕೂತ್ಕೊಳ್ಳಿ” ಡಾಕ್ಟರ್ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು.
+ಒಂದು ವಾರದಿಂದಲೂ ನಡೆಸಿದ ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಯಜಮಾನರಲ್ಲಿ ದೋಷವಿದೆ.
+ಅದರಿಂದ ನಿಮಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಲ್ಲ, ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ…” ಆಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.
+ರಮಾ ಕುಸಿದು ಕುಳಿತಳು.
+“ನಿಮಗೆ ಯಾವುದೇ ಒಂದು ದೋಷವೂ ಇಲ್ಲ”
+“ಡಾಕ್ಟರ್… ಅದನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವಾ? ”…. ಚೇತನವನ್ನೆಲ್ಲ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ ಕೇಳಿದರು.
+ಅವಳ ಸ್ವರ ನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು ಹೃದಯ ಜೋರಾಗಿ ತುಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು.
+“ಊಹುಂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
+ಹಾಗಿದ್ದರೆ ನಿನಗೆ ಹೇಳದೆಯೇ ನಾನು ಸರಿಮಾಡಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ.
+ನಾವೆಷ್ಟು ಓದಿದರೂ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಸವಾಲು ಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?
+ಅವರು ನತದೃಷ್ಟರೆಂದೇ ಹೇಳಬೇಕು.”
+ಆಕೆಯ ಕರುಣೆಯ ನುಡಿಗಳು ಅವಳೆದೆಯನ್ನು ಅಲಗಿನಂತೆ ಇರಿದವು.
+ಯಾರಿಗೂ ಎಂದೂ ಕೇಡು ಬಯಸದ ಜೇನಂಥ ಹೃದಯದ ಹೂ ಮನಸ್ಸಿನ ತನ್ನ ಸದಾನಂದನಿಗೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಈ ರೀತಿ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆ?
+ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದರೆ ದುಃಖದಿಂದ ಅವಳ ಎದೆ ಬಿರಿಯಿತು.
+“ಡಾಕ್ಟರ್… ಅವರಿಗೆ ಮಕ್ಕಳೊಂದ್ರೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ… ಏಕೆ ಹೀಗಾಗುತ್ತೆ?
+ಹೀಗೇಕಾಯ್ತು ಡಾಕ್ಟರ್” ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅಳತೊಡಗಿದಳು.
+ಡಾಕ್ಟರಿಗೆ ಏನೂ ಹೇಳಲು ತೋಚಲಿಲ್ಲ.
+ದುಃಖನೋವು ನಿರಾಶೆಯಿಂದ ಹಿಡಿಯಾಗಿ ಅಳುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದ ರಮಾಳನ್ನು ಕಂಡು ಪಿಚ್ಚೆನಿಸಿತು.
+ಅದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ರಮಾಳಂತೆಯೇ ಅಸಹಾಯಕರಾಗಿ ಕುಳಿತು ಅತ್ತು ಹೋದವರೆಷ್ಟೋ ಕಿಲಕಿಲ ನಗುವ ಹಸು ಕಂದನೊಂದಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಿಂದ ಬಂದು ತೋರಿಸಿದವರೆಷ್ಟೋ.
+ತಟ್ಟನೆ ಯೋಚನೆಯೊಂದು ಅವರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹೊಳೆಯಿತು.
+ಅದಕ್ಕೆ ಈಕೆ ಒಪ್ಪಿಯಾಳೆ?ಆದರೂ ಅವರು,“ನೀವು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದರೆ ಅದೃಷ್ಟವಿದ್ದರೆ ಯಾಕಾಗಬಾರದು? . . ಪರೀಕ್ಷಕರಂತೆ ಅವಳತ್ತ ನೋಡುತ್ತಾ ಕೇಳಿದರು.
+“ಏನಂದಿರಿ?” ಚಕಿತಳಾಗಿ ಕೇಳಿದಳು.
+ಅವಳ ನೀರು ತುಂಬಿದ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಆಸೆಯ ಬೆಳಕು ಮಿಂಚಿತು.
+ಹೇಳಲೋ ಬೇಡವೋ ಎನ್ನುವಂತೆ ಅವಳ ಮುಖವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ಆಕೆ ಹೇಳ ತೊಡಗಿದರು…
+“ಈ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ನಾನು ಕೆಲವರಿಗೆ ಅವರೊಪ್ಪಿಗೆಯಿಂದಲೇ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ ಜಯಶಾಲಿಯೂ ಆಗಿದ್ದೇನೆ.
+ಆದರೆ ಅದು ಬೇರೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಭಿಸಿರುತ್ತದೆ.
+ಕೆಲವರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
+ಮಕ್ಕಳ ಹುಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಬಂದು ಹೋದವರೂ ಇದ್ದಾರೆ.
+ಅವರೀಗ ಎಲ್ಲರಂತೆ ಹಾಯಾಗಿ ತೃಪ್ತಿಯಿಂದ.”
+“ಅದೇನು ಪ್ರಯೋಗ ಡಾಕ್ಟರ್” ಅವರ ವಾಗ್ಜರಿಯನ್ನು ಕಡಿದು ಆತುರದಿಂದ ಕೇಳಿದಳು ರಮಾ.
+ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಡೆದರು ಜೋಶಿಯವರು,“ಕೃತಕ ವೀರ್ಯಧಾರಣೆ ಅಂತಾ ಕೇಳಿದ್ದೀರಾ?
+ಬೇರೆ ಪುರುಷರ ವೀರ್ಯವನ್ನು ಗರ್ಭಕೋಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸುತ್ತೇವೆ”ಹಾವು ತುಳಿದವರಂತೆ ಮೆಟ್ಟಿ ಬಿದ್ದಳು.
+ಹಸು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಈ ರೀತಿ ಗರ್ಭಧಾರಣೆ ಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದ ನೆನಪು… ಅಂತಹುದರಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲೂ ಉಂಟೇ?
+ಹೇಸಿಗೆಯನ್ನು ಮೈಮೇಲೆ ಚೆಲ್ಲಿದಂತಾಯಿತು.
+“ಎಂಥಾ ಅಸಹ್ಯ ಬೀಭತ್ಯ!!”ಒಂದು ನಿಮಿಷವೂ ಅಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ.
+“ಅಳುತ್ತಾ ಕೂತರೆ ನಿವಾರಣೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.
+ನೀವೇ ಅಧೈರ್ಯ ಪಟ್ಟರೆ ಹೇಗೆ?
+ನಿಮ್ಮವರಷ್ಟು ಅಸಹಾಯಕರು ಯೋಚಿಸಿ.”
+“ಡಾಕ್ಟರ್… ಅವರಿಗೆ ಅಸಹಾಯಕರು ಎನ್ನಬೇಡಿ, ಕರುಣೆಯ ನುಡಿಗಳೂ ಬೇಡ.
+ಅವರಿಗೆ ಈ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸದಿದ್ದರೆ ಸಾಕು.
+ಹಾಗಂತ ನನಗೆ ಮಾತುಕೊಡಿ.
+ಅವರು ತುಂಬಾ ಮೃದು.
+ಈ ಕಠೋರ ಸತ್ಯ ಅವರ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಸೌಭಾಗ್ಯ ಸಮಾಪ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ.”ಅವಳ ಸ್ವರ ಉದ್ವೇಗದಿಂದ ಏರಿತು.
+“ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿಯಾಗುತ್ತೆ” ಅವಳತ್ತ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿ ನೋಡಿದ ರಮಾ.
+“ಈ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ಬೇರೆಯವರಿಗೇ ಇಡಿ.
+ನಾನಿನ್ನು ಬರುತ್ತೇನೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ನಮಸ್ಕಾರ”ಬಿರುಗಾಳಿಯಂತೆ ಎದ್ದು ಹೋದ ಅವಳ ದಿಕ್ಕನ್ನೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದರು.
+ಮನಗೆ ಬಂದ ರಮಾ,“ನೋಡಿ ನಮಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಆದರೆ ಆಗಲಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬಿಡಲಿ… 
+ಅದೃಷ್ಟವಿದ್ದಂತಾಗುತ್ತದೆ ನೀವು ಮಾತ್ರ ಕೊರಗು ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ.
+ನಿಜಕ್ಕೂ ನಂಗೆ ಆ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಯೋಚನೆಯಿಲ್ಲ.
+ಮಕ್ಕಳಾದ್ರೆ ಎಲ್ಲಾದಕ್ಕೂ ಅಡ್ಡಿ ಆತಂಕ ಏನಂತೀರಾ?” ರಸಿಕತೆಯ ಮುಖವಾಡ ಧರಿಸಿ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ತುಟಿ ನಗೆ ಲೇಪಿಸಿ, ಗಂಡನ ಕುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ತನ್ನ ತೋಳುಗಳಿಂದ ಬಳಸಿದಳು.
+“ಡಾಕ್ಟರ್ ಭರವಸೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರಲ್ಲ ರಮಾ… ನಿಧಾನವಾಗಿಯಾದರೂ ಆಗುತ್ತೆ ಅಲ್ಲವ?”ಮುಗ್ಧವಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಗಂಡನ ಮುಖ ನೋಡಿ, ಅವಳ ಕೊರಳು ತುಂಬಿ ಬಂತು.
+“ನೀವೇ ನನ್ನ ಮಗು ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ… ಬೇರೆ ಮಕ್ಕಳು ಯಾಕೆ?
+ಅವುಗಳಿದ್ದರೆ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಹಂಚಿ ಹೋಗುತ್ತೆ.
+ಅದು ನಂಗಿಷ್ಟವಿಲ್ಲ… ಅದು ನಂಗೆ ಮಾತ್ರ ಬೇಕು…”ಅವನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಮುಖ ಹುದುಗಿಸಿ ಹೇಳಿದಳು.
+ಸದಾನಂದ ನಕ್ಕುಬಿಟ್ಟ.
+“ಸ್ವಾರ್ಥಿ ನೀನು…”ಅವನ ಅಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ ಮುಖ ಶಾಂತವಾಗಿದ್ದರೂ ಅವಳೆದೆಯಲ್ಲಿ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ ಎದ್ದಿತ್ತು.
+“ಆಂಟೀ ಆಂಟೀ” ಪಟಪಟನೆ ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳಿಂದ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿಯುವ ಶಬ್ಧ…ಜೊತೆಗೆ ಕೀರಲು ಧ್ವನಿ.
+“ಶೋಭಾ ಬಂದಿದ್ದಾಳೇಂತ ಕಾಣುತ್ತೆ…” ಎಂದ ಸದಾನಂದ.
+“ಹೌದು…” ಎಂದಳು.
+ಒಂದು ದಿನ ಶೋಭಾ ಬರದಿದ್ದರೆ ಅವಳ ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ಮನೆಯ ತುಂಬಾ ಓಡಾಡದಿದ್ದರೆ ಏನನ್ನೋ ಕಳೆದುಕೊಂಡವರಂತೆ ಆಚೀಚೆ ಕಾಲುಸುಟ್ಟ ಬೆಕ್ಕಿನಂತೆ ಒಳಗೂ ಹೊರಗೂ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದ ರಮಾಳ ನಿರಾಸಕ್ತಿ ಕಂಡು ಸದಾನಂದನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ.
+“ಆಂಟೀ… ಬಾಗ್ಲು… ಆಂಟೀ…”ರಮಾ ಕುಳಿತೇ ಇದ್ದಳು.
+“ಆಂಟೀ…”ಸದಾನಂದ ರಮಾಳನ್ನು ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ತಳ್ಳಿದ.
+ರಮಾ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಳು.
+ನೆರಿಗೆ ತುಂಬಿದ ಅಚ್ಚ ಬಿಳಿಯ ಫ್ರಾಕು. . 
+ಗಾಳಿಗೆ ಹಾರಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲು, ಪುಟ್ಟ ಬಾಯಿ, ಅರಳಿದ ಕಣ್ಣುಗಳು, ಹೊಸಬಳನ್ನು ನೋಡಿದಂತೆ ನೋಡಿದಳು ರಮಾ.
+ಶೋಭಾಳನ್ನು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕೈಹಿಡಿದು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರೆ.
+“ನಿಮ್ಮ ಮಗೂನಾ?ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.
+ಎಲ್ಲಾ ನಿಮ್ಮವರ ತರಹ ಇದ್ದಾಳೆ…” ಎಂದಾಗ ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಸಂತಸದಿಂದ ಬೀಗುತ್ತಿತ್ತು.
+ಅವಳಿಗೆ ಅವಳು ಬೇರೆಯವರ ಮಗು ಎಂಬುದು ಮರೆತುಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು.
+ಸಾಯಂಕಾಲ ವಾಕಿಂಗ್ ಹೊರಟರೆ ಶೋಭಾ ಬೇಕು.
+ಸಮಾರಂಭಗಳಿಗೆ ಹೊರಟರೆ ಶೋಭಾ ಇರಬೇಕು.
+ನಂಟರಿಷ್ಟರ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟರೂ ಶೋಭಾ ಜೊತೆಗಿರಬೇಕು.
+“ಆ ಮಗು ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ನಿಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದೆ, ಅದು ರಮಾಳಿಗೆ ಹುಟ್ಟಬೇಕಿತ್ತು” ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಹೇಳಿದರೆ ಶೋಭಾಳ ತಾಯಿ ನಕ್ಕು ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು.
+“ಆಂಟೀ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲ್ವಾ ಈವತ್ತು?
+ಹೋಗು ಕಾಯ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ…” ಎಂದು ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಮಲಗಿದ ಮಗಳನ್ನು ಏಳಿಸಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
+ಅವರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆ ರಮಾ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ನಿಂತು ಶೋಭಾಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಅರೆನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಕಣ್ಣು ತಿಕ್ಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬಂದ ಶೋಭಾಳ ಮುಖ ತೊಳೆದು… ಪೌಡರ್ ಹಾಕಿ, ಮುದ್ದುಗರೆಯುತ್ತಾ ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನಿಸಿ ತಾನೂ ಅವಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ತಿಂದರೆ ಮಾತ್ರ ರಮಾಳಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ… ತೃಪ್ತಿ.
+“ಇದು ಏನು ಆಂಟೀ ಇದು ಯಾಕೆ?… ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕೈಕಾಲುಗಳಿಗೆ ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ತಿರುಗುವ ಶೋಭಾ “ಯಾಕೆ?ಏನು?” ಗಳಿಗೆ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಉತ್ತರ ಕೊಡುತ್ತಾ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇಡೀ ದಿನ ಉರುಳುತ್ತಿದ್ದುದೇ ತಿಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
+“ಶೋಭಾನ ಗಲಾಟೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಸದಾನಂದನ್ನ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿರಪ್ಪ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಗಂಡನಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದುದು ಒಂದು ಹೂ ನಗೆ ಮಾತ್ರ.
+“ರಮಾ ಏ ರಮಾ ಏನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ?” ಸದಾನಂದನ ಕರೆಗೆ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದು ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಳು.
+ಪ್ರಶ್ನೆ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕುಣಿಯಿತು.
+“ಏನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ?” ಪುನಃ ಕೇಳಿದ.
+“ಏನಿಲ್ಲ…” ಎಂದಳು ತೇಲಿಸುತ್ತಾ, ಶೋಭಾ ಆಗಲೇ ಸದಾನಂದನ ತೊಡೆ ಏರಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು.
+ಬಹಳ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು.
+“ಹೌದು ಅಂಕಲ್ ಅಜೀಹಾಗೇ ಇದೆ” ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ಪುಟ್ಟ ತುಟಿಗಳನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಸದಾನಂದ ನಗುತ್ತಿದ್ದ.
+“ಏನಂತೆ ಅವಳದು…” ರಮಾ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದೆ.
+“ಅದೇ ಆಂಟೀ ರಾತ್ರಿ ನಮ್ಮನೆಗೆ ಒಂದು ಅಜ್ಜಿ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದೆ.
+ನಮ್ಮ ಪಾಪಚ್ಚಿ ತರಾನೆ.
+ಅದಕ್ಕೆ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಒಂದೂ ಹಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ.
+ತಲೇಲಿ ಒಂದು ಕೂದ್ಲೂ ಇಲ್ಲಾ, ಗೊತ್ತಾ?
+ಅಜ್ಜಿ ಮಾತ್ರ ಫ್ರಾಕು ಹಾಕಲ್ಲ… ಯಾಕೆ ಆಂಟೀ?”ಉತ್ತರಕ್ಕಾಗಿ ರಮಾಳತ್ತ ತಿರುಗಿದಳು ಶೋಭಾ.
+“ಅಜ್ಜೀನಾ ಕೇಳಬೇಕಿತ್ತು” ನಗುವಡಗಿಸಿ ಕೇಳಿದಳು ರಮಾ.
+“ಕೇಳ್ದೆ ಆಂಟಿ ಅಜ್ಜಿ ಬೈದು ಬಿಡ್ತು… ಪಪ್ಪಾನ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ಚಾಡಿ ಬೇರೆ ಹೇಳುತ್ತೆ ಗೊತ್ತಾ?” ಮುಖ ದುಮ್ಮಿಸಿಕೊಂಡು ದೂರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಶೋಭಾಳನ್ನು ಕಂಡು ರಮಾಳಿಗೆ ಮುದ್ದು ಉಕ್ಕಿ ಬಂತು.
+ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಗಂಡನ ಬಳಿಯಿಂದ ತನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು,“ನನ್ನ ಜಾಣ ಮಗಳು” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ದುಂಡು ಕೆನ್ನೆಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಳು.
+“ಇಲ್ಲಾ ಆಂಟಿ ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳುತ್ತೆ… ನಾನು ಅಮ್ಮನ ಮಗಳಂತೆ.
+ನಿಮ್ಮ ಮಗಳು ಅಲ್ಲಾಂತೆ…”ರಮಾಳ ಮುಖ ಪೆಚ್ಚಾಯಿತು.
+“ಯಾವಾಗ ಹೇಳಿದ್ದು?” ಸದಾನಂದ ಕೇಳಿದ.
+“ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಮ್ಮ ನಂಗೆ ಹೋಗು ಅಂದ್ರೆ… ಅಜ್ಜಿ ಬೇಡಾಂತ ಹೇಳುತ್ತೆ… 
+ನಾನು ಓಡಿ ಬಂದುಬಿಟ್ಟೆ ಕೆಟ್ಟ ಅಜ್ಜಿ ಅಲ್ವಾ ಆಂಟೀ…?”ರಮಾಳಿಗೆ ಏನೂ ಹೇಳಲು ಉಸಿರಿಲ್ಲದಂತಾಗಿತ್ತು.
+“ಶೋಭಾ ಏ ಶೋಭಾ. . ” ಹೊರಗಡೆಯಿಂದ ಬಂದ ಅಜ್ಜಿಯ ಕರೆಗೆ ಛಂಗನೆ ನೆಗೆದ ಶೋಭಾ,“ಬಂದೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಓಡಿದಳು.
+ಬರಿದಾದ ತನ್ನ ಮಡಿಲನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡ ಹೆಂಡತಿಯ ಮುಖ ನೋಡಿದ.
+ಅವನ ನೋಟವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ ರಮಾ ನೋವಿನ ನಗೆ ನಕ್ಕಳು ನೂರು ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳದ ಅವಳ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನೀರು ತುಂಬಿದ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಸದಾನಂದನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೂ ತೆಳ್ಳನೆಯ ನೀರಿನ ಪರೆಯಿತ್ತು.
+ದಿನವಿಡಿ ಶೋಭಾ ಕಾಣದಿದ್ದಾಗ ಮನಸ್ಸು ತಡೆಯದ ರಮಾ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟಳು.
+ಹಾಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಸೋಫಾದ ಮೇಲೆ ಶೋಭಾ ಬೋರಲಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು.
+ಅವಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ತೆರೆದು ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಚಿತ್ರಗಳು ತುಂಬಿದ್ದ ಪುಟ್ಟ ಪುಸ್ತಕ, ಪ್ಲೇಟು, ಮುರಿದು ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಬಳಪ, ಕೆದರಿದ ಕೂದಲು… ದಣಿದ ಮುಖ ಸೋಫಾದಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಜೋತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಪುಟ್ಟ ಕೈ…ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಮಾರ್ದವತೆಯಿಂದ ಅವಳ ಹೃದಯ ತುಂಬಿ ಬಂದಿತು.
+ಹತ್ತಿರ ಹೋದಳು.
+ಹಣೆಗೆ ಕವಿದಿದ್ದ ಕೂದಲನ್ನು ಸರಿಸಿ, ಮೃದುವಾಗಿ ಹೂಮುತ್ತನ್ನಿಟ್ಟಳು.
+ಪಕ್ಕದ ರೂಮಿನಿಂದ ಮಗುವಿನ ಅಳು ಧ್ವನಿಯೊಂದಿಗೆ ಮಾತು ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿತ್ತು.
+“ಅದೆಷ್ಟು ಅಳುತ್ತೆ ನೋಡಮ್ಮ ಈ ಮಕ್ಕಳು ಬೇಡಾ ಏನೂ ಬೇಡಾ ಬೆಳಗಿನಿಂದ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಹಾಲು ಕುಡಿತಾ ಇದೆ.
+ನಾನೇನು ಇರ್‍ಬೇಕೋ. . ಸಾಯ್ಬೇಕೋ?”… ಶೋಭಾಳ ತಾಯಿಯ ರೋಸಿ ಹೋದ ಧ್ವನಿ.
+“ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಾಲು ಕುಡಿಸಿದ್ರೆ ಸಾಯ್ತರೇನು?
+ನೀವೆಲ್ಲಾ ಹಾಲು ಕುಡಿದೇ ಅಲ್ವಾ ಬೆಳದದ್ದು…” ಅಜ್ಜಿಯ ಸ್ವರ.
+“ನೀನೇನೇ ಹೇಳಮ್ಮ, ಈ ಜಂಜಾಟ ಸಾಕಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ.
+ಎದುರು ಮನೆ ರಮಾ ತರಹಾ ಇರಬಾರದಿತ್ತೆ, ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ ಎಷ್ಟು ಶಾಂತ, ಸಂಸಾರ ಅವರದು…”
+“ಬಿಡ್ತು ಅನ್ನು ನಿಂಗೇನಾದ್ರು ತಲೆ ಕೆಟ್ಟಿದೆಯಾ?” ಅರ್ಧದಲ್ಲೇ ಕಡಿದು ಸಿಡುಕಿದ ಆಕೆ,“ಹೆಣ್ಣು ತಾಯಿಯಾದ್ರೇನೇ ಮೋಕ್ಷ ಕಣೆ ಸ್ವರ್ಗದ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುತ್ತೆ ಅಂತಾರೆ, ಮುತ್ತುಗದ ಹೂ ಪೂಜೆಗುಂಟಾ?
+ನಂಗೆ ಆಕೆ ಶೋಭಾನ್ನ ಮುಟ್ಟೋದು ಹಿಡಿಸೋಲ್ಲ… 
+ಬಂಜೆ ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಮಕ್ಕಳು ಸೊರಗಿ ಕಡ್ಡಿಯಂತಾಗುತ್ತವೆ.
+“ಅಮ್ಮ ಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡ್ಬೇಡಾ ಆಕೆಗೆ ಶೋಭಾಂದ್ರೆ ಪ್ರಾಣ…”
+“ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಮಕ್ಕಳಾಗದಿದ್ದ ಮೇಲೆ ಆತ ಬೇರೆ ಮದ್ವೇನಾದ್ರೂ ಮಾಡ್ಕೊಬಹುದಿತ್ತು.”ಮುಂದೆ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿ ರಮಾಳಿಗಿರಲಿಲ್ಲ.
+ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದವಳಂತೆ ಓಡಿಬಂದಳು.
+ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತಿನ ತನಕ ಅವಳೆದೆ ನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು.
+ನಿಲ್ಲಲು ಶಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದವಳಂತೆ ಕುಸಿದು ಕುಳಿತಳು…
+ಎಂಥಾ ಮಾತುಗಳು!ತನ್ನಿಂದ ಚೇತರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?
+ಎಂದೂ ಯಾರೂ ಅವಳನ್ನು ಇಷ್ಟು ಕಟುವಾಗಿ ನಿಂದಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.
+ನಿಂದಿಸುವ ಜನಗಳಿಗೆ ಕೋಮಲ ಹೃದಯಗಳ ತುಡಿತ ಹೇಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕು?
+ಹೌದು ಆಕೆ ಹೇಳಿದುದು ನಿಜ ತಾನು ಬಂಜೆ ತಾಯಿಯಾಗಲಾರೆ ತಾಯ್ತನದ ಸುಖ ತನಗಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಹೊಣೆ ಯಾರು?
+ಯಾವ ಕುಂದೂ ಇಲ್ಲದ ತಾನು ಎಂದಿಗೂ ತಾಯಿಯಾಗಲಾರೆ.
+ಇದರಲ್ಲಿ ತನ್ನ ತಪ್ಪೇನಾದರೂ ಇದೆಯೇ?
+ಮಕ್ಕಳಾಗದಿದ್ದರೆ ಗಂಡಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಲು ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಾರೆ ಈ ಜನ, ಆದರೆ ಹೆಣ್ಣಿಗಾದರೆ?
+ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಹೆಣ್ತನದ ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟಬೇಕೆ?
+ಒಂದು ಜೀವದ ಬೆಲೆ ಇಷ್ಟೇನಾ?
+ಹೀಗೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ತನ್ನ ಸದಾನಂದನಿಗೂ ಮತ್ತೊಂದು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸಿಯೇ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
+ಯೋಚನೆಯಿಂದಲೇ ಅವಳ ಹೃದಯ ಚಲನೆ ನಿಂತಂತಾಯಿತು.
+“ನೀವು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದರೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಬಹುದು.” ಡಾಕ್ಟರರ ನುಡಿಗಳು.
+ಥೂ ಅಸಹ್ಯ, ಹಸಿವೂಂತ ಹೊಲಸು ತಿನ್ನಬಹುದೇ?
+ಊಹೂಂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದ ಮಾತು.
+ಈ ಯೋಚನೆಯಾದರೂ ತನಗೆ ಯಾಕೆ ಬಂತು?
+ಅವರಿಗೆ ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಿದರೆ ಹೇಗೇ?
+ತನ್ನ ಪತಿ ತನ್ನವನೇ ಆಗಿರುವಾಗ ಉಳಿದವರ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ತಾನೇಕೆ ಇಷ್ಟು ಬೆಲೆ ಕೊಡಬೇಕು?
+ಯಾವ ಸ್ವರ್ಗವೂ ಬೇಡಾ ತಾನೂ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಅವರು ಜೊತೆಗಿದ್ದರೆ ಸಾಕು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಎದುರಿಸಬಲ್ಲೆ.
+ಬೀದಿಯರ, ನೆರೆಯವರ ಕಿರುನೋಟ, ಪಿಸು ಮಾತುಗಳ ಮುಖ ಪರಿಚಯವಿದ್ದರೂ ಅಷ್ಟು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಾಕುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
+ಅದೇ ಜನಗಳು ಅದೇ ಮುಖಗಳು ಆದರೂ ಈಗ ಏಕೆ ಅಷ್ಟು ಹೆದರಿಕೆ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತಿವೆ.
+ಈಗ ಉಂಟಾಗಿರುವ ದೊಡ್ಡ ಕೊರಕಲಿನ ಭಯ ಕೊರತೆಯೇ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿರುವುದರಿಂದಲೇ?
+ಸತ್ಯ ತಿಳಿದು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಬಳಲಿ, ಬಹಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆಯೇ, ಇದೆಲ್ಲಾ ತಾಯ್ತನದ ಹಂಬಲವೇ?
+ಕೈ ತುಂಬಾ ತುಂಬಿ ಕುಲುಕುಲು ನಗುವ ಹವಳದ ತುಟಿಗಳ ಕಂದನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬೀಗಿ ಇವರೆಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನಡೆಯುವಂತಾದರೆ?
+ಮನೆಯ ತುಂಬಾ ಕೇಕೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಹರಿದಾಡುವ ಮುದ್ದು ಮಗು ಬಂದರೆ ತನ್ನ ಸದಾನಂದನಿಗೂ ಬೇರೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸುವ ಧೈರ್ಯವಿರುವುದಿಲ್ಲ ತಾನು ತನ್ನ ಸದಾನಂದ… 
+ಅವನಂತೆಯೇ ಇರುವ ಮಗು ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ ನಗುವ ಅಳುವ ಕೈಕಾಲಿಗೆ ಸುತ್ತುವ ತನ್ನ ಮಗು.
+ತೆರೆದ ಬಾಗಿಲು ಕತ್ತಲು ಮನೆ ಶಿಲಾ ಪ್ರತಿಮೆಯಂತೆ ಕುಳಿತ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಸದಾನಂದನಿಗೆ ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು.
+“ರಮಾ” ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಭುಜಹಿಡಿದು ಅಲುಗಿಸಿದ.
+ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದು ನೋಡಿದಳು.
+ಕತ್ತಲೆ ರೂಮು ಎದುರು ನಿಂತಿದ್ದ ಗಂಡ; 
+ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಏನೂ ತಿಳಿಯದೆ ಕಣ್ಣು ಪಿಳುಕಿಸಿದಳು.
+ಹೌದು ಏನಾಯ್ತು?
+ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಏನಾಯ್ತು?
+ಈ ದಿನ ಶೋಭಾ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ.
+ನಂತರ ಆ ಮನೆ, ಮಾತುಗಳು ಕೃತಿಯಂತೆ ಇರಿದ ನುಡಿಗಳು ಗಂಟಲುಬ್ಬಿ ಬಂದಿತು.
+ಹತ್ತಿರ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಗಂಡನ ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಮುಖವಿಟ್ಟು ಬಿಕ್ಕಿದಳು.
+“ಏನಾಯ್ತು ಹೇಳು ರಮಾ. . ” ಆತಂಕದಿಂದ ಕೇಳಿದ.
+“ನಾನೊಂದು ಮಾತು ಕೇಳಲಾ…” ಕಣ್ಣೀರು ತುಂಬಿದ ಮುಖ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಗಂಡನ ಮುಖ ನೋಡುತ್ತಾ ಕೇಳಿದಳು.
+“ಒಂದೇಕೆ?ನೂರು ಮಾತು ಕೇಳು… ಆದರೆ ಈ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ?
+ತಾಳು ದೀಪ ಹಾಕ್ತೇನೆ…” ಮೇಲೇಳಲು ಯತ್ನಿಸಿದ ಗಂಡನನ್ನು ಕೂಡಿಸಿದ ರಮಾ, “ದೀಪ ಬೇಡಾ ನಂಗೆ ಉತ್ತರ ಬೇಕು…” ಮೊಂಡು ಮಗುವಿನ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದಳು.
+“ಅದೇನು ಹೇಳು…” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿದು ಕುಳಿತ ಸದಾನಂದ.
+ನಂಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗದಿದ್ದರೆ ನೀವು ಬೇರೆ ಮದ್ವೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಿರೇನು?…” 
+ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿಯೇ ಗಂಡನ ಮುಖದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಓದಲು ಯತ್ನಿಸಿದಳು.
+ಸದಾನಂದನಿಗೆ ಕುಚೋದ್ಯ ಮಾಡಬೇಕೆನಿಸಿತು.
+“ಹೌದು… ನನ್ನ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಹುಡುಗಿಯಿದ್ದಾಳೆ… ಮಕ್ಕಳೂ ಇದ್ದಾರೆ.
+ಆದರೆ ಗಂಡ ಇಲ್ಲ.
+ಮುಂದೆ ಮಕ್ಕಳಾಗುವ ತೊಂದರೆ ತಪ್ಪುತ್ತೆ.
+ಆಗಲಾ?”“ಹಾಸ್ಯ ಸಾಕು…” ಅಸಹನೆಯಿಂದ ನುಡಿದಳು.
+“ಮತ್ತೇನು ಬೇಕು. . ” ತುಂಟ ನಗೆ ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕುಣಿಯಿತು.
+“ನನ್ನಾಣೆ… ಮಾಡಿ ಹೇಳಿ ಮದ್ದೆ ಆಗ್ತಿರಾ?” ಅವನ ಕೈಗಳೆರಡನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಕೇಳಿದ ಸ್ವರ ನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು.
+ಸದಾನಂದನ ಮುಖ ಗಂಭೀರವಾಯಿತು.
+ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ಅವಳ ಮುಖವನ್ನು ಹಿಡಿದು ತನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿಸಿಕೊಂಡ.
+“ಈ ಯೋಚನೆ ಯಾಕೆ ಬಂತು ನಿನಗೆ?
+ನನ್ನ ರಮಾಳಿಂದ ನನಗೆ ಪ್ರೀತಿ… ತೃಪ್ತಿ ಪೂರ್ಣತೆ ಎಲ್ಲಾ ಸಿಕ್ಕಿದೆ ಬೇರೆ ಯಾರಿಂದ ಏನನ್ನು ನಾನು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ.”
+“ಆದರೆ, ಮಕ್ಕಳು ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ” ನಕ್ಕು ಹೇಳಿದಳು ರಮಾ.
+ಆ ನಗುವಿನ ಹಿಂದಿದ್ದ ನೋವು ಅವನ ಹೃದಯ ಹಿಂಡಿದಂತಾಯಿತು.
+“ಅನಾವಶ್ಯಕ ಮಾತು ಬೇಡಾ ಏಳು ಹೊರಗಡೆ ಹೋಗಿ ಊಟ ಮಾಡಿ ಬರೋಣ. . ” 
+ಮಾತನ್ನು ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿದ ಸದಾನಂದ ಎದ್ದು ದೀಪ ಹಾಕಿದ.
+ಝಗ್ಗನೆ ಬೆಳಗಿದ ದೀಪದ ಪ್ರಖರತೆ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕಿದಂತಾದರೂ ಕಣ್ಣು ಹೊಸಕಿಕೊಂಡು ಗಂಡನನ್ನು ನೋಡಿದಳು.
+ಎಷ್ಟು ಆಕರ್ಷಕ!ಎಷ್ಟು ಮನಮೋಹಕವಾಗಿದ್ದಾನೆ!!
+ಚಿನ್ನದ ಹೂವಿಗೆ ಪರಿಮಳವೂ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ?
+ಎಂಥಾ ನಿಪ್ರಯೋಜಕತೆ!
+“ಹೋಗೋಣವಾ…?” ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಸದಾನಂದ ಕೇಳಿದ.
+“ಊಹುಂ…”“ಏಳು ಪ್ಲೀಸ್…”ಸದಾನಂದ ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ಕಕ್ಕುಲತೆ, ತನ್ನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಗೆರೆ ಬದಲಾವಣೆಯಾದರೂ ಕಂಡು ಹಿಡಿದು ಬಿಡುವ ಚಾಣಾಕ್ಷತೆ ಎಲ್ಲವೂ ತುಂಬಿದ್ದರೂ, ಈಚೀಚೆಗೆ ಅರ್ಧ ಕೊಡ ತುಂಬಿದಂತೆ ಏನೇನೋ ಶಬ್ದಗಳು ಅಲೆಗಳ ಏರಿಳಿತಳು.
+ಏನೋ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಶೂನ್ಯತೆ ಅಪೂರ್ಣತೆ ಸದಾನಂದನ ಭರವಸೆ ನೀಡುವ ಅಪ್ಪುಗೆ ಸಮಾಧಾನ ತಂದರೂ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅಷ್ಟೇ… 
+ಎಲ್ಲವೂ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಮಾಯ… 
+ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ನಿರಾಸಕ್ತಿ ಈಗಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಮುಂದಾದರೂ ಹೂಗೊಂಚಲು ತನಗೆ ಸಿಗಬಹುದೆಂಬ ಭರವಸೆ.
+ಈಗ ಪೂರ್ತಿ ಮಾಯ ಎಲ್ಲವೂ ಗಗನ ಕುಸುಮ.
+ಬೇರೆ ಗಿಡಗಳಲ್ಲಿನ ಸುಂದರ ಹೂಗಳನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ಆನಂದಿಸಬೇಕು.
+ತನ್ನ ಮನೆಯಂಗಳದಲ್ಲಿ ಹೂಗಿಡಗಳು ಬೆಳೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ… 
+ಬರೀ ಎಲೆ ಮುಳ್ಳುಗಳು ತುಂಬಿದ ಕುರುಚುಲು ಗಿಡಗಳ ಗುಂಪು ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಎಂಥದ್ದೋ ಅತೃಪ್ತಿ, ಅಸಮಾಧಾನ, ಅಸಹನೆ.
+ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಎದುರಿಸಬಲ್ಲೆ ಮಕ್ಕಳಾಗದಿದ್ದರೇನಾಯಿತು?
+ಅವಳ ನಿರ್ಧಾರದ ಗೋಡೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬಿರುಕು ಬಿಡಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿತ್ತು.
+ಯಾವುದಾದರೂ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಸಮಾರಂಭಗಳಾದರೂ ಅಲಂಕರಿಸಿಕೊಂಡು ನಗುತ್ತಾ ಹೋಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ರಮಾ ಜನಗಳ ಗುಂಪಿನಿಂದಲೇ ದೂರವಿರತೊಡಗಿದಳು.
+“ಎಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳು?”“ಯಾರಿಗಾದರೂ ಕೇಳಿದರೆ, ನಿಮಗೆ ಮನೆಯೆಷ್ಟು. . ಹೊಲವೆಷ್ಟು ಅಂತ ಕೇಳುವಾಗ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಕೇಳೋದು ಮಕ್ಕಳೆಷ್ಟು ಎಂದೇ ಅಲ್ವೇ?”
+“ಇನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸು ಮುಂದೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಬಹುದು ಬಿಡಿ”
+“ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಅದೆಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮಕ್ಕಳಾದ್ರಂತೂ ಚಿನ್ನದ ಗೊಂಬೆಗಳೇ ಆಗುತ್ತವೆ…”
+ಇನ್ನು ಏನೇನೋ ಮಾತುಗಳು ಕುತೂಹಲದ ನೋಟಗಳು ರಮಾ ಬೆವತು ನೀರಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು, ಆಗೆಲ್ಲಾ “ನಾನು ಬಂಜೆಯಲ್ಲ ನಂಗೂ ಮಕ್ಕಳಾಗುತ್ತವೆ.
+ನಾನು ತಾಯಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ” ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಲು ಅವಳ ನಾಲಿಗೆ ತವಕಿಸಿದರೂ ಸ್ವರ ಹೊರಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
+ಇವರೆಲ್ಲರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ದೂರ ಓಡಬೇಕು.
+ಆಕಾಶದ ಎತ್ತರಕ್ಕೂ ನಿಂತ ತನ್ನ ಸದಾನಂದನ ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿಹೋಗಬೇಕು.
+ಆದರೆ?ಅವನ ತೋಳುಗಳು ಕತ್ತರಿಸಿ ಬಿದ್ದಿವೆಯಲ್ಲ!
+ಎಂತಹ ಅಸಹಾಯಕತೆ.
+ನಿರ್ಧಾರದ ಗೋಡೆ ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟು ಚೂರು ಚೂರಾಗಿ ಕುಸಿಯತೊಡಗಿತ್ತು.
+ಹೌದು ತನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಕುಂದೂ ಇಲ್ಲ ತನಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗುತ್ತವೆ.
+ ಇದೇ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಬೇರೆ ಯಾರೋ ಒತ್ತಿ ಒತ್ತಿ ಹೇಳಿದರಲ್ಲ?
+ಡಾಕ್ಟರ್ ಜೋಶಿಯವರ ಮುಖ ತೇಲಿ ಬಂದಿತು.
+ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಿಂಚಿದವು, ಯಾವುದೋ ನಿರ್ಧಾರ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿತು.
+ಅದೇ ಬಿಗುವಿನಲ್ಲಿ ದಡದಡನೆ ಒಳಗೆ ಬಂದಳು.
+ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಸೀರೆಯನ್ನು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಳು.
+ಪರ್ಸು ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬೀಗ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ ಹೊರಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದು ಡಾ.ಜೋಶಿಯವರ ನರ್ಸಿಂಗ್ ಹೋಮಿಗೆ.
+ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ, ಡಾಕ್ಟರ್ ಜೋಶಿಯವರು,“ಅಂತೂ ಪ್ರಯೋಗದಲ್ಲಿ ಜಯಶಾಲಿಯಾದೆವು.
+ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ಬಂದು ಚೆಕಪ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾ ಇರಿ… 
+ಈ ಮಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ವೇಳೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ…” ಅತ್ಯಂತ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಹೇಳಿದಾಗ, ತಾನು ಗರ್ಭಿಣಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆಂದು ತಿಳಿದೊಡನೆ ರಮಾಳಿಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಂತಾಯಿತು.
+ದುಃಖದ ಆವೇಗ ಆವೇಶದಲ್ಲಿ ಓಡಿಬಂದುದಾಗಿತ್ತು.
+ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಆಡುವ ಮಗುವಿನ ಹೂ ನಗುವಿಗಾಗಿ ಹಾವು ನುಂಗಿಯಾಗಿತ್ತು.
+ಈಗ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
+ಅದು ನಂಜು ಉಗಳಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
+ಆ ಶಕ್ತಿ ಇದೆಯೇ?
+ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಮನೋವ್ಯಥೆಯೊಂದಿಗೆ ದುಗುಡ ಆತಂಕ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು.
+ ಗಂಡನ ಪ್ರೀತಿಯ ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಹಾವು ಸುತ್ತಿದವಳಂತೆ ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಅವನ ನೆರಳು ಹತ್ತಿರ ಬಂದರೆ ಮೆಟ್ಟಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಕನಸುಗಳಲ್ಲಿ ಚೀರಿ ಏಳುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಬೆವರಿ, ಹೆದರಿ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದ ತನ್ನನ್ನು ಸಂತೈಸಲು ಗಂಡ ಹತ್ತಿರ ಬಂದರೆ “ನನ್ನನ್ನು ಮುಟ್ಟಬೇಡಿ ಈ ಮಗು ನಿಮ್ಮದಲ್ಲ” ಎಂದು ಹುಚ್ಚಿಯಂತೆ ಕೂಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
+ಗಂಡನ ಪ್ರೀತಿ, ಆತಂಕ ಹೆಚ್ಚಿ ತನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಂತೆಲ್ಲಾ ಅವನಿಂದ ದೂರವಿರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಮಗು ಯಾರದ್ದಿರಬಹುದು?
+ಯಾವ ಜಾತಿಯವನದ್ದೋ?
+ಯಾವುದೋ ಮಗುವಿನ ಮುಖ ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತೇಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಭೀತಿಯಿಂದ ಬಲವಾಗಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು.
+“ಮಗು ಯಾರದು?
+ಬೇರೆ ತರಹಾ ಇದೆಯಲ್ಲ ರಮಾ?” ಎಂದು ತನ್ನ ಗಂಡ ಕೇಳಿದರೆ?
+“ಮಗು ಗಂಡನ ತರಹವೂ ಇಲ್ಲ, ತಾಯಿಯ ಹಾಗೂ ಇಲ್ಲ.
+ಬೇರೇನೆ ಇದೆ” ಎಂದು ಬೀದಿಯವರೆಲ್ಲಾ ಬಂದು ನೋಡಿದರೆ?
+ರಮಾ ಉಬ್ಬೆಗೆ ಹಾಕಿದವಳಂತೆ ಬಂದಳು.
+ಮಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕಿಟಕಿಯಿಂದಾಚೆ ದೂರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸದ ಹಾಗೆ ಬೀಸಿ ಎಸೆದಳು.
+ತನ್ನ ಮೇಲೆ, ತನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಸದಾನಂದನ ಮೇಲೆ ಈ ಜನಗಳ ಮೇಲೆ ರೋಷ ಉಕ್ಕಿತು ಜಿಗುಪ್ಸೆಯಿಂದ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದ ಹಾಗೆ ತನ್ನನ್ನೇ ದಂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು.
+ಆದರೂ ಅವಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತಿದ್ದ ಕಿಚ್ಚು ಆರಲಿಲ್ಲ.
+ಬೆಂಕಿ ತಣ್ಣಗಾಗಲಿಲ್ಲ ಪಾಪಕ್ಕೆ ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತವಾಗಬೇಕು… 
+ಕಹಿ ಸತ್ಯ ಹೇಳಲೇಬೇಕು ಬೇರು ಸಮೇತ ಕಿತ್ತೆಸೆಯಬೇಕು.
+ಈಗ ಅದೊಂದೇ ಮಾರ್ಗವಿರುವುದು.
+ಆದರೆ ಹೇಳುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?
+ಉನ್ಮಾದಿನಿಯಂತೆ ತನ್ನತ್ತ ನೋಡುತ್ತಾ, ತಲೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತ ರಮಾಳ ಮುಖ ನೋಡಿ ಸದಾನಂದನಿಗೆ ಹೆದರಿಕೆಯಾಯಿತು.
+“ರಮಾ…” ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಲೇ ಹತ್ತಿರ ಕುಳಿತ.
+ಅವನ ಕೈಗಳು ಅವಳ ಸೆರಗನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿದವು.
+ಹತ್ತಿರ ಬಂದ ಗಂಡನನ್ನು ಬಲುವಾಗಿ ಅಪ್ಪಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಳು.
+“ಯಾಕೆ?ಏನಾಗ್ತಿದೆ ಹೇಳು ರಮಾ…“ಅವನ ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಮುಖ ಮೇಲೆತ್ತಿ ನೋಡಿದ ರಮಾ.
+“ನಾನು ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ…” ತಡವರಿಸಿದಳು.
+“ಏನಾಗ್ತಿದೆ ಹೇಳು” ಅವಳನ್ನು ಇನ್ನು ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆಳೆದುಕೊಂಡ.
+“ಮಗು ಇದೆ ಬೆಳಿತಾ ಇದೆ…” ಪ್ರಯಾಸದಿಂದ ನುಡಿದಳು.
+ಆನಂದದಿಂದ ಸದಾನಂದನ ಮುಖ ಹುಚ್ಚು ಹುಚ್ಚಾಯಿತು.
+“ಓಹ್!ಎಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ನೀನು?
+ಈ ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿಸಲು ಅದೆಷ್ಟು ಹೆದರಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ?”
+“ಆದರೆ ನಂಗೆ ಈ ಮಗೂ ಬೇಡಾ…”ಅವನ ತೋಳುಗಳು ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕಿದಂತೆ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದವು… 
+ದಿಗ್ಭ್ರಾಂತನಾಗಿ ರಮಾಳತ್ತ ನೋಡಿದ.
+ಈ ಸುದಿನಕ್ಕಾಗಿ ತಾವಿಬ್ಬರೂ ಎಷ್ಟು ದಿನಗಳಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆವು.
+ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಆಗಾಗ್ಗೆ ರಮಾ ನೀವೇ ಮಗ ನಂಗೆ ಮಗು ಬೇಡ” ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದುದು ಕೇವಲ ತನ್ನನ್ನು ಸಮಾಧಾನ ಪಡಿಸಲು ಆಡುವ ನಾಟಕ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ.
+ನಿಜವಾಗಿಯೂ ರಮಾಳಿಗೆ ಮಗು ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲವೇ?
+ಅವಳಿಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿಲ್ಲವಷ್ಟೇ?
+ಹಾಸ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಳೇ?
+“ನೀನು ಹೇಳ್ತಾ ಇರೋದು ಏನೂಂತಾ ತಿಳಿದಿದೆಯಾ?” ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೇಳಿದ.
+ಅವನ ಧ್ವನಿ ಉದ್ವೇಗದಿಂದ ನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು.
+“ನಿಜಕ್ಕೂ ನಂಗೆ ಮಗೂ ಬೇಡಾ ತೆಗೆಸಿ ಹಾಕಿಬಿಡಿ, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಸತ್ತೇ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ.”ದುಃಖದ ಆವೇಗದಲ್ಲಿ ಗಡಬಡಿಸತೊಡಗಿದಳು.
+ಸದಾನಂದ ನಿಸ್ತೇಜನಾದ.
+“ನಂಗೆ ನೀವು ಬೇಕು ಬೇರೆ ಏನೂ ಬೇಡ, ಈಗಲೇ ಡಾಕ್ಟರ್ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗೋಣ ಈ ಮಗು ಬೇಡಾ.
+ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನು ವಿಷ ಕುಡಿದು ಬಿಡ್ತೀನಿ…”ಸದಾನಂದ ಏನೂ ಉತ್ತರ ಹೇಳದೆ ಹೊರ ಬಂದು ಎರಡು ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ತಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕುಳಿತ.
+ತನಗೆ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಂಡತಿ ಬೇಕು.
+ಅವಳ ನಿರ್ಧಾರ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. …. 
+ಆದರೆ ಕಬ್ಬಿಣದ ತೆರೆ ಸತ್ಯಾಂಶವನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಿರುವುದನ್ನು ಮನಗಾಣದಾದ.